"...7 Ιουλίου έγιναν οι εκλογές, και τις έχασαν με μια ταπεινωτική ήττα (και αφού είχαν προηγηθεί άλλες δύο, εξίσου ταπεινωτικές...). Ούτε τέσσερις μήνες δεν έχουν κλείσει από τότε. Και λες και έχουν περάσει τέσσερα ή δεκατέσσερα χρόνια, προβάλλουν αιτήματα, προτάσεις, λύσεις. Λες και δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνούσε σχεδόν πέντε χρόνια προηγουμένως. Και λες και δεν ήταν υπουργός του ο Πολάκης, ο «πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης, ο νταής, ο αψύς, ο φίλος του λαού. Που χθες δήλωσε στα Χανιά ότι πρέπει να μειωθεί η φορολογία των αγροτικών συνεταιρισμών στο 10%. Αίτημα δίκαιο, για το οποίο συμφωνώ ανεπιφύλακτα, και συνηγορώ εξίσου χωρίς επιφυλάξεις. Αγρότες είναι, σκληρά δουλεύουν, ελάχιστα αμείβονται, συνεταιρισμούς δημιουργούν να περιφρουρήσουν το εισόδημά τους, να το κάνει η κυβέρνηση. Αλλά γιατί ρε Πολάκη, αυτό το ίδιο αίτημα δεν το ζήτησες από τους δικούς σου προηγουμένως; Από τον Αποστόλου και τον Αραχωβίτη που ήταν υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης κατά το διάστημα ΣΥΡΙΖΑ, και τον Τσακαλώτο που ήταν υπουργός Οικονομικών; Ποιος σε εμπόδισε; Ποιος σε συγκράτησε;..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ  ΝΕΑ", 05/11/19

Βροχή

Καιρός για ποιητές. Μουντός, βροχερός, ελαφρά κρύος, που δεν είναι χειμώνας ούτε όμως και καλοκαίρι, άλλα είναι αυτό το περίεργο πράγμα που δεν ξέρει τι είναι, και δεν ξέρεις και συ τι θέλεις μαζί του - κακόκεφος. Να καθίσει ο πρόεδρος Λευτέρης ο τεράστιος να το γράψει το «βροχή και σήμερα, βροχή στη στέγη μας, βροχή στην πόρτα μας, ατέλειωτη βροχή. Και συ στα σύνορα, σ' ένα χαράκωμα και γύρω θάνατος ατέλειωτη βροχή». Κι ύστερα να τους πάρει τους στίχους του Λευτέρη του θεού ο Σπανός και να τους «ντύσει» όπως εκείνος μόνο γνώριζε, και να το δώσουν το τραγουδάκι στη Δήμητρα Γαλάνη να το εκτελέσει ιδανικά. Και έπειτα από αυτή, όλοι εμείς μαζί της. Ψυχές ρομαντικές ή αλλοτριωμένες από τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Ψυχές πονεμένες ή ψυχές που τραγουδάνε για την παρέα. «Βροχή και σήμερα... ατέλειωτη βροχή» για τους πολλούς, «ωραία» μέρα, παραγωγική, για ποιητές, συνθέτες, ερμηνευτές. Ακόμη και μέσα στη μελαγχολική ακινησία του φθινοπώρου.


Αμετακίνητοι
Τελικά στον ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε η σκληρή στάση - δηλαδή να μην αντικατασταθεί το ντουέτο των μεγάλων επιτυχιών Πολάκη - Τζανακόπουλου από τη σύνθεση της Προανακριτικής που θα διερευνήσει τη σκευωρία που στήθηκε προκειμένου να εμπλακούν στο σκάνδαλο της Novartis δέκα στελέχη της αντιπολίτευσης. Τούτου δοθέντος - και επειδή όπως προανέφερα πέρασε των σκληρών - τα επόμενα επεισόδια που θα παρακολουθήσουμε επί του προκειμένου θα περιλαμβάνουν καταδίκη και διαμαρτυρία παντού των στελεχών για την... αντιδημοκρατική στάση κυβέρνησης - ΚΙΝΑΛ που κόβουν τους δυο αυτούς, και από την άλλη, ολόθερμη καταδίκη όσων λέγονται στην Προανακριτική και αποδεικνύουν τη σκευωρία. Το παραμύθι θα είναι κάπως έτσι: εξαίρεσαν τον Πολάκη και τον Τζανακόπουλο από την Προανακριτική για να μην αποκαλυφθεί το μέγεθος της δικής τους σκευωρίας σε βάρος του Παπαγγελόπουλου και του ΣΥΡΙΖΑ, και επιπλέον για να κουκουλώσουν το πραγματικό σκάνδαλο της Novartis. Και αυτό παρά το γεγονός ότι οι υπόλοιποι του ΣΥΡΙΖΑ 6-7 θα συμμετέχουν κανονικά στις εργασίες της Προανακριτικής, οπότε δύο τινά θα συμβαίνουν: ή ότι αυτοί οι άλλοι είναι παντελώς άχρηστοι ή ο ΣΥΡΙΖΑ στηριζόταν αποκλειστικά στους Πολάκη - Τζανακόπουλο για να βρεθεί η αλήθεια για το τι παίχτηκε με την παραπομπή Παπαγγελόπουλου. Διαλέγετε και παίρνετε...

Λάθη

Διερεύνησα την περίπτωση οι εξαιρεθέντες ήδη («δεν υπάρχουν μέλη της επιτροπής που να φέρουν τα επώνυμα Πολάκης και Τζανακόπουλος», μου ανέφερε σχετικά κοινοβουλευτικός παράγων χθες το μεσημέρι) να αρνηθούν να προσέλθουν στην επιτροπή και να καταθέσουν για τη σκευωρία, υπακούοντας στη σκληρή γραμμή στην οποία έχει καταφύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. «Αν και δεν το θεωρώ πιθανό, ελπίζω να μην το κάνουν, διότι ενέχει ποινικές ευθύνες η πράξη τους», μου τόνισε ο ίδιος κοινοβουλευτικός παράγων.

Και μου εξήγησε χωρίς πολλά πολλά, είτε δεν προσέλθουν στην επιτροπή να καταθέσουν καθόλου ως μάρτυρες, είτε προσέλθουν και αρνηθούν να δώσουν απαντήσεις, όπως κυκλοφορεί, θα βρεθούν αντιμέτωποι με κατηγορία άρνησης κατάθεσης λιπομαρτυρίας.

Ποινικά αδικήματα και τα δυο.

Συμπέρασμα: ο ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω, εγκλωβίστηκε σε μια αδιέξοδη στάση και τώρα δεν ξέρει τι να κάνει. Επίσης δεν κατάλαβε ότι οι δυο αυτοί, ο Πολάκης με τον Τζανακόπουλο, θα ήταν πολυτιμότεροι ως μάρτυρες στην επιτροπή παρά ως «ανακριτικοί υπάλληλοι». Και υπ' αυτή την έννοια το λάθος είναι μεγαλύτερο, γιατί «δίπλωσε» με ένα δεύτερο λάθος.

Λοβοτομή

Είναι σε αδιέξοδο. Μεγάλο. Τεράστιο. Τοίχος ορθώνεται, μπροστά τους, και δεν υπάρχει η παραμικρή διέξοδος είτε να τον παρακάμψουν είτε να τον υπερπηδήσουν και λένε ό,τι τους κατέβει. Αντιπολιτευτικό αδιέξοδο. Ξεκίνησαν νωρίς την κάθετη, σκληρή, ασόβαρη αντιπολίτευση επί παντός του επιστητού και δεν καταλαβαίνουν ότι ενισχύουν την επίστρωση... τεφάλ του Μητσοτάκη.

7 Ιουλίου έγιναν οι εκλογές, και τις έχασαν με μια ταπεινωτική ήττα (και αφού είχαν προηγηθεί άλλες δύο, εξίσου ταπεινωτικές...). Ούτε τέσσερις μήνες δεν έχουν κλείσει από τότε. Και λες και έχουν περάσει τέσσερα ή δεκατέσσερα χρόνια, προβάλλουν αιτήματα, προτάσεις, λύσεις. Λες και δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνούσε σχεδόν πέντε χρόνια προηγουμένως. Και λες και δεν ήταν υπουργός του ο Πολάκης, ο «πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης, ο νταής, ο αψύς, ο φίλος του λαού. Που χθες δήλωσε στα Χανιά ότι πρέπει να μειωθεί η φορολογία των αγροτικών συνεταιρισμών στο 10%. Αίτημα δίκαιο, για το οποίο συμφωνώ ανεπιφύλακτα, και συνηγορώ εξίσου χωρίς επιφυλάξεις. Αγρότες είναι, σκληρά δουλεύουν, ελάχιστα αμείβονται, συνεταιρισμούς δημιουργούν να περιφρουρήσουν το εισόδημά τους, να το κάνει η κυβέρνηση. Αλλά γιατί ρε Πολάκη, αυτό το ίδιο αίτημα δεν το ζήτησες από τους δικούς σου προηγουμένως; Από τον Αποστόλου και τον Αραχωβίτη που ήταν υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης κατά το διάστημα ΣΥΡΙΖΑ, και τον Τσακαλώτο που ήταν υπουργός Οικονομικών; Ποιος σε εμπόδισε; Ποιος σε συγκράτησε;

Μα σε ποιους λέει, όσα λέει; Λοβοτομή έχουμε υποστεί, πιστεύει; Οχι, τον ενημερώνω.

Κίνα

Και άλλοι πρωθυπουργοί έχουν ταξιδέψει στην Κίνα για επενδύσεις, και άλλοι έχουν φύγει από εκεί με τη βεβαιότητα ότι θα έρθουν σωρηδόν επενδύσεις από τη μακρινή χώρα του μεταξιού, επενδύσεις για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας. Αλλά πλην του Κώστα Καραμανλή που είδε μετά πολλών αγώνων και σκληρής μάχης με τη γραφειοκρατία να υλοποιείται η επένδυση της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, ουδείς άλλος είχε την ευτυχία να υποδεχτεί κινέζικες επενδύσεις. Ούτε δάνεια. Γιατί οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν ότι οι Κινέζοι δουλεύουν για την πάρτη τους, είναι πολύ ευφυείς, βασίζουν τις επενδύσεις τους σε μεσομακροπρόθεσμες αποδόσεις και δεν είναι καθόλου της αρπαχτής. Επίσης, αυτό που μπορεί να πω εξ ιδίας πείρας είναι ότι οι έλληνες πρωθυπουργοί ταξιδεύουν στην Κίνα συνήθως προς το τέλος της θητείας τους. Ολοι το έχουν κάνει αυτό - από τον Αείμνηστο Ανδρέα και τον Σημίτη έως τον Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο πρόεδρος Κυριάκος είναι μια εξαίρεση. Επιχειρεί ένα ταξίδι στην Κίνα στην αρχή της θητείας του, και βάζει ζητήματα που λογικά απαιτούν χρόνο ωρίμασης. Εχουν συζητηθεί δηλαδή από τους προηγούμενους. Εγινε άραγε αυτή η «ωρίμαση» επί ΣΥΡΙΖΑ; Μπορεί, δεν ξέρω. Η ουσία είναι ότι στις συνομιλίες που είχε στην Κίνα, τους είπε ξεκάθαρα ότι η χώρα είναι ανοιχτή σε κάθε είδους επενδυτικά σχέδια.

Για να δούμε τι πρακτικό αποτέλεσμα θα έχει αυτή η αντιστροφή μιας αλληλουχίας που ακολουθούνταν έως τώρα...

«Απόδραση»

Αναφέρθηκα προηγουμένως στον Γιώργο Παπανδρέου, και επειδή δεν το είδα πουθενά, το καταγράφω εδώ: την Παρασκευή που μας πέρασε έγινε στο Χίλτον μια σεμνή τελετή κατά την οποία οι Κινέζοι απένειμαν στη διάρκεια τελετής εύσημα στον Γιώργο αλλά και στον περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρο Αρναουτάκη, διότι ο πρώτος ως επικεφαλής της κυβέρνησης το 2011 και ο δεύτερος ως περιφερειάρχης Κρήτης, μερίμνησαν για την ασφαλή απομάκρυνση από τη Λιβύη χιλιάδων Κινέζων. Η Λιβύη εκείνη την περίοδο, την μετακανταφική, σπαραζόταν από άγριες εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις, και οι Κινέζοι που εργάζονταν στη χώρα είχαν εγκλωβιστεί ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα...

Και δεν ήταν λίγοι. Πάνω από 10.000. Και δεν άνοιξε μύτη...