ΑΚΟΥΕΙ Ο ΑΛΕΚΟΣ;..."...Διότι η αυτοκριτική είναι μια επίσης πολύ δύσκολη διαδικασία, επίπονη. Οχι μόνο απαιτεί γερό στομάχι και την ικανότητα να κοιτάς στον καθρέφτη και να μην αυτοθαυμάζεσαι. Απαιτεί γενναιότητα, διότι δεν ξέρεις τι θα βρεις τελικά αν ψάξεις, ιδίως σε ένα κόμμα που κυβέρνησε τεσσεράμισι χρόνια όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γκαίτε το έλεγε καλύτερα: «“Γνώθι σαυτόν”; Αν γνώριζα τον εαυτό μου, θα το ‘βαζα στα πόδια»...."

Από τον ιστότοπο "ΠΡΟΤΑΓΟΝ"

Ο Αλέκος Φλαμπουράρης έδωσε, λέει, την ατάκα της ημέρας όταν αποκάλυψε στον ΣΚΑΪ ότι αυτό που τον ρωτάνε οι πολίτες στον δρόμο είναι το «μα ήταν ανάγκη να χάσετε;». Ο Δημήτρης Οικονόμου ακούστηκε να γελάει δυνατά, το hashtag #ηταν_αναγκη_να_χασετε δεν άργησε να δημιουργηθεί στο Twitter, κάποιοι του απάντησαν το απλό «ναι, ήταν μεγάλη ανάγκη». Ομως κατά την άποψή μου, η πιο σημαντική δήλωση του θαλερού μέντορα του Αλέξη Τσίπρα σε αυτήν την συνέντευξη ήταν άλλη. Οτι δεν πρέπει να γίνει συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ για τα αίτια της ήττας. 

Κατ’ αρχάς αξίζει κανείς να υποκλιθεί στην ειλικρίνεια του κ. Φλαμπουράρη. Δεν θέλει ο άνθρωπος να συζητήσει την ήττα, δεν θέλει να στεναχωριέται με τέτοια. Είναι κάπως νηπιακή συμπεριφορά βέβαια, όπως τα παιδιά που όταν αποστρέφουν το βλέμμα θεωρούν ότι παύεις να τα μαλώνεις και να τα παρατηρείς, αλλά ας το προσπεράσουμε. Ο 80ετής γκουρού της Αριστεράς δεν θέλει να ανοίξει μια τέτοια κουβέντα, που συνηθίζεται βέβαια στη Δημοκρατία (και στην Αριστερά) αλλά αυτός πολύ απλά δεν θέλει. Δικαίωμά του. 

Το ζήτημα είναι το γιατί δεν θέλει να ανοίξει στον ΣΥΡΙΖΑ μια τέτοια συζήτηση για το ποιος φταίει που η Πρώτη Φορά Αριστερά και ο Αλέξης Τσίπρας έχασαν σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις με τέτοιες διαφορές από τη «φθαρμένη» ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «τον είχε». 

«Η συζήτηση για τα αίτια της ήττας δεν έχει ανοίξει στον ΣΥΡΙΖΑ και αν θέλετε τη γνώμη τη δική μου, δεν πρέπει και να ανοίξει. Οταν είσαι τεσσερισήμισι χρόνια στην κυβέρνηση, η αντικειμενικότητα της γνώμης, όταν θέλεις να βγάλεις συμπεράσματα, δεν είναι εύκολη».

 Το είπε ο άνθρωπος. Δεν είναι «εύκολο» να βγάλεις αντικειμενικά συμπεράσματα ύστερα από τόσα χρόνια στην κυβέρνηση. Με λίγα λόγια δεν ξέρεις τι σκελετούς θα βρεις στα ντουλάπια της εξουσίας, οπότε καλύτερα να τα κρατήσεις κλειστά. Δεν είναι «εύκολη» μια κατά τα άλλα απαραίτητη για τη λειτουργία της Δημοκρατίας διαδικασία ανάλυσης και πολιτικής ενδοσκόπησης για ένα κόμμα που κομπορρημονεί για τις δημοκρατικές του διαδικασίες· επομένως καλύτερα να την αφήσουμε. Εμείς είμαστε για τα «εύκολα». 

Αν δεν ήταν τόσο Αεκτζής, ο κυρ Αλέκος πιθανότατα θα αναγνώριζε στη διαχείριση που κάνουν ο ίδιος και η παρέα του για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, το αξίωμα του Νίκου Αναστόπουλου: όταν έβλεπε ότι ένα ματς του Ολυμπιακού δεν πήγαινε καλά για την ομάδα και ο αντίπαλος ήταν ακαταμάχητος, ο «μουστάκιας» πρότεινε με κυνισμό «να χάσουμε με 1-0 και μετά να τα ρίξουμε στη διαιτησία». 

Αυτό κάνουν και στον ΣΥΡΙΖΑ. Εχασαν με 1-0 και τώρα τα ρίχνουν στη διαιτησία. Τηρουμένων των αναλογιών, η διαφορά του 8,32% από τη ΝΔ και το 31,53% ήταν ανέλπιστα καλά ποσοστά –το παραδέχτηκε και ο κ. Φλαμπουράρης που είπε ότι μόνο αυτός πίστευε ότι θα εκλεγεί βουλευτής από την τέταρτη θέση του Επικρατείας, άρα οι υπόλοιποι στο κόμμα περίμεναν μεγαλύτερη συντριβή, αν όχι κατάρρευση. Επειτα, αυτό το 31,53% τούς δίνει τη δυνατότητα να στρογγυλεύουν προς τα πάνω και να βγαίνουν στα πάνελ να λένε ότι είμαστε το κόμμα του 32%. Και φυσικά να λένε ότι τελικά φταίνε τα εχθρικά ΜΜΕ, τα «καραδεξιά» κανάλια που φώναζε και ο Κώστας Ζουράρις, τα συμφέροντα και πάει λέγοντας. Εμείς δεν φταίμε σε τίποτα, ή αν φταίμε, είναι ότι «δεν προλάβαμε»… 

Διότι η αυτοκριτική είναι μια επίσης πολύ δύσκολη διαδικασία, επίπονη. Οχι μόνο απαιτεί γερό στομάχι και την ικανότητα να κοιτάς στον καθρέφτη και να μην αυτοθαυμάζεσαι. Απαιτεί γενναιότητα, διότι δεν ξέρεις τι θα βρεις τελικά αν ψάξεις, ιδίως σε ένα κόμμα που κυβέρνησε τεσσεράμισι χρόνια όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Ο Γκαίτε το έλεγε καλύτερα: «“Γνώθι σαυτόν”; Αν γνώριζα τον εαυτό μου, θα το ‘βαζα στα πόδια». 

Πηγή: Protagon.gr

...Και ένα δικό μου σχόλιο!

Συμφωνώντας πλήρως με όσα γράφει ο Αλέκος Παπαναστασίου στο σημείωμά του, θα εκφράσω μόνον το ερώτημα, εάν γνωρίζει καλώς και σε ποιό "βάθος" (όχι κατ' ανάγκην ιδεολογικό...)κάποιες ημέρες του αλήστου μνήμης ΚΚΕ Εσωτ,, το οποίο εν πολλοίς ήταν ο τιμονιέρης-δυστυχώς...-αυτού του τόπου, επί των ημερών της-τελικώς και ευτυχώς...-εκπεσούσης εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ, γιά 54 συναπτούς δυσώδεις μήνες.  

Εάν, δηλαδή, γνωρίζει καλώς τον βίο και την πολιτεία ενίων τινών διακεκριμένων ΣΥΡΙΖΟπατέρων, οι οποίοι, επί παντοδυναμίας ΚΚΕ Εσωτ.  εξασφάλιζαν τα προς το ζην φροντίζοντας να μην αφήνουν τους δρόμους της Αθήνας με λακούβες (όχι κατ' ανάγκην επιτυχώς ή γιά πολύ...)σε συνδυασμό και με "ημέρες Βρούτου", δηλαδή γνωστό στέκι της εποχής, που συνεδύαζε την οινοποσία με ευηδείς συντρόφισσες του χώρου και ό,τι ήθελε προκύψει. Προσδοκώ ότι (και) ο θεωρούμενος ως γκουρού του απελθόντος Π/Θ Αλέξη, σύντροφος Αλέκος Φλαμπουράρης, θα ενθυμείται και εαυτόν σε σχέση με τα προηγούμεμα, καθ' ο μέτρο η μνήμη του δεν είναι επιλεκτική. 

Και κάτι τελευταίο-last but not least, όπως λέγουν οι αγγλομαθείς, μη αποδιδόμενο επακριβώς εις την καθ' ημάς γλώσσαν-ήταν πράγματι εντυπωσιακός ο συνοπτικός απολογισμός του "έργου" του παρά τω Τσίπρα στην ίδια συνέντευξη, αμετακίνητος γαρ Υπουργός Επικρατείας (άνευ επικρατείας) εις το Μέγαρο Μαξίμου. Βεβαίως με την γνωστή...αμεσότητα και σεμνότητα, οι οποίες αρχές, ως είναι πανκοίνως γνωστό, διέπουν βαθέως την προσωπικότητα του ανδρός. 

Κατά τα λοιπά, δεν μπορώ παρά να υποκύψω στον πειρασμό και να συνοδεύσω το σχόλιό μου αυτό, με τη συνημμένη φωτογραφία από το "Φιλελεύθερο" της Δευτέρας 30ης Σεπτεμβρίου τ.ς,, βεβαίως με τη συνοδευτική αυτής κειμενολεζάντα. Καλό μεσημέρι (κι ας μην σπεύσουν κάποιοι "επαναστάτες" να με πουν...απεργσπάστη, αν και ποσώς με απασχολεί!)

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης