"...Ο Ουμπέρτο Εκο είχε γράψει ότι το 2050 η Ευρώπη θα έχει το χρώμα του café au lait. Του καφέ με γάλα. Δεν απαιτείται διδακτορικό, αρκεί να ρίξεις μια ματιά στους δείκτες γεννητικότητας. Στον Νίγηρα κάθε γυναίκα αποκτά 7 παιδιά. Στο Αφγανιστάν 4,6. Στην Ελλάδα 1,4. Ο πάλαι ποτέ «Τρίτος Κόσμος» εκρήγνυται πληθυσμιακά και διεκδικεί περισσότερο - και περισσότερο, και περισσότερο! - ζωτικό χώρο. Το να κραδαίνεις τίτλους κυριότητας και απαγορευτικά εισόδου σε καθιστά αστείο. Οι «εισβολείς» έχουν περάσει διά πυρός και σιδήρου, έχουν μάθει να στύβουν την πέτρα, ενώ εσύ εξ απαλών ονύχων βουλιάζεις μες στον καναπέ και στα προβλήματα πολυτελείας σου...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

                                       "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 29/02-01/03/20

ΑΣΤΑΘΜΗΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ,

του Χρήστου Χωμενίδη

"Καζάνι που βράζει το Βόρειο Αιγαίο!"λένε οι ειδήσεις. Καζάνι πράγματι. Που όποιος έχει γεννηθεί ή έχει πέσει μέσα του - γέννημα θρέμμα Χιώτης ή Μυτιληνιός ή από τα πέρατα φερμένος - καίγεται, ασφυκτιά, τυφλώνεται από τις αναθυμιάσεις. Διεκδικεί απεγνωσμένα το δίκιο του. Το δικό του το δίκιο, το οποίο συγκρούεται με το δίκιο τού απέναντι, πολύ συχνά και με του διπλανού του.

Αισθάνονται πάρα πολλοί νησιώτες ότι δέχονται εισβολή. Πως απειλούνται το είναι και το έχειν τους. Από τη φυσιογνωμία της κοινωνίας τους μέχρι την ατομική ιδιοκτησία. Πνέουν μένεα εναντίον της κυβέρνησης, η οποία - για να γίνει κυβέρνηση με τις ψήφους τους - τους είχε εγγυηθεί πως οι ροές θα ανακοπούν, το πρόβλημα θα ελεγχθεί απολύτως, οι ξένοι (πρόσφυγες πες τους - μετανάστες πες τους), εφόσον δεν έχουν χοντρό κομπόδεμα, θα εξαφανιστούν από προσώπου γης. Αγανακτούν με το «κράτος των Αθηνών» που στέλνει ΜΑΤ. Εξοργίζονται με την ενδοχώρα, με τις περιοχές που αντί να δείξουν εθνική αλληλεγγύη, να μοιραστούν το πρόβλημα, έχουν σαφώς προειδοποιήσει ότι δεν θα ανεχθούν ξένους για να μη νοθευτεί δήθεν η πληθυσμιακή ομοιογένεια.

Από τους φίλα κείμενους προς την κυβέρνηση, οι πιο μετριοπαθείς τα βάζουν με την Ευρωπαϊκή Ενωση - προσχηματικό ενδιαφέρον τής καταλογίζουν, ανεπαρκή βοήθεια, «στο κάτω κάτω», επισημαίνουν, «όσοι ξεβράζονται στις ακτές μας στη Γερμανία και στη Σκανδιναβία λαχταρούν να καταλήξουν…». Αναθεματίζουν προσέτι την Τουρκία, η οποία έχει μετατρέψει το πρόβλημα σε μοχλό πίεσης, ανοίγει και κλείνει την κάνουλα κατά το συμφέρον της - πώς τον είχαν, αλήθεια, κόψει τον Ερντογάν; Για κανέναν ανθρωπιστή που έχει ως ίνδαλμά του τον Μαχάτμα Γκάντι;

Οι πλέον αψίκοροι, οι «των ριζικών λύσεων», άσε… Απαιτούν κλειδαμπαρωμένα κέντρα κράτησης, θαλάσσια τείχη, κομβόι αεροπλάνων που θα επαναπατρίζουν τους ακάλεστους. Ντοπάρονται απ' τον ίδιο τους τον τσαμπουκά, συνέχεια «δεν θα επιτρέψουμε!» είναι και «δεν θα ανεχθούμε!». Σάμπως η Ιστορία θα ζητήσει την άδειά τους…

Η Ιστορία του Ανθρώπου είναι η Ιστορία της Μετανάστευσης.

Το «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την Γην…» του Θεού στους πρωτόπλαστους είναι η μόνη εντολή η οποία εφαρμόστηκε ευλαβικά. Να θυμηθούμε τους απώτατους προγόνους μας που ξεκινώντας από την κοιτίδα τους - τη λίμνη Βικτωρίας μεταξύ Κένυας και Ουγκάντας, κατά τους επιστήμονες - εξακτινίστηκαν μέχρι τον αρκτικό κύκλο; Τους Ινδοευρωπαίους που κατηφόρισαν προς τη Μεσόγειο; Τους κοπιώντες και πεφορτισμένους που κατέκτησαν την αμερικανική ήπειρο, εξολοθρεύοντας τους αυτόχθονες; Οταν οι σπόροι των φυτών ταξιδεύουν με τον άνεμο αναζητώντας χώμα και νερό, οι άνθρωποι θα καθηλωθούν σε ένα γεωγραφικό σημείο; Αμα σηκώσεις τοίχο, θα σκάψουν λαγούμι. Αμα τους μπουντρουμιάσεις, θα αποδράσουν. Και αν τους εξηγήσεις προσκομίζοντας ατράνταχτα στοιχεία ότι ο προορισμός τους πόρρω απέχει από την Εδέμ που φαντασιώνονται, δεν πρόκειται να σε πιστέψουν. Και πληγιασμένοι και παστωμένοι ακόμα στο ψυγείο μιας νταλίκας, θα φτάσουν ζωντανοί ή νεκροί στο τέρμα. Πείσμα και προσαρμοστικότητα, τα ανεκτίμητα προικιά του ανθρώπου…

Ο Ουμπέρτο Εκο είχε γράψει ότι το 2050 η Ευρώπη θα έχει το χρώμα του café au lait. Του καφέ με γάλα. Δεν απαιτείται διδακτορικό, αρκεί να ρίξεις μια ματιά στους δείκτες γεννητικότητας. Στον Νίγηρα κάθε γυναίκα αποκτά 7 παιδιά. Στο Αφγανιστάν 4,6. Στην Ελλάδα 1,4. Ο πάλαι ποτέ «Τρίτος Κόσμος» εκρήγνυται πληθυσμιακά και διεκδικεί περισσότερο - και περισσότερο, και περισσότερο! - ζωτικό χώρο. Το να κραδαίνεις τίτλους κυριότητας και απαγορευτικά εισόδου σε καθιστά αστείο. Οι «εισβολείς» έχουν περάσει διά πυρός και σιδήρου, έχουν μάθει να στύβουν την πέτρα, ενώ εσύ εξ απαλών ονύχων βουλιάζεις μες στον καναπέ και στα προβλήματα πολυτελείας σου.

«Η Ευρώπη διαθέτει υψηλό πολιτισμό, ανεκτίμητη πνευματική παράδοση, ζηλευτούς θεσμούς!». Θαυμάσια. Αντί να ματαιοπονείς συνεπώς αποκρούοντάς τους ή να γκετοποιείς εκ προοιμίου τούς νεοφερμένους, κάνε τα αδύνατα δυνατά ώστε να τους εντάξεις. Να μεταλαμπαδεύσεις το πνεύμα σου. Φτιάξε σχολεία για ανηλίκους και ενηλίκους, δομές υγείας και πρόνοιας, φρόντισε να αισθανθούν το συντομότερο την πατρίδα σου πατρίδα τους. Δεν επικαλούμαι τα ευγενή αισθήματα, σε καλώ να αντιληφθείς το συμφέρον σου. Από εκείνους εξαρτάται η ευμάρειά σου - εκείνοι θα λύσουν μεσοπρόθεσμα το ασφαλιστικό σου πρόβλημα. Ανοιξε αγώνα διμέτωπο ενάντια στις προκαταλήψεις και των παλιών και των καινούργιων πολιτών.

Πώς; Είναι μουσουλμάνοι - έχουν θρησκεία και τρόπο ζωής ασύμβατο με τον δικό μας; Πόνταρε στα σημεία επαφής. Πάψε να δαιμονοποιείς τη διαφορά, καλλιέργησε την ανεκτικότητα και τη σχετικοποίηση. Αφησε την ανωτερότητά σου, πνευματική και ηθική, να αποδειχθεί στην πράξη.

«Ελληνες οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες». Αντί να λιβανίζουμε τη φράση του Ισοκράτη, καιρός να την κάνουμε πράξη.