"....Ο προβληματισμός μου κατέληξε σε μερικά συμπεράσματα τα οποία συνοψίζω εδώ. Κατ’ αρχάς ο ρόλος του γελοιογράφου είναι να αντιμετωπίζει τη ζωή και τα τεκταινόμενα με χιούμορ, κάτι που χρειαζόμαστε καθημερινά μαζί με την πίστη μας στον Θεό, για όσους πιστεύουν. Αντίθετα από ό,τι συμβαίνει με ένα κείμενο γραπτό, ο αναγνώστης γνωρίζει ότι ένα σκίτσο δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, δεν μπορεί να θεωρηθεί κακόβουλη ψευδής είδηση (fake news). Μια άποψη που πρεσβεύω και εγώ μαζί με πολλούς άλλους συμπολίτες μου είναι ότι ο σεβασμός προς τον Θεό δεν εκφράζεται με τους τύπους, αλλά με τα έργα: Φροντίζω καθημερινά να μην κρατώ κακία περισσότερο από 30 δευτερόλεπτα; Κάνω την υπέρβαση να δουλέψω ως εθελοντής είτε στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας είτε σε πολλές άλλες οργανώσεις; Αυτά βλέπει ο Πανάγαθος και Πολυεύσπλαχνος Θεός και από αυτά κρίνει. Στο φύλλο της 28/3/2020 ο γνωστός και καταξιωμένος κ. Δημήτρης Βανδώρος διερωτάται αναφερόμενος στη δολοφονία των συνεργατών του Charlie Hebdo κατά πόσον οι γελοιογράφοι της «Καθημερινής» θα έφτιαχναν τα επίμαχα σκίτσα αν γνώριζαν ότι οι Ελληνες χριστιανοί σκέπτονταν και δρούσαν όπως οι ισλαμιστές. Δόξα τω Θεώ διανύομε μεν το 1398 έτος Εγίρας των μουσουλμάνων και όχι το 1398 από της γεννήσεως του Χριστού, διότι τότε οι τρεις γελοιογράφοι της «Καθημερινής» θα καίγονταν στην πυρά με τις ευλογίες ή καθ’ υπόδειξιν της Εκκλησίας. Για τα καθ’ ημάς να πούμε ότι ο Θεόφιλος Καΐρης πέθανε στη φυλακή το 1853 και ετάφη χωρίς νεκρώσιμη ακολουθία, ασβεστωμένος για να μη μολύνει το έδαφος της Σύρου. Εκτός από τα ιερά και όσια της Εκκλησίας υπάρχουν παρόμοια απαραβίαστα για πολλούς Ελληνες και κανένας δεν θα μπορούσε να τους κατηγορήσει γι’ αυτό. Στις 2/2/2020 ο συνεργάτης της «Καθημερινής» κ. Ιορδανίδης σε αποστροφή άρθρου του («Το κόκκινο και το μαύρο») για τις διενέξεις ελληνικού Βορρά - Νότου έθιξε ευαίσθητες χορδές αναγνωστών σχετικά με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η απάντηση τριών αναγνωστών –Γεωργαντάς (6/2/2020), Τσικούρης (22/2/2020) και της ταπεινότητάς μου (8/2/2020)– ήταν καταιγιστική και προπαντός τεκμηριωμένη. Κανένας μας όμως δεν ζήτησε να περιορίσει η διεύθυνση της «Καθημερινής» τον κ. Ιορδανίδη...."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 01/04/20

1. Τι ακριβώς γίνεται με την τιμή καυσίμων;

Kύριε διευθυντά,

Την Τετάρτη 18/3, σε επιστολή μου, έθιγα τη διαχρονικώς πονεμένη ιστορία των τιμών των καυσίμων στη χώρα μας που κατά κανόνα περνάει σχεδόν απαρατήρητη κατά ανεξήγητο τρόπο. Εν ολίγοις, και εσάς όλους προσωπικά, δεν σας εξοργίζει το γεγονός ότι η τιμή ενός ζωτικού προϊόντος όπως το πετρέλαιο, απολύτως εισαγομένου (ώστε να μην επηρεάζει αρνητικά,όπως άλλα προϊόντα κάποιους Ελληνες παραγωγούς), πέφτει ραγδαία διεθνώς πλέον του 60% και εδώ δεν ιδρώνει το αυτί κανενός;

Γιατί δεν προβάλλετε και εσείς ως εφημερίδα αυτή την περίπτωση του μοναδικού ίσως προϊόντος του οποίου η πρωτοφανής πτώση τιμής θα δρούσε ευεργετικά στις εγχώριες παραγωγικές μονάδες και στην τσέπη του απλού καταναλωτή που δοκιμάζεται τρομερά αυτές τις στιγμές;

Τόσο φοβερό και τρομερό είναι αυτό το κύκλωμα, το οποίο επικαλείται συνήθως την ύπαρξη προηγούμενων ακριβών αποθεμάτων, ενώ όταν είχαμε αυξήσεις τιμών διεθνώς το ανατιμούσαν από την επομένη ημέρα γιατί –κατά το σκεπτικό τους– δεν... είχαν προηγούμενα φθηνότερα αποθέματα;

Αλήθεια, το υπουργείο Ανάπτυξης έχει να μας πει τίποτε σχετικώς; Λέω μήπως!

Μιχ. Λιώσης

2. «Μήπως να ρίξουμε τα σκίτσα στην πυρά;»

Κύριε διευθυντά,

Τις τελευταίες εβδομάδες η «Καθημερινή» φιλοξένησε επιστολές τακτικών αναγνωστών οι οποίοι συνιστούν χαλιναγώγηση συντακτών της, ιδία των γελοιογράφων, οι οποίοι διακωμωδούν τα θεία με τα άρθρα ή τα σκίτσα τους. Η επιστολή της κ. Χατζηγεωργίου (27/3/2020) με έκανε να προβληματιστώ με το θέμα, γιατί με εντυπωσίασε το άψογο ύφος της και το γεγονός ότι, παρά το νεαρό της ηλικίας (είναι φοιτήτρια του Μαθηματικού), δεν μένει αδιάφορη με τα τεκταινόμενα γύρω της. Αυτό και μόνο είναι αξιοσημείωτο.

Ο προβληματισμός μου κατέληξε σε μερικά συμπεράσματα τα οποία συνοψίζω εδώ. Κατ’ αρχάς ο ρόλος του γελοιογράφου είναι να αντιμετωπίζει τη ζωή και τα τεκταινόμενα με χιούμορ, κάτι που χρειαζόμαστε καθημερινά μαζί με την πίστη μας στον Θεό, για όσους πιστεύουν.

Αντίθετα από ό,τι συμβαίνει με ένα κείμενο γραπτό, ο αναγνώστης γνωρίζει ότι ένα σκίτσο δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, δεν μπορεί να θεωρηθεί κακόβουλη ψευδής είδηση (fake news).

Μια άποψη που πρεσβεύω και εγώ μαζί με πολλούς άλλους συμπολίτες μου είναι ότι ο σεβασμός προς τον Θεό δεν εκφράζεται με τους τύπους, αλλά με τα έργα: Φροντίζω καθημερινά να μην κρατώ κακία περισσότερο από 30 δευτερόλεπτα; Κάνω την υπέρβαση να δουλέψω ως εθελοντής είτε στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας είτε σε πολλές άλλες οργανώσεις; Αυτά βλέπει ο Πανάγαθος και Πολυεύσπλαχνος Θεός και από αυτά κρίνει.

Στο φύλλο της 28/3/2020 ο γνωστός και καταξιωμένος κ. Δημήτρης Βανδώρος διερωτάται αναφερόμενος στη δολοφονία των συνεργατών του Charlie Hebdo κατά πόσον οι γελοιογράφοι της «Καθημερινής» θα έφτιαχναν τα επίμαχα σκίτσα αν γνώριζαν ότι οι Ελληνες χριστιανοί σκέπτονταν και δρούσαν όπως οι ισλαμιστές. Δόξα τω Θεώ διανύομε μεν το 1398 έτος Εγίρας των μουσουλμάνων και όχι το 1398 από της γεννήσεως του Χριστού, διότι τότε οι τρεις γελοιογράφοι της «Καθημερινής» θα καίγονταν στην πυρά με τις ευλογίες ή καθ’ υπόδειξιν της Εκκλησίας.

Για τα καθ’ ημάς να πούμε ότι ο Θεόφιλος Καΐρης πέθανε στη φυλακή το 1853 και ετάφη χωρίς νεκρώσιμη ακολουθία, ασβεστωμένος για να μη μολύνει το έδαφος της Σύρου.

Εκτός από τα ιερά και όσια της Εκκλησίας υπάρχουν παρόμοια απαραβίαστα για πολλούς Ελληνες και κανένας δεν θα μπορούσε να τους κατηγορήσει γι’ αυτό. Στις 2/2/2020 ο συνεργάτης της «Καθημερινής» κ. Ιορδανίδης σε αποστροφή άρθρου του («Το κόκκινο και το μαύρο») για τις διενέξεις ελληνικού Βορρά - Νότου έθιξε ευαίσθητες χορδές αναγνωστών σχετικά με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η απάντηση τριών αναγνωστών –Γεωργαντάς (6/2/2020), Τσικούρης (22/2/2020) και της ταπεινότητάς μου (8/2/2020)– ήταν καταιγιστική και προπαντός τεκμηριωμένη. Κανένας μας όμως δεν ζήτησε να περιορίσει η διεύθυνση της «Καθημερινής» τον κ. Ιορδανίδη.

Μακάρι να γράφει όσα κατά την άποψή του καλόπιστα γράφει, αρκεί και η εφημερίδα μας να μας δίνει, όπως πάγια κάνει, τη δυνατότητα να τον αντιμετωπίζομε.

Δρ Δημήτριος Γ. Καστρινάκης

3. Η κριτική σας και η απάντησή μου

Κύριε διευθυντά,

Με τα κάτωθι απευθύνομαι στον συνεργάτη της «Καθημερινής» κ. Στέφανο Κασιμάτη:

Αλλοι λοιδορούν και άλλοι βάζουν πλάτη σε μια πρωτοφανώς δύσκολη κατάσταση. Προσωπικά, δουλεύω σκληρά από το πρωί ώς το βράδυ, συντονίζοντας δράσεις της αρμοδιότητάς μου, εξασφαλίζοντας πόρους, φροντίζοντας ότι σε μια κρίσιμη περίοδο τα πάντα στην Περιφέρεια Αττικής θα γίνουν όπως πρέπει.

Παρ’ όλα αυτά, εσείς ασφαλώς έχετε δικαίωμα να μου ασκείτε όποια πολιτική ή ακόμα και προσωπική κριτική θέλετε. Ομως δεν έχετε δικαίωμα να προσβάλλετε τον ιατρικό κλάδο, ούτε να αμφισβητείτε την επιστημονική μου κατάρτιση. Ο Ιατρικός Σύλλογος είναι επιστημονικός φορέας και όχι συνδικαλιστικό όργανο. Οι συνάδελφοί μου με τίμησαν εκλέγοντας και επανεκλέγοντάς με πρόεδρό του. Να είστε βέβαιος ότι δεν θα το έκαναν αν δεν με θεωρούσαν «κανονικό γιατρό». Συνεπώς, η ντροπή είναι όλη δική σας.

Γιώργος Πατούλης

4. Ενίσχυση Εθνικού Ιστορικού Μουσείου

Κύριε διευθυντά,

Μέσα από το άρθρο «Ενα μουσείο 136 ετών αλλά με νεανική φρεσκάδα» στην «Καθημερινή» της Κυριακής 22 Μαρτίου 2020, είχα την ευκαιρία, εκπροσωπώντας ως γενικός γραμματέας του Δ.Σ. την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος (ΙΕΕΕ), να απευθύνω ένα αίτημα-έκκληση για την επίλυση του οικονομικού μας προβλήματος.

Με την παρούσα επιστολή βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να πληροφορήσω ότι στο αίτημά μας ανταποκρίθηκε άμεσα η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνα Μενδώνη, χάρη στην παρέμβαση της οποίας θα αντιμετωπιστούν τα επείγοντα οικονομικά προβλήματα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.
Αμεση οικονομική ενίσχυση θα δοθεί στην ΙΕΕΕ προκειμένου να ξεπεράσουν το πρόβλημα λειτουργίας τους το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο καθώς και τα δύο μουσεία της εταιρείας που λειτουργούν στην Υδρα: η Ιστορική Οικία Λάζαρου Κουντουριώτη και η Οικία και Ατελιέ Τέτση.

Η ευαισθητοποίηση της κ. Μενδώνη –την οποία θερμά ευχαριστούμε– όχι μόνο λύνει το οικονομικό μας πρόβλημα για το 2020, αλλά μας δημιουργεί την πεποίθηση ότι η νυν υπουργός Πολιτισμού κατανοεί απολύτως τη σημαντική παρουσία της ΙΕΕΕ στο νεοελληνικό ιστορικό γίγνεσθαι. Η υπεσχημένη αύξηση της επιχορήγησης του ΥΠΠΟΑ προς την ΙΕΕΕ στα περίπου πριν από την οικονομική κρίση επίπεδα, η οποία ελπίζουμε να συνεχιστεί και στο μέλλον, μας ανακουφίζει προς το παρόν από το άγχος της επιβίωσης και μας επιτρέπει πλέον να επιδοθούμε στο επιστημονικό και ευρύτερα πολιτιστικό έργο μας, δημιουργώντας δίκτυα συνεργασίας με άλλους μουσειακούς φορείς και ιδρύματα στην Αθήνα και στην περιφέρεια, πράγμα που αποτελεί βασική επιδίωξή μας.

Η απόφαση της υπουργού αποδεικνύει εμπράκτως την αναγνώριση της συμβολής όλων των φορέων –μεγαλύτερων ή μικρότερων– στη διαφύλαξη και στην ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς μας.

Θεμιστοκλής Π. Κοντογούρης, Γενικός γραμματέας ΙΕΕΕ

....από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ", 01/04/20

"ΤΑ ΝΕΑ", 01/04/20

...από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 01/04/20