"....Σε χώρα που έχει υποφέρει από διχασμούς και εμφύλιους, πρέπει να προσέχουμε όταν αποδίδουμε τιμές στους οπλαρχηγούς και τις στερούμε από τους γιατρούς. Για τους παραπάνω φρικτούς λόγους, θα έπρεπε να είναι μετριοπαθέστεροι όσοι συριζαίοι (πρώην «μαρξιστές-λενινιστές» και νυν «ενδεχομενιστές») ευαγγελίζονται με επίκαιρο διάγγελμα την « επαναστατική δύναμη του ιστορικά απρόβλεπτου που αλλάζει ισορροπίες οι οποίες μέχρι χτες φάνταζαν αδιατάρακτες». Με κάνουν να φοβάμαι ότι όχι μόνο είναι υπέρ των ιστορικά απρόβλεπτων σφαγών αμάχων αλλά και ότι επιχαίρουν για την απρόβλεπτη επιδημία. Συνεπείς εχθροί της αστικής προβλεπτής κανονικότητας μοιάζει, αναθυμούμενοι τους νεκρούς ερυθρόδερμους, να θεωρούν την επιδημία εκδίκηση της πανούργας ιστορίας επί των χλωμών μπουρζουάδων..."

"ΤΑ ΝΕΑ", 26/03/20

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

Καλό είναι να προσέχουμε λίγο τις πολεμικές εκφράσεις κατά του κορωνοϊού γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα μικρόβια ήταν ο μεγάλος σύμμαχος της ανθρωπότητας στον Πόλεμο των Κόσμων που έχει περιγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος Τζωρτζ Γουέλς. Όπως ήσαν σύμμαχοι και των -συμπατριωτών μας πλέον- Ευρωπαίων: διευκόλυναν στην Αμερική την υποταγή των «ερυθροδέρμων» που δεν είχαν ανοσία στις φονικές παιδικές ασθένειες των «χλωμών προσώπων».

Ούτε πρέπει οι πρωθυπουργικές πολεμικές αναφορές να φθάνουν στο σημείο να παρομοιάζουν γιατρούς που αγωνίζονται να σώσουν ανθρώπους με τους «οπλαρχηγούς του '21» οι οποίοι, αντιθέτως, προσπαθούσαν να σκοτώσουν όσους περισσότερους μπορούσαν - όχι μόνο εχθρούς πολεμιστές αλλά και αμάχους. Η επανάσταση ήταν δυστυχώς συνεχής σφαγή: σε κάθε πόλη που παίρνουν οι χριστιανοί επαναστάτες, τη διαγουμίζουν και περνούν από μαχαίρι τον μουσουλμανικό πληθυσμό της. Το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι καθεστωτικοί μουσουλμάνοι (στη Χίο, στα Ψαρά, …) - επιεικέστεροι όμως με τις γυναίκες και τα παιδιά: σε αντίθεση με τους χριστιανούς έχουν πρόσβαση στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, αξιοποιούν και τα εμπορεύσιμα ανθρώπινα λάφυρά τους.

Αυτά, τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης. Τα επόμενα δύο, οι νικητές οπλαρχηγοί επιδίδονται σε σφαγές και λεηλασίες ομοδόξων τους, στο πλαίσιο των επαναστατικών εμφύλιων πολέμων. Μετά, καταφθάνει ο Ιμπραήμ και στις δικές του σφαγές αμάχων και πολεμιστών προστίθενται οι τρομερές κολοκοτρωνέικες του «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».


Σε χώρα που έχει υποφέρει από διχασμούς και εμφύλιους, πρέπει να προσέχουμε όταν αποδίδουμε τιμές στους οπλαρχηγούς και τις στερούμε από τους γιατρούς.

Για τους παραπάνω φρικτούς λόγους, θα έπρεπε να είναι μετριοπαθέστεροι όσοι συριζαίοι (πρώην «μαρξιστές-λενινιστές» και νυν «ενδεχομενιστές») ευαγγελίζονται με επίκαιρο διάγγελμα την « επαναστατική δύναμη του ιστορικά απρόβλεπτου που αλλάζει ισορροπίες οι οποίες μέχρι χτες φάνταζαν αδιατάρακτες». Με κάνουν να φοβάμαι ότι όχι μόνο είναι υπέρ των ιστορικά απρόβλεπτων σφαγών αμάχων αλλά και ότι επιχαίρουν για την απρόβλεπτη επιδημία. Συνεπείς εχθροί της αστικής προβλεπτής κανονικότητας μοιάζει, αναθυμούμενοι τους νεκρούς ερυθρόδερμους, να θεωρούν την επιδημία εκδίκηση της πανούργας ιστορίας επί των χλωμών μπουρζουάδων.

Από τον Κήπο του Αδώνιδος πάλι, που μάλλον περιβόλι είναι, μας ήρθε το φρούτο «μπροστά στο να χάσω ανθρώπους, δεν με ενδιαφέρουν τα δισεκατομμύρια» - είπε δήθεν ο πρωθυπουργός, που μας θεωρεί κτήματά του, κατά τον υπουργό Ανάπτυξης. Αλλά, πιστεύω, μάλλον τη δική του πολιτική νοοτροπία απηχεί η ατυχής, δημοκρατικώς και φιλελευθέρως, φράση.