ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΤΑΗΔΕΣ, ΚΑΙΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΚΕΤΕΣ, ΜΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΑΠΛΩΜΕΝΟ ΤΟ ΧΕΡΙ...

Από το ημερολόγιό μου στο fb
προ πέντε ετών

"ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 01/03/15

Τα ελλείμματα της κυβέρνησης Τσίπρα:

Του Αντώνη Καρακούση

Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι αλήθεια ότι έπεσε στα βαθιά από την πρώτη της μέρα. Βρέθηκε αντιμέτωπη σχεδόν με ολόκληρη την Ευρώπη, που την παρατηρούσε καχύποπτα και απαιτού­σε από την εκλογή της υποταγή και συμμόρφωση. Και είναι επίσης αλήθεια ότι έχασε χρόνο και δυνάμεις στις επίπονες διαπραγμα­τεύσεις με τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη. Και συνεχίζει βεβαίως να ξοδεύεται από το έλλειμ­μα ρευστότητας, από αυτό το μαρτύριο της σταγόνας που της έχουν επιβάλει για να την κάμψουν και να την εξου­δετερώσουν πολιτικά οι κ.κ. Ντράγκι και Σόιμπλε, οι οποίοι δεν αντέχουν άλλον Τσίπρα στην πόρτα τους!

Ωστόσο, η επιθετική στάση της φιλελεύθερης συντηρητικής Ευρώπης δεν δικαιολογεί τα πολλά και εμφανή προβλήματα της νέας ελληνικής κυβέρνησης που προσήλθε σε αυτή τη μάχη απαράσκευη, χωρίς πρόνοιες, χωρίς εμπειρίες, χωρίς παραστάσεις και εν τέλει με σχέδιο ανεπαρκές.

Οσο περνά ο καιρός δοκιμάζονται οι αντοχές της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτονται τα ελλείμματα προετοιμασίας, η έλλειψη συντονισμού, ακόμη και οι διακηρυγμένες αριστερές αρχές της συλλογικότητας και συντροφικότητας προδίδονται καθημερινά* σε κάθε περίπτωση δεν προκύπτουν από τις αναδεικνυόμενες προσωπικές στρατηγικές και τις φιλοδοξίες των στελεχών και των υπουργών. Αυτή η τρέλα με τη δημοσιότητα, οι αλλεπάλληλες και ακατανόητες για το θεαθήναι και μόνο ναρκισσιστικές τηλεοπτικές εμφανίσεις είναι δηλωτικές του προβλήματος συγκρότησης του κόμματος που επαγγέλθηκε τη μεγάλη αλλαγή, χωρίς να ξέρει πώς θα την επιτύχει

Πολλοί πλέον διερωτώνται ευλόγως ποιο είναι το σχέδιο και ποια η στρατηγική εξόδου από το σπιράλ της λιτότητας και της υπερχρέωσης. Η οικονομία είναι παγωμένη και το κράτος απολύτως αδρανές στην παρούσα φάση. Ούτε καν ο πρώτος στόχος ελέγχου της ανθρωπιστικής κρίσης δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι και χρειάζονται αιματηρές οικονομίες, ακόμη και στον τομέα της Υγείας, προκειμένου να βρεθούν τα χρήματα για να αποφευχθεί μια αιφνίδια χρεοκοπία. Και όταν μια κυβέρνηση ζει αγωνιωδώς, προφανώς δεν είναι σε θέση ούτε το κράτος να κινητοποιήσει, ούτε γενικούς γραμματείς να διορίσει, ούτε το ΕΣΠΑ να ξεμπλοκάρει, ούτε την ανάπτυξη να επανεκκινήσει

Όταν ο υπουργός Οικονομικών γυρίζει όλη τη μέρα από κανάλι σε κανάλι και δεν βρίσκει χρόνο να καθήσει στο γραφείο του, είναι προφανές ότι η ανάπτυξη θα μένει στο ράφι και η ανθρωπιστική κρίση αντί να ελέγχεται θα επιδεινώνεται.

Κακά τα ψέματα, μια οικονομία που διακρίνεται για τους αρνητικούς ρυθμούς αποταμίευσης και είναι εσωτερικά και εξωτερικά υπερχρεωμένη, δεν έχει την πολυτέλεια να διώχνει ή να εμποδίζει ξένες επενδύσεις, όπως συμβαίνει από τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης, λες και η Ελλάδα κολυμπάει στο χρήμα.

Με άλλα λόγια, η επιθετικότητα των ξένων δεν εξηγεί την αδυναμία, ούτε δικαιολογεί τα ελλείμματα της κυβέρνησης Τσίπρα. Για την υπέρβαση τους θέλει κινήσεις αποφασιστικές απ' την αρχή, τώρα αν είναι δυνατόν, πριν παγιωθούν και την ακινητοποιήσουν.

 

Να αγνοηθούν οι εγχώριοι τζιχαντιστές:

Του Γιάννη Μαρίνου

Ο Μανώλης Γλέζος πολύ καλά κατάλαβε τι αποδέχθηκε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με την υπογραφή του κειμένου της συμ­φωνίας που ανακοινώθηκε με ανακού­φιση μετά τη διάσκεψη του Εurogroup και με συνυπογράφοντες για λογαριασμό της Ελλάδας τον υπουργό Οικονομικών κ. Βαρουφάκη και τους Γιούνκερ, Ντράγκι και Λαγκάρντ. Υπήρξε ο απόλυτος ελληνικός συμβιβασμός. Και ευτυ­χώς. Διότι αλλιώς θα επακολουθούσαν πανικός αναλήψεων από τις τράπεζες και άμεση αδυνα­μία πληρωμών κράτους, τραπεζών και πολιτών. Θα πρέπει να αναγνωρισθούν ταχεία προσγείω­ση στην πραγματικότητα και γενναιότητα στον Πρωθυπουργό και στους συμπαραστάτες του. Αρνήθηκε να βάλει μπουρλότο και να ανατινά­ξει τη χώρα, όπως ο καλόγερος Σαμουήλ στο Κούγκι, κατά την ηρωική αλλά άσφαιρη και φιγουρατζίδικη υπόδειξη του συγκυβερνώντος κ. Καμμένου, που και αυτός μάλλον κατάπιε τις προεκλογικές ηρωικές κόκκινες γραμμές του

Το πρόβλημα είναι ότι ο ρεαλιστής Πρωθυπουργός κατέβαλε απεγνωσμένη προσπάθεια για να συγκαλυφθεί η «κωλοτούμπα» με διαβεβαιώσεις

περί του αντιθέτου. Ομως ο Μανώλης Γλέζος και όσοι τον ακολούθησαν στην κριτική του μπορεί να είναι συνεπείς προς τα όσα υπόσχονταν προεκλογικά αλλά βλάπτουν θανάσιμα κυβέρνηση και χώρα. Γιατί αυτό πανικοβάλλει τον κ. Τσίπρα που θα δυσκολευθεί πολύ στο εξαιρετικά περίπλοκο έργο του. Ακριβώς γι' αυτό πρέπει να αποφασί­σει ο Πρωθυπουργός να εξηγήσει στον λαό με ειλικρίνεια και όχι με μάταιες συγκαλύψεις τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και γιατί επέλεξε τον σωτήριο δρόμο της γενικής υποχώρησης.

Ο φόβος του κ. Τσίπρα φάνηκε εντονότερος με την εσπευσμένη επίσκεψη του στον Μίκη Θεοδωράκη. Οι κεραυνοί που εξέπεμψε ο εκτός πραγματικότητας μουσικοσυνθέτης κρίθηκε ότι θα έπρεπε να σταματήσουν, καθώς η ευρεία απή­χηση που έχουν τα όσα κατά καιρούς υποστηρίζει επηρεάζουν τα τελούντα σε άγνοια ευρύτερα λαϊ­κά στρώματα και εμπλουτίζουν τις φαρέτρες των μπουρλοτιέρηδων άκρας Αριστεράς και άκρας Δεξιάς, που ατυχώς συγκυβερνούν μαζί με τους πιο προσγειωμένους. Κολακευμένος ο Μίκης υπαναχώρησε και αυτός

Τα δύσκολα είναι όλα μπροστά μας. Καθώς η τρόικα θα ελέγχει εφεξής με εύλογη δυσπιστία κάθε βήμα της κυβέρνησης και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μας συντηρεί με μερική πιστωτική ασφυξία. Ετσι θα πρέπει να αποφεύγε­ται κάθε μέτρο που τορπιλίζει τη δημοσιονομική σταθερότητα, την ανταγωνιστικότητα και την ανα­πτυξιακή προοπτική. Και αν δεν προσέξουμε και συνεχίσουμε να κάνουμε τους νταήδες, μολονότι είμαστε ικέτες, ενδέχεται στο τέλος Απριλίου, που θα λήξει και το παραταθέν Μνημόνιο, να βρεθούμε χωρίς το προβλεφθέν νέο Μνημόνιο και χωρίς τη χρηματοδοτική στήριξη των δανειστών μας και με άδεια ταμεία. Αναπόφευκτα θα επανέλθουμε στη δραχμή υπό συνθήκες πανικού. Και τότε η λαϊκή απογοήτευση και η οργή θα οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, τις οποίες προτιμώ να μην προσδιορίσω. Μόνη υπόμνηση στην οποία επιμένω: Η Τουρκία καραδοκεί και θα επωφελη­θεί όταν μείνουμε μόνοι. Είναι συνεπώς εθνική ανάγκη να στηριχθεί η κυβέρνηση στην εφαρμογή της συμφωνίας που υπέγραψε και να απομονω­θούν όσοι ζητούν να αγνοηθούν τα μνημόνια, οι ψηφισθέντες νόμοι και το δημόσιο χρέος μας. Είναι επικίνδυνοι όσο και οι τζιχαντιστές.

Το ρήγμα με την Ευρώπη :

Του Γιάννη Καρτάλη

Αυτό που συνέβη κατά τη διάρ­κεια των διαπραγματεύσεων στο Eurogroup, οι οποίες κατέληξαν στον γνωστό συμβιβασμό, δεν έχει ξανασυμβεί στην ιστορία της Ευρω­παϊκής Ενωσης. Δύο υπουργοί Οικονομι­κών φίλων υποτίθεται χωρών να μη συ­νομιλούν μεταξύ τους στην ίδια αίθουσα αλλά μέσω τρίτου προσώπου, καθήμενοι σε δύο διαφορετικές αίθουσες. Τέτοιου είδους διαπραγμάτευση δεν υπήρξε ούτε μεταξύ των αντίμαχομένων προέδρων Πούτιν και Ποροσένκο, οι οποίοι βρέθηκαν γύρω από το ίδιο τραπέζι για να συμφωνήσουν για την εκεχειρία στην Ουκρα­νία. Οχι όμως οι κ.κ. Βαρουφάκης και Σόιμπλε, στους οποίους μετέφερε τις απόψεις του ενός στον άλλον ο κ. Ντάισελμπλουμ, ανα­δεικνύοντας έτσι την τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι σχέσεις της Ελλάδας με τους ευρωπαίους εταίρους της. Και είναι μέσα σε αυτό το απίστευτο κλίμα αμοιβαίας καχυποψίας και έλλειψης εμπιστοσύνης που καλείται τώρα η ελληνική κυβέρνηση να ξεκινήσει την ουσίαστική διαπραγμάτευση με τους εταίρους της, έχοντας μείνει ουσιαστικά μόνη απέ­ναντι στους άλλους 18 του Εurogroup. Δι­ότι μεταξύ των πολλών μύθων που έχουν ήδη καταρρεύσει, κατέρρευσε και ο μύθος ότι είναι δήθεν η απάνθρωπη και σκλη­ρή Γερμανία που θέλει να μας τιμωρήσει. Αντίθετα, αυτό που αναδείχθηκε από όλη αυτή τη θλιβερή ιστορία είναι ότι εναντί­ον των ελληνικών απαιτήσεων τάχθηκαν κυρίως οι υπουργοί του περιώνυμου Μετώπου του Νότου αλλά και των φτωχών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Ενώ, όπως ομολογούν κατ’ ιδίαν πολλοί υπουρ­γοί, οι πάντες ενοχλήθηκαν από το αλα­ζονικό ύφος και το προκλητικό στυλ του έλληνα συναδέλφου τους

Και αν είχαμε πετύχει κάτι με όλα αυτά, μικρό το κακό, αλλά σήμε­ρα βρισκόμαστε με άδεια ταμεία και εν όψει νέου Μνημονίου με άλλο όνομα. Μέσα σε αυτό το καταθλιπτικό σκηνικό ας είμαστε τουλάχιστον εθνικά υπερή­φανοι ότι κατορθώσαμε να καθιερώ­σουμε διεθνώς τον όρο «Κolotoumba»», τον οποίο χρησιμοποιούν πλέον και οι ξένες εφημερίδες για να χαρακτη­ρίσουν την απότομη προσγείωση της ελληνικής κυβέρνησης. Αν και πρέπει να ομολογηθεί ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν υπήρξε ο πρώτος που διακρίθηκε στο άθλημα αυτό. Προηγήθηκαν ο Γ. Πα­πανδρέου με το «λεφτά υπάρχουν» και ο Αντ. Σαμαράς με τα γνωστά Ζάππεια. Μετά από όλα αυτά είναι αυτονόητο ότι η χώρα μας δεν μπορεί να βγει από το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περι­έλθει χωρίς μια σοβαρή εθνική συνεν­νόηση, μακριά από ιδεολογικές αγκυ­λώσεις και ατελέσφορες ρητορείες.

Να αποφασίσει με ποιους θα πάει 
και ποιους θ' αφήσει

Του Νότη Παπαδόπουλου

Δύο μήνες προεκλογικής στασιμότητας και κυ­βερνητικής αδράνειας ήταν δυστυχώς αρκετοί να να βρεθεί η χώρα και πάλι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Τα ταμεία είναι άδεια, τα φορολογικά έσοδα έχουν υστέρηση 2 δισ. ευρώ μετά τις προεκλογικές υποσχέ­σεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι αν κερδίσει την εξουσία κανείς δεν θα χρειασθεί να πληρώνει, η κυ­βέρνηση Τσίπρα μετά τους λεοντα­ρισμούς και την υπερήφανη εθνική διαπραγμάτευση υποχρεώθηκε να υπογράψει τη συνέχιση του Μνημο­νίου, χωρίς όμως χρηματοδότηση για τέσσερις μήνες, ώσπου να αποδείξει έμπρακτα ότι εννοεί τις μεταρρυθμί­σεις που υποσχέθηκε.

Ετσι η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο και με απλωμέ­νο το χέρι ελπίζοντας ότι οι δανειστές θα μας κάνουν σκόντο ή θα δώσουν λίγο χρόνο στον κ. Τσίπρα να μα­ζέψει άρον-άρον αυτά που υποσχόταν ότι θα χαρίσει!

Δυστυχώς, τόσο το ΔΝΤ όσο και η ΕΚΤ με παρό­τρυνση του κ. Σόιμπλε δεν καταλαβαίνουν από τέτοια και πιέζουν την κυβέρνηση να ανταποκριθεί στο 100% των υποχρεώσεων της, αλλιώς θα βρεθεί στον αέρα χωρίς πρόγραμμα

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κάποιοι υπουργοί, αντί να προσγειωθούν στην πραγματικότητα, κινούνται στον δικό τους κόσμο εξαγγέλλοντας ακόμη και τώρα που η οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκο­πίας παροχές, τέλος των μνημονίων, επιστροφή στις ρυθμίσεις πριν από το 2010, αυτονομία από την ΕΕ στις αποφάσεις και ό,τι άλλο τους κατεβαίνει στο κεφάλι τους - που αν εφαρμοστεί θα οδηγήσει την κυβέρνηση σε μετωπική σύγκρουση με τους εταίρους και την Ελλάδα στη δραχμή.

Ετσι όπως πάμε ο κ. Τσίπρας θα βρεθεί μπροστά στο εξής δίλημμα: είτε να μαζέψει τους υπουργούς που βρίσκονται σε αντιμνημονιακή φρενίτιδα και να τους υποχρεώσει να σκύψουν το κεφάλι και να δου­λέψουν σκληρά για να πετύχει η χώρα τους στόχους της, είτε να πάει σε ρήξη με την ΕΕ εξαγγέλλοντας δημοψήφισμα ή νέες εκλογές για να αποφασισθεί το μέλλον της χώρας. Αλλά χρήματα δεν υπάρχουν για τέτοιες επιλογές. Εκλογές θα σήμαιναν αυτομά­τως χρεοκοπία!  

Κάθε σώφρων πολίτης και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης με ευρωπαϊκό προσανατολισμό (ΝΔ, ΠαΣοΚ, Ποτάμι) ζητούν από την κυβέρνηση να σεβα­σθεί τις πολύχρονες αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού και να προχωρήσει ευρωπαϊκά, όπως έκαναν πριν από την Ελλάδα άλλες χώρες με μνημόνια (Ιρ­λανδία και Πορτογαλία) και βρίσκονται ήδη απεξαρτημένες από την αυστηρή επιτήρηση να δανείζονται από τις διεθνείς αγορές.

Ωστόσο υπάρχει μια αριστερή ομάδα περιθωρια­κών δραχμολάγνων του ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να επιβάλει στον κ. Τσίπρα να σπρώξει τη χώρα εκτός ευρωζώνης θεωρώντας (μαζί με μια μερίδα πολιτών που πιστεύουν ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα) ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα είναι καλύτε­ρη για τον ελληνικό λαό - αγνοώντας ότι αυτοί που θα πονέσουν περισσότερο θα είναι οι οικονομικά ανίσχυροι.

Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει γιατί η χώρα θέλει ξεκάθαρη διακυβέρνηση και δεν αντέχει άλλους διχασμούς.