Βεβαίως μετράει τι λένε οι ποιητές, αλλά τα συναισθήματα του Οδυσσέα Ελύτη δεν αναιρούν το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει συμφωνήσει με καμιά απολύτως γειτονική χώρα για την οριοθέτηση των ΑΟΖ. Πώς λοιπόν κατοχυρώνονται τα δικαιώματά του Καστελόριζου και της Μεγίστης, αλλά και της Κρήτης, που έχουν ΑΟΖ ως τη Λιβύη και την Αίγυπτο, όταν δεν τα αναγνωρίζει κανένας; Πώς θα αμφισβητηθούν νομικά ή έμπρακτα οι όποιες διεκδικήσεις του Ταγίπ Ερντογάν μεταξύ Λιβύης-Κρήτης; Πώς και προς τα πού πορευόμαστε χωρίς συμμάχους;...

"ΤΑ ΝΕΑ", 02/06/20

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

Ο Αντώνης Σαμαράς αντιμετώπισε με επιτυχία την «τουρκική προκλητικότητα» αντιπαραθέτοντας, στους απερίγραπτους ιμάμηδες που διάβαζαν κοράνι στην Αγία Σοφία, στίχους από το «Θάνατος και Ανάστασις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου», του Οδυσσέα Ελύτη. Έργο σουρεαλιστικού ήθους που τελειώνει χαρακτηρίζοντας ποιητική αδεία «τελευταίο Έλληνα» τον Παλαιολόγο - μάλλον επειδή ο νομπελίστας ποιητής μας δεν είχε φανταστεί όταν το έγραφε ότι κάποιος Αντώνης Σαμαράς θα εμφανιζόταν στη χώρα.

Ο πρώην πρωθυπουργός σημείωσε λαμπρή νίκη δημοσιότητας διότι η λυρική/πατριωτική του έξαρση διακινήθηκε ευρέως στα μέσα επικοινωνίας ενώ αντιθέτως υποβαθμίστηκε δήλωση του κ. Τσαβούσογλου για τα τεκταινόμενα στην οριοθετημένη από την Κύπρο ΑΟΖ: «μόνο η Τουρκία συνεχίζει τις γεωτρήσεις, όλοι οι άλλοι έχουν αποχωρήσει»· ίσως υποβαθμίστηκε επειδή είναι προκλητική με τον χειρότερο δυνατό τρόπο: είναι αληθής. Και αναμένεται συνέχεια των γεωτρήσεων νοτίως της Κρήτης.

Το γεγονός ότι η Τουρκία συνεχίζει τις γεωτρήσεις ενώ οι πετρελαϊκές εταιρείες τις εγκατέλειψαν -λόγω της επιδημίας και της κατάρρευσης των προοπτικών επενδύσεων σε υδρογονάνθρακες- αποδεικνύει ότι οι ΑΟΖ την ενδιαφέρουν γεωπολιτικά, σαν χώρος άσκησης πολιτικής κυριαρχίας και όχι οικονομικών δραστηριοτήτων. Έχουμε δηλαδή «θέληση για δύναμη» και όχι «επιθυμία για χρήμα» - δεν ασχολείται με πενταροδεκάρες, τα μεγαλεία ενδιαφέρουν τον Ταγίπ Ερντογάν.


Η Ελλάδα όμως, γιατί ασχολείται με την Ανατολική Μεσόγειο και συγκρούεται με την Τουρκία; Για τα αμφισβητούμενα και απαξιωμένα κοιτάσματα ή για να πραγματοποιήσει -μέσω των ΑΟΖ που θα εφάπτονται- το «προαιώνιο όνειρο» της Ένωσης Κύπρου-Ελλάδας; Προ 25ετίας είχαμε κάτι αντίστοιχο, το μεγαλεπήβολο πλην αποτυχημένο σχέδιο του «ενιαίου αμυντικού χώρου». Είχαν φύγει κάτι φουσκωτά για να πάνε ως την Κύπρο και να γυρίσουν ώστε να αποδείξουν ότι «η Κύπρος είναι κοντά» - βούλιαξαν στον δρόμο τα μισά, αλλά και το πολεμικό σκάφος που εστάλη να τα στηρίξει επιχειρησιακά. Έγιναν και διάφορες αποτυχημένες πολεμικές ασκήσεις, η Κύπρος δεν ήρθε κοντύτερα.

Βεβαίως μετράει τι λένε οι ποιητές, αλλά τα συναισθήματα του Οδυσσέα Ελύτη δεν αναιρούν το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει συμφωνήσει με καμιά απολύτως γειτονική χώρα για την οριοθέτηση των ΑΟΖ. Πώς λοιπόν κατοχυρώνονται τα δικαιώματά του Καστελόριζου και της Μεγίστης, αλλά και της Κρήτης, που έχουν ΑΟΖ ως τη Λιβύη και την Αίγυπτο, όταν δεν τα αναγνωρίζει κανένας; Πώς θα αμφισβητηθούν νομικά ή έμπρακτα οι όποιες διεκδικήσεις του Ταγίπ Ερντογάν μεταξύ Λιβύης-Κρήτης; Πώς και προς τα πού πορευόμαστε χωρίς συμμάχους;

Οι ποιητές και οι συνταξιούχοι πολιτικοί ας λένε τα δικά τους - μήπως όμως πρέπει να βάλουν σουρντίνα ενεργοί πολιτικοί/στρατιωτικοί και να κάνουν επιτέλους κάτι οι διπλωμάτες;