Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 26/03/30 |
κατά τη διάρκεια της πανδημίας
Των ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΡΟΥΜΑ* και ΞΕΝΙΑΣ ΣΙΑΣΟΥ**
Η πανδημία του κορωνοϊού ενεργοποιεί αντανακλαστικά φόβου και αυτοπροστασίας στο σύνολο των ανθρώπων. Είναι αναμενόμενο ότι δημιουργείται έντονη ανησυχία με στόχο την προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Η ίδια αυτή η προσαρμογή δεν είναι αυτονόητο ότι γίνεται ομαλά αποδεκτή δίχως αρνητικά συναισθήματα. Η ανησυχία αυξάνεται ανάλογα με το πόσο προσπαθούμε να απαλλαγούμε από αυτό που μας απασχολεί. Αρα όταν αντιστεκόμαστε σε κάτι, αυτό επιμένει. Η μάχη κόντρα στην κατάθλιψη, στο άγχος και στην ανησυχία μπορεί να έχει πολλές μορφές.
Στιγμιότυπο από την άδεια Αθήνα. Η τρέχουσα σκέψη μάς οδηγεί να πιστέψουμε ότι τίποτα δεν θα επανέλθει στο φυσιολογικό. Είναι ξεκάθαρο ότι ο ανθρώπινος νους είναι καταπληκτικός στην πρόβλεψη του χειρότερου σεναρίου. Το μόνο βέβαιο είναι ότι είμαστε πιο ανθεκτικοί από όσο σκέφτεστε. Ας περιμένουμε και να δούμε τι συμβαίνει.
Πέντε καταθλιπτογόνοι τρόποι σκέψης και πώς να σκεφτούμε διαφορετικά
Ας δούμε κάποιες συνηθισμένες σκέψεις που μπορεί να έχουμε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
1 .«Είμαι καταδικασμένος-η να πεθάνω».
Αυτό ονομάζεται «διάβασμα του μέλλοντος» (Fortune Telling) και «καταστροφοποίηση» (Catastrophic Thinking). Που σημαίνει ότι προβλέπουμε το μέλλον χωρίς να γνωρίζουμε ή να λαμβάνουμε υπόψη όλες τις παραμέτρους και πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό, μη αναστρέψιμο. Οτιδήποτε μοιάζει να απειλεί την υγεία μας ενεργοποιεί τον φόβο που στην ουσία βρίσκεται πίσω από όλους τους φόβους: τον φόβο θανάτου. Οταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη θνητότητα, το άγχος για την υγεία μας μάς κατακλύζει και εστιάζουμε με υπερβολή σε οποιαδήποτε σημάδια ασθένειας. Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι διογκώνουμε τον κίνδυνο όταν αφορά άγνωστες απειλές σε σχέση με τις γνώριμες, όπως η εποχική γρίπη ή τα αυτοκινητικά ατυχήματα. Η συνεχής προκλητική και ώς έναν βαθμό «τρομοκρατική» κάλυψη του θέματος από τα ΜΜΕ συμβάλλει στην αίσθηση κινδύνου, κάτι που αυξάνει τον φόβο και εν συνεχεία κλιμακώνει τον αντιλαμβανόμενο κίνδυνο. Γι’ αυτό προτείνουμε τον περιορισμό στην έκθεση στις ειδήσεις που αφορούν τον κορωνοϊό έως 30 λεπτά την ημέρα. Αλλωστε, σύμφωνα και με δεδομένα που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο Chinese Journal of Epidemiology, τα αντίστοιχα επιστημονικά συμπεράσματα δεν υποστηρίζουν τον πανικό, την καταστροφολογία και την απαισιοδοξία.
2 .«Είμαι εντελώς αβοήθητος, ανίκανος»Τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο αποτελεί ίσως την πιο συνηθισμένη σκέψη, καθώς οι περισσότεροι αδυνατούν να μεταβούν στον χώρο εργασίας τους, ενώ εργάζονται κυρίως από το σπίτι. Ο περιορισμός στο σπίτι δημιουργεί περαιτέρω στρες και συναισθήματα θλίψης. Προσπαθώντας, ωστόσο, να δώσουμε ένα νόημα γιατί πρέπει να μείνουμε στο σπίτι, η παραμονή αυτή μπορεί να καταστεί πολύ δημιουργική. Και αυτό, διότι δεν αποκλείει την επικοινωνία, την ψυχαγωγία, την εργασία και την πληροφόρηση. Τώρα, εν μέσω της πρόκλησης της νόσου COVID-19, είναι η ώρα να φανεί πόσο χρήσιμη είναι η νέα τεχνολογία στη σωστή χρήση της. Το «κλειδί», αν θέλετε, είναι να επικεντρωθούμε τώρα σε αυτό που μπορούμε να κάνουμε, αντί να εστιάσουμε σε αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε.
3. «Ολοι είναι επικίνδυνοι»
Αυτό βασίζεται στην πεποίθηση ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει συμπτωματικοί ή μη συμπτωματικοί φορείς του ιού. Είμαστε ευάλωτοι στο άγχος όταν δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε την αβεβαιότητα. Η λύση είναι σταδιακά να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε γενικότερα την αβεβαιότητα της καθημερινής ζωής, περιορίζοντας την τάση να γινόμαστε συμπεριφορικοί κυνηγοί της βεβαιότητας. Ακολουθήστε όλες τις οδηγίες που συνιστά ο ΠΟΥ. Διατηρήστε αποστάσεις, τουλάχιστον ενός μέτρου από εσάς και τους άλλους ανθρώπους, ιδιαίτερα από ανθρώπους που βήχουν, φτερνίζονται ή έχουν πυρετό. Οταν κάποιος νοσεί από λοίμωξη του αναπνευστικού, όπως από COVID-19, βήχει ή φτερνίζεται και παράγει μικροσταγονίδια τα οποία περιέχουν τον ιό, και εάν είστε πολύ κοντά, μπορεί να εισπνεύσετε τον ιό.
4. «Αυτό είναι το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε».
Δυστυχώς, αποτελεί μια κοινή δήλωση, μια κοινή παραδοχή που συχνά οι περισσότεροι άνθρωποι της δίνουν και συγκεκριμένο νόημα. Το βλέπουμε σε αξιόπιστες ιστοσελίδες ειδήσεων, σε κοινωνικά μέσα ενημέρωσης. Και πάλι, πέφτουμε στην παγίδα της καταστροφολογίας. Υποτιμάμε συχνά πόσο ανθεκτικοί είμαστε ενώ έχουμε περάσει από επιδημίες, παγκόσμιους πολέμους, οικονομικές και φυσικές καταστροφές σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Η τρέχουσα σκέψη μάς οδηγεί στο να πιστέψουμε ότι τίποτα δεν θα επανέλθει στο φυσιολογικό. Είναι ξεκάθαρο ότι ο ανθρώπινος νους είναι καταπληκτικός στην πρόβλεψη του χειρότερου σεναρίου. Οι έρευνες όμως δείχνουν ότι ο άνθρωπος έχει την τάση να υπερεκτιμά το πόσο άσχημα θα επηρεαστεί από αρνητικά γεγονότα και να υποτιμά πόσο καλά θα τα διαχειριστεί και θα προσαρμοστεί σε δύσκολες καταστάσεις. Το μόνο βέβαιο είναι ότι είμαστε πιο ανθεκτικοί από όσο σκέφτεστε. Ας περιμένουμε και να δούμε τι συμβαίνει.
5 .«Ποτέ πλέον δεν θα νιώσω καλύτερα»
Προβλέπουμε τα μελλοντικά συναισθήματά μας με βάση το πώς νιώθουμε τώρα και πόσο έντονα το νιώθουμε. Οι ψυχολόγοι το ονομάζουν «συναισθηματική λογική» (Emotional Reasoning). Προβλέπουμε ότι αν συμβεί κάτι κακό, θα νιώσουμε άσχημα για μεγάλο χρονικό διάστημα και θα εξακολουθούμε να νιώθουμε εξαιρετικά άσχημα. Οταν υπό συγκεκριμένες συνθήκες βιώνουμε έντονα συναισθήματα, υποτιμούμε τις θετικές προοπτικές, είτε ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα είτε ότι θα τα καταφέρουμε καλύτερα στο μέλλον. Αναλογιστείτε το εξής: πόσες φορές στο παρελθόν σκεφτήκατε ότι το έντονο αρνητικό συναίσθημα που βιώσατε ίσως δεν θα φύγει ποτέ; Αλλά τελικά έφυγε. Αυτό που βοηθάει όταν αισθάνεστε ευερέθιστοι ή ανήσυχοι είναι να προσπαθήσετε
να εστιάσετε την προσοχή σας σε δραστηριότητες ή στην επικοινωνία με σημαντικούς για εσάς ανθρώπους. Η διάθεσή σας πράγματι θα αλλάξει. Στην πραγματικότητα, μπορείτε αν θέλετε να παρακολουθείτε τη διάθεσή σας κάθε ώρα της ημέρας και να διαπιστώνετε αν η αρνητική διάθεση μειώνεται καθόλου. Δείτε ακόμη αν υπάρχουν και κάποια ουδέτερα συναισθήματα ή θετικά συναισθήματα.
Λάβετε υπόψη ότι η εναλλακτική σκέψη, η απόδοση νοήματος, είναι ένα προσωπικό πείραμα, κάτι που πρέπει να δοκιμάσετε όταν αισθάνεστε ότι σας κατακλύζουν οι «μαύρες» σκέψεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι αρνείστε τη νέα πραγματικότητα ή την αποφεύγετε. Αρκετοί φαίνεται πως έχουν την πεποίθηση ότι η αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων είναι μάλλον μη βοηθητική, δεδομένου ότι τα αρνητικά συναισθήματα μοιάζει να εμποδίζουν όλα όσα δίνουν κίνητρο στη ζωή μας. Ομως τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτης, δίνοντας ώθηση στην ενέργειά μας (π.χ. σαν boost αδρεναλίνης).
Ανάγκη μιας ισορροπημένης προσέγγισης
Επτά στάδια διαχείρισης της ανησυχίας σχετικά με τον κορωνοϊό
Είναι σημαντικό να υιοθετήσουμε μια ισορροπημένη προσέγγιση σε αυτή την παγκόσμια απειλή για την υγεία, αναγνωρίζοντας τις πραγματικές διατάσεις της πανδημίας που ενδέχεται να πλήξει πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, αποφεύγοντας παράλληλα τον περιττό πανικό και την καταστροφολογία.
Παρουσιάζονται ακολούθως τα 7 στάδια διαχείρισης της ανησυχίας σχετικά με τον κορωνοϊό, που προτείνονται από τον διακεκριμένο ψυχολόγο Robert L. Leahy:
■ Επικύρωση του άγχους: Εκατομμύρια άνθρωποι αυτή τη στιγμή ανησυχούν για τον κίνδυνο μόλυνσης. Επικυρώστε το δικαίωμά σας να αισθάνεστε ανήσυχοι, πρόκειται για μια ανθρώπινη αντίδραση, και μην κρίνετε αυστηρά τον εαυτό σας επειδή φοβάστε. Αυτή είναι μια φυσιολογική αντίδραση σε μια πραγματική απειλή που αντιμετωπίζουμε. Αλλά, όπως έχουμε το δικαίωμα να αισθανόμαστε άγχος, έχουμε επίσης το δικαίωμα να θέσουμε τα πράγματα σε μια εναλλακτική, βοηθητική προοπτική.
■ Διάκριση μεταξύ παραγωγικής και μη παραγωγικής ανησυχίας: Η παραγωγική ανησυχία οδηγεί σε παραγωγική δράση στο «εδώ και τώρα». Για παράδειγμα, είναι άκρως βοηθητικό και αναγκαίο να πλένουμε τα χέρια μας, να χρησιμοποιούμε αντισηπτικό, να αποφεύγουμε τις χειραψίες, να καλύπτουμε το πρόσωπό μας όταν βήχουμε και να αποφεύγουμε τις περιττές διαδρομές και τα μέρη με πολυκοσμία, ειδικότερα αν ανήκουμε σε ευπαθείς ομάδες. Αλλά η μη παραγωγική ανησυχία συνεπάγεται αυτές τις επαναλαμβανόμενες αρνητικές σκέψεις για το «εάν συμβεί αυτό; ... εάν συμβεί εκείνο;», για τις οποίες όμως δεν υπάρχουν απαντήσεις.
■ Αποδεχθείτε την αβεβαιότητα και οτιδήποτε δεν μπορείτε να ελέγξετε: Ενας κεντρικός άξονας της ανησυχίας είναι η δυσαρέσκεια που προκαλεί η αβεβαιότητα. Συχνά εξισώνουμε την αβεβαιότητα με ένα κακό αποτέλεσμα και, στην περίπτωση αυτή, ένα καταστροφικό αποτέλεσμα. Ομως η αβεβαιότητα δεν σχετίζεται με το αποτέλεσμα. Και δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε σε μεγαλύτερο κίνδυνο. Μπορείτε πραγματικά να ελέγξετε πολλούς από τους παράγοντες επικινδυνότητας, όπως η υγιεινή, η τήρηση των μέτρων ασφαλείας και η αποφυγή άσκοπων μετακινήσεων.
■ Δώστε προσοχή στις πιθανότητες: Οταν είμαστε ανήσυχοι, σκεφτόμαστε έντονα: «Αλλά θα μπορούσα να είμαι και εγώ ένας από αυτούς που θα κολλήσουν». Επίσης, τείνουμε να σκεφτόμαστε με μεγαλύτερη συχνότητα ένα καταστροφικό σενάριο. Αυτό μπορεί να ισχύει πάντα. Αλλά η πιο λειτουργική ερώτηση είναι: «Ποια είναι η πιθανότητα να πεθάνω από αυτό;». Για τον λόγο αυτό είναι σημαντικό να δούμε τους πραγματικούς αριθμούς. Σε αυτό θα μας βοηθήσουν οι αντίστοιχοι στατιστικοί δείκτες από τους κατάλληλους επιστήμονες.
■ Αποφύγετε το Google: Οταν ανησυχούμε για κάτι, συχνά το ψάχνουμε στο Διαδίκτυο με αποτέλεσμα να μη συλλέγουμε ρεαλιστικές πληροφορίες αλλά το χειρότερο σενάριο. Για παράδειγμα, αν ανησυχούμε για έναν πονοκέφαλο και αναζητήσουμε πληροφορίες, θα μας το συσχετίσει ως σύμπτωμα καρκίνου του εγκεφάλου και θα παρουσιάζεται σε 44.200.000 ιστοτόπους. Μη συνδέουμε ιστορίες στο Google με την πιθανότητα να συμβεί κάτι σε εμάς. Η φύση του Google είναι ότι περνάμε πολύ χρόνο σε αρνητικό υπόστρωμα και πιθανότατα θα βρούμε άσχημα νέα εκεί.
■ Οριοθετήστε και επεξεργαστείτε τις ανησυχίες σας: Κατά τη διάρκεια της ημέρας ή της νύχτας σημειώνετε τις ανησυχίες σας, κατόπιν τις αφήνετε στην άκρη ώστε να τις σκεφτείτε σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας και όχι όλη την ημέρα. Στη συνέχεια, όταν έλθει εκείνη η στιγμή, αναρωτηθείτε: «Είναι αυτό βοηθητικό για εμένα ή μη βοηθητικό; Θα με βοηθήσει να δεχθώ την αβεβαιότητα;» και «ποιες είναι οι πιθανότητες;».
■ Να θέτετε καθημερινούς στόχους: Η ανησυχία καταλαμβάνει πολύ χρόνο και ενέργεια και σπάνια οδηγεί σε οτιδήποτε παραγωγικό. Κρατήστε τον εαυτό σας απασχολημένο με θετικούς στόχους, όπως άσκηση, μουσική, επικοινωνία, φροντίδα εαυτού. Αν εστιάσετε την προσοχή σας σε αυτούς τους θετικούς, ρεαλιστικούς, καθημερινούς στόχους, σταδιακά ο εγκέφαλος εκπαιδεύεται σε νέα μοτίβα μάθησης και συμπεριφοράς.
Προσπαθήστε να συνειδητοποιήσετε τον σκοπό της ζωής και πηγές που δίνουν νόημα, όπως οι σχέσεις, κάποιος στόχος, αξίες κ.λπ. Ασχοληθείτε με κάτι σημαντικό που έχετε αναβάλει χρόνια και πάρτε την ευθύνη του τρόπου ζωής σας. Ως άνθρωποι, είμαστε πιο δυνατοί απ’ όσο νομίζουμε.
* Ο κ. Βασίλης Μπρούμας είναι πρόεδρος ΤΕΕΨΥ Αιτωλοακαρνανίας, διευθυντής ψυχίατρος ΕΣΥ.
** Η κ. Ξένια Σιάσου είναι κλινική ψυχολόγος, Γενικό Νοσοκομείο Αιτωλοακαρνανίας.
Των ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΡΟΥΜΑ* και ΞΕΝΙΑΣ ΣΙΑΣΟΥ**
Η πανδημία του κορωνοϊού ενεργοποιεί αντανακλαστικά φόβου και αυτοπροστασίας στο σύνολο των ανθρώπων. Είναι αναμενόμενο ότι δημιουργείται έντονη ανησυχία με στόχο την προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Η ίδια αυτή η προσαρμογή δεν είναι αυτονόητο ότι γίνεται ομαλά αποδεκτή δίχως αρνητικά συναισθήματα. Η ανησυχία αυξάνεται ανάλογα με το πόσο προσπαθούμε να απαλλαγούμε από αυτό που μας απασχολεί. Αρα όταν αντιστεκόμαστε σε κάτι, αυτό επιμένει. Η μάχη κόντρα στην κατάθλιψη, στο άγχος και στην ανησυχία μπορεί να έχει πολλές μορφές.
Πέντε καταθλιπτογόνοι τρόποι σκέψης και πώς να σκεφτούμε διαφορετικά
Ας δούμε κάποιες συνηθισμένες σκέψεις που μπορεί να έχουμε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
1 .«Είμαι καταδικασμένος-η να πεθάνω».
Αυτό ονομάζεται «διάβασμα του μέλλοντος» (Fortune Telling) και «καταστροφοποίηση» (Catastrophic Thinking). Που σημαίνει ότι προβλέπουμε το μέλλον χωρίς να γνωρίζουμε ή να λαμβάνουμε υπόψη όλες τις παραμέτρους και πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό, μη αναστρέψιμο. Οτιδήποτε μοιάζει να απειλεί την υγεία μας ενεργοποιεί τον φόβο που στην ουσία βρίσκεται πίσω από όλους τους φόβους: τον φόβο θανάτου. Οταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη θνητότητα, το άγχος για την υγεία μας μάς κατακλύζει και εστιάζουμε με υπερβολή σε οποιαδήποτε σημάδια ασθένειας. Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι διογκώνουμε τον κίνδυνο όταν αφορά άγνωστες απειλές σε σχέση με τις γνώριμες, όπως η εποχική γρίπη ή τα αυτοκινητικά ατυχήματα. Η συνεχής προκλητική και ώς έναν βαθμό «τρομοκρατική» κάλυψη του θέματος από τα ΜΜΕ συμβάλλει στην αίσθηση κινδύνου, κάτι που αυξάνει τον φόβο και εν συνεχεία κλιμακώνει τον αντιλαμβανόμενο κίνδυνο. Γι’ αυτό προτείνουμε τον περιορισμό στην έκθεση στις ειδήσεις που αφορούν τον κορωνοϊό έως 30 λεπτά την ημέρα. Αλλωστε, σύμφωνα και με δεδομένα που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο Chinese Journal of Epidemiology, τα αντίστοιχα επιστημονικά συμπεράσματα δεν υποστηρίζουν τον πανικό, την καταστροφολογία και την απαισιοδοξία.
2 .«Είμαι εντελώς αβοήθητος, ανίκανος»Τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο αποτελεί ίσως την πιο συνηθισμένη σκέψη, καθώς οι περισσότεροι αδυνατούν να μεταβούν στον χώρο εργασίας τους, ενώ εργάζονται κυρίως από το σπίτι. Ο περιορισμός στο σπίτι δημιουργεί περαιτέρω στρες και συναισθήματα θλίψης. Προσπαθώντας, ωστόσο, να δώσουμε ένα νόημα γιατί πρέπει να μείνουμε στο σπίτι, η παραμονή αυτή μπορεί να καταστεί πολύ δημιουργική. Και αυτό, διότι δεν αποκλείει την επικοινωνία, την ψυχαγωγία, την εργασία και την πληροφόρηση. Τώρα, εν μέσω της πρόκλησης της νόσου COVID-19, είναι η ώρα να φανεί πόσο χρήσιμη είναι η νέα τεχνολογία στη σωστή χρήση της. Το «κλειδί», αν θέλετε, είναι να επικεντρωθούμε τώρα σε αυτό που μπορούμε να κάνουμε, αντί να εστιάσουμε σε αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε.
3. «Ολοι είναι επικίνδυνοι»
Αυτό βασίζεται στην πεποίθηση ότι όλοι είμαστε εν δυνάμει συμπτωματικοί ή μη συμπτωματικοί φορείς του ιού. Είμαστε ευάλωτοι στο άγχος όταν δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε την αβεβαιότητα. Η λύση είναι σταδιακά να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε γενικότερα την αβεβαιότητα της καθημερινής ζωής, περιορίζοντας την τάση να γινόμαστε συμπεριφορικοί κυνηγοί της βεβαιότητας. Ακολουθήστε όλες τις οδηγίες που συνιστά ο ΠΟΥ. Διατηρήστε αποστάσεις, τουλάχιστον ενός μέτρου από εσάς και τους άλλους ανθρώπους, ιδιαίτερα από ανθρώπους που βήχουν, φτερνίζονται ή έχουν πυρετό. Οταν κάποιος νοσεί από λοίμωξη του αναπνευστικού, όπως από COVID-19, βήχει ή φτερνίζεται και παράγει μικροσταγονίδια τα οποία περιέχουν τον ιό, και εάν είστε πολύ κοντά, μπορεί να εισπνεύσετε τον ιό.
4. «Αυτό είναι το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε».
Δυστυχώς, αποτελεί μια κοινή δήλωση, μια κοινή παραδοχή που συχνά οι περισσότεροι άνθρωποι της δίνουν και συγκεκριμένο νόημα. Το βλέπουμε σε αξιόπιστες ιστοσελίδες ειδήσεων, σε κοινωνικά μέσα ενημέρωσης. Και πάλι, πέφτουμε στην παγίδα της καταστροφολογίας. Υποτιμάμε συχνά πόσο ανθεκτικοί είμαστε ενώ έχουμε περάσει από επιδημίες, παγκόσμιους πολέμους, οικονομικές και φυσικές καταστροφές σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Η τρέχουσα σκέψη μάς οδηγεί στο να πιστέψουμε ότι τίποτα δεν θα επανέλθει στο φυσιολογικό. Είναι ξεκάθαρο ότι ο ανθρώπινος νους είναι καταπληκτικός στην πρόβλεψη του χειρότερου σεναρίου. Οι έρευνες όμως δείχνουν ότι ο άνθρωπος έχει την τάση να υπερεκτιμά το πόσο άσχημα θα επηρεαστεί από αρνητικά γεγονότα και να υποτιμά πόσο καλά θα τα διαχειριστεί και θα προσαρμοστεί σε δύσκολες καταστάσεις. Το μόνο βέβαιο είναι ότι είμαστε πιο ανθεκτικοί από όσο σκέφτεστε. Ας περιμένουμε και να δούμε τι συμβαίνει.
5 .«Ποτέ πλέον δεν θα νιώσω καλύτερα»
Προβλέπουμε τα μελλοντικά συναισθήματά μας με βάση το πώς νιώθουμε τώρα και πόσο έντονα το νιώθουμε. Οι ψυχολόγοι το ονομάζουν «συναισθηματική λογική» (Emotional Reasoning). Προβλέπουμε ότι αν συμβεί κάτι κακό, θα νιώσουμε άσχημα για μεγάλο χρονικό διάστημα και θα εξακολουθούμε να νιώθουμε εξαιρετικά άσχημα. Οταν υπό συγκεκριμένες συνθήκες βιώνουμε έντονα συναισθήματα, υποτιμούμε τις θετικές προοπτικές, είτε ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα είτε ότι θα τα καταφέρουμε καλύτερα στο μέλλον. Αναλογιστείτε το εξής: πόσες φορές στο παρελθόν σκεφτήκατε ότι το έντονο αρνητικό συναίσθημα που βιώσατε ίσως δεν θα φύγει ποτέ; Αλλά τελικά έφυγε. Αυτό που βοηθάει όταν αισθάνεστε ευερέθιστοι ή ανήσυχοι είναι να προσπαθήσετε
να εστιάσετε την προσοχή σας σε δραστηριότητες ή στην επικοινωνία με σημαντικούς για εσάς ανθρώπους. Η διάθεσή σας πράγματι θα αλλάξει. Στην πραγματικότητα, μπορείτε αν θέλετε να παρακολουθείτε τη διάθεσή σας κάθε ώρα της ημέρας και να διαπιστώνετε αν η αρνητική διάθεση μειώνεται καθόλου. Δείτε ακόμη αν υπάρχουν και κάποια ουδέτερα συναισθήματα ή θετικά συναισθήματα.
Λάβετε υπόψη ότι η εναλλακτική σκέψη, η απόδοση νοήματος, είναι ένα προσωπικό πείραμα, κάτι που πρέπει να δοκιμάσετε όταν αισθάνεστε ότι σας κατακλύζουν οι «μαύρες» σκέψεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι αρνείστε τη νέα πραγματικότητα ή την αποφεύγετε. Αρκετοί φαίνεται πως έχουν την πεποίθηση ότι η αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων είναι μάλλον μη βοηθητική, δεδομένου ότι τα αρνητικά συναισθήματα μοιάζει να εμποδίζουν όλα όσα δίνουν κίνητρο στη ζωή μας. Ομως τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να λειτουργήσουν ως καταλύτης, δίνοντας ώθηση στην ενέργειά μας (π.χ. σαν boost αδρεναλίνης).
Ανάγκη μιας ισορροπημένης προσέγγισης
Επτά στάδια διαχείρισης της ανησυχίας σχετικά με τον κορωνοϊό
Είναι σημαντικό να υιοθετήσουμε μια ισορροπημένη προσέγγιση σε αυτή την παγκόσμια απειλή για την υγεία, αναγνωρίζοντας τις πραγματικές διατάσεις της πανδημίας που ενδέχεται να πλήξει πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, αποφεύγοντας παράλληλα τον περιττό πανικό και την καταστροφολογία.
Παρουσιάζονται ακολούθως τα 7 στάδια διαχείρισης της ανησυχίας σχετικά με τον κορωνοϊό, που προτείνονται από τον διακεκριμένο ψυχολόγο Robert L. Leahy:
■ Επικύρωση του άγχους: Εκατομμύρια άνθρωποι αυτή τη στιγμή ανησυχούν για τον κίνδυνο μόλυνσης. Επικυρώστε το δικαίωμά σας να αισθάνεστε ανήσυχοι, πρόκειται για μια ανθρώπινη αντίδραση, και μην κρίνετε αυστηρά τον εαυτό σας επειδή φοβάστε. Αυτή είναι μια φυσιολογική αντίδραση σε μια πραγματική απειλή που αντιμετωπίζουμε. Αλλά, όπως έχουμε το δικαίωμα να αισθανόμαστε άγχος, έχουμε επίσης το δικαίωμα να θέσουμε τα πράγματα σε μια εναλλακτική, βοηθητική προοπτική.
■ Διάκριση μεταξύ παραγωγικής και μη παραγωγικής ανησυχίας: Η παραγωγική ανησυχία οδηγεί σε παραγωγική δράση στο «εδώ και τώρα». Για παράδειγμα, είναι άκρως βοηθητικό και αναγκαίο να πλένουμε τα χέρια μας, να χρησιμοποιούμε αντισηπτικό, να αποφεύγουμε τις χειραψίες, να καλύπτουμε το πρόσωπό μας όταν βήχουμε και να αποφεύγουμε τις περιττές διαδρομές και τα μέρη με πολυκοσμία, ειδικότερα αν ανήκουμε σε ευπαθείς ομάδες. Αλλά η μη παραγωγική ανησυχία συνεπάγεται αυτές τις επαναλαμβανόμενες αρνητικές σκέψεις για το «εάν συμβεί αυτό; ... εάν συμβεί εκείνο;», για τις οποίες όμως δεν υπάρχουν απαντήσεις.
■ Αποδεχθείτε την αβεβαιότητα και οτιδήποτε δεν μπορείτε να ελέγξετε: Ενας κεντρικός άξονας της ανησυχίας είναι η δυσαρέσκεια που προκαλεί η αβεβαιότητα. Συχνά εξισώνουμε την αβεβαιότητα με ένα κακό αποτέλεσμα και, στην περίπτωση αυτή, ένα καταστροφικό αποτέλεσμα. Ομως η αβεβαιότητα δεν σχετίζεται με το αποτέλεσμα. Και δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε σε μεγαλύτερο κίνδυνο. Μπορείτε πραγματικά να ελέγξετε πολλούς από τους παράγοντες επικινδυνότητας, όπως η υγιεινή, η τήρηση των μέτρων ασφαλείας και η αποφυγή άσκοπων μετακινήσεων.
■ Δώστε προσοχή στις πιθανότητες: Οταν είμαστε ανήσυχοι, σκεφτόμαστε έντονα: «Αλλά θα μπορούσα να είμαι και εγώ ένας από αυτούς που θα κολλήσουν». Επίσης, τείνουμε να σκεφτόμαστε με μεγαλύτερη συχνότητα ένα καταστροφικό σενάριο. Αυτό μπορεί να ισχύει πάντα. Αλλά η πιο λειτουργική ερώτηση είναι: «Ποια είναι η πιθανότητα να πεθάνω από αυτό;». Για τον λόγο αυτό είναι σημαντικό να δούμε τους πραγματικούς αριθμούς. Σε αυτό θα μας βοηθήσουν οι αντίστοιχοι στατιστικοί δείκτες από τους κατάλληλους επιστήμονες.
■ Αποφύγετε το Google: Οταν ανησυχούμε για κάτι, συχνά το ψάχνουμε στο Διαδίκτυο με αποτέλεσμα να μη συλλέγουμε ρεαλιστικές πληροφορίες αλλά το χειρότερο σενάριο. Για παράδειγμα, αν ανησυχούμε για έναν πονοκέφαλο και αναζητήσουμε πληροφορίες, θα μας το συσχετίσει ως σύμπτωμα καρκίνου του εγκεφάλου και θα παρουσιάζεται σε 44.200.000 ιστοτόπους. Μη συνδέουμε ιστορίες στο Google με την πιθανότητα να συμβεί κάτι σε εμάς. Η φύση του Google είναι ότι περνάμε πολύ χρόνο σε αρνητικό υπόστρωμα και πιθανότατα θα βρούμε άσχημα νέα εκεί.
■ Οριοθετήστε και επεξεργαστείτε τις ανησυχίες σας: Κατά τη διάρκεια της ημέρας ή της νύχτας σημειώνετε τις ανησυχίες σας, κατόπιν τις αφήνετε στην άκρη ώστε να τις σκεφτείτε σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας και όχι όλη την ημέρα. Στη συνέχεια, όταν έλθει εκείνη η στιγμή, αναρωτηθείτε: «Είναι αυτό βοηθητικό για εμένα ή μη βοηθητικό; Θα με βοηθήσει να δεχθώ την αβεβαιότητα;» και «ποιες είναι οι πιθανότητες;».
■ Να θέτετε καθημερινούς στόχους: Η ανησυχία καταλαμβάνει πολύ χρόνο και ενέργεια και σπάνια οδηγεί σε οτιδήποτε παραγωγικό. Κρατήστε τον εαυτό σας απασχολημένο με θετικούς στόχους, όπως άσκηση, μουσική, επικοινωνία, φροντίδα εαυτού. Αν εστιάσετε την προσοχή σας σε αυτούς τους θετικούς, ρεαλιστικούς, καθημερινούς στόχους, σταδιακά ο εγκέφαλος εκπαιδεύεται σε νέα μοτίβα μάθησης και συμπεριφοράς.
Προσπαθήστε να συνειδητοποιήσετε τον σκοπό της ζωής και πηγές που δίνουν νόημα, όπως οι σχέσεις, κάποιος στόχος, αξίες κ.λπ. Ασχοληθείτε με κάτι σημαντικό που έχετε αναβάλει χρόνια και πάρτε την ευθύνη του τρόπου ζωής σας. Ως άνθρωποι, είμαστε πιο δυνατοί απ’ όσο νομίζουμε.
* Ο κ. Βασίλης Μπρούμας είναι πρόεδρος ΤΕΕΨΥ Αιτωλοακαρνανίας, διευθυντής ψυχίατρος ΕΣΥ.
** Η κ. Ξένια Σιάσου είναι κλινική ψυχολόγος, Γενικό Νοσοκομείο Αιτωλοακαρνανίας.
...από "ΤΑ ΝΕΑ"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 26/03/20
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑ
Υπό τον εφιάλτη της επέλασης του SARS-CoV-2, πολλές χώρες - μεταξύ των οποίων και η δική μας - έχουν κληθεί να πάρουν πολύ αυστηρά μέτρα, «παγώνοντας» την καθημερινότητα, τις δραστηριότητες, την κοινωνική ζωή των πολιτών. Οπως μάλιστα προειδοποιούν οι ειδικοί, οι ηλικιωμένοι και οι ευπαθείς ομάδες είναι οι πλέον ευάλωτοι (και) στις ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας. Γι' αυτό και η Α' Ψυχιατρική Κλινική του ΕΚΠΑ (υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Χ. Παπαγεωργίου) δημοσίευσε μέσω του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ) έναν οδηγό επιβίωσης με στόχο να ελαφρύνει το αίσθημα του φόβου, του άγχους και της μοναξιάς που πολλοί από εμάς βιώνουν.
«Τα μέτρα αυτά, αν κι από το σύνολο των επιστημόνων που ασχολούνται με την πανδημία κρίνονται ως επιβεβλημένα, ενδέχεται σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη απειλή που προέρχεται από την επέλαση της πανδημίας να σου προκαλέσουν έντονα κι αρνητικά συναισθήματα» επισημαίνουν οι συντάκτες του οδηγού και αναλύουν:
Φόβος και άγχος. Είναι πολύ σύνηθες να υπάρχει ανησυχία και φόβος για εσένα ή τα αγαπημένα σου πρόσωπα για πιθανή εκδήλωση της ασθένειας και μετάδοσή της, καθώς και για τη βαρύτητα και την έκβασή της. Είναι επίσης φυσιολογικό να υπάρχουν ανησυχίες όσον αφορά την προμήθεια αγαθών, το διάλειμμα από τη δουλειά ή την εκπλήρωση των οικογενειακών υποχρεώσεων.
Θλίψη και ανία. Η διακοπή της εργασίας και των δραστηριοτήτων που δίνουν νόημα στη ζωή του καθενός μας και η μειωμένη επαφή με άλλα άτομα διαταράσσουν την καθημερινότητά μας, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη διάθεση κι έντονη βαρεμάρα.
Θυμός κι εκνευρισμός. Η απομόνωση και η καραντίνα η δική σου ή των αγαπημένων σου προσώπων καθώς και η σταδιακή διακοπή της λειτουργίας των καταστημάτων και των χώρων αναψυχής μπορεί να σε οδηγήσουν σε μια αίσθηση περιορισμού της προσωπικής σου ελευθερίας, με αποτέλεσμα να νιώθεις αυξημένη ένταση κι εκνευρισμό. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να νιώσεις επίσης θυμό ή απέχθεια για τις ιατρικές υπηρεσίες που σε υπέβαλαν είτε σε καραντίνα είτε σε απομόνωση, ή και για άλλα άτομα εάν θεωρήσεις ότι εκτέθηκες στον ιό λόγω αμέλειας κάποιου άλλου προσώπου.
Στιγματισμός. Αν κάποιος νοσήσει ή έχει εκτεθεί στον SARS-CoV-2, μπορεί να νιώθει στιγματισμένος από ανθρώπους που φοβούνται ότι θα κολλήσουν από αυτόν. Τα ίδια συναισθήματα μπορεί να νιώθουν και μέλη της οικογένειας ενός ατόμου που νοσεί από COVID-19, καθώς αισθάνονται ότι έχουν διαφοροποιηθεί από την υπόλοιπη κοινωνική τους ομάδα.
Ποιοι επηρεάζονται
Σε κάθε περίπτωση και όπως σημειώνουν οι ειδικοί, «η αντίδραση του κάθε ατόμου επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, όπως η προσωπικότητα, το μικροπεριβάλλον του (οικογένεια, φίλοι, εργασιακός χώρος) και η κοινότητα μέσα στην οποία ζει». Οι ομάδες πληθυσμού που φαίνεται να επηρεάζονται περισσότερο και να εμφανίζουν εντονότερες εκδηλώσεις στρες είναι:
Τα «όπλα της καραντίνας»
Τρόποι διαφύλαξης της ψυχικής υγείας που συστήνουν οι ειδικοί είναι οι εξής:
1. Σωστή πληροφόρηση για τον ιό από έγκυρες πηγές και περιορισμός της έκθεσης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης: η επαναλαμβανόμενη κι ασταμάτητη έκθεση στην ενημέρωση (τηλεόραση, Διαδίκτυο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης) αυξάνει τα επίπεδα άγχους και δυσφορίας. Μπορεί επίσης να αποτελέσει πηγή παραπληροφόρησης.
2. Διατήρηση της επικοινωνίας με τους σημαντικούς ανθρώπους. Για τα περισσότερα άτομα είναι ανακουφιστικό όταν μπορούν να μιλήσουν για τις ανησυχίες τους με φίλους ή με την οικογένειά τους. Η επικοινωνία δημιουργεί πολλές φορές ένα ισχυρό υποστηρικτικό δίκτυο ψυχικής προστασίας για το άτομο του οποίου ο ψυχισμός δοκιμάζεται σημαντικά.
3 . Φροντίδα σωματικής υγείας για τη ρύθμιση του συναισθήματος: ισορροπημένη διατροφή, επαρκής ύπνος, ξεκούραση, σωματική άσκηση μέσα στο σπίτι στα πλαίσια του δυνατού, αποφυγή της κατανάλωσης αλκοόλ, του καπνίσματος και της χρήσης ουσιών.
4 . Ψυχοεκπαίδευση για το στρες και την ψυχική δυσφορία (διαχείριση συναισθημάτων):
Τι μπορώ να κάνω
όταν νιώθω πιεσμένος;
1. Αναζητήστε τον λόγο για τον οποίο νιώθετε πιεσμένος. Είναι σημαντικό να διαχωρίσετε τις πιθανές αιτίες σε τρεις κατηγορίες: α) εκείνες για τις οποίες υπάρχει πρακτική λύση, β) εκείνες που θα βελτιωθούν με την πάροδο του χρόνου και γ) εκείνες για τις οποίες δεν μπορείτε πραγματικά να κάνετε κάτι. Επειτα, προσπαθήστε να αποβάλετε τις ανησυχίες σας για ζητήματα που κατατάσσονται στη δεύτερη και στην τρίτη κατηγορία.
2. Ενισχύστε την αυτοεπικέντρωσή σας, που σχετίζεται με την ικανότητά μας να εστιάζουμε την προσοχή στο εδώ και τώρα και να απομακρύνουμε τον εαυτό μας από σκέψεις και συναισθήματα που δεν σχετίζονται με τη στιγμή την οποία ζούμε, αλλά με το απώτερο μέλλον ή το παρελθόν. Είναι σημαντικό να κάνετε ένα διάλειμμα από τον καταιγισμό των ειδήσεων που δεχόμαστε από παντού.
3. Αποσπάστε την προσοχή σας κάνοντας πράγματα που σας χαλαρώνουν και σας διασκεδάζουν. Για παράδειγμα, επικοινωνήστε με οικεία πρόσωπα, δείτε μια σειρά ή μια ταινία που σας κινεί το ενδιαφέρον, διαβάστε κάποιο βιβλίο, βγείτε να περπατήσετε λίγο φροντίζοντας να τηρήσετε τις οδηγίες προστασίας.
4. Σε περιπτώσεις που η ανησυχία δεν υποχωρεί, επικοινωνήστε με τους αρμόδιους φορείς ψυχικής υγείας
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου