Το κύριο θέμα, από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"
Αυτό το φθινόπωρο η κυβέρνηση θέλει να πραγματώσει το συστημικό της όνειρο. Να ολοκληρώσει τα προαπαιτούμενα για τα 2,8 δισ. ευρώ - κλείνοντας τα αφτιά στις φωνές από το παρελθόν της που χαρακτηρίζουν «ξεφτίλα» την πολιτική της για τις ιδιωτικοποιήσεις. Να πετύχει - και ει δυνατόν να ξεπεράσει - τον στόχο του προϋπολογισμού για το πρωτογενές πλεόνασμα. Να κλείσει και τη δεύτερη αξιολόγηση, που ξεκινά 17 Οκτωβρίου, το ταχύτερο δυνατόν.
Στο βάθος του ονείρου βρίσκονται η ρύθμιση του χρέους και η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κάποια στιγμή τον επόμενο χρόνο. Ενα πιστοποιητικό εμπιστοσύνης από τον Μάριο Ντράγκι που θα σφραγίσει τη συστημική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματική ζωή, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Το ΔΝΤ, για παράδειγμα, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά το 2014-15, παρά το γεγονός ότι είχε πετύχει - σε πείσμα των προβλέψεών του - υψηλό στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος το 2013 και θετικό ρυθμό ανάπτυξης το 2014, έχει και πάλι ρόλο-κλειδί.
Η συνέντευξη Τύπου της Ντέλια Βελκουλέσκου πριν από οκτώ ημέρες έδειξε ότι το Ταμείο εμμένει στις θέσεις του και θα παίξει σκληρά τόσο στη διαπραγμάτευση για τη δεύτερη αξιολόγηση με την ελληνική κυβέρνηση όσο και σ' αυτή για τη μείωση του χρέους από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Στο μέτωπο με την κυβέρνηση θα ζητήσει αλλαγή της συνταγής: περικοπές και των υφιστάμενων συντάξεων έτσι ώστε να ενισχυθούν άλλες κοινωνικές ανάγκες, όπως π.χ. στην υγεία, και μείωση του αφορολογήτου και των άλλων απαλλαγών στη φορολογία εισοδήματος έτσι ώστε να μειωθούν οι υψηλότεροι φορολογικοί συντελεστές που έχουν γίνει αντιπαραγωγικοί για την ανάπτυξη. Επίσης, βεβαίως, το ΔΝΤ επιμένει στα μέτρα για την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας (ομαδικές απολύσεις κ.λπ.).
Στο μέτωπο με την Ευρώπη, θα διεκδικήσει άμεση συγκεκριμενοποίηση των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων για τη μείωση του χρέους, προκειμένου να αποφασίσει αν αυτό είναι βιώσιμο και άρα αν θα επιστρέψει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Ολα αυτά θα μπουν στο τραπέζι από την ερχόμενη κιόλας εβδομάδα στην Ουάσιγκτον, στο περιθώριο της Συνόδου του ΔΝΤ, όπου θα βρίσκεται όλο το οικονομικό επιτελείο, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Γιώργος Χουλιαράκης και φυσικά οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης.
«Το αν θα επιστρέψει ή όχι το ΔΝΤ στο πρόγραμμα θα αποφασιστεί σ' ένα τραπέζι όπου δεν θα καθόμαστε εμείς» αναγνωρίζει κυβερνητικός αξιωματούχος. Θα είναι πράγματι το αποτέλεσμα μιας μάχης ισορροπιών της Γερμανίας και του Ταμείου. Η πρώτη θέλει το Ταμείο μέσα για λόγους αξιοπιστίας - παρότι μόλις πριν από έναν χρόνο το τελευταίο έπεσε τραγικά έξω στις εκτιμήσεις του, προβλέποντας πρωτογενές έλλειμμα 0,6%, όταν το αποτέλεσμα ήταν πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ. Στην πραγματικότητα, ο Σόιμπλε το θέλει για να καθησυχάσει τους ψηφοφόρους του ότι δεν κάνει χάρες στην Ελλάδα. Ομως, ταυτόχρονα το Ταμείο θέτει ως προϋπόθεση για την επιστροφή του να κάνει η Γερμανία την ύψιστη «χάρη», μια άμεση απόφαση για τη ρύθμιση του χρέους. Τα στοιχήματα για το τι θα γίνει τελικά είναι σχεδόν 50-50 αυτή τη στιγμή.
Η κόντρα μπορεί να ανάψει σπινθήρα και να πυρπολήσει τα ελληνικά κυβερνητικά όνειρα. Κάποιοι εκτιμούν ότι η Ευρώπη δεν θα κάνει τη χάρη στο ΔΝΤ - και στην Ελλάδα φυσικά - για το χρέος και τότε το τελευταίο ίσως παραμείνει σε ρόλο τεχνικού συμβούλου (το χειρότερο σενάριο για μας, λένε στην κυβέρνηση).
Ολο αυτό πιθανότατα θα οδηγήσει σε καθυστέρηση και την αξιολόγηση - οι αρχές του 2017 είναι το κανονικό σενάριο για τους ξένους, παρότι ο Πρωθυπουργός μιλάει για τέλος Οκτωβρίου.
Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να καθυστερήσει την κατάθεση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, μήπως και επικρατήσει τελικά η γραμμή ΔΝΤ και μπορέσει να θέσει χαμηλότερους στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος μετά το 2018.
Οι επενδυτές, πάντως, δεν έχουν πειστεί ακόμη ούτε ότι η κυβέρνηση θα υπηρετήσει ώς το τέλος το συστημικό της όνειρο ούτε ότι δεν θα υπάρξει ανάφλεξη στις διαπραγματεύσεις του φθινοπώρου στο τρίγωνο Ελλάδας - ΕΕ - ΔΝΤ. Την περασμένη εβδομάδα, σε φόρουμ στο Λονδίνο γκρίνιαξαν στον γενικό γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών Φραγκίσκο Κουτεντάκη, ο οποίος αντέτεινε πως «ό,τι είπαμε το κάναμε». Γι' αυτούς, την ασφάλεια θα δώσει μόνο ο Σούπερ Μάριο με την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Αρκεί να προλάβουμε και να δοθεί παράταση στο περίφημο πρόγραμμα QE μετά τον Μάρτιο του 2017.
Αλέξης Τσίπρας - Νίκος Παππάς
Ο ίδιος άνθρωπος (;)
Τα μυστικά και τα μυστήρια της σχέσης του Πρωθυπουργού με τον υπουργό Επικρατείας
Δευτέρα απόγευμα και ο Αλέξης Τσίπρας επιστρέφει στο Westin Grand Central της βροχερής - εκείνη την ημέρα - Νέας Υόρκης από τις επίσημες υποχρεώσεις του στα Ηνωμένα Εθνη.
Στην Αθήνα που βαδίζει προς το ξημέρωμα βράζει όμως το θέμα Καλογρίτσα, με τα Μέσα να πυροβολούν την κυβέρνηση για το πόθεν έσχες του επιχειρηματία και τις δανειοδοτήσεις του από την Τράπεζα Αττικής. Η κυβερνητική αντιπροσωπεία που συνοδεύει τον Πρωθυπουργό στο ταξίδι στις ΗΠΑ μαζεύεται σε μια κλειστή αίθουσα των upper ορόφων τού ξενοδοχείου για να ενημερωθεί από τον υπουργό Επικρατείας για τις εξελίξεις. Ο Νίκος Παππάς παραθέτει τα γεγονότα, επισημαίνει τις δυσκολίες, μεταφέρει το αρνητικό κλίμα για την κυβέρνηση και ο Τσίπρας σχολιάζει: «Μην επηρεάζεστε. Προχωράμε με τα προβλεπόμενα». Ο υπουργός Επικρατείας συμπληρώνει: «Θα επισπεύσουμε».
Την επόμενη ημέρα o Παππάς φτιάχνει βαλίτσες και αναχωρεί για το JFK για να πάρει το αεροπλάνο της επιστροφής. «Οχι εσπευσμένα, αλλά προγραμματισμένα» διευκρινίζει πριν φύγει στους έλληνες ανταποκριτές, θέλοντας να προλάβει σχόλια που εμφανίζουν τις σχέσεις του με τον Πρωθυπουργό να έχουν κλονιστεί με αφορμή το θέμα του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Ακόμη ένα δημοφιλές θέμα εκείνων των ημερών.
Από την άλλη, βεβαίως, θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι η σκόνη που σηκώθηκε τους τελευταίους μήνες γύρω από το καυτό ζήτημα της χορήγησης των τηλεοπτικών συχνοτήτων με πολιτικό κόστος για το Μαξίμου θα μπορούσε κάλλιστα να έχει επικαθήσει στις σχέσεις των δύο ανδρών.
Προς το παρόν φαίνεται, πάντως, ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Τα όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή για τις τηλεοπτικές άδειες με αφορμή τη συζήτηση για την παιδεία, αλλά και η παρουσία του σε συναντήσεις στο Μαξίμου με τους επίσημους καναλάρχες το τελευταίο διήμερο το καταδεικνύουν.
Το δίδυμο Τσίπρα - Παππά δείχνει πως δεν είναι ένα κυβερνητικό δίδυμο όπως πολλά άλλα. Θρυλείται ότι ο Καραμανλής δεν έπεφτε για ύπνο πριν καληνυχτίσει τον Ρουσόπουλο. Οταν όμως η διακυβέρνηση Καραμανλή άρχισε να κλυδωνίζεται έντονα μετά τον Σεπτέμβριο του 2009, οι σχέσεις των δύο σταδιακά τσάκισαν. Ομοίως ο Αντώνης Σαμαράς ήταν αχώριστος με τον Δημήτρη Σταμάτη, εξού και τον είχε κοντά του στο Μαξίμου. Ομως οι σχέσεις τους πολλές φορές παρασύρθηκαν από την ορμή των πολιτικών εξελίξεων. Στην περίπτωση του Πρωθυπουργού με τον υπουργό Επικρατείας τα πράγματα είναι διαφορετικά, λένε συνεργάτες και των δυο. Γνωρίζονται 25 χρόνια και η σχέση τους έχει χτιστεί πρωτίστως στο επίπεδο της φιλίας. Μαζί έφτιαχναν κλίμα στη Νεολαία του Συνασπισμού, μαζί προσπάθησαν να ανασυγκροτήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Ο Παππάς μπορεί να μην είναι ο τελευταίος άνθρωπος που καληνυχτίζει ο Αλέξης Τσίπρας προτού κοιμηθεί, είναι όμως ένας από τους πρώτους ανθρώπους στους οποίους λέει καλημέρα.
ΣΤΗ ΔΕΘ. Επομένως, σύμφωνα με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που τους «μελετούν» χρόνια, όταν ο Πρωθυπουργός προέτρεψε στη συνέντευξη της ΔΕΘ τους δημοσιογράφους να επισημάνουν στον Παππά πως δεν είναι εκείνος που θα αποφασίσει εάν θα μετακινηθεί ή όχι στον ανασχηματισμό (οπωσδήποτε μετά το Συνέδριο), ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε κανέναν σκοπό να αδειάσει τον στενό του συνεργάτη. Αλλωστε, ως Πρωθυπουργός ο Τσίπρας δεν έχει κοντύνει ποτέ δημοσίως υπουργό της κυβέρνησής του. Ούτε τον Μπαλτά για την αριστεία ούτε τον Σκουρλέτη για τα ενεργειακά ούτε τον Δρίτσα για τα λιμάνια ούτε τον Πολάκη για τις άναρθρες κραυγές του. Σημειωτέον πως για να φτάσει στο σημείο να σχολιάσει τις ενέργειες και όχι τα πρόσωπα της Κωνσταντοπούλου και του Λαφαζάνη, που τον σφυροκοπούσαν, είδε πρώτα την κυβέρνησή του να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και να χάνει τη δεδηλωμένη.
Οσοι λοιπόν γνωρίζουν τι συνδέει τους Αλέξη Τσίπρα και Νίκο Παππά άκουσαν περισσότερο από τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού στην έκθεση για τον υπουργό Επικρατείας ένα σχόλιο «δεν είναι ο Παππάς που θα αποφασίσει εάν θα απομακρυνθεί από μένα», παρά ένα καμπανάκι προς τον εξ απορρήτων του να μην κάνει δικούς του σχεδιασμούς.
Σε ό,τι, δε, αφορά τον κυβερνητικό ανασχηματισμό, πρόσωπα που κινούνται κοντά στο Μαξίμου δύσκολα βλέπουν ως πιθανή μια μετακίνηση του υπουργού Επικρατείας σε άλλο χαρτοφυλάκιο, ακόμη κι αν κάτι τέτοιο θα θεωρούνταν πολιτική αναβάθμιση.
Γενικά η διαχείριση εξουσίας δεν λειτουργεί διαλυτικά μεταξύ των συριζαίων. Είναι σπάνιες ή ελάχιστες οι περιπτώσεις που ένας υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ έχει αφήσει δημοσίως αιχμές για συνάδελφό του της ίδιας κομματικής προέλευσης. Κι όταν τις περισσότερες φορές μπαίνουν στο στόχαστρο οι πασοκογενείς της κυβέρνησης, όπως οι Κουρουμπλής και Σπίρτζης, και πάλι δημοσίως δεν βγαίνει άχνα από άλλους κυβερνητικούς για τους συναδέλφους τους, ανεξαρτήτως του εάν στις κατ' ιδίαν συζητήσεις μπορεί και να γίνονται αντικείμενο κριτικής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η κάλυψη στον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Πολάκη ακόμη κι όταν ανακατεύεται σε θέματα που σχετίζονται με τον Πρωθυπουργό, π.χ. στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ. Η μόνη δημόσια διαμάχη μεταξύ συριζαίων καταγράφεται στις κόντρες υπουργών με τον επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ, ο οποίος ωστόσο στη συνείδηση αρκετών κυβερνητικών δεν λογίζεται πλέον ως ΣΥΡΙΖΑ αλλά ως όψιμος συνεργάτης των τροϊκανών.
ΑΛΛΗΛΕΞΑΡΤΗΣΗ. Θα έλεγε κανείς παρακολουθώντας το δίδυμο Τσίπρα - Παππά ότι οι σχέσεις τους είναι αλληλεξάρτησης. Ο ένας θέλει δίπλα του τον άλλον. Η επιρροή επίσης που ασκεί ο ένας στον άλλον είναι δεδομένη, όμως όλη αυτή η στάση στηρίζεται στην εμπιστοσύνη που υπάρχει στις σχέσεις του. Ο Πρωθυπουργός - σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες - δίνει χώρο στον Παππά να κινείται με σχετική αυτονομία κι από την άλλη εκείνος ενημερώνει για κάθε του πρωτοβουλία τον Τσίπρα. Μάλιστα, ο υπουργός αναφέρεται στον «αρχηγό» όταν μιλάει σε τρίτα πρόσωπα για τον Τσίπρα δείχνοντας τον σεβασμό που τρέφει προς το πρόσωπό του.
Ολοι θυμούνται ότι ο Νίκος Παππάς είχε αναλάβει κομβικό ρόλο στη διαπραγμάτευση της πρώτης περιόδου με τους δανειστές. Είναι δε χαρακτηριστικές οι αφηγήσεις που έκανε ο επίτροπος Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί στον δημοσιογράφο της «Λιμπερασιόν» Ζαν Κατρεμέρ όταν η διαπραγμάτευση είχε χτυπήσει κόκκινο. Μια από αυτές αναφερόταν στην αξίωση των πιστωτών για την εξίσωση του ΦΠΑ στα νησιά με αυτόν της ηπειρωτικής Ελλάδας. Ο Νίκος Παππάς πήρε τότε θέση και ενώπιον όλων απευθύνθηκε στον Τσίπρα μιλώντας στα αγγλικά: «Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό, δεν μπορείτε» αναφώνησε. Σε λίγο οι δυο τους, πάντα σύμφωνα με αφηγήσεις, αποχώρησαν από την αίθουσα των διαπραγματεύσεων για να συζητήσουν με την ελληνική αντιπροσωπεία. Οταν ο Τσίπρας επέστρεψε εξήγησε πως δεν μπορεί να δεχθεί να αυξήσει τον ΦΠΑ στα νησιά. Ο Γιούνκερ και οι συνεργάτες του έμειναν έκπληκτοι, όμως από την άνοιξη του 2015 έως σήμερα μεσολάβησαν τόσα, που τόσο ο Γιούνκερ όσο και ο Μοσκοβισί όταν συναντούν τον υπουργό Επικρατείας τον χαιρετίζουν με θέρμη. Το ίδιο και τον Τσίπρα.
Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ. Εκ των πραγμάτων, Τσίπρας και Παππάς αποτελούν τον κλειστό πυρήνα του Μεγάρου Μαξίμου. Που συνομιλεί σχεδόν σε καθημερινή βάση με τους υπουργούς και ενημερώνεται για τις εξελίξεις. Από κοντά και καθόλου παροπλισμένος - όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές - βρίσκεται και ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Ο υπουργός Επικρατείας μπορεί να έχει αποσυρθεί από τα μέσα ενημέρωσης, συμβάλλει όμως με τον τρόπο του στην επίλυση κυβερνητικών προβλημάτων που χρήζουν άμεσης τακτοποίησης. Για παράδειγμα, θεωρείται καθοριστική η συμβολή Φλαμπουράρη στο ξεκόλλημα θεμάτων που είχαν φρακάρει, όπως ο ΟΛΠ, η Fraport, το Θριάσιο και παλαιότερα και το Ελληνικό. Στενή συνεργασία υπάρχει επίσης με τον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη και φυσικά με τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο.
ΣτΕ για τηλεοπτικές άδειες:
Μια διακοπή, πολλά ερωτηματικά
Ματαιώθηκε η χθεσινή διάσκεψη που επρόκειτο να αποφασίσει για τη συνταγματικότητα ή όχι του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες
Της Μίνας Μουστάκα
Μια απόφαση-σταθμό, με προεκτάσεις πολιτικές και αντίκτυπο κοινωνικό και επιχειρηματικό καλείται να λάβει η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, από την οποία εξαρτάται η επόμενη μέρα στο τηλεοπτικό τοπίο.
Ωστόσο, χθες η πολυαναμενόμενη διάσκεψη των ανώτατων δικαστών διεκόπη πριν καλά καλά συμπληρωθεί η πρώτη ώρα, ενώ άγνωστο παραμένει πότε θα επανέλθουν για να αρχίσουν ουσιαστικά από μηδενική βάση την κατά γενική ομολογία κρίσιμη συνεδρίασή τους.
Η μικρή διάρκεια της διάσκεψης αποδόθηκε από δικαστικές πηγές σε εντάσεις που επικράτησαν πίσω από τις κλειστές πόρτες της αίθουσας στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Κάποιοι μάλιστα απέδιδαν όσα συνέβησαν σε μια άτυπη τοποθέτηση του προέδρου για τη σοβαρότητα και την κρισιμότητα της υπόθεσης.
Η ανακοίνωση
Λίγη ώρα μετά την αιφνιδιαστική διακοπή της διάσκεψης ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Νίκος Σακελλαρίου με μια «ασυνήθιστη» γραπτή ανακοίνωσή του έδωσε τη δική του απάντηση. «Ενόψει του κλίματος, το οποίο επιχειρείται να διαμορφωθεί τις τελευταίες ιδίως ημέρες από δημόσιες τοποθετήσεις και εκδηλώσεις ως προς την έκβαση της διασκέψεως της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις εκκρεμείς ενώπιον του Δικαστηρίου υποθέσεις των τηλεοπτικών αδειών, ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι θα πρέπει να ματαιωθεί η προγραμματισθείσα διάσκεψη». Στο ίδιο κλίμα ήταν και η ανακοίνωση των δικαστικών λειτουργών του ΣτΕ επισημαίνοντας πως όσα αντίθετα αναφέρονται στον Τύπο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Η δημοσιοποίηση της επίσημης ανακοίνωσης του προέδρου του ΣτΕ θεωρήθηκε από ανώτατες δικαστικές πηγές τουλάχιστον «ασυνήθιστη». Οι ίδιες πηγές μάλιστα τόνιζαν με νόημα πως δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που η Δικαιοσύνη και δη το Συμβούλιο της Επικρατείας καλείται με μια απόφαση να δώσει λύσεις σε μείζονα νομικά ζητήματα που συνδέονται άμεσα με την πολιτική ζωή του τόπου. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το διαμορφούμενο κλίμα εκτός των θυρών του ΣτΕ και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έπρεπε να οδηγήσουν σε ματαίωση της διάσκεψης.
Ιδιαίτερα όταν ο ίδιος ο πρόεδρος από έδρας κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, τον περασμένο Ιούλιο, σε μια δημόσια παρέμβασή του είχε στείλει μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ξεκαθαρίζοντας ότι «οι δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας αποφαίνονται με πλήρη ανεξαρτησία και πνεύμα ουδετερότητας, δεν καθοδηγούνται, δεν επηρεάζονται ούτε υποκύπτουν σε πιέσεις, από όπου κι αν αυτές προέρχονται, ούτε βεβαίως πτοούνται από προσωπικές και ανοίκειες επιθέσεις, αλλά επιτελούν το υπηρεσιακό τους καθήκον ανεπηρέαστοι και με τη δέουσα υπευθυνότητα. Ματαιοπονούν λοιπόν όσοι προσπαθούν για το αντίθετο».
Η επόμενη μέρα
Με βάση τα νέα δεδομένα, τα βλέμματα όλων τώρα στρέφονται στην επόμενη διάσκεψη των δικαστών του ΣτΕ. Μια διάσκεψη που, τουλάχιστον επί του παρόντος, παραμένει άγνωστο πότε θα συγκληθεί. Κάποιοι μάλιστα δεν απέκλειαν για να μην επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό οι ανώτατοι δικαστές να ειδοποιηθούν μόλις 24 ώρες νωρίτερα, γεγονός επίσης ασύνηθες. Οποτε κι αν γίνει αυτή, οι 30 ανώτατοι δικαστές θα κληθούν να κρίνουν αν ο νόμος Παππά είναι συνταγματικός ή αντισυνταγματικός.
Εκτός από αυτό το κλασικό δίπολο, υπάρχει τρίτος δρόμος στον οποίο μπορούν να οδηγηθούν οι δικαστές. Σε θεωρητικό επίπεδο, έχουν το δικαίωμα να μην προχωρήσουν στην εξέταση της ουσίας της υπόθεσης, αλλά να απορρίψουν τις προσφυγές ως απαράδεκτες. Επιπλέον, αν κάποιο από τα αιτήματα των προσφυγών συνδέεται με εφαρμογή Κοινοτικού Δικαίου μπορούν, όπως είχε γίνει στο παρελθόν με την υπόθεση του βασικού μετόχου, να στείλουν σχετικό ερώτημα στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Δικαστικές πηγές πάντως επισημαίνουν ότι στο παρελθόν η Ολομέλεια του ΣτΕ έχει δώσει δείγματα γραφής για την αναγκαιότητα και τον ρόλο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης στο κομμάτι της αδειοδότησης. Θέμα που αποτελεί και εδώ το κυρίαρχο ζητούμενο. «Η χορήγηση των αδειών, ο έλεγχος της εξυπηρέτησης των ανωτέρω σκοπών δημοσίου συμφέροντος και η επιβολή κυρώσεων ανατίθενται σε ανεξάρτητη Αρχή, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης» ανέφεραν στο σκεπτικό της απόφασής τους οι ανώτατοι δικαστές όταν κλήθηκαν να κρίνουν άλλη μία ιστορία με πολιτικό αντίκτυπο, που δεν ήταν άλλη από το κλείσιμο της ΕΡΤ.
Ο ρόλος του ΕΣΡ
Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Οτι το ανώτατο δικαστήριο της χώρας στην πλήρη σύνθεσή του έχει αποφανθεί ήδη και μάλιστα δύο φορές την τελευταία διετία για το ποιος έχει την αρμοδιότητα χορήγησης των τηλεοπτικών αδειών, επισημαίνοντας ξεκάθαρα ότι αυτή εκ του Συντάγματος ανήκει στο ΕΣΡ και επ' ουδενί στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Με τον τρόπο αυτό το ΣτΕ έχει διαμορφώσει την πρόσφατη νομολογία του, όριο που δεν εμποδίζει όμως τους ανώτατους δικαστές να το ξεπεράσουν ή να το αναμορφώσουν κρίνοντας τα δεδομένα χαρακτηριστικά - τυπικά, νομικά και ουσιαστικά - της συγκεκριμένης υπόθεσης. «Αν επρόκειτο για μια συνηθισμένη υπόθεση θα ήταν πολύ δύσκολο να αλλάξει η νομολογία του δικαστηρίου, που είναι και πολύ πρόσφατη» έλεγε χαρακτηριστικά στα «ΝΕΑ» ανώτατος δικαστικός λειτουργός αφήνοντας όμως, με τον τρόπο αυτό, όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Ολα τα παραπάνω θα αποδειχθούν κενό γράμμα αν η Ολομέλεια του ΣτΕ κρίνει τον νόμο συνταγματικό χωρίς αστερίσκους, απορρίπτοντας τις αιτήσεις ακύρωσης. Αρκετοί νομικοί υποστηρίζουν ότι το ΣτΕ έχει δώσει τον τόνο με την κρίση του επί των αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων που ήδη έχουν απορριφθεί στο σύνολό τους.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας θα εξετάσει και θα αποφανθεί για τις προσφυγές που έχουν καταθέσει οι εκπρόσωποι των τηλεοπτικών σταθμών Mega Channel, Antenna, Alpha, Sκάι, Star Channel και Epsilon TV (Ε-TV), καθώς και της Ενωσης Ιδιοκτητών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας.
ΕΥΔΑΠ: το πικρό ποτήρι της Αριστεράς
Σε κομβικό πολιτικό θέμα εξελίσσεται η απόφαση της κυβέρνησης να εντάξει ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο νέο Υπερταμείο εισάγοντας στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και στις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας το μέγιστο κοινωνικό αγαθό του νερού
Του Δημήτρη Ν. Μανιάτη
Ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός είχε προβλέψει μεγάλη ξηρασία για το μέλλον. Η πρόσφατη ψήφιση των προαπαιτούμενων απ' την κυβέρνηση αφορούσε την ένταξη στο νέο Υπερταμείο και του νερού. Παραδόξως πολλοί θυμήθηκαν τα λόγια του ποιητή. Η αριστερή πτέρυγα του πολιτικού τόξου και όχι μόνον εξάλλου μίλησε για «ιδιωτικοποίηση» του μείζονος κοινωνικού αγαθού. Η πιο κινηματική του έκφραση ξανάπιασε σήμερα το νήμα προηγούμενων καιρών όπως το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη όπου πάνω από 200.000 ψήφισαν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Οχι βέβαια με μαζικούς όρους, αφού η αμηχανία συνεχίζει να κυριαρχεί στον δρόμο.
Αν για την κυβέρνηση επιχειρήθηκε να δικαιολογηθεί το συγκεκριμένο μέτρο ως απλή ένταξη του νερού στο Υπερταμείο, η αντιπολίτευση το σήκωσε ψηλά. Μέχρι και τρικάκια με κείμενο του νομπελίστα Σαραμάγκου κατά των ιδιωτικοποιήσεων είδαμε να πετιούνται στη Βουλή από στελέχη της Λαϊκής Ενότητας. «Είναι το πολυτιμότερο αγαθό ζωής. Είναι το όριο μεταξύ βίου και αβίωτου βίου», μας λέει με γλαφυρό τρόπο ο Ζήσης Ζάννας, πρώην βουλευτής και μέλος της ΚΕ της ΛΑΕ. Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε πως αποτελεί δυσμενή εξέλιξη που το νερό έγινε μέρος διαπραγμάτευσης. Κόντεψε πάντως να πυροδοτήσει και κυβερνητική κρίση.
Η απόφαση του ΣτΕ
Είναι όμως ιδιωτικοποίηση αυτό που συντελείται; «Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν θα ιδιωτικοποιήσει ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ (2,5 εκατ. συνδέσεις, 6,5 εκατ. καταναλωτές) σεβόμενη την απόφαση 1906/2014 του ΣτΕ που ανέκοψε τη δρομολογημένη από την προηγούμενη μνημονιακή συγκυβέρνηση διαδικασία πώλησης πλειοψηφικού πακέτου μετοχών ιδιοκτησίας ΤΑΙΠΕΔ και Δημοσίου (οι υπόλοιπες ανήκουν σε ιδιώτες μέσω Χρηματιστηρίου) με πιθανότερους αποδέκτες τη SUEZ (ΕΥΑΘ) και τη Veolia (ΕΥΔΑΠ). Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι αυτό αντίκειται στα άρθρα του Συντάγματος για προστασία της υγείας και όρισε ότι, προκειμένου να διασφαλιστεί ο δημόσιος και κοινωφελής χαρακτήρας τους το κράτος θα διακρατεί τουλάχιστον το 50% συν 1 μετοχή.
Οπως ξεκαθάρισε ωστόσο ο Πρωθυπουργός στην Εκθεση Θεσσαλονίκης, η πώληση μειοψηφικού πακέτου μετοχών συνδέεται με το management. Από τη στιγμή που το management περάσει στις πολυεθνικές νερού, χάνεται η λειτουργία του δημόσιου συμφέροντος.
Μνημονιακή υποχρέωση
Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή χάθηκε ήδη με το πέρασμα των μετοχών τους στο Υπερταμείο: Σύμφωνα με το τρίτο Μνημόνιο, το Ταμείο είναι «ανεξάρτητο» και «δεν ανήκει στο Δημόσιο ούτε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα». Ενώ, σύμφωνα με τη δήλωση της Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης της 12ης Ιουλίου 2015 - συμπεριλαμβάνεται στο μνημονιακό κείμενο - «πρωταρχικός στόχος του Ταμείου είναι… να μεγιστοποιεί την αξία ελληνικών περιουσιακών στοιχείων σημαντικής αξίας, την οποία θα ρευστοποιεί με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα». Επιπροσθέτως, με τη ζωή του Υπερταμείου στα 99 χρόνια, η «εγγύηση του υπουργού Οικονομικών ότι όσο είναι αυτός υπουργός το νερό δεν ιδιωτικοποιείται τείνει στη σφαίρα της μεταφυσικής», λέει στα «ΝΕΑ» η πρώην υπουργός Νάντια Βαλαβάνη.
Και για εκείνη το νερό είναι κάτι παραπάνω από κοινωνικό αγαθό. Και κομβικό πολιτικό θέμα. «Ο ΟΗΕ έχει αποφασίσει ότι το δικαίωμα όλων στο νερό καθορίζεται από το τρίπτυχο: νερό επαρκές, ποιοτικό, οικονομικά προσιτό ακόμα και με τιμολογιακή πολιτική κάτω του κόστους. Αυτό απαιτεί δημόσια λειτουργία των εταιρειών ύδρευσης - αποχέτευσης. Τα τελευταία χρόνια 42 μεγαλουπόλεις - ανάμεσά τους Παρίσι και Βερολίνο - επαναδημοτικοποίησαν το νερό πληρώνοντας τεράστια λύτρα στις πολυεθνικές νερού. Η Κομισιόν, από το 2013 με 2 εκατ. υπογραφές της μοναδικής πετυχημένης Πρωτοβουλίας Πολιτών right2water και με ψηφισμένη στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου (Σεπτέμβριος 2015) έκθεση που της ζητά να συνεργαστεί με τη right2water για ευρωπαϊκή νομοθεσία σύμφωνη με τις αποφάσεις του ΟΗΕ, να σταματήσει να πιέζει για ιδιωτικοποίηση και να προωθήσει συμβάσεις PuPs (Δημόσιου - Δημόσιου), "παίζει καθυστέρηση". Και ρίχνει με μεγάλη υποκρισία στις κυβερνήσεις, ανάμεσά τους και την ελληνική, την ευθύνη για τις συμβάσεις παραχώρησης, όταν το πέρασμα ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ στο "Ταμείο" είναι μνημονιακός όρος (Παράρτημα 27 ιδιωτικοποιήσεων) και η Κομισιόν μέλος της τρόικας».
«Επικοινωνιακή εξαπάτηση»
Και ο Ζήσης Ζάννας, απ' τη ΛΑΕ, συμφωνεί πως έχουμε να κάνουμε με ιδιωτικοποίηση: «Η κυβέρνηση επιμένει στην επικοινωνιακή εξαπάτηση νομίζοντας ότι θα συνεχίσει να καλλιεργεί τις αυταπάτες που την ανέδειξαν και την συντηρούν στην εξουσία από τον Σεπτέμβρη του 2015. Η μεταφορά στο "Υπερταμείο Δημόσιας Περιουσίας" των μετοχών 6 εταιρειών του ελληνικού Δημοσίου, μεταξύ αυτών των εταιρειών Υδρευσης και Αποχέτευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ), σαφώς και είναι ιδιωτικοποίηση» σημειώνει. Kαι συμπληρώνει: «Το Υπερταμείο ως μνημονιακή υποχρέωση της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου ιδιωτικοποιεί, χαρίζει επί της ουσίας, δημόσια περιουσία, αγαθά και υπηρεσίες, περιουσία του ελληνικού λαού, σε πολυποίκιλα συμφέροντα εγχώρια και διεθνή, με τη δέσμευση τα ποσά της εξαγοράς να οδηγούνται στην απόσβεση του δημοσίου χρέους. Το πέρασμα ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο, το οποίο δεν ανήκει στο Δημόσιο ούτε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και "λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς", σημαίνει ότι χάνουν τον κοινωφελή χαρακτήρα τους και την χάριν του δημοσίου συμφέροντος λειτουργία τους». Ο Ζάννας επίσης υπογραμμίζει πως η διαδήλωση της περασμένης εβδομάδας, αν και μικρή, έξω απ' τη Βουλή ήταν ένα πρώτο σημάδι. Το νερό σίγουρα μπήκε στη συζήτηση και επικαιροποίησε νέες διαιρέσεις. Και θα είναι βαρόμετρο δοκιμασίας για κυβέρνηση και αντιπολίτευση εντός και εκτός.
και τα εσωτερικά επί μέρους θέματα
Εφιάλτης στον δρόμο με το χρέος
Στο τραπέζι της Λαγκάρντ και του Σόιμπλε, με την Ελλάδα απούσα, θα αποφασιστούν η ρύθμιση του χρέους και η παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα
Της Ειρήνης Χρυσολωρά
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 01-02/10/16 |
 |
| ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 01-02/10/16 λεζάντας |
Εφιάλτης στον δρόμο με το χρέος
Στο τραπέζι της Λαγκάρντ και του Σόιμπλε, με την Ελλάδα απούσα, θα αποφασιστούν η ρύθμιση του χρέους και η παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα
Της Ειρήνης Χρυσολωρά
Αυτό το φθινόπωρο η κυβέρνηση θέλει να πραγματώσει το συστημικό της όνειρο. Να ολοκληρώσει τα προαπαιτούμενα για τα 2,8 δισ. ευρώ - κλείνοντας τα αφτιά στις φωνές από το παρελθόν της που χαρακτηρίζουν «ξεφτίλα» την πολιτική της για τις ιδιωτικοποιήσεις. Να πετύχει - και ει δυνατόν να ξεπεράσει - τον στόχο του προϋπολογισμού για το πρωτογενές πλεόνασμα. Να κλείσει και τη δεύτερη αξιολόγηση, που ξεκινά 17 Οκτωβρίου, το ταχύτερο δυνατόν.
Στο βάθος του ονείρου βρίσκονται η ρύθμιση του χρέους και η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κάποια στιγμή τον επόμενο χρόνο. Ενα πιστοποιητικό εμπιστοσύνης από τον Μάριο Ντράγκι που θα σφραγίσει τη συστημική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματική ζωή, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Το ΔΝΤ, για παράδειγμα, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά το 2014-15, παρά το γεγονός ότι είχε πετύχει - σε πείσμα των προβλέψεών του - υψηλό στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος το 2013 και θετικό ρυθμό ανάπτυξης το 2014, έχει και πάλι ρόλο-κλειδί.
Η συνέντευξη Τύπου της Ντέλια Βελκουλέσκου πριν από οκτώ ημέρες έδειξε ότι το Ταμείο εμμένει στις θέσεις του και θα παίξει σκληρά τόσο στη διαπραγμάτευση για τη δεύτερη αξιολόγηση με την ελληνική κυβέρνηση όσο και σ' αυτή για τη μείωση του χρέους από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Στο μέτωπο με την κυβέρνηση θα ζητήσει αλλαγή της συνταγής: περικοπές και των υφιστάμενων συντάξεων έτσι ώστε να ενισχυθούν άλλες κοινωνικές ανάγκες, όπως π.χ. στην υγεία, και μείωση του αφορολογήτου και των άλλων απαλλαγών στη φορολογία εισοδήματος έτσι ώστε να μειωθούν οι υψηλότεροι φορολογικοί συντελεστές που έχουν γίνει αντιπαραγωγικοί για την ανάπτυξη. Επίσης, βεβαίως, το ΔΝΤ επιμένει στα μέτρα για την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας (ομαδικές απολύσεις κ.λπ.).
Στο μέτωπο με την Ευρώπη, θα διεκδικήσει άμεση συγκεκριμενοποίηση των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων για τη μείωση του χρέους, προκειμένου να αποφασίσει αν αυτό είναι βιώσιμο και άρα αν θα επιστρέψει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Ολα αυτά θα μπουν στο τραπέζι από την ερχόμενη κιόλας εβδομάδα στην Ουάσιγκτον, στο περιθώριο της Συνόδου του ΔΝΤ, όπου θα βρίσκεται όλο το οικονομικό επιτελείο, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Γιώργος Χουλιαράκης και φυσικά οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης.
«Το αν θα επιστρέψει ή όχι το ΔΝΤ στο πρόγραμμα θα αποφασιστεί σ' ένα τραπέζι όπου δεν θα καθόμαστε εμείς» αναγνωρίζει κυβερνητικός αξιωματούχος. Θα είναι πράγματι το αποτέλεσμα μιας μάχης ισορροπιών της Γερμανίας και του Ταμείου. Η πρώτη θέλει το Ταμείο μέσα για λόγους αξιοπιστίας - παρότι μόλις πριν από έναν χρόνο το τελευταίο έπεσε τραγικά έξω στις εκτιμήσεις του, προβλέποντας πρωτογενές έλλειμμα 0,6%, όταν το αποτέλεσμα ήταν πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ. Στην πραγματικότητα, ο Σόιμπλε το θέλει για να καθησυχάσει τους ψηφοφόρους του ότι δεν κάνει χάρες στην Ελλάδα. Ομως, ταυτόχρονα το Ταμείο θέτει ως προϋπόθεση για την επιστροφή του να κάνει η Γερμανία την ύψιστη «χάρη», μια άμεση απόφαση για τη ρύθμιση του χρέους. Τα στοιχήματα για το τι θα γίνει τελικά είναι σχεδόν 50-50 αυτή τη στιγμή.
Η κόντρα μπορεί να ανάψει σπινθήρα και να πυρπολήσει τα ελληνικά κυβερνητικά όνειρα. Κάποιοι εκτιμούν ότι η Ευρώπη δεν θα κάνει τη χάρη στο ΔΝΤ - και στην Ελλάδα φυσικά - για το χρέος και τότε το τελευταίο ίσως παραμείνει σε ρόλο τεχνικού συμβούλου (το χειρότερο σενάριο για μας, λένε στην κυβέρνηση).
Ολο αυτό πιθανότατα θα οδηγήσει σε καθυστέρηση και την αξιολόγηση - οι αρχές του 2017 είναι το κανονικό σενάριο για τους ξένους, παρότι ο Πρωθυπουργός μιλάει για τέλος Οκτωβρίου.
Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να καθυστερήσει την κατάθεση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, μήπως και επικρατήσει τελικά η γραμμή ΔΝΤ και μπορέσει να θέσει χαμηλότερους στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος μετά το 2018.
Οι επενδυτές, πάντως, δεν έχουν πειστεί ακόμη ούτε ότι η κυβέρνηση θα υπηρετήσει ώς το τέλος το συστημικό της όνειρο ούτε ότι δεν θα υπάρξει ανάφλεξη στις διαπραγματεύσεις του φθινοπώρου στο τρίγωνο Ελλάδας - ΕΕ - ΔΝΤ. Την περασμένη εβδομάδα, σε φόρουμ στο Λονδίνο γκρίνιαξαν στον γενικό γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών Φραγκίσκο Κουτεντάκη, ο οποίος αντέτεινε πως «ό,τι είπαμε το κάναμε». Γι' αυτούς, την ασφάλεια θα δώσει μόνο ο Σούπερ Μάριο με την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Αρκεί να προλάβουμε και να δοθεί παράταση στο περίφημο πρόγραμμα QE μετά τον Μάρτιο του 2017.
 |
| ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 01-02/10/16 |
Αλέξης Τσίπρας - Νίκος Παππάς
Ο ίδιος άνθρωπος (;)
Τα μυστικά και τα μυστήρια της σχέσης του Πρωθυπουργού με τον υπουργό Επικρατείας
Της Βούλας Κεχαγιά
Δευτέρα απόγευμα και ο Αλέξης Τσίπρας επιστρέφει στο Westin Grand Central της βροχερής - εκείνη την ημέρα - Νέας Υόρκης από τις επίσημες υποχρεώσεις του στα Ηνωμένα Εθνη.
Στην Αθήνα που βαδίζει προς το ξημέρωμα βράζει όμως το θέμα Καλογρίτσα, με τα Μέσα να πυροβολούν την κυβέρνηση για το πόθεν έσχες του επιχειρηματία και τις δανειοδοτήσεις του από την Τράπεζα Αττικής. Η κυβερνητική αντιπροσωπεία που συνοδεύει τον Πρωθυπουργό στο ταξίδι στις ΗΠΑ μαζεύεται σε μια κλειστή αίθουσα των upper ορόφων τού ξενοδοχείου για να ενημερωθεί από τον υπουργό Επικρατείας για τις εξελίξεις. Ο Νίκος Παππάς παραθέτει τα γεγονότα, επισημαίνει τις δυσκολίες, μεταφέρει το αρνητικό κλίμα για την κυβέρνηση και ο Τσίπρας σχολιάζει: «Μην επηρεάζεστε. Προχωράμε με τα προβλεπόμενα». Ο υπουργός Επικρατείας συμπληρώνει: «Θα επισπεύσουμε».
Την επόμενη ημέρα o Παππάς φτιάχνει βαλίτσες και αναχωρεί για το JFK για να πάρει το αεροπλάνο της επιστροφής. «Οχι εσπευσμένα, αλλά προγραμματισμένα» διευκρινίζει πριν φύγει στους έλληνες ανταποκριτές, θέλοντας να προλάβει σχόλια που εμφανίζουν τις σχέσεις του με τον Πρωθυπουργό να έχουν κλονιστεί με αφορμή το θέμα του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Ακόμη ένα δημοφιλές θέμα εκείνων των ημερών.
Από την άλλη, βεβαίως, θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι η σκόνη που σηκώθηκε τους τελευταίους μήνες γύρω από το καυτό ζήτημα της χορήγησης των τηλεοπτικών συχνοτήτων με πολιτικό κόστος για το Μαξίμου θα μπορούσε κάλλιστα να έχει επικαθήσει στις σχέσεις των δύο ανδρών.
Προς το παρόν φαίνεται, πάντως, ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Τα όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή για τις τηλεοπτικές άδειες με αφορμή τη συζήτηση για την παιδεία, αλλά και η παρουσία του σε συναντήσεις στο Μαξίμου με τους επίσημους καναλάρχες το τελευταίο διήμερο το καταδεικνύουν.
Το δίδυμο Τσίπρα - Παππά δείχνει πως δεν είναι ένα κυβερνητικό δίδυμο όπως πολλά άλλα. Θρυλείται ότι ο Καραμανλής δεν έπεφτε για ύπνο πριν καληνυχτίσει τον Ρουσόπουλο. Οταν όμως η διακυβέρνηση Καραμανλή άρχισε να κλυδωνίζεται έντονα μετά τον Σεπτέμβριο του 2009, οι σχέσεις των δύο σταδιακά τσάκισαν. Ομοίως ο Αντώνης Σαμαράς ήταν αχώριστος με τον Δημήτρη Σταμάτη, εξού και τον είχε κοντά του στο Μαξίμου. Ομως οι σχέσεις τους πολλές φορές παρασύρθηκαν από την ορμή των πολιτικών εξελίξεων. Στην περίπτωση του Πρωθυπουργού με τον υπουργό Επικρατείας τα πράγματα είναι διαφορετικά, λένε συνεργάτες και των δυο. Γνωρίζονται 25 χρόνια και η σχέση τους έχει χτιστεί πρωτίστως στο επίπεδο της φιλίας. Μαζί έφτιαχναν κλίμα στη Νεολαία του Συνασπισμού, μαζί προσπάθησαν να ανασυγκροτήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Ο Παππάς μπορεί να μην είναι ο τελευταίος άνθρωπος που καληνυχτίζει ο Αλέξης Τσίπρας προτού κοιμηθεί, είναι όμως ένας από τους πρώτους ανθρώπους στους οποίους λέει καλημέρα.
ΣΤΗ ΔΕΘ. Επομένως, σύμφωνα με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που τους «μελετούν» χρόνια, όταν ο Πρωθυπουργός προέτρεψε στη συνέντευξη της ΔΕΘ τους δημοσιογράφους να επισημάνουν στον Παππά πως δεν είναι εκείνος που θα αποφασίσει εάν θα μετακινηθεί ή όχι στον ανασχηματισμό (οπωσδήποτε μετά το Συνέδριο), ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε κανέναν σκοπό να αδειάσει τον στενό του συνεργάτη. Αλλωστε, ως Πρωθυπουργός ο Τσίπρας δεν έχει κοντύνει ποτέ δημοσίως υπουργό της κυβέρνησής του. Ούτε τον Μπαλτά για την αριστεία ούτε τον Σκουρλέτη για τα ενεργειακά ούτε τον Δρίτσα για τα λιμάνια ούτε τον Πολάκη για τις άναρθρες κραυγές του. Σημειωτέον πως για να φτάσει στο σημείο να σχολιάσει τις ενέργειες και όχι τα πρόσωπα της Κωνσταντοπούλου και του Λαφαζάνη, που τον σφυροκοπούσαν, είδε πρώτα την κυβέρνησή του να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και να χάνει τη δεδηλωμένη.
Οσοι λοιπόν γνωρίζουν τι συνδέει τους Αλέξη Τσίπρα και Νίκο Παππά άκουσαν περισσότερο από τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού στην έκθεση για τον υπουργό Επικρατείας ένα σχόλιο «δεν είναι ο Παππάς που θα αποφασίσει εάν θα απομακρυνθεί από μένα», παρά ένα καμπανάκι προς τον εξ απορρήτων του να μην κάνει δικούς του σχεδιασμούς.
Σε ό,τι, δε, αφορά τον κυβερνητικό ανασχηματισμό, πρόσωπα που κινούνται κοντά στο Μαξίμου δύσκολα βλέπουν ως πιθανή μια μετακίνηση του υπουργού Επικρατείας σε άλλο χαρτοφυλάκιο, ακόμη κι αν κάτι τέτοιο θα θεωρούνταν πολιτική αναβάθμιση.
Γενικά η διαχείριση εξουσίας δεν λειτουργεί διαλυτικά μεταξύ των συριζαίων. Είναι σπάνιες ή ελάχιστες οι περιπτώσεις που ένας υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ έχει αφήσει δημοσίως αιχμές για συνάδελφό του της ίδιας κομματικής προέλευσης. Κι όταν τις περισσότερες φορές μπαίνουν στο στόχαστρο οι πασοκογενείς της κυβέρνησης, όπως οι Κουρουμπλής και Σπίρτζης, και πάλι δημοσίως δεν βγαίνει άχνα από άλλους κυβερνητικούς για τους συναδέλφους τους, ανεξαρτήτως του εάν στις κατ' ιδίαν συζητήσεις μπορεί και να γίνονται αντικείμενο κριτικής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η κάλυψη στον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Πολάκη ακόμη κι όταν ανακατεύεται σε θέματα που σχετίζονται με τον Πρωθυπουργό, π.χ. στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ. Η μόνη δημόσια διαμάχη μεταξύ συριζαίων καταγράφεται στις κόντρες υπουργών με τον επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ, ο οποίος ωστόσο στη συνείδηση αρκετών κυβερνητικών δεν λογίζεται πλέον ως ΣΥΡΙΖΑ αλλά ως όψιμος συνεργάτης των τροϊκανών.
ΑΛΛΗΛΕΞΑΡΤΗΣΗ. Θα έλεγε κανείς παρακολουθώντας το δίδυμο Τσίπρα - Παππά ότι οι σχέσεις τους είναι αλληλεξάρτησης. Ο ένας θέλει δίπλα του τον άλλον. Η επιρροή επίσης που ασκεί ο ένας στον άλλον είναι δεδομένη, όμως όλη αυτή η στάση στηρίζεται στην εμπιστοσύνη που υπάρχει στις σχέσεις του. Ο Πρωθυπουργός - σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες - δίνει χώρο στον Παππά να κινείται με σχετική αυτονομία κι από την άλλη εκείνος ενημερώνει για κάθε του πρωτοβουλία τον Τσίπρα. Μάλιστα, ο υπουργός αναφέρεται στον «αρχηγό» όταν μιλάει σε τρίτα πρόσωπα για τον Τσίπρα δείχνοντας τον σεβασμό που τρέφει προς το πρόσωπό του.
Ολοι θυμούνται ότι ο Νίκος Παππάς είχε αναλάβει κομβικό ρόλο στη διαπραγμάτευση της πρώτης περιόδου με τους δανειστές. Είναι δε χαρακτηριστικές οι αφηγήσεις που έκανε ο επίτροπος Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί στον δημοσιογράφο της «Λιμπερασιόν» Ζαν Κατρεμέρ όταν η διαπραγμάτευση είχε χτυπήσει κόκκινο. Μια από αυτές αναφερόταν στην αξίωση των πιστωτών για την εξίσωση του ΦΠΑ στα νησιά με αυτόν της ηπειρωτικής Ελλάδας. Ο Νίκος Παππάς πήρε τότε θέση και ενώπιον όλων απευθύνθηκε στον Τσίπρα μιλώντας στα αγγλικά: «Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό, δεν μπορείτε» αναφώνησε. Σε λίγο οι δυο τους, πάντα σύμφωνα με αφηγήσεις, αποχώρησαν από την αίθουσα των διαπραγματεύσεων για να συζητήσουν με την ελληνική αντιπροσωπεία. Οταν ο Τσίπρας επέστρεψε εξήγησε πως δεν μπορεί να δεχθεί να αυξήσει τον ΦΠΑ στα νησιά. Ο Γιούνκερ και οι συνεργάτες του έμειναν έκπληκτοι, όμως από την άνοιξη του 2015 έως σήμερα μεσολάβησαν τόσα, που τόσο ο Γιούνκερ όσο και ο Μοσκοβισί όταν συναντούν τον υπουργό Επικρατείας τον χαιρετίζουν με θέρμη. Το ίδιο και τον Τσίπρα.
Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ. Εκ των πραγμάτων, Τσίπρας και Παππάς αποτελούν τον κλειστό πυρήνα του Μεγάρου Μαξίμου. Που συνομιλεί σχεδόν σε καθημερινή βάση με τους υπουργούς και ενημερώνεται για τις εξελίξεις. Από κοντά και καθόλου παροπλισμένος - όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές - βρίσκεται και ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Ο υπουργός Επικρατείας μπορεί να έχει αποσυρθεί από τα μέσα ενημέρωσης, συμβάλλει όμως με τον τρόπο του στην επίλυση κυβερνητικών προβλημάτων που χρήζουν άμεσης τακτοποίησης. Για παράδειγμα, θεωρείται καθοριστική η συμβολή Φλαμπουράρη στο ξεκόλλημα θεμάτων που είχαν φρακάρει, όπως ο ΟΛΠ, η Fraport, το Θριάσιο και παλαιότερα και το Ελληνικό. Στενή συνεργασία υπάρχει επίσης με τον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη και φυσικά με τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο.
 |
| ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 01-02/10/16 λεζάντας |
ΣτΕ για τηλεοπτικές άδειες:
Μια διακοπή, πολλά ερωτηματικά
Ματαιώθηκε η χθεσινή διάσκεψη που επρόκειτο να αποφασίσει για τη συνταγματικότητα ή όχι του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες
Της Μίνας Μουστάκα
Μια απόφαση-σταθμό, με προεκτάσεις πολιτικές και αντίκτυπο κοινωνικό και επιχειρηματικό καλείται να λάβει η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, από την οποία εξαρτάται η επόμενη μέρα στο τηλεοπτικό τοπίο.
Ωστόσο, χθες η πολυαναμενόμενη διάσκεψη των ανώτατων δικαστών διεκόπη πριν καλά καλά συμπληρωθεί η πρώτη ώρα, ενώ άγνωστο παραμένει πότε θα επανέλθουν για να αρχίσουν ουσιαστικά από μηδενική βάση την κατά γενική ομολογία κρίσιμη συνεδρίασή τους.
Η μικρή διάρκεια της διάσκεψης αποδόθηκε από δικαστικές πηγές σε εντάσεις που επικράτησαν πίσω από τις κλειστές πόρτες της αίθουσας στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Κάποιοι μάλιστα απέδιδαν όσα συνέβησαν σε μια άτυπη τοποθέτηση του προέδρου για τη σοβαρότητα και την κρισιμότητα της υπόθεσης.
Η ανακοίνωση
Λίγη ώρα μετά την αιφνιδιαστική διακοπή της διάσκεψης ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Νίκος Σακελλαρίου με μια «ασυνήθιστη» γραπτή ανακοίνωσή του έδωσε τη δική του απάντηση. «Ενόψει του κλίματος, το οποίο επιχειρείται να διαμορφωθεί τις τελευταίες ιδίως ημέρες από δημόσιες τοποθετήσεις και εκδηλώσεις ως προς την έκβαση της διασκέψεως της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις εκκρεμείς ενώπιον του Δικαστηρίου υποθέσεις των τηλεοπτικών αδειών, ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι θα πρέπει να ματαιωθεί η προγραμματισθείσα διάσκεψη». Στο ίδιο κλίμα ήταν και η ανακοίνωση των δικαστικών λειτουργών του ΣτΕ επισημαίνοντας πως όσα αντίθετα αναφέρονται στον Τύπο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Η δημοσιοποίηση της επίσημης ανακοίνωσης του προέδρου του ΣτΕ θεωρήθηκε από ανώτατες δικαστικές πηγές τουλάχιστον «ασυνήθιστη». Οι ίδιες πηγές μάλιστα τόνιζαν με νόημα πως δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που η Δικαιοσύνη και δη το Συμβούλιο της Επικρατείας καλείται με μια απόφαση να δώσει λύσεις σε μείζονα νομικά ζητήματα που συνδέονται άμεσα με την πολιτική ζωή του τόπου. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το διαμορφούμενο κλίμα εκτός των θυρών του ΣτΕ και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έπρεπε να οδηγήσουν σε ματαίωση της διάσκεψης.
Ιδιαίτερα όταν ο ίδιος ο πρόεδρος από έδρας κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, τον περασμένο Ιούλιο, σε μια δημόσια παρέμβασή του είχε στείλει μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ξεκαθαρίζοντας ότι «οι δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας αποφαίνονται με πλήρη ανεξαρτησία και πνεύμα ουδετερότητας, δεν καθοδηγούνται, δεν επηρεάζονται ούτε υποκύπτουν σε πιέσεις, από όπου κι αν αυτές προέρχονται, ούτε βεβαίως πτοούνται από προσωπικές και ανοίκειες επιθέσεις, αλλά επιτελούν το υπηρεσιακό τους καθήκον ανεπηρέαστοι και με τη δέουσα υπευθυνότητα. Ματαιοπονούν λοιπόν όσοι προσπαθούν για το αντίθετο».
Η επόμενη μέρα
Με βάση τα νέα δεδομένα, τα βλέμματα όλων τώρα στρέφονται στην επόμενη διάσκεψη των δικαστών του ΣτΕ. Μια διάσκεψη που, τουλάχιστον επί του παρόντος, παραμένει άγνωστο πότε θα συγκληθεί. Κάποιοι μάλιστα δεν απέκλειαν για να μην επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό οι ανώτατοι δικαστές να ειδοποιηθούν μόλις 24 ώρες νωρίτερα, γεγονός επίσης ασύνηθες. Οποτε κι αν γίνει αυτή, οι 30 ανώτατοι δικαστές θα κληθούν να κρίνουν αν ο νόμος Παππά είναι συνταγματικός ή αντισυνταγματικός.
Εκτός από αυτό το κλασικό δίπολο, υπάρχει τρίτος δρόμος στον οποίο μπορούν να οδηγηθούν οι δικαστές. Σε θεωρητικό επίπεδο, έχουν το δικαίωμα να μην προχωρήσουν στην εξέταση της ουσίας της υπόθεσης, αλλά να απορρίψουν τις προσφυγές ως απαράδεκτες. Επιπλέον, αν κάποιο από τα αιτήματα των προσφυγών συνδέεται με εφαρμογή Κοινοτικού Δικαίου μπορούν, όπως είχε γίνει στο παρελθόν με την υπόθεση του βασικού μετόχου, να στείλουν σχετικό ερώτημα στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Δικαστικές πηγές πάντως επισημαίνουν ότι στο παρελθόν η Ολομέλεια του ΣτΕ έχει δώσει δείγματα γραφής για την αναγκαιότητα και τον ρόλο του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης στο κομμάτι της αδειοδότησης. Θέμα που αποτελεί και εδώ το κυρίαρχο ζητούμενο. «Η χορήγηση των αδειών, ο έλεγχος της εξυπηρέτησης των ανωτέρω σκοπών δημοσίου συμφέροντος και η επιβολή κυρώσεων ανατίθενται σε ανεξάρτητη Αρχή, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης» ανέφεραν στο σκεπτικό της απόφασής τους οι ανώτατοι δικαστές όταν κλήθηκαν να κρίνουν άλλη μία ιστορία με πολιτικό αντίκτυπο, που δεν ήταν άλλη από το κλείσιμο της ΕΡΤ.
Ο ρόλος του ΕΣΡ
Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Οτι το ανώτατο δικαστήριο της χώρας στην πλήρη σύνθεσή του έχει αποφανθεί ήδη και μάλιστα δύο φορές την τελευταία διετία για το ποιος έχει την αρμοδιότητα χορήγησης των τηλεοπτικών αδειών, επισημαίνοντας ξεκάθαρα ότι αυτή εκ του Συντάγματος ανήκει στο ΕΣΡ και επ' ουδενί στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Με τον τρόπο αυτό το ΣτΕ έχει διαμορφώσει την πρόσφατη νομολογία του, όριο που δεν εμποδίζει όμως τους ανώτατους δικαστές να το ξεπεράσουν ή να το αναμορφώσουν κρίνοντας τα δεδομένα χαρακτηριστικά - τυπικά, νομικά και ουσιαστικά - της συγκεκριμένης υπόθεσης. «Αν επρόκειτο για μια συνηθισμένη υπόθεση θα ήταν πολύ δύσκολο να αλλάξει η νομολογία του δικαστηρίου, που είναι και πολύ πρόσφατη» έλεγε χαρακτηριστικά στα «ΝΕΑ» ανώτατος δικαστικός λειτουργός αφήνοντας όμως, με τον τρόπο αυτό, όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Ολα τα παραπάνω θα αποδειχθούν κενό γράμμα αν η Ολομέλεια του ΣτΕ κρίνει τον νόμο συνταγματικό χωρίς αστερίσκους, απορρίπτοντας τις αιτήσεις ακύρωσης. Αρκετοί νομικοί υποστηρίζουν ότι το ΣτΕ έχει δώσει τον τόνο με την κρίση του επί των αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων που ήδη έχουν απορριφθεί στο σύνολό τους.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας θα εξετάσει και θα αποφανθεί για τις προσφυγές που έχουν καταθέσει οι εκπρόσωποι των τηλεοπτικών σταθμών Mega Channel, Antenna, Alpha, Sκάι, Star Channel και Epsilon TV (Ε-TV), καθώς και της Ενωσης Ιδιοκτητών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας.
 |
| ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 01-02/10/16 |
ΕΥΔΑΠ: το πικρό ποτήρι της Αριστεράς
Σε κομβικό πολιτικό θέμα εξελίσσεται η απόφαση της κυβέρνησης να εντάξει ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο νέο Υπερταμείο εισάγοντας στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και στις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας το μέγιστο κοινωνικό αγαθό του νερού
Του Δημήτρη Ν. Μανιάτη
Ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός είχε προβλέψει μεγάλη ξηρασία για το μέλλον. Η πρόσφατη ψήφιση των προαπαιτούμενων απ' την κυβέρνηση αφορούσε την ένταξη στο νέο Υπερταμείο και του νερού. Παραδόξως πολλοί θυμήθηκαν τα λόγια του ποιητή. Η αριστερή πτέρυγα του πολιτικού τόξου και όχι μόνον εξάλλου μίλησε για «ιδιωτικοποίηση» του μείζονος κοινωνικού αγαθού. Η πιο κινηματική του έκφραση ξανάπιασε σήμερα το νήμα προηγούμενων καιρών όπως το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη όπου πάνω από 200.000 ψήφισαν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Οχι βέβαια με μαζικούς όρους, αφού η αμηχανία συνεχίζει να κυριαρχεί στον δρόμο.
Αν για την κυβέρνηση επιχειρήθηκε να δικαιολογηθεί το συγκεκριμένο μέτρο ως απλή ένταξη του νερού στο Υπερταμείο, η αντιπολίτευση το σήκωσε ψηλά. Μέχρι και τρικάκια με κείμενο του νομπελίστα Σαραμάγκου κατά των ιδιωτικοποιήσεων είδαμε να πετιούνται στη Βουλή από στελέχη της Λαϊκής Ενότητας. «Είναι το πολυτιμότερο αγαθό ζωής. Είναι το όριο μεταξύ βίου και αβίωτου βίου», μας λέει με γλαφυρό τρόπο ο Ζήσης Ζάννας, πρώην βουλευτής και μέλος της ΚΕ της ΛΑΕ. Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε πως αποτελεί δυσμενή εξέλιξη που το νερό έγινε μέρος διαπραγμάτευσης. Κόντεψε πάντως να πυροδοτήσει και κυβερνητική κρίση.
Η απόφαση του ΣτΕ
Είναι όμως ιδιωτικοποίηση αυτό που συντελείται; «Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν θα ιδιωτικοποιήσει ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ (2,5 εκατ. συνδέσεις, 6,5 εκατ. καταναλωτές) σεβόμενη την απόφαση 1906/2014 του ΣτΕ που ανέκοψε τη δρομολογημένη από την προηγούμενη μνημονιακή συγκυβέρνηση διαδικασία πώλησης πλειοψηφικού πακέτου μετοχών ιδιοκτησίας ΤΑΙΠΕΔ και Δημοσίου (οι υπόλοιπες ανήκουν σε ιδιώτες μέσω Χρηματιστηρίου) με πιθανότερους αποδέκτες τη SUEZ (ΕΥΑΘ) και τη Veolia (ΕΥΔΑΠ). Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι αυτό αντίκειται στα άρθρα του Συντάγματος για προστασία της υγείας και όρισε ότι, προκειμένου να διασφαλιστεί ο δημόσιος και κοινωφελής χαρακτήρας τους το κράτος θα διακρατεί τουλάχιστον το 50% συν 1 μετοχή.
Οπως ξεκαθάρισε ωστόσο ο Πρωθυπουργός στην Εκθεση Θεσσαλονίκης, η πώληση μειοψηφικού πακέτου μετοχών συνδέεται με το management. Από τη στιγμή που το management περάσει στις πολυεθνικές νερού, χάνεται η λειτουργία του δημόσιου συμφέροντος.
Μνημονιακή υποχρέωση
Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή χάθηκε ήδη με το πέρασμα των μετοχών τους στο Υπερταμείο: Σύμφωνα με το τρίτο Μνημόνιο, το Ταμείο είναι «ανεξάρτητο» και «δεν ανήκει στο Δημόσιο ούτε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα». Ενώ, σύμφωνα με τη δήλωση της Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης της 12ης Ιουλίου 2015 - συμπεριλαμβάνεται στο μνημονιακό κείμενο - «πρωταρχικός στόχος του Ταμείου είναι… να μεγιστοποιεί την αξία ελληνικών περιουσιακών στοιχείων σημαντικής αξίας, την οποία θα ρευστοποιεί με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα». Επιπροσθέτως, με τη ζωή του Υπερταμείου στα 99 χρόνια, η «εγγύηση του υπουργού Οικονομικών ότι όσο είναι αυτός υπουργός το νερό δεν ιδιωτικοποιείται τείνει στη σφαίρα της μεταφυσικής», λέει στα «ΝΕΑ» η πρώην υπουργός Νάντια Βαλαβάνη.
Και για εκείνη το νερό είναι κάτι παραπάνω από κοινωνικό αγαθό. Και κομβικό πολιτικό θέμα. «Ο ΟΗΕ έχει αποφασίσει ότι το δικαίωμα όλων στο νερό καθορίζεται από το τρίπτυχο: νερό επαρκές, ποιοτικό, οικονομικά προσιτό ακόμα και με τιμολογιακή πολιτική κάτω του κόστους. Αυτό απαιτεί δημόσια λειτουργία των εταιρειών ύδρευσης - αποχέτευσης. Τα τελευταία χρόνια 42 μεγαλουπόλεις - ανάμεσά τους Παρίσι και Βερολίνο - επαναδημοτικοποίησαν το νερό πληρώνοντας τεράστια λύτρα στις πολυεθνικές νερού. Η Κομισιόν, από το 2013 με 2 εκατ. υπογραφές της μοναδικής πετυχημένης Πρωτοβουλίας Πολιτών right2water και με ψηφισμένη στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου (Σεπτέμβριος 2015) έκθεση που της ζητά να συνεργαστεί με τη right2water για ευρωπαϊκή νομοθεσία σύμφωνη με τις αποφάσεις του ΟΗΕ, να σταματήσει να πιέζει για ιδιωτικοποίηση και να προωθήσει συμβάσεις PuPs (Δημόσιου - Δημόσιου), "παίζει καθυστέρηση". Και ρίχνει με μεγάλη υποκρισία στις κυβερνήσεις, ανάμεσά τους και την ελληνική, την ευθύνη για τις συμβάσεις παραχώρησης, όταν το πέρασμα ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ στο "Ταμείο" είναι μνημονιακός όρος (Παράρτημα 27 ιδιωτικοποιήσεων) και η Κομισιόν μέλος της τρόικας».
«Επικοινωνιακή εξαπάτηση»
Και ο Ζήσης Ζάννας, απ' τη ΛΑΕ, συμφωνεί πως έχουμε να κάνουμε με ιδιωτικοποίηση: «Η κυβέρνηση επιμένει στην επικοινωνιακή εξαπάτηση νομίζοντας ότι θα συνεχίσει να καλλιεργεί τις αυταπάτες που την ανέδειξαν και την συντηρούν στην εξουσία από τον Σεπτέμβρη του 2015. Η μεταφορά στο "Υπερταμείο Δημόσιας Περιουσίας" των μετοχών 6 εταιρειών του ελληνικού Δημοσίου, μεταξύ αυτών των εταιρειών Υδρευσης και Αποχέτευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ), σαφώς και είναι ιδιωτικοποίηση» σημειώνει. Kαι συμπληρώνει: «Το Υπερταμείο ως μνημονιακή υποχρέωση της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου ιδιωτικοποιεί, χαρίζει επί της ουσίας, δημόσια περιουσία, αγαθά και υπηρεσίες, περιουσία του ελληνικού λαού, σε πολυποίκιλα συμφέροντα εγχώρια και διεθνή, με τη δέσμευση τα ποσά της εξαγοράς να οδηγούνται στην απόσβεση του δημοσίου χρέους. Το πέρασμα ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο, το οποίο δεν ανήκει στο Δημόσιο ούτε στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και "λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς", σημαίνει ότι χάνουν τον κοινωφελή χαρακτήρα τους και την χάριν του δημοσίου συμφέροντος λειτουργία τους». Ο Ζάννας επίσης υπογραμμίζει πως η διαδήλωση της περασμένης εβδομάδας, αν και μικρή, έξω απ' τη Βουλή ήταν ένα πρώτο σημάδι. Το νερό σίγουρα μπήκε στη συζήτηση και επικαιροποίησε νέες διαιρέσεις. Και θα είναι βαρόμετρο δοκιμασίας για κυβέρνηση και αντιπολίτευση εντός και εκτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου