 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 06/05/25 |
Κύριε διευθυντά,
Ουδεμία διάψευση σήμαινε για εμένα, ως φοιτητή της Νομικής, η πρόσφατη επίθεση τρόμου στη Σχολή, ουδεμία προσδοκία γεννά η ξαφνική συγκίνηση των ιθυνόντων και δυστυχώς ουδεμία έκπληξη θα μου προκαλέσει η επόμενη εισβολή. Ομως μετά έξι χρόνια πολιτικής κυριαρχίας της Ν.Δ., και ενόψει της συγκυρίας, δηλώσεις του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδη όπως: «η κατάσταση είναι αισθητά βελτιωμένη» και «δεν υπάρχουν πλέον καταλήψεις», προκαλούν τη νοημοσύνη μας. Τι είναι για την κυβέρνηση το «Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο» στο ισόγειο της Σχολής μου και οι κλειστές αίθουσες - στέκι των διαφόρων παρατάξεων, αν όχι καταλήψεις; Αγωνιστική εκμετάλλευση;
Εξάλλου, εξοργιστική είναι η υπόνοια και μόνον ότι η ανεκδοτολογικής φύσεως Πανεπιστημιακή Αστυνομία δεν λειτούργησε λόγω προχειρότητας, δυσκολιών και «ανώριμων συνθηκών». Το μέτρο δεν εφαρμόστηκε ποτέ, διότι η κυβέρνηση του 40% δεν το ήθελε. Ολα τα άλλα περιπλέκουν σκοπίμως την κατάσταση. Για τους ίδιους λόγους είναι αστείο το μπαλάκι ευθυνών μεταξύ ΑΕΙ (όχι αθώων) και κυβέρνησης. Η ηγεσία της χώρας είναι μία για τον πολίτη που την εξέλεξε και δεν είναι ανίκανη, είναι άβουλη. Ως πότε θα σώζεται όμως ως μη χείρων;
Βεβαίως, όσοι θέλαμε πραγματικά να ζούμε σε μια ασφαλή χώρα είμαστε συνυπεύθυνοι. Είτε επειδή φοβηθήκαμε είτε επειδή αφελώς θεωρήσαμε αυτονόητες κάποιες αξίες, αφήσαμε το μονοπώλιο της κατακραυγής και της αντίδρασης (δεν εννοώ της βίαιης, αυτή όλη δική τους) στην άλλη πλευρά, των «προοδευτικών» συμπολιτών μας. Ανεχόμενοι ακραίες μειοψηφίες, καθηγητές και φοιτητές χωρίς λεφτά να σπουδάσουμε στο εξωτερικό, επιλέξαμε να ζούμε έτσι. Ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΣΑΡΧΟΥΣΟΥΔΗΣ
Φοιτητής Νομικής ΕΚΠΑ
Ακλόνητα τα θεμέλια της γραφειοκρατίας
Κύριε διευθυντά
Αλήθεια, πώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει την παρανοϊκή γραφειοκρατία μας; Θα σας περιγράψω με λίγα λόγια μία πικρή ιστορία απόλυτης τρέλας. Σε μια περιοχή της Αθήνας, όπου ο συντελεστής δόμησης είναι 2,9 (δηλαδή για π.χ. 200 τ.μ. οικοπέδου επιτρέπεται η οικοδόμηση κτιρίου 580 τ.μ.) μερικά χρόνια πίσω επετράπη να γίνει ο Σ.Δ. 4,2 κατόπιν αγοράς Σ.Δ. (αυτό που λέγεται Μεταφορά Σ.Δ.) από ακίνητα ιστορικού ενδιαφέροντος κ.λπ., ήτοι επετράπη η οικοδόμηση κτιρίου 840 τ.μ., δηλαδή υπέρβαση κατά 260 τ.μ. Εννοείται ότι μία τέτοια σημαντική προσαύξηση δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στην όποια γειτονιά μεταφερθεί ο Σ.Δ. Η μεταφορά του έχει εδώ και χρόνια κριθεί αντισυνταγματική βάσει των αποφάσεων του ΣΤΕ, επομένως ο όποιος ιδιοκτήτης επιπρόσθετου Σ.Δ. δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο από το να οικοδομήσει κτίριο σύμφωνα με τον υπάρχοντα (μη προσαυξημένο) Σ.Δ. της περιοχής.
Εδώ όμως αρχίζει η τρέλα της γραφειοκρατίας. Για την ακύρωση της μεταφοράς Σ.Δ. υπάρχουν δύο επιλογές: Στην πρώτη περίπτωση μπορεί ο ιδιοκτήτης του επιπρόσθετου Σ.Δ. να προσφύγει στη Δικαιοσύνη και ενδεχομένως σε 15 χρόνια να μπορέσει να πάρει κάποια αποζημίωση από το κράτος... Η δεύτερη περίπτωση είναι να μην επιδιώξει κάτι τέτοιο, οπότε μπαίνει στην τρέλα της γραφειοκρατίας, δηλαδή να προσπαθήσει να αναπτύξει το ακίνητό του αγνοώντας τον επιπρόσθετο Σ.Δ., που έτσι και αλλιώς το κράτος του απαγορεύει να χρησιμοποιήσει. Σε αυτή τη δεύτερη λοιπόν περίπτωση ο ιδιοκτήτης πρέπει να προσφύγει στη Δικαιοσύνη για ακύρωση του Σ.Δ., κάτι που θεωρητικά το κράτος το έχει ήδη κάνει. Προς τούτο πρέπει να ετοιμάσει συμβόλαιο και να εκδοθεί Υπουργική.
Απόφαση που θα δημοσιευθεί σε ΦΕΚ κ.λπ., διαδικασία που θα πάρει τουλάχιστον ένα έτος και σίγουρα δικηγορικά και διαδικαστικά έξοδα αρκετά ακριβά. Για να καταλάβετε τη διαδικασία οι διαδοχικές ενέργειες γίνονται ως εξής: 1. Εισήγηση ΔΑΟΚΑ (δηλαδή ΥΠΕΧΩΔΕ), 2. Γραφείο γενικού διευθυντή Πολεοδομίας, 3. Γραφείο γενικού γραμματέα, 4. Γραφείο υφυπουργού αρμοδίου για πολεοδομικά θέματα και 5. Εκδοση ΦΕΚ. Δηλαδή, για κάτι που το κράτος σου απαγορεύει να κάνεις και έχει ήδη καταργήσει με νόμο θα πρέπει να υποστείς μία διαδικασία και έξοδα για να πάρεις μία υπουργική υπογραφή και μία δημοσίευση που θα σου επιτρέπουν να κτίσεις στο ακίνητό σου. Κατά τα άλλα πάμε καλά με τη γραφειοκρατία μας.
Ακλόνητα τα θεμέλια της γραφειοκρατίας
Κύριε διευθυντά
Αλήθεια, πώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει την παρανοϊκή γραφειοκρατία μας; Θα σας περιγράψω με λίγα λόγια μία πικρή ιστορία απόλυτης τρέλας. Σε μια περιοχή της Αθήνας, όπου ο συντελεστής δόμησης είναι 2,9 (δηλαδή για π.χ. 200 τ.μ. οικοπέδου επιτρέπεται η οικοδόμηση κτιρίου 580 τ.μ.) μερικά χρόνια πίσω επετράπη να γίνει ο Σ.Δ. 4,2 κατόπιν αγοράς Σ.Δ. (αυτό που λέγεται Μεταφορά Σ.Δ.) από ακίνητα ιστορικού ενδιαφέροντος κ.λπ., ήτοι επετράπη η οικοδόμηση κτιρίου 840 τ.μ., δηλαδή υπέρβαση κατά 260 τ.μ. Εννοείται ότι μία τέτοια σημαντική προσαύξηση δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στην όποια γειτονιά μεταφερθεί ο Σ.Δ. Η μεταφορά του έχει εδώ και χρόνια κριθεί αντισυνταγματική βάσει των αποφάσεων του ΣΤΕ, επομένως ο όποιος ιδιοκτήτης επιπρόσθετου Σ.Δ. δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο από το να οικοδομήσει κτίριο σύμφωνα με τον υπάρχοντα (μη προσαυξημένο) Σ.Δ. της περιοχής.
Εδώ όμως αρχίζει η τρέλα της γραφειοκρατίας. Για την ακύρωση της μεταφοράς Σ.Δ. υπάρχουν δύο επιλογές: Στην πρώτη περίπτωση μπορεί ο ιδιοκτήτης του επιπρόσθετου Σ.Δ. να προσφύγει στη Δικαιοσύνη και ενδεχομένως σε 15 χρόνια να μπορέσει να πάρει κάποια αποζημίωση από το κράτος... Η δεύτερη περίπτωση είναι να μην επιδιώξει κάτι τέτοιο, οπότε μπαίνει στην τρέλα της γραφειοκρατίας, δηλαδή να προσπαθήσει να αναπτύξει το ακίνητό του αγνοώντας τον επιπρόσθετο Σ.Δ., που έτσι και αλλιώς το κράτος του απαγορεύει να χρησιμοποιήσει. Σε αυτή τη δεύτερη λοιπόν περίπτωση ο ιδιοκτήτης πρέπει να προσφύγει στη Δικαιοσύνη για ακύρωση του Σ.Δ., κάτι που θεωρητικά το κράτος το έχει ήδη κάνει. Προς τούτο πρέπει να ετοιμάσει συμβόλαιο και να εκδοθεί Υπουργική.
Απόφαση που θα δημοσιευθεί σε ΦΕΚ κ.λπ., διαδικασία που θα πάρει τουλάχιστον ένα έτος και σίγουρα δικηγορικά και διαδικαστικά έξοδα αρκετά ακριβά. Για να καταλάβετε τη διαδικασία οι διαδοχικές ενέργειες γίνονται ως εξής: 1. Εισήγηση ΔΑΟΚΑ (δηλαδή ΥΠΕΧΩΔΕ), 2. Γραφείο γενικού διευθυντή Πολεοδομίας, 3. Γραφείο γενικού γραμματέα, 4. Γραφείο υφυπουργού αρμοδίου για πολεοδομικά θέματα και 5. Εκδοση ΦΕΚ. Δηλαδή, για κάτι που το κράτος σου απαγορεύει να κάνεις και έχει ήδη καταργήσει με νόμο θα πρέπει να υποστείς μία διαδικασία και έξοδα για να πάρεις μία υπουργική υπογραφή και μία δημοσίευση που θα σου επιτρέπουν να κτίσεις στο ακίνητό σου. Κατά τα άλλα πάμε καλά με τη γραφειοκρατία μας.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΝΝΑΣ
Αρχιτέκτονας Βέλγιο
Θεολογία, Αγιολογία και λαϊκή ευσέβεια
Κύριε διευθυντά,
« Καλός ο Χριστός, αλλά δεν φθάνει τον Αγιο Γεράσιμο». Αυτό διηγείτο ότι είχε ακούσει από έναν Κεφαλονίτη (ποιον άλλο;) ο μακαριστός Μητροπολίτης πρώην Πειραιώς κυρός Καλλίνικος. Ο Μητροπολίτης, βεβαίως, δεν συμφωνούσε, θεωρώντας και αυτός, όπως ο σεβαστός επιστολογράφος της «Καθημερινής» (φ. Τρίτης, 29/4), καρδιοχειρουργός κ. Γεώργιος Τόλης, ότι μπορούμε και πρέπει να επικαλούμεθα απευθείας τον Θεό, χωρίς να χρειάζεται η μεσολάβησις των Αγίων Του.
Το ζήτημα, όμως, είναι «αν έχουμε μούτρα» να επικαλεσθούμε απευθείας τον Θεό χωρίς συμπαραστάτη. Και με κοσμικά κριτήρια, όποτε σφάλλουμε, η μακρά εμπειρία του ανθρωπίνου είδους έχει αποδείξει ότι η συμπαράσταση ενός άλλου προσώπου μετριάζει πολύ τις κακές συνέπειες του σφάλματός μας, την τιμωρία μας. Το λόγιον «όποιος έχει τον εαυτό του για συνήγορο, έχει ανόητο συνήγορο» δεν είναι συντεχνιακό εύρημα των δικηγόρων, αλλά μια γνώμη που επιβεβαιώνει η πείρα και με πλήθος άλλων ειδικών. Και, φυσικά, των καρδιοχειρουργών, όπως μαρτυρεί ευγλώττως το πλήθος των μαθητών του κ. Τόλη. Οσο και να το θέλουμε, ήταν και είναι αδύνατον να προσφύγουμε όλοι απευθείας στον κ. Τόλη. Απολαμβάνουμε τις πολύτιμες υπηρεσίες του με τη διαμεσολάβηση των μαθητών και συνεχιστών του.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι καλή είναι η υψηλή Θεολογία και Αγιολογία, αλλά και η λαϊκή ευσέβεια έχει τη σοφία της.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΑΚ. ΓΕΩΡΓΑΝΑΣ
Περί τέχνης (εκ νέου) και έκφρασης
Κύριε διευθυντά,
Στο φύλλο της 29/4/2025, ο επιστολογράφος κ. Δημήτριος Βανδώρος σχολιάζει το ζήτημα που δημιουργήθηκε με την προβολή των επίμαχων εικόνων στην Εθνική Πινακοθήκη και καταλήγει με το ερώτημα: «Μήπως τελικά η επιλογή της έκθεσης τέτοιων έργων έχει να κάνει με την άσκηση ιδεολογικής και πολιτιστικής προπαγάνδας εις βάρος των χριστιανικών αξιών;».
Πιθανώς, ο κ. Βανδώρος δεν διάβασε το άρθρο του καλλιτέχνη κ. Χριστόφορου Κατσαδιώτη, δημιουργού των επίμαχων εικόνων, ο οποίος στην «Κ» της 11/3/2025 έγραψε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Η θρησκεία για μένα αποτελεί το πιο κιτς στοιχείο της λαογραφίας μας, γεμάτη θαύματα, τραγωδίες και κατάρες, είναι η σύγχρονη μυθολογία μας». Και πιο κάτω συμπληρώνει: «Ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι να θέτει απόψεις και ερωτήματα μέσω των έργων του». Οπερ έδει δείξαι δηλαδή.
Τώρα το μόνο που μπορώ να πω, το οποίο αφορά και το υπουργείο Πολιτισμού που τα επιτρέπει και τα προβάλλει αυτά και μάλιστα με χρήματα των χριστιανών φορολογουμένων, είναι ότι «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» και βέβαια ας μην απορούν πώς τα ποσοστά της Ν.Δ. κατρακυλούν...
Θεολογία, Αγιολογία και λαϊκή ευσέβεια
Κύριε διευθυντά,
« Καλός ο Χριστός, αλλά δεν φθάνει τον Αγιο Γεράσιμο». Αυτό διηγείτο ότι είχε ακούσει από έναν Κεφαλονίτη (ποιον άλλο;) ο μακαριστός Μητροπολίτης πρώην Πειραιώς κυρός Καλλίνικος. Ο Μητροπολίτης, βεβαίως, δεν συμφωνούσε, θεωρώντας και αυτός, όπως ο σεβαστός επιστολογράφος της «Καθημερινής» (φ. Τρίτης, 29/4), καρδιοχειρουργός κ. Γεώργιος Τόλης, ότι μπορούμε και πρέπει να επικαλούμεθα απευθείας τον Θεό, χωρίς να χρειάζεται η μεσολάβησις των Αγίων Του.
Το ζήτημα, όμως, είναι «αν έχουμε μούτρα» να επικαλεσθούμε απευθείας τον Θεό χωρίς συμπαραστάτη. Και με κοσμικά κριτήρια, όποτε σφάλλουμε, η μακρά εμπειρία του ανθρωπίνου είδους έχει αποδείξει ότι η συμπαράσταση ενός άλλου προσώπου μετριάζει πολύ τις κακές συνέπειες του σφάλματός μας, την τιμωρία μας. Το λόγιον «όποιος έχει τον εαυτό του για συνήγορο, έχει ανόητο συνήγορο» δεν είναι συντεχνιακό εύρημα των δικηγόρων, αλλά μια γνώμη που επιβεβαιώνει η πείρα και με πλήθος άλλων ειδικών. Και, φυσικά, των καρδιοχειρουργών, όπως μαρτυρεί ευγλώττως το πλήθος των μαθητών του κ. Τόλη. Οσο και να το θέλουμε, ήταν και είναι αδύνατον να προσφύγουμε όλοι απευθείας στον κ. Τόλη. Απολαμβάνουμε τις πολύτιμες υπηρεσίες του με τη διαμεσολάβηση των μαθητών και συνεχιστών του.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι καλή είναι η υψηλή Θεολογία και Αγιολογία, αλλά και η λαϊκή ευσέβεια έχει τη σοφία της.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΑΚ. ΓΕΩΡΓΑΝΑΣ
Περί τέχνης (εκ νέου) και έκφρασης
Κύριε διευθυντά,
Στο φύλλο της 29/4/2025, ο επιστολογράφος κ. Δημήτριος Βανδώρος σχολιάζει το ζήτημα που δημιουργήθηκε με την προβολή των επίμαχων εικόνων στην Εθνική Πινακοθήκη και καταλήγει με το ερώτημα: «Μήπως τελικά η επιλογή της έκθεσης τέτοιων έργων έχει να κάνει με την άσκηση ιδεολογικής και πολιτιστικής προπαγάνδας εις βάρος των χριστιανικών αξιών;».
Πιθανώς, ο κ. Βανδώρος δεν διάβασε το άρθρο του καλλιτέχνη κ. Χριστόφορου Κατσαδιώτη, δημιουργού των επίμαχων εικόνων, ο οποίος στην «Κ» της 11/3/2025 έγραψε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Η θρησκεία για μένα αποτελεί το πιο κιτς στοιχείο της λαογραφίας μας, γεμάτη θαύματα, τραγωδίες και κατάρες, είναι η σύγχρονη μυθολογία μας». Και πιο κάτω συμπληρώνει: «Ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι να θέτει απόψεις και ερωτήματα μέσω των έργων του». Οπερ έδει δείξαι δηλαδή.
Τώρα το μόνο που μπορώ να πω, το οποίο αφορά και το υπουργείο Πολιτισμού που τα επιτρέπει και τα προβάλλει αυτά και μάλιστα με χρήματα των χριστιανών φορολογουμένων, είναι ότι «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» και βέβαια ας μην απορούν πώς τα ποσοστά της Ν.Δ. κατρακυλούν...
ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΚΟΥΦΑΚΗΣ
Οφθαλμίατρος Λάρισα
Ή αξιοποίηση γιατρών που επιστρέφουν
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την πρόσφατη επικοινωνία του πρωθυπουργού με γιατρούς στις ΗΠΑ και την τροπολογία για αυτόματη αναγνώριση ειδικότητας από τη χώρα αυτή, κάνω μια πρόχειρη σκέψη-πρόταση. Για κάθε ειδικευμένο γιατρό που θα θελήσει να επιστρέψει από το εξωτερικό στην Ελλάδα και να ενταχθεί στο ΕΣΥ, να δημιουργεί το υπουργείο Υγείας μια προσωποπαγή θέση ανάλογη με τα προσόντα του σε κάποιο νοσοκομείο, με επαρκή αμοιβή και με υποχρέωση μιας ελάχιστης (π.χ. 5ετούς) υπηρεσίας, που θα περιλαμβάνει διδακτικό έργο για φοιτητές και ειδικευόμενους. Κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να θεωρηθεί προνομιακή μεταχείριση, αλλά μια ευκαιρία για να κάνουν οι επιστήμονες αυτοί μια αρχή σ’ έναν καινούργιο χώρο, προσφέροντας συγχρόνως εμπειρία και γνώση και συμβάλλοντας στη συνολική βελτίωση του συστήματος. Προϋπόθεση γι’ αυτό θα είναι η αποδοχή των «ξένων» από τους «εγχωρίους» με πνεύμα μαθητείας και συνεργασίας και όχι ανταγωνισμού και ζηλοφθονίας. Ολοι θα έχουν να ωφεληθούν από κάτι τέτοιο.
Ή αξιοποίηση γιατρών που επιστρέφουν
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την πρόσφατη επικοινωνία του πρωθυπουργού με γιατρούς στις ΗΠΑ και την τροπολογία για αυτόματη αναγνώριση ειδικότητας από τη χώρα αυτή, κάνω μια πρόχειρη σκέψη-πρόταση. Για κάθε ειδικευμένο γιατρό που θα θελήσει να επιστρέψει από το εξωτερικό στην Ελλάδα και να ενταχθεί στο ΕΣΥ, να δημιουργεί το υπουργείο Υγείας μια προσωποπαγή θέση ανάλογη με τα προσόντα του σε κάποιο νοσοκομείο, με επαρκή αμοιβή και με υποχρέωση μιας ελάχιστης (π.χ. 5ετούς) υπηρεσίας, που θα περιλαμβάνει διδακτικό έργο για φοιτητές και ειδικευόμενους. Κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να θεωρηθεί προνομιακή μεταχείριση, αλλά μια ευκαιρία για να κάνουν οι επιστήμονες αυτοί μια αρχή σ’ έναν καινούργιο χώρο, προσφέροντας συγχρόνως εμπειρία και γνώση και συμβάλλοντας στη συνολική βελτίωση του συστήματος. Προϋπόθεση γι’ αυτό θα είναι η αποδοχή των «ξένων» από τους «εγχωρίους» με πνεύμα μαθητείας και συνεργασίας και όχι ανταγωνισμού και ζηλοφθονίας. Ολοι θα έχουν να ωφεληθούν από κάτι τέτοιο.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ
Ιατρός Θεσσαλονίκη
Ιατρός Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου