"...Ο μεν τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την ώρα που αποχώρησε από την Ηρώδου του Αττικού, πριν ένα μήνα, φαίνεται να ψάχνει αφορμή για να μπαίνει σφήνα στη διάδοχό του Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Μάλλον για να την «τσαλακώσει». Φαίνεται να μην έχει χωνέψει ότι αποστρατεύτηκε. Μίλησε, μαθαίνουμε, με τους προέδρους της Ιταλίας και Πορτογαλίας για να εκφράσει συμπαράσταση του για τη κρίση του κορονοϊού. Εδώ, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, έχουν ευθύνη και τα ΜΜΕ που δημοσίευσαν τα σχετικά. Ως τι το έπραξε; Με ποια ιδιότητα; Του τέως Προέδρου; Και από πότε οι συνομιλίες ιδιωτών, γιατί αυτό είναι, αποτελούν δημόσιο γεγονός για να δημοσιοποιούνται; Ας το κανε ιδιωτικά.....Ανάλογο αρνητικό παράδειγμα προς τη πλειονότητα των πολιτών που τηρούν τη καραντίνα είναι και η στάση του κ. Βαρουφάκη. Πρόκειται για αυτόν τον ελληναράδικο τσαμπουκά «αφού έχω την άδεια ως πολιτικός να μετακινηθώ το κάνω σνομπάροντας την κοινωνία, γιατί έτσι γουστάρω». Είναι αυτή η αντίληψή που μας μας έριξε το 2010 στα μνημόνια και με αυτή τη νοοτροπία ο ίδιος έφερε το τρίτο, αχρείαστο, Μνημόνιο. Και οι δύο νοοτροπίες επιβεβαιώνουν αυτό που είπε προφητικά ο Κώστας Σημίτης. «Αυτή είναι αυτή Ελλάδα». Αυτή την Ελλάδα όλοι πρέπει να απορρίψουμε στην μετα-κορονοϊό περίοδο. Και η πλειοψηφία των πολιτών φαίνεται να το κατανοεί...."

Από τον ιστότοπο "ΠΡΟΤΑΓΟΝ"

Για τους σινεφίλ αυτός ήταν ο τίτλος μιας εβληματικής ταινίας του κορυφαίου oύγγρου σκηνοθέτη, Μίκλος Γιάντσο, γυρισμένης κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’70, η οποία πραγματεύεται την αποσύνθεση της καταρρέουσας Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, στα τέλη του 19ου αιώνα. Τον ξεπεσμό των ευγενών καθώς μια νέα πραγματικότητα που τους ξεπερνά δημιουργείται γύρω τους. Δεν θέλουν να την δουν επιμένοντας να ζουν στο δικό τους κόσμο. 

Μου ήρθε στο νου με αφορμή τις ενέργειες του Προκόπη Παυλόπουλου και του Γιάννη Βαρουφάκη. Μπορεί να μην ταυτίζονται πλήρως μεταξύ τους έχουν όμως κοινά χαρακτηριστικά, με σημαντικότερο το γεγονός ότι αυτό που πράττουν ιδιωτικά θεωρούν ότι είναι δημόσιο παράδειγμα. Κι εδώ είναι το πρόβλημα. 

 Δήμαρχος Αίγινας για Βαρουφάκη: «Είπε στον λιμενικό “Δεν   ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”» Πατήστε εδώ 

Δεν είναι αν έχει το δικαίωμα ο Προκόπης Παυλόπουλος να συνομιλήσει με τον οποιοδήποτε αρχηγό κράτους και να του εκφράσει τη συμπαράσταση του για τις δυσκολίες που περνάει η χώρα του με την πανδημία του κορoνοϊού, ούτε αν ο Γιάνης Βαρουφάκης μπορεί να πάει στο εξοχικό του στην Αίγινα. Το δικαίωμα το έχουν. Το ζήτημα είναι το παράδειγμα που δίνουν στη πλειοψηφία των πολιτών, ιδίως αυτές τις κρίσιμες στιγμές. 

Ο μεν τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την ώρα που αποχώρησε από την Ηρώδου του Αττικού, πριν ένα μήνα, φαίνεται να ψάχνει αφορμή για να μπαίνει σφήνα στη διάδοχό του Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Μάλλον για να την «τσαλακώσει». Φαίνεται να μην έχει χωνέψει ότι αποστρατεύτηκε. Μίλησε, μαθαίνουμε, με τους προέδρους της Ιταλίας και Πορτογαλίας για να εκφράσει συμπαράσταση του για τη κρίση του κορονοϊού. Εδώ, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, έχουν ευθύνη και τα ΜΜΕ που δημοσίευσαν τα σχετικά. Ως τι το έπραξε; Με ποια ιδιότητα; Του τέως Προέδρου; Και από πότε οι συνομιλίες ιδιωτών, γιατί αυτό είναι, αποτελούν δημόσιο γεγονός για να δημοσιοποιούνται; Ας το κανε ιδιωτικά. 

Ισως να του διέλαθε η εικόνα της Ελλάδας στα μάτια των ξένων ηγετών. Μια Ελλάδα που εμφανίζεται με την νυν Πρόεδρο και τον… τέως Πρόεδρο. Οι Κάρολος Παπούλιας και ο αείμνηστος Κωστής Στεφανόπουλος, όταν αποχώρησαν από το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας αφού συμπλήρωσαν τις δυο θητείες που προβλέπει το Σύνταγμα, δεν διανοήθηκαν να παρεμβαίνει ο ένας κατά τη διάρκεια της θητείας του άλλου. Δεν ισχύει το ίδιο για τον Προκόπη Παυλόπουλο. Αλλοι άνθρωποι, όμως, άλλα ήθη! 

Ανάλογο αρνητικό παράδειγμα προς τη πλειονότητα των πολιτών που τηρούν τη καραντίνα είναι και η στάση του κ. Βαρουφάκη.
 Πρόκειται για αυτόν τον ελληναράδικο τσαμπουκά «αφού έχω την άδεια ως πολιτικός να μετακινηθώ το κάνω σνομπάροντας την κοινωνία, γιατί έτσι γουστάρω». Είναι αυτή η αντίληψή που μας μας έριξε το 2010 στα μνημόνια και με αυτή τη νοοτροπία ο ίδιος έφερε το τρίτο, αχρείαστο, Μνημόνιο. 

Και οι δύο νοοτροπίες επιβεβαιώνουν αυτό που είπε προφητικά ο Κώστας Σημίτης. «Αυτή είναι αυτή Ελλάδα». Αυτή την Ελλάδα όλοι πρέπει να απορρίψουμε στην μετα-κορονοϊό περίοδο. Και η πλειοψηφία των πολιτών φαίνεται να το κατανοεί. 

Πηγή: Protagon.gr

Τέσσερις εβδομάδες. Τόσες έχουν περάσει από τότε που ο Προκόπης Παυλόπουλος αποχώρησε από το Προεδρικό Μέγαρο, αφήνοντας το ύπατο πολιτειακό αξίωμα στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Σε αυτές τις τέσσερις εβδομάδες ο ιδιώτης πλέον κ. Παυλόπουλος έχει προλάβει ήδη να στείλει ένα από τα γνωστά του αυστηρά μηνύματα — όχι στην Τουρκία αλλά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που δεν δείχνει αλληλεγγύη στις χώρες του Νότου για τον κορονοϊό— αλλά και να αρχίσει τα τηλεφωνήματα σε προέδρους ευρωπαϊκών κρατών. 

Το ότι δεν συνηθίζεται ένας πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας να διεκδικεί πολιτικό ρόλο δεν χρειάζεται πολλή συζήτηση. Οταν έχεις αποχωρήσει από το ύπατο αξίωμα, οποιαδήποτε δημόσια παρέμβαση, πόσο μάλλον η απευθείας επικοινωνία με ηγέτες του εξωτερικού, είναι πολιτικά ασύμμετρη κίνηση. Μετεωρίζεται ανάμεσα στο σέβας του ρόλου τού χθες και στην πολιτική ανυπαρξία τού σήμερα, ενώ λειτουργεί ως και υπονομευτικά απέναντι στην προεδρία του διαδόχου σου, της διαδόχου σου εν προκειμένω. 

Ας πούμε όμως ότι ο κ. Παυλόπουλος νιώθει πολύ νέος για να μείνει σιωπηλός, ότι κλοτσάει μέσα του ο πολιτικός άνδρας και ότι αυτά τα υπονοούμενα για τη σιωπηλή στάση του όταν ο Κασιδιάρης επετίθετο μπροστά του στην Κανέλλη και στη Δούρου, τον αδικούν. Οντως, ο κ. Παυλόπουλος είναι νέος, είναι μόλις 69 ετών, και σε αντίθεση με τους προκατόχους του —τον Κάρολο Παπούλια που αποχώρησε από την προεδρία στα 85 του και τον αείμνηστο Κωστή Στεφανόπουλο που έφυγε στα 79 του— δυσκολεύεται να συμβιβαστεί με τη συνταξιοδότηση. Δύσκολη φάση, αλλά πρέπει να το αποδεχτεί. 

Αν θέλει να μιλάει με τα υποτιθέμενα φιλαράκια του, τον Σέρτζιο Ματαρέλα και τον Μαρτσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουζα, ας το κάνει ιδιωτικώς. Δεν χρειάζεται να το διατυμπανίζει όπως έκανε το Σάββατο μέσω του κρατικού ΑΠΕ-ΜΠΕ, που μας ενημέρωσε ότι ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας πήρε τον Ιταλό και τον Πορτογάλο για να τους ευχηθεί για το Πάσχα και να τους διαβεβαιώσει ότι (αντιγράφω από το σχετικό τηλεγράφημα) ως συνειδητοποιημένος ευρωπαίος πολίτης, θα συνεχίσει μαζί τους, και μετά την λήξη της θητείας του, τον αγώνα για τον κοινό στόχο που έχουν εδώ και χρόνια θέσει, ήτοι τον στόχο της ολοκλήρωσης του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος υπό όρους που ανταποκρίνονται πλήρως στα βασικά προτάγματα της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας και του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, ιδίως δε στο θεμελιώδες πρόταγμα της υπεράσπισης του Ανθρώπου και του Κοινωνικού Κράτους. 

Ολο αυτό μοιάζει να υπηρετεί όχι την ανάγκη ενός απόστρατου να διατηρήσει επαφή με τους πρώην συναδέλφους του, αλλά το περίφημο «επιχείρημα» ότι, σε αντίθεση με την κυρία Σακελλαροπούλου, ο κ. Παυλόπουλος μπορεί «να σηκώσει το τηλέφωνο» και να μιλήσει με ηγέτες του εξωτερικού, έστω και αν εδώ μιλάμε για ευχές και αμπελοφιλοσοφίες περί ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Από όλη την πενταετία Παυλόπουλου αυτό περιγραφόταν ως το βασικό του προτέρημα, αυτό διαφήμιζαν οι υμνητές του, προφανώς ελλείψει άλλου. 

Αλλά αυτά, πρώτον, δεν χρειάζονται καν όταν υπάρχει σοβαρή κυβέρνηση στη χώρα και, δεύτερον, λειτουργούν ως μια υπόγεια αμφισβήτηση της διαδόχου του. Αν κρίνει η κυρία Σακελλαροπούλου ότι πρέπει να μιλήσει με τον πορτογάλο και τον ιταλό ομόλογό της για Καλό Πάσχα, θα το κάνει αυτή και κανένας άλλος. Από την άλλη, αν έχεις δει λίγο τον Λογοθετίδη στο «Ενας ήρως με παντούφλες» κάπου τον καταλαβαίνεις τον τέως Πρόεδρο, που πάντα θεωρεί ότι υπήρξε ένας ήρως, αν όχι της Ελληνικής Δημοκρατίας, σίγουρα κατά του Μινώταυρου του Νεοφιλελευθερισμού… 

Πηγή: Protagon.gr