οι κηπουροι τησ αυγησ

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2020

Η υπόθεσή μου αναδεικνύει μία σταθερά της ιστορικής μας διαδρομής: Όσοι στην Ελλάδα επιχείρησαν να αλλάξουν τα πράγματα, να εναρμονίσουν το βηματισμό της με το σύγχρονο κόσμο, κατά κανόνα πλήρωσαν ακριβό τίμημα. Η στοχοποίησή μου προσέλαβε όλα τα χαρακτηριστικά μιας πολιτικής σκευωρίας: ενιαίο πολιτικο-δικαστικό σχεδιασμό, συντονισμό ενεργειών για την υλοποίηση του σχεδίου, ανακρίβειες, ψέματα, παρανομίες και, τελικά, εκτροπή από το κράτος δικαίου με την αυθαίρετη δεκαεπτάμηνη προφυλάκιση. Αποτελεί ένα θλιβερό κεφάλαιο για την ελληνική Δικαιοσύνη. Αποκαλύπτει, ιδιαίτερα, πόσο εύκολη είναι η διάβρωση της ανεξαρτησίας της σε σχέση με άλλες χώρες. Αντίστοιχες απόπειρες στην Πολωνία ή την Ουγγαρία συνδέθηκαν με θεσμικές επεμβάσεις, όπως τροποποιήσεις του συντάγματος, αναστολές της ισοβιότητας, απολύσεις μη αρεστών δικαστών, κλπ. Στη χώρα μας, αρκεί η τοποθέτηση 15- 20 εμπίστων δικαστών σε θέσεις-κλειδιά, όπως οι κορυφαίες θέσεις στον Άρειο Πάγο, στην Εισαγγελία Διαφθοράς και στους Ανακριτές Διαφθοράς, για να χειραγωγηθεί η Δικαιοσύνη. Γιατί υπάρχουν – ελάχιστοι, ευτυχώς! - δικαστές, που είναι πρόθυμοι να ξεχάσουν τον όρκο που έχουν δώσει για να υπηρετήσουν σκοπιμότητες, είτε πολιτικές, είτε ακόμα και ιδιοτελείς. Το καίριο πρόβλημα δεν είναι η ανεπάρκεια όσο η ασυνειδησία....






Σημεία Παρέμβασης του Γιάννου Παπαντωνίου
στην παρουσίαση του βιβλίου του 
«Προσωπική Μαρτυρία»



15 Οκτωβρίου 2020

· Ζητώ τη δικαίωση, το ταχύτερο δυνατόν. Και μία συγγνώμη για την απίστευτη, πρωτοφανή ταλαιπωρία, τον διασυρμό, το ανθρώπινο και οικονομικό κόστος για τη φυλάκισή μου επί ενάμιση χρόνο, και της συζύγου μου επί πέντε μήνες, όχι μόνο χωρίς δίκη, αλλά ούτε καν παραπομπή σε δίκη!

· Αυτό που καθιστά την περίπτωσή μου πρωτοφανή είναι ότι μετά από 17 μήνες προφυλάκιση, και μετά την απόρριψη τεσσάρων αιτήσεων αποφυλάκισης με ψέματα και παραποιήσεις καταθέσεών μου, οι δικαστικές αρχές παραδέχτηκαν ότι οι κατηγορίες είναι έωλες, δεν στοιχειοθετούνται, και ότι χρειάζεται ... περαιτέρω έρευνα.

· Τρομάζουν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν συντελεστεί στο δικαστικό χειρισμό της υπόθεσής μου. Αποτελεί πρόκληση για το πολιτικό σύστημα να αναγνωρίσει ότι, για αρκετούς πολίτες, η Ελλάδα δεν αποτελεί κράτος δικαίου και να αναλάβει δράση, ξεκινώντας από την παραδειγματική τιμωρία όσων αποδεδειγμένα παραβιάζουν το Σύνταγμα, ώστε να ολοκληρωθεί ο αγώνας για την αποκατάσταση της δημοκρατίας που ξεκίνησε το 1974.

· Η προφυλάκισή μου διατάχτηκε εννέα μέρες μετά την εξαγγελία του «δόγματος Πολάκη». Έχω την εντύπωση ότι χρησιμοποίησα πρώτος τον όρο, που έχει πλέον εισαχθεί στο πολιτικό λεξιλόγιο. Το δόγμα Πολάκη κατέγραψε μια γενικότερη αντίληψη αυταρχικών πολιτικών ηγετών, που επιχειρούν να θεμελιώσουν την παραμονή τους στην εξουσία πάνω στην ηθική και πολιτική εξόντωση των αντιπάλων τους. Ο Τσίπρας και η ομάδα του βάδισαν στα χνάρια του Τσάβες, του Ερντογάν και του Πούτιν.

· Ήμουν προφανής στόχος τέτοιων μεθοδεύσεων. Ταυτιζόμουν με τα θετικά επιτεύγματα της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, και ιδιαίτερα την ένταξη της χώρας στο ευρώ. Όλες οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις από τη Νέα Δημοκρατία μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ, περνώντας και από το αντι-εκσυγχρονιστικό τμήμα το ΠΑΣΟΚ, επιδίωξαν να δυσφημήσουν την οκταετία Σημίτη. Η θητεία μου στο υπουργείο Άμυνας αμέσως μετά τη βεβαρημένη περίοδο του προκατόχου μου Άκη Τσοχατζόπουλου πρόσφερε άφθονες ευκαιρίες για λασπολογικές επιθέσεις. Ήμουν εν δυνάμει ύποπτος, έτοιμος να ενοχοποιηθώ. Εξάλλου, η παρουσία μου στο δημόσιο βίο ενοχλούσε ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες –αν κρίνω από μεθοδευμένες επιθέσεις συγκεκριμένων ΜΜΕ– καθώς και πολιτικούς ανταγωνιστές, εκτός και εντός ΠΑΣΟΚ. Η διαγραφή μου από τον Γιώργο Παπανδρέου το 2006 εντασσόταν σε πολιτική «εκκαθαρίσεων» προσώπων που θα μπορούσαν να τον αμφισβητήσουν.

· Ο Τσίπρας δεν ήταν απλός συμμέτοχος. Ήταν συντονιστής. Γνώριζε τα πάντα, ή τουλάχιστον τα βασικά, γιατί η πολιτική εξόντωσης των αντιπάλων του τον εξέφραζε, ενώ δεν είχε αναστολές παρέμβασης σε ανεξάρτητους θεσμούς της κατ’ αυτόν «αστικής» δημοκρατίας. «Πήραμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία», ακουγόταν συχνά σε κύκλους προσκείμενους στην ηγεσία της κυβέρνησης.

· Τα άλλα πρόσωπα, όπως ο Παπαγγελόπουλος, μέλη των ανωτέρων κλιμακίων του Αρείου Πάγου, η Τουλουπάκη και ορισμένοι άλλοι δικαστές διαφόρων βαθμίδων ήταν εκτελεστικά όργανα. Προκαλεί το δημόσιο αίσθημα η έκταση που προσέλαβε η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Απορριπτικές Αποφάσεις για Αποφυλάκιση

· Οι δικαστικές αρχές, πέρα από ανακρίβειες και ψέματα, δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν και το έσχατο μέσο, την παραποίηση κατάθεσής μου καταγεγραμμένης στην απολογία μου - δηλαδή «ψευδή βεβαίωση», που αποτελεί ποινικό αδίκημα –, για να αποτρέψουν την αποφυλάκισή μου. Στην απολογία μου αναφέρονται τα εξής: 

· «Ερώτηση: Εκτός από τους λογαριασμούς που είναι ήδη γνωστοί στην ανάκριση, διαθέτετε οπουδήποτε στον κόσμο οποιονδήποτε τραπεζικό λογαριασμό ή οποιοδήποτε άλλο χρηματοπιστωτικό προϊόν; Απάντηση: Εγώ κατηγορητικά όχι, ούτε η σύζυγός μου» (σελ. 962 της απολογίας μου).


· Στο κείμενο του Βουλεύματος για την απόρριψη της τρίτης αίτησης αποφυλάκισης η κατάθεση αυτή παραποιήθηκε ως εξής: «(Δεν) μπορεί να κριθεί πειστική η θέση του (κατηγορουμένου) ότι δεν γνωρίζει ή δεν θυμάται άλλους τραπεζικούς λογαριασμούς του». Το κατηγορηματικό «όχι» μεταφράστηκε σε «δεν γνωρίζω, δεν θυμάμαι»!


· Είναι αδιανόητη η στέρηση ελευθερίας ενός ανθρώπου, και μάλιστα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να υπάρχει οιονεί βεβαιότητα ενοχής του. Αυθαίρετες προφυλακίσεις αποτελούν βάναυση παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, ειδικότερα, του θεμελιώδους δικαιώματος του habeas corpus.

Κατηγορίες

· Κατηγορήθηκα ότι ο εκσυγχρονισμός των 6 φρεγατών τύπου S, με κόστος 381 εκατ. ευρώ, ήταν επιζήμιος για το Δημόσιο. Όμως, αυτές οι εκσυγχρονισμένες φρεγάτες αποτελούν την αιχμή της θαλάσσιας ισχύος της χώρας επί 20 σχεδόν χρόνια και καμία κυβέρνηση δεν σχεδίασε την υλοποίηση άλλου προγράμματος μέχρι σήμερα. Αγορά νέων φρεγατών θα κόστιζε το δεκαπλάσιο, 4 δισ. ευρώ, που δεν υπήρχαν. Ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που υπήρχαν, ο χρόνος αναμονής για την απόκτηση των νέων φρεγατών θα προσέγγιζε τα 12 χρόνια, με αποτέλεσμα την απώλεια του θαλάσσιου ελέγχου του Αιγαίου για μία περίπου δεκαετία λόγω ραγδαίας απαξίωσης και απόσυρσης των μη εκσυγχρονισμένων παλαιών φρεγατών. Με την απόφασή μας κρατήσαμε ισχυρή την άμυνα της χώρας στη θάλασσα για 20 χρόνια με το ένα δέκατο του κόστους της εναλλακτικής λύσης!

· Η κατηγορία για απιστία κατά του Δημοσίου ήταν από την αρχή φαιδρή. Όσο για το «ξέπλυμα παράνομων εσόδων», αναλύω στην ‘ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ’ ότι το ποσό για το οποίο κατηγορούμαι, περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ, προήλθε από εισοδήματα εργασίας στο εξωτερικό (ΟΟΣΑ, κλπ.), αποταμιεύσεις και χορηγίες από μέλη της οικογένειάς μου, τα οποία, από την πλευρά ιδιαίτερα του πατέρα μου, είχαν μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Το κυριότερο είναι ότι δεν εντοπίστηκε κανένα απολύτως ίχνος ροής χρήματος από οποιονδήποτε είχε –ή θα μπορούσε να έχει– σχέση με προμήθειες του Δημοσίου προς εμένα. Τα χρήματα είναι αυταπόδεικτα δικά μου και της συζύγου μου. Η κατηγορία αυτή, για δήθεν ξέπλυμα, ήταν κατασκευασμένη. Πρόκειται για παράδειγμα δικαστικού αυταρχισμού κατά πολιτικού, που θα διδάσκεται στο μέλλον στις Νομικές Σχολές.

· Επιχειρείται η σύνδεση δικών μου καταθέσεων μετρητών με αναλήψεις μετρητών ενός αντιπροσώπου εταιρίας – που δεν γνωρίζω ούτε έχω συναντήσει ποτέ - από δικούς του λογαριασμούς! Όμως, περίπου το ήμισυ των χρημάτων μου είχε κατατεθεί πριν αρχίσουν, στις 13 Μαρτίου 2003, οι αναλήψεις μετρητών. Επιπλέον, αρκετές άλλες καταθέσεις μου αποδίδονται σε «άγνωστη έως τώρα κατά την ανάκριση αιτία» (!!!). Ακόμα και στις περιπτώσεις που επιχειρείται συσχέτιση, δεν υπάρχει καμία χρονική ή αριθμητική συνάφεια μεταξύ αναλήψεων μετρητών από τον αντιπρόσωπο και δικών μου καταθέσεων μετρητών.

· Είναι απίστευτο: Oι συντάκτες του κατηγορητηρίου και της εισαγγελικής πρότασης, ενώ ισχυρίζονται ότι τα χρήματα που κατέθεσα είναι «μίζα» που χρηματοδοτήθηκε με εγχείριση μετρητών από έναν αντιπρόσωπο, ταυτόχρονα παραδέχονται ότι οι καταθέσεις μου, κατά τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος τους (περίπου τα δύο τρίτα), αποκλείεται να έχουν προέλθει από τον αντιπρόσωπο!!! Ότι, δηλαδή, είναι δικά μου χρήματα!!! Δεν αντιλαμβάνονται ότι η παραδοχή αυτή από μόνη της καταστρέφει, αν δεν γελοιοποιεί, το συνολικό αφήγημα της «δωροδοκίας»?

· Δεν υπάρχει προηγούμενο στα δικαστικά χρονικά να αποδίδονται βαρύτατες κατηγορίες, όπως παθητική δωροδοκία ή ξέπλυμα, χωρίς καμιά απολύτως ένδειξη –ηλεκτρονική διαβίβαση ή μαρτυρική κατάθεση– μεταφοράς χρημάτων μεταξύ των εμπλεκόμενων προσώπων.

Επίλογο

· Η υπόθεσή μου αναδεικνύει μία σταθερά της ιστορικής μας διαδρομής: Όσοι στην Ελλάδα επιχείρησαν να αλλάξουν τα πράγματα, να εναρμονίσουν το βηματισμό της με το σύγχρονο κόσμο, κατά κανόνα πλήρωσαν ακριβό τίμημα. Η στοχοποίησή μου προσέλαβε όλα τα χαρακτηριστικά μιας πολιτικής σκευωρίας: ενιαίο πολιτικο-δικαστικό σχεδιασμό, συντονισμό ενεργειών για την υλοποίηση του σχεδίου, ανακρίβειες, ψέματα, παρανομίες και, τελικά, εκτροπή από το κράτος δικαίου με την αυθαίρετη δεκαεπτάμηνη προφυλάκιση. Αποτελεί ένα θλιβερό κεφάλαιο για την ελληνική Δικαιοσύνη. Αποκαλύπτει, ιδιαίτερα, πόσο εύκολη είναι η διάβρωση της ανεξαρτησίας της σε σχέση με άλλες χώρες. Αντίστοιχες απόπειρες στην Πολωνία ή την Ουγγαρία συνδέθηκαν με θεσμικές επεμβάσεις, όπως τροποποιήσεις του συντάγματος, αναστολές της ισοβιότητας, απολύσεις μη αρεστών δικαστών, κλπ. Στη χώρα μας, αρκεί η τοποθέτηση 15- 20 εμπίστων δικαστών σε θέσεις-κλειδιά, όπως οι κορυφαίες θέσεις στον Άρειο Πάγο, στην Εισαγγελία Διαφθοράς και στους Ανακριτές Διαφθοράς, για να χειραγωγηθεί η Δικαιοσύνη. Γιατί υπάρχουν – ελάχιστοι, ευτυχώς! - δικαστές, που είναι πρόθυμοι να ξεχάσουν τον όρκο που έχουν δώσει για να υπηρετήσουν σκοπιμότητες, είτε πολιτικές, είτε ακόμα και ιδιοτελείς. Το καίριο πρόβλημα δεν είναι η ανεπάρκεια όσο η ασυνειδησία.

· Προέρχομαι από οικογένεια δημοσίων και δικαστικών λειτουργών, που έχουν υπηρετήσει τη χώρα με ακεραιότητα και αυταπάρνηση. Έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη. Είμαι βέβαιος ότι, μετά την περιπέτεια της προηγούμενης διακυβέρνησης, θα βρει το δρόμο της. Πρέπει όμως, η πολιτεία να βοηθήσει: Προσφέροντας καλύτερη εκπαίδευση στους δικαστές και καθιερώνοντας ένα σύστημα ουσιαστικής και αυστηρής αξιολόγησης. Για να συμβάλει στη διαμόρφωση αρτιότερης και συνεπέστερης δικαστικής συνείδησης. Θα δικαιώσει, έτσι, τον αγώνα που διεξάγουν καθημερινά, στην τεράστια πλειοψηφία τους, οι Έλληνες δικαστές εκτελώντας το καθήκον τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου