"...Μπορεί ή ΝΔ νά έχει τήν ισχυρότερη πυκνότητα (83%-85%), άλλα, όπως τήν όρισε ό Εύ. Αβέρωφ, παραμένει κόμμα-«μαντρί», ένα φουδαρχικού τύπου κόμμα, όπου κυριαρχούν οι οίκογενειακές έκβλαστήσεις, παρά τίς κάποιες άπό άλλου προσχωρήσεις. Ή απογοήτευση τοϋ λαού άπό τήν πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί νά τόν στρέψει προς τήν ΝΔ, αλλά αυτό δέν θά γίνει άπό γοητεία, θά γίνει άπό απελπισία. Ή ΝΔ δέν δίνει ελπίδα προς τό καλύτερο, δίνει ελπίδα προς τό... μη χειρότερο! Αυτό άρκεί;..."

Aπό την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 02/12/16

Ή ελπίδα του….μη χειρότερου

του Σαράντου Ι. Καργάκου*

ΜΕ ΤΙΣ πρώτες σταγόνες της βροχής -έστω κι αν τό λέει μεγάλος ποιητής-δέν σκοτώθηκε τό καλοκαίρι, αυτό πού σκοτώθηκε είναι τό ηθικό προφίλ τής κυβερνήσεως, πού τώρα πιά μοιάζει μέ τό πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ. Μπορεί ό πρωθυπουργός νά φωτογραφίζεται σέ αμερικανική σουίτα σε πόζες Τάυρον Πάουερ ή -γιά νά έλθουμε σέ κοντινούς καιρούς- Τζώρτζ Κλούνεϋ, αλλά τίποτε δεν μπορεί νά κρύψει τή φθορά, όταν πλέον έχει γίνει συνείδηση στον πολύ λαό ότι πίσω άπό τά μεγάλα λόγια κρύβεται μεγάλη διαφθορά. Καί τό θλιβερό είναι ότι ή φθορά δέν οφείλεται τόσο στίς μεγάλες αποτυχίες στον οίκονομικό τομέα, οΰτε στην ανυπαρξία στρατηγικής καί τακτικής στην άσκηση εξωτερικής πολπτκής, οϋτε στην κατάλυση τής εννόμου τάξεως καί τής μετατροπής τής Ελλάδος σέ προσφυγικό συνοικισμό, οφείλεται σέ δύο «κληρικώνυμα» άτομα. Εξηγούμαι: ή κυβέρνηση έχει στους κόλπους της δύο «εκκλησιαστικά» βαρίδια: τόν κ. Παππά και τόν κ…Καλο-γρίτσα!

Κατανοώ ότι αύτη ή νέα έκφραση αντικληρικαλισμού δέν είναι ζήτημα ιδεοληψίας ή -έστω-ιδεολογίας, είναι εφαρμογή μιάς “Πολιτικής Βου-ντού», γιά νά στραφεί ή προσοχή του λαού άλλού, έξω άπό τά φλέγοντα προβλήματα πού τόν πυρπολοϋν, όπως οΐ νέες μειώσεις συντάξεων ή άκόμη καί τό ενδεχόμενο απώλειας συντάξεων, ή δραματική κατάσταση στο θέμα της ϋγείας, οί νέες ιδιωτικοποιήσεις, τά δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη, ή πιθανότητα άπωλείας τής Ιδιωτικής κατοικίας καί τό κλείσιμο τής όποιας επιχειρήσεως -όπερ καί τό πιό πιθανόν. Αυτό πού προέχει -κατά τους σοφούς εγκεφάλους τοϋ υπουργείου ύπνοπαιδείας-είναι τό ζητημά των Θρησκευτικών."Ετσι, μαζί μέ τόν πόλεμο τών καναλιών ξεκινάμε κι έναν πόλεμο θρησκευτικό.

Η δημοκρατική κυβέρνηση τής Μαδρίτης πιθανότατα δέν θά έχανε την εξουσία, αν δέν ξεκινούσε τόν πόλεμο κατά του μαθήματος τών θρησκευτικών, άν δέν προχωρούσε στό κλείσιμο τών εκκλησιαστικών σχολείων καί πολλών μοναστηριών. Μετά ακολούθησαν άλλα σκληρότερα μέτρα. Έτσι έστρεψε εναντίον της τήν Καθολική "Εκκλησία, πού, μετά τίς δημοτικές εκλογές τής 12ης Απριλίου 1931, έδειξε έναντι τών Δημοκρατικών, άν όχι υποστήριξη, πάντως ανοχή. Ή στρατιωτική χούντα -καί περισσότερο ό Φράνκο- δέν έκανε ταξικό ή, ευρύτερα, πολιτικού χαρακτήρα πόλεμο. "Εκανε σταυροφορία. Καί κέρδισε διότι ό Καθολικισμός ήταν γιά 1.000 χρόνια ζυμωμένος μέ τόν βραδύ σχηματισμότής Ισπανίας. Στό πλευρό του Φράνκο δέν ήσαν μόνον φεουδάρχες, ήσαν καί απλοί χωριάτες. Καί μάλιστα πάμπτωχοι. Προγενέστερα, άλλα καί μεταγενέστερα, σέ χώρες πού επιβλήθηκε ό κομμουνισμός, ή θρησκεία καταδιώχτηκε μανιωδώς. Ποιό τό αποτέλεσμα; Τουλάχιστον στον ευρωπαϊκό χώρο πουθενά τό θρησκευτικό συναίσθημα δέν είναι τόσο έντονο, όσο στίς πρώην κομμουνιστικές χώρες. Τούτο διδάσκει ότι πάντοτε χάνει όποιος τά βάζει μέ τόν Θεό ή μέ τούς εκπροσώπους τοϋ Θεού. Ό Αλέξανδρος, παρ' ότι μικρός σέ ηλικία, τούτο τό γνώριζε καλά καί γι’ αυτό ήταν σεβαστικός έναντι τής θρησκείας τών λαών πού κατέκτησε.

Ό λαός δέν ψήφισε τόν ΣΥΡΙΖΑ γιά νά τού αλλάξει τήν πίστη, κατά τή γνωστή έκφραση, τόν ψήφισε γιά νά τού αλλάξει τήν κακή του κατάσταση, έτσι πού νά βρει τήν αξιοπρέπεια του καί γιά νά νιώθει ασφαλής μέσα καί έξω άπό τό σπίτι του. Μέσα σ’ ένα χρόνο είχαμε καταποντισμό. Εξαθλίωση τών νοικοκυριών άλλά -παράλληλα- καί βουτιά σε άπατα νερά τοΰ κυβερνώντος κόμματος. Τήν ώρα πού χαράσσονται οί γραμμές αυτές, κάποιες δημοσκοπήσεις δείχνουν τή λαϊκή δυσαρέσκεια νά φθάνει κοντά στό 85%, μιά καθίζηση τοΰ κυβερνώντος κόμματος κατά 100% σέ σχέση μέ τά περσινά εκλογικά αποτελέσματα καί μιά ΰπερτέρηση τής ΝΔ πού κυμαίνεται μεταξύ τοϋ 7% καί 10%. 

Αν αυτή τη στιγμή γίνουν εκλογές, όπως ζητεί ό κ. Μητσοτάκης, θά έχουμε ακυβερνησία. Διότι τό ποσοστό πού τού δίνουν οι δημοσκοπήσεις μόλις εγγίζει τό ποσοστό πού έλαβε τό κόμμα του στίς περσινές εκλογές. Άπό τήν άλλη, ό πολυτεμαχισμός τών πολιτικών δυνάμεων καί οί βαθιές προσωπικές καί ιδεολογικές αντιπαραθέσεις δέν εγγυώνται σχηματισμό συμπαγούς κυβερνήσεως συνεργασίας. Μπορεί ή ΝΔ νά έχει τήν ισχυρότερη πυκνότητα (83%-85%), άλλα, όπως τήν όρισε ό Εύ. Αβέρωφ, παραμένει κόμμα-«μαντρί», ένα φουδαρχικού τύπου κόμμα, όπου κυριαρχούν οι οίκογενειακές έκβλαστήσεις, παρά τίς κάποιες άπό άλλου προσχωρήσεις. Ή απογοήτευση τοϋ λαού άπό τήν πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί νά τόν στρέψει προς τήν ΝΔ, αλλά αυτό δέν θά γίνει άπό γοητεία, θά γίνει άπό απελπισία. Ή ΝΔ δέν δίνει ελπίδα προς τό καλύτερο, δίνει ελπίδα προς τό... μη χειρότερο! Αυτό άρκεί;

*Ιστορικός, συγγραφέας
www.sarantoskargakos.gr