"...Ολοι πιστεύουν στη μεταμορφωτική επίδραση της πανδημίας. Ολοι λένε ότι μας αλλάζει. Μας ωριμάζει. Στην πραγματικότητα όμως η κρίση –όπως κάθε κρίση– δεν αλλάζει κανέναν στιγμιαία. Την ώρα που ακόμη εκτυλίσσεται, απλώς παροξύνει τις προϋπάρχουσες ιδιότητες του καθενός. Ο ψεκάσας βρίσκει νέο υλικό ψεκασμού. Ο φανατικός εκμεταλλεύεται την ανασφάλεια για να πουλήσει φανατισμό. Ο Πολάκης παραμένει Πολάκης. Οπως φάνηκε και με τη χρεοκοπία, για να αναπτύξει η κρίση την παιδαγωγική της επιρροή, πρέπει προηγουμένως να έχει μεταβολιστεί από την κοινωνία. Χρειάζεται χρόνος. Χρόνος μετά την πανδημία δεν θα υπάρχει. Αν η θεραπεία αποδώσει, θα βρεθούμε αμέσως αντιμέτωποι με τις οικονομικές παρενέργειές της. Με τον ζωτικό κίνδυνο να έχει περάσει, αλλά τα συντρίμμια του στην οικονομία ακόμη να χάσκουν, τι φαντάζεται κανείς ότι θα κάνουν οι κανίβαλοι; Θα τους συγκρατήσει, μήπως, η νωπή τους ωριμότητα;..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 26/03/20

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Ενας βουλευτής αλιεύει κάτι από το facebook. «Κάτι» που υποτίθεται ότι του μεταφέρεται σαν ερασιτεχνική τηλενεκροψία. Δεν ρωτάει, δεν ερευνά. Δεν ενεργεί «βουλευτικά». Απλώς το δημοσιεύει. Ή μάλλον, δεν το δημοσιεύει απλώς, αλλά το εκμεταλλεύεται για να στήσει μια θεωρία ότι «κρύβουν κρούσματα». Οταν οι συγγενείς της εκλιπούσης τον διαψεύδουν μία και μία δεύτερη φορά, ο βουλευτής λέει, δεν πειράζει· «ο αγώνας μας για την αλήθεια μάς ενώνει, ακόμη και όταν κάνουμε λάθη». Αγωνιζόμαστε για την αλήθεια, ακόμη και όταν διασπείρουμε ψεύδη.

Η απόπειρα ψεκασμού από τον βουλευτή του ΜέΡΑ25 Κρίτωνα Αρσένη μπορεί πολύ άνετα να προσπεραστεί ως εξαίρεση. Οι πολιτικές δυνάμεις έχουν επιδείξει, γενικώς, αυτοσυγκράτηση. Η τοξική έκφανση του κόμματος της αβάσταχτης ελαφρότητας δεν αρκεί για να χαλάσει αυτή την ατμόσφαιρα διακομματικής ωριμότητας.

Οι εξαιρέσεις, όμως, πολλαπλασιάζονται. Ευρωβουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης λανσάρει στα κοινωνικά δίκτυα το σύνθημα «Πεθαίνουμε σπίτι». Στέλεχος της προηγούμενης κυβέρνησης διαδίδει –όχι τόσο από καθαρό δόλο, όσο από λειτουργικό αναλφαβητισμό– ότι επιβάλλονται capital controls. Η αυτού Αψύτητα λέει ότι «βάζει πλάτη» στην εθνική προσπάθεια, ενώ ταυτόχρονα καταγγέλλει «ΦΑΓΟΠΟΤΙ» και «ΑΡΠΑΧΤΕΣ!!!».

Ο επιπολασμός των «εξαιρέσεων» δεν προέρχεται μόνο από την αντιπολίτευση. Στο ρεύμα «μετα-θα-λογαριαστούμε» συρρέουν και ζηλωτές του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου – όσοι ακόμη δεν μπορούν να αποχωριστούν τον εχθρό που αγαπούν να μισούν. Οντως, δεν πρόκειται για συντεταγμένες κομματικές γραμμές. Ο κανιβαλισμός είναι αυθόρμητος – και συκοφαντικός για τα κόμματα υπέρ των οποίων υποτίθεται ότι επιχειρείται.

Ολοι πιστεύουν στη μεταμορφωτική επίδραση της πανδημίας. Ολοι λένε ότι μας αλλάζει. Μας ωριμάζει. Στην πραγματικότητα όμως η κρίση –όπως κάθε κρίση– δεν αλλάζει κανέναν στιγμιαία. Την ώρα που ακόμη εκτυλίσσεται, απλώς παροξύνει τις προϋπάρχουσες ιδιότητες του καθενός. Ο ψεκάσας βρίσκει νέο υλικό ψεκασμού. Ο φανατικός εκμεταλλεύεται την ανασφάλεια για να πουλήσει φανατισμό. Ο Πολάκης παραμένει Πολάκης.

Οπως φάνηκε και με τη χρεοκοπία, για να αναπτύξει η κρίση την παιδαγωγική της επιρροή, πρέπει προηγουμένως να έχει μεταβολιστεί από την κοινωνία. Χρειάζεται χρόνος.

Χρόνος μετά την πανδημία δεν θα υπάρχει. Αν η θεραπεία αποδώσει, θα βρεθούμε αμέσως αντιμέτωποι με τις οικονομικές παρενέργειές της. Με τον ζωτικό κίνδυνο να έχει περάσει, αλλά τα συντρίμμια του στην οικονομία ακόμη να χάσκουν, τι φαντάζεται κανείς ότι θα κάνουν οι κανίβαλοι; Θα τους συγκρατήσει, μήπως, η νωπή τους ωριμότητα;

Η Ελλάδα δείχνει ότι μπορεί να αντέξει τις αλυσιδωτές κρίσεις – οικονομική κρίση μετά την υγειονομική κρίση έπειτα από τη δεκαετή οικονομική κρίση. Δεν θα μπορέσει, όμως, να αντέξει, αν επιβαρυνθεί με το παραλυτικό φορτίο μιας νέας μετα-αντιμνημονιακής μυθολογίας. Με ένα εμπόριο αυταπάτης ότι υπήρχε τάχα εύκολη διέξοδος.