Η μυθολογία που εξωραΐζει (το ΚΚΕ) είναι ο βασικότερος τρόπος προσέλκυσης μελών, οπαδών και ψηφοφόρων. Ο άλλος τρόπος προσέλκυσης μελών και ψηφοφόρων είναι το λεγόμενο πολιτικό καμάκι στο πανεπιστήμιο. Μόλις περάσουν το κατώφλι της σχολής τους οι νέες φοιτήτριες και οι νέοι φοιτητές, πρώτα θα βρουν προς στρατολόγηση μέλη της ΚΝΕ και μετά θα φτάσουν στη γραμματεία. Στο όνομα της μυθολογίας της χειραφέτησης, με τη βοήθεια και ελάχιστων κειμένων προσηλυτισμού, γρήγορα γίνονται φανατικά μέλη έτοιμα για όλα: συσκέψεις, αφισοκολλήσεις και διαδηλώσεις είναι μια εναλλακτική καθημερινότητα στο πανεπιστήμιο, που συνήθως κερδίζει έδαφος. Συχνά, η στράτευση αυτή έχει επιπτώσεις μιας ζωής. Κάπως έτσι, το ιδιότυπο αυτό κόμμα, με την αυστηρότητα θρησκευτικής σέχτας, αναπαράγει τους μηχανισμούς του, τη συντηρητική ιδεολογία του αλλά και το καθεστώς εξαίρεσης που απολαμβάνει στην ελληνική πολιτεία.....

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ",
09-10/03/24

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Η σεξιστική εξυπνάδα του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, για τις φτωχές φοιτήτριες που αναζητούν sugar daddies για να τις χορηγούν, αναδεικνύει με απροσδόκητο τρόπο το αναχρονιστικό και συντηρητικό πρόσωπο του κόμματος, που ακόμα οραματίζεται την προλεταριακή επανάσταση και μονοκομματική λαϊκή δημοκρατία – το μοντέλο της οποίας θαυμάσαμε κατά τη διάρκεια ύπαρξης της Σοβιετικής Ενωσης, ενός καθεστώτος αυταρχικού που διέπραξε πολλά και θανατηφόρα εγκλήματα και, πριν καταρρεύσει, βύθισε τους λαούς του στη φτώχεια και στην καταισχύνη.

Η εξυπνάδα αυτή πάντως κάνει ευκολότερη την αναφορά στην ιδιοτυπία αυτού του κόμματος χωρίς τον φόβο ότι βεβηλώνεται κάτι ιερό. Διότι αυτό ακριβώς έχει διεκδικήσει και σε μεγάλο βαθμό έχει καταφέρει αυτό το κόμμα: επικαλούμενο αγώνες και θυσίες για τον λαό, μια γενικότητα που όσο δεν τη συζητά κανείς στις λεπτομέρειες φαντάζει ανιδιοτελής και ευγενής, το ΚΚΕ έχει καταφέρει την ιεροποίησή του στο ελληνικό πολιτικό προσκήνιο. Οι αριστεροί το σέβονται επειδή το βλέπουν σαν γενάρχη, οι δεξιοί επίσης το σέβονται επειδή θεωρούν ότι συγκρατεί τη θεσμική απορρύθμιση που πηγάζει από την εκτός του αυστηρού πλαισίου λειτουργίας των μηχανισμών του διάχυση των ιδεών της επανάστασης.

Το ΚΚΕ, λοιπόν, είναι ένα ταμπού που δεν μπορεί κανείς να το πειράξει. Τι κι αν η ιστορία του είναι γεμάτη μαύρες κηλίδες, που περιλαμβάνει από επικίνδυνους σχετικισμούς σε εθνικά ζητήματα μέχρι τον αυταρχικό χαρακτήρα του που συχνά πλήττει ακόμα και πρώην στελέχη του. Το κόμμα με τους μηχανισμούς του και με τη ρητορική του, η οποία περιορίζεται στο ηθικολογικό ταμπού που περιγράφηκε περαπάνω, καταφέρνει να απομακρύνει κάθε είδους κριτική από πάνω του. Στο μεταξύ, σιγά σιγά, ακόμα και τυραννικές ή αμφιλεγόμενες μορφές που αμαυρώνουν ή, εν πάση περιπτώσει, σχετικοποιούν το πολιτικό εγχείρημα του κομμουνισμού, ο Στάλιν ας πούμε ή ο Ζαχαριάδης, αποκαθίστανται όχι για τον πραγματικό τους ρόλο στα ιστορικά γεγονότα αλλά ως μύθοι. Η μυθολογία που εξωραΐζει είναι ο βασικότερος τρόπος προσέλκυσης μελών, οπαδών και ψηφοφόρων.

Ο άλλος τρόπος προσέλκυσης μελών και ψηφοφόρων είναι το λεγόμενο πολιτικό καμάκι στο πανεπιστήμιο. Μόλις περάσουν το κατώφλι της σχολής τους οι νέες φοιτήτριες και οι νέοι φοιτητές, πρώτα θα βρουν προς στρατολόγηση μέλη της ΚΝΕ και μετά θα φτάσουν στη γραμματεία. Στο όνομα της μυθολογίας της χειραφέτησης, με τη βοήθεια και ελάχιστων κειμένων προσηλυτισμού, γρήγορα γίνονται φανατικά μέλη έτοιμα για όλα: συσκέψεις, αφισοκολλήσεις και διαδηλώσεις είναι μια εναλλακτική καθημερινότητα στο πανεπιστήμιο, που συνήθως κερδίζει έδαφος. Συχνά, η στράτευση αυτή έχει επιπτώσεις μιας ζωής.

Κάπως έτσι, το ιδιότυπο αυτό κόμμα, με την αυστηρότητα θρησκευτικής σέχτας, αναπαράγει τους μηχανισμούς του, τη συντηρητική ιδεολογία του αλλά και το καθεστώς εξαίρεσης που απολαμβάνει στην ελληνική πολιτεία.

Ακόμα και σήμερα, το ΚΚΕ δεν δίνει στις αρμόδιες αρχές πληροφορίες για τα οικονομικά του, δήθεν για να μην καρφωθούν οι φίλοι του που αγοράζουν κουπόνια στις οικονομικές εξορμήσεις. Πρόσφατα, αρνιόταν να πληρώσει ακόμα και επιβεβλημένα πρόστιμα για αφισορύπανση – ποτέ δεν μάθαμε αν βρέθηκε τρόπος να εισπράξει τα ποσά η αυτοδιοίκηση.

Και ο σεξισμός του αρχηγού; Σοβαρός. Αλλά και σταγόνα στον ωκεανό του συντηρητικού αυταρχισμού του, της πατριαρχίας του που αναπαράγει συστηματικά τον εαυτό της.

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 09-10/03/24

ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΦΑΣΟΥΛΗ

Πώς διασταυρώθηκαν έτσι αυτή την εβδομάδα οι δυο ορθοδοξίες; Απ’ τη μια το ορθόδοξον του κλήρου κι απ’ την άλλη το του κομμουνισμού τοιούτον. Οι μεν ιερείς ανακοίνωσαν ότι δεν θα τελέσουν τη θείαν λειτουργία στη Μητρόπολη των Αθηνών ως είθισται παρουσία του πολιτικού κόσμου της χώρας αλλά θα τη γιορτάσουν μόνοι στη Μονή Πετράκη. Ετσι για να σκάσουνε όλοι οι πολιτικοί από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο βουλευτάκο, που πήγαν και μου ψήφισαν τον γάμο των ομοφύλων και γίναμε Σόδομα και Γόμορρα. Και επίσης έστειλαν φιρμάνι στο Προεδρικό Μέγαρο λιτό κι απέριττο που λέει «Στο επίσημο δείπνο που μας καλέσατε αν μας δείτε να μας γράψετε». Το Μέγαρο τους έγραψε κανονικά. Εμείς σου λέει θα μαγειρέψουμε και θα σας περιμένουμε, κι αν δεν έρθετε σκασίλα μας μεγάλη και δέκα παπαγάλοι, κι ό,τι περισσέψει θα τα δώσουμε στους άστεγους.

Οπως καταλαβαίνουμε η Εκκλησία με αφορμή το νομοσχέδιο για τους γάμους βρήκε ευκαιρία να διαχωρίσει τη θέση της από το Κράτος, μήπως είναι ώρα να διαχωρίσει και το Κράτος τη θέση του από την Εκκλησία; Ετσι μια ιδέα ρίχνω. Ο κύριος Μητσοτάκης πέτυχε μέχρι τώρα να περάσουν και τα δύο νομοσχέδια που πάνε τη χώρα πολύ μπροστά, δεν τολμάει ένα ακόμα βήμα, ή μάλλον ένα άλμα που θα μας οδηγήσει ακόμα πιο κοντά στην Ευρώπη που θέλουμε δεν θέλουμε, έτσι κι αλλιώς εκεί ανήκουμε; Αυτά με τα καλυμμαύχια και τα πετραχήλια.

Και πάμε στο άλλο στρατόπεδο της ορθοδοξίας, του τιμημένου ΚΚΕ. Εκεί με αφορμή την ψήφιση του νόμου για τα ΑΕΙ ακούσαμε τον κύριο Κουτσούμπα να αρχίζει την επίθεσή του στην κυβέρνηση με τη φράση «Εχετε χάσει τα αβγά και τα πασχάλια». Ωραία έναρξη, πολιτικά ορθή και εμπεριστατωμένη. Δεν αρκέστηκε όμως σ’ αυτό αλλά εξετράπη και σε άλλους δρόμους και ατραπούς πρωτόγνωρους γι’ αυτόν, δρόμους που δεν μας είχε συνηθίσει. Εφτασε δε σε σημείο να αρθρώσει το εξής κατεβατό. «Για το ανέκδοτο του σκανδιναβικού μοντέλου, ούτε οι Σκανδιναβοί δεν σας πιστεύουν, αφού κι αυτοί έχουν πάρα πολύ πικρή πείρα από την επιβολή διδάκτρων που οδηγούν ακόμα και σ’ αυτή τη σαπίλα, νέες κοπέλες, φοιτήτριες, να οδηγούνται να αναζητούν »sugar daddies» για να χορηγήσουν τις σπουδές τους, με γνωστά ανταλλάγματα φυσικά».

Μήπως είναι ώρα να διαχωρίσει και το Κράτος τη θέση του από την Εκκλησία; Ετσι μια ιδέα ρίχνω. Ο κύριος Μητσοτάκης πέτυχε μέχρι τώρα να περάσουν και τα δύο νομοσχέδια που πάνε τη χώρα πολύ μπροστά, δεν τολμάει ένα ακόμα βήμα, ή μάλλον ένα άλμα που θα μας οδηγήσει ακόμα πιο κοντά στην Ευρώπη που θέλουμε δεν θέλουμε, έτσι κι αλλιώς εκεί ανήκουμε; Αυτά με τα καλυμμαύχια και τα πετραχήλια.

Αχου το μου μωρέ. Που μου ξέρει και τα sugar daddies. Αχου το μου. Του τό ‘χατε εσείς του κυρίου Δημήτρη; Γιατί εγώ… μάλλον προς σε κυρ-Μήτσο μου έφερνε. Με το κοστουμάκι του, τα γυαλάκια του τα δασκαλίστικα, με τα κιλάκια του τα ισομοιρασμένα, με τα αστειάκια του να γίνονται ψιλοβάιραλ, με τα όλα του. Πού ξανοίχτηκε στα άγνωστα πέλαγα της επί χρήμασι ηδονής; Και λένε μετά οι άλλοι, ότι δεν ντρέπεται μεγάλος άνθρωπος και μορφωμένος να είναι τέτοιος σεξιστής; Και μάλιστα παραμονή της «Ημέρας της Γυναίκας». Ποιος σεξιστής παιδιά; Και ποια παραμονή; Και ποιας γυναίκας; Για γέλια είναι ο άνθρωπος. Γελάμε, γυρνάμε το κεφάλι, και πάμε παρακάτω.

Λοιπόν. Πάει κι αυτός. Ποιος έχει σειρά;

Να προσέλθει ο επόμενος.

Χαιρετώ