Aπό την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 01/10/19 |
....από τον κακοφορμισμένο κλώνο της "Ε"
Ακόμα όμως κι αν «λυνόταν» τελικά, με κάποιον τρόπο, το «πρόβλημα» των Εξαρχείων, τότε δύο ενδεχόμενα θα υπήρχαν: είτε αυτή η ίδια δράση που εκδηλώνεται σήμερα στα Εξάρχεια θα εκδηλωνόταν τότε κάπου αλλού, είτε δεν θα εκδηλωνόταν πουθενά και τελικά θα έσκαγε, όπως ο πιεσμένος ατμός σε μια σφραγισμένη χύτρα.
Από αυτή την άποψη κάθε κυβέρνηση τη «συμφέρει» να υπάρχουν τα Εξάρχεια, καθώς ελπίζει –και για την ώρα έτσι συμβαίνει– ότι η αντίδραση θα εκτονώνεται εκεί. Παράλληλα δε με τον περιορισμό της αντίστασης σε μόνο μία γειτονιά, η εκάστοτε κυβέρνηση κερδίζει και ένα άλλοθι: κάθε φορά που θέλει να αυξήσει τις δυνάμεις της καταστολής ανασύρει το θέμα «Εξάρχεια» και στο όνομα της «επίλυσής» του προχωράει σε αριθμητική διεύρυνση της αστυνομίας.
Η οποία αστυνομία, αφού... προσληφθεί, στη συνέχεια αντί για αυτό χρησιμοποιείται για την καταστολή διαδηλώσεων και –όποτε δεν υπάρχουν διαδηλώσεις– για τη φύλαξη πολιτικών προσώπων και κτιρίων.
Ολη αυτή η αστυνομία ποτέ δεν φτάνει στον πολίτη με τη μορφή περισσότερης «πραγματικής ασφάλειας», όπως ισχυρίζονται ότι είναι δήθεν ο σκοπός της. Και ακόμα περισσότερο –φυσικά– δεν φτάνει ποτέ στο υποτιθέμενο καθάρισμα των Εξαρχείων, το οποίο και δεν θα μπορούσε να είναι ο σκοπός της.
Ετσι, ακόμα και σήμερα, που η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε πράξη τη δέσμευσή της για περισσότερη αστυνομία στην περιοχή, βλέπουμε στα Εξάρχεια ακροβολισμένες ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ που ασχολούνται μόνο με τον τραμπουκισμό περαστικών, ενώ η διακίνηση των ναρκωτικών τούς αφήνει παγερά αδιάφορους και συνεχίζεται κανονικά μόλις 50 μέτρα από εκεί που στέκει αγέρωχη η ροπαλοφόρος αστυνομία.
Ολο αυτό για εμάς σημαίνει κάποια πράγματα που θα έπρεπε να τα σκεφτούμε πολύ σοβαρά. Πράγματα που δεν αφορούν, ωστόσο, ένα δημόσιο άρθρο όπως αυτό, αλλά είναι αντικείμενο εσωτερικών συζητήσεων. «Οικογενειακά» θέματα. Αυτό που σημαίνει όμως σίγουρα για τη Δεξιά είναι ότι δεν θα ξεμπερδέψει ποτέ με εμάς.
Ακόμα και αν με κάποιο τρόπο ξεμπέρδευε με εμάς ως συγκεκριμένα πρόσωπα και ομάδες, άλλα πρόσωπα και άλλες ομάδες θα εμφανίζονταν στη θέση μας, χωρίς να χρειαζόταν καν να έχουμε μεριμνήσει εμείς για αυτό. Θα εμφανίζονταν ως φυσική και αναπόφευκτη αντίδραση στην καπιταλιστική δράση της αδικίας. Ξανά και ξανά, για πάντα, μέχρι να νικήσουμε και να μην υπάρχει πια αδικία απέναντι στην οποία θα χρειάζεται κάποιοι από μας να κρατάμε γαλατικά χωριά.
"Εφ.Συν", 01/10/19
Αν και είναι πολύ προσεκτικός, επιβεβαιώνει την ΄συνέχιση της μυστικής δράσης ,δικαιολογώντας ως αντίδραση στη καπιταλιστική δράση
ΑπάντησηΔιαγραφή