"....Ο ΣΥΡΙΖΑ, λέγε με, ρε παιδί μου, Τσίπρα (κατά τον Καρτερό πάντα), έχει βεβαίως τον σκοπό του: αν θολώσει το πράγμα και περάσει προς τα έξω ότι οι δύο κουκουλοφόροι μάρτυρες σύρονται εδώ και εκεί στις ανακρίσεις προκειμένου να πιεστούν για να μην πουν την αλήθεια για το σκάνδαλο της Novartis, είναι πολύ πιθανόν να μη βρεθεί άκρη με τη σκευωρία και το θανάσιμο πολιτικό παιχνίδι που παίχτηκε εις βάρος δύο πρώην πρωθυπουργών, του κεντρικού τραπεζίτη της χώρας, του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, του επιτρόπου της χώρας στην Κομισιόν και πέντε πρώην υπουργών. Γι' αυτό επιμένει να ανακατεύει τα βρώμικα νερά (ο Τσίπρας που τον λένε και ΣΥΡΙΖΑ, ποιος;) σε μια προσπάθεια να κουκουλωθεί το πράγμα και να μη φανεί η αλήθεια, η οποία μπορεί να ακουμπάει και τον ίδιο. Διότι έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το φωνάζω από την πρώτη στιγμή: εφόσον υπάρχει έγκλημα με φυσικό αυτουργό, από το οποίο ωφελείται αποδεδειγμένα κάποιος, αυτός ο κάποιος θεωρείται και είναι ηθικός αυτουργός του εγκλήματος. Οτι είναι αδύνατον να αναζητούνται οι ευθύνες του Παπαγγελόπουλου χωρίς να διερευνώνται οι ευθύνες εκείνου που θα ωφελούνταν από τη σκευωρία, ήτοι του Τσίπρα, που τον ταυτίζουν (ο Καρτερός και οι άλλοι) με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι να λέμε τώρα;..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 26/02/20

Φόβος

Ουδείς ασφαλώς θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του Δημήτρη, Μίμη για τους φίλους του αλλά όχι πια για μένα, Παπαγγελόπουλου, καθώς, όπως όλα δείχνουν, δύσκολα θα αποφύγει το Ειδικό Δικαστήριο με ένα διευρυμένο κατηγορητήριο, το οποίο ξεφεύγει της λεγόμενης σκευωρίας για την εμπλοκή δέκα πολιτικών προσώπων της αντιπολίτευσης στο σκάνδαλο της Novartis.

Αλλά ακόμη και να βρισκόταν κάποιος στη θέση του, τουλάχιστον θα επιχειρούσε να διασώσει τα προσχήματα - να πάψει δηλαδή να δείχνει πόσο πολύ φοβάται και πόσο πολύ έχει αγχωθεί από τις εξελίξεις και το τι τον αναμένει. Για τα μάτια του κόσμου τουλάχιστον, θα έδειχνε ότι δεν φοβάται - ως «καθαρός ουρανός» που υποτίθεται ότι είναι.

Πλην όμως εδώ ο άνθρωπος είναι εμφανές ότι τρέμει. Και κάνει ό,τι μπορεί για να το δείξει. Παράδειγμα χθεσινό: δήλωση για τον επιχειρηματία Σάμπυ Μιωνή, ο οποίος έχει κληθεί από την προανακριτική επιτροπή να καταθέσει περί Παπαγγελόπουλου και του ρόλου μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων στη σκευωρία.

«Αναξιόπιστος» λέει ο Παπαγγελόπουλος ότι είναι ο μάρτυρας Μιωνής - και το λέει, εισαγγελέας ων. Και πού ξέρει τι θα καταθέσει ο κ. Μιωνής, διερωτώμαι εγώ. Πώς είναι βέβαιος ότι θα του προσάψει πράγματα τα οποία πέραν πάσης αμφιβολίας θα είναι ψευδή και ως εκ τούτου ανάξια διάψευσης; Το κληρονομικό χάρισμα δεν το έχει. Ούτε και τίποτε μαντικές ικανότητες διαθέτει. Αρα φόβο βγάζει. Και αυτό δεν είναι καλό σημάδι…

Σκάνδαλα
Φόβο βγάζει και ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο Τσίπρας που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος του, αν πιστέψουμε τον Θανάση τον Καρτερό φίλο μου, ο οποίος μας το είπε χωρίς περιστροφές την περασμένη Κυριακή, σχετικά με την υπόθεση. Γιατί όμως να φοβάται ο Τσίπρας και να επιμένει τόσο πολύ στις κουκούλες των προστατευόμενων μαρτύρων και τη διατήρησή τους; Ελα ντε, γιατί να φοβάται; Διότι εδώ έχουμε μια σκόπιμη, θεωρώ, σύγχυση δύο διαφορετικών πραγμάτων. Η Προανακριτική δεν αναζητά την αλήθεια σχετικά με το σκάνδαλο της Novartis. Το σκάνδαλο είναι δεδομένο, υπαρκτό και φωνάζει από μόνο του ότι είναι ΣΚΑΝΔΑΛΟ: 4.000-4.500 γιατροί φέρεται ότι χρηματίστηκαν από τη Novartis προκειμένου να συνταγογραφούν ή ακόμη και να υπερσυνταγογραφούν φάρμακά της. Και αυτό απέβη εις βάρος του Δημοσίου, το οποίο πλήρωσε ένα σοβαρό, Χ, ποσό από την παράνομη δραστηριότητα των γιατρών αυτών. Αυτό είναι το σκάνδαλο Novartis. Αυτό και κανένα άλλο.

Το δεύτερο σκάνδαλο που απορρέει όμως από το προηγούμενο και διερευνά η προανακριτική επιτροπή είναι η σκευωρία που στήθηκε με στόχο να εμπλακούν δέκα πολιτικά στελέχη της αντιπολίτευσης, ώστε με τον τρόπο αυτό να κρατηθεί σε ομηρεία ένα μεγάλο τμήμα της αντιπολίτευσης (της τότε, τέλος πάντων) και να διαιωνιστεί διά του τρόπου αυτού η παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ, λέγε με Τσίπρα (κατά τον Καρτερό), στην εξουσία. Οι δύο «προστατευόμενοι μάρτυρες» του σκανδάλου της Novartis κλήθηκαν να καταθέσουν, πολύ απλά, γιατί από τις καταθέσεις αυτών των δύο «στοιχειοθετήθηκε» η εμπλοκή. Κατανοητό;

Προπαγάνδα
Ελπίζω πως ναι, διότι με την προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, λέγε με Τσίπρα (κατά τον Καρτερό), κινδυνεύουμε να χάσουμε την επαφή με την κοινή λογική και να αρχίσουμε να ακούμε φωνές, να βλέπουμε σκιές και να μετέχουμε σε «παραστάσεις» ανύπαρκτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λέγε με, ρε παιδί μου, Τσίπρα (κατά τον Καρτερό πάντα), έχει βεβαίως τον σκοπό του: αν θολώσει το πράγμα και περάσει προς τα έξω ότι οι δύο κουκουλοφόροι μάρτυρες σύρονται εδώ και εκεί στις ανακρίσεις προκειμένου να πιεστούν για να μην πουν την αλήθεια για το σκάνδαλο της Novartis, είναι πολύ πιθανόν να μη βρεθεί άκρη με τη σκευωρία και το θανάσιμο πολιτικό παιχνίδι που παίχτηκε εις βάρος δύο πρώην πρωθυπουργών, του κεντρικού τραπεζίτη της χώρας, του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, του επιτρόπου της χώρας στην Κομισιόν και πέντε πρώην υπουργών.

Γι' αυτό επιμένει να ανακατεύει τα βρώμικα νερά (ο Τσίπρας που τον λένε και ΣΥΡΙΖΑ, ποιος;) σε μια προσπάθεια να κουκουλωθεί το πράγμα και να μη φανεί η αλήθεια, η οποία μπορεί να ακουμπάει και τον ίδιο. Διότι έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το φωνάζω από την πρώτη στιγμή: εφόσον υπάρχει έγκλημα με φυσικό αυτουργό, από το οποίο ωφελείται αποδεδειγμένα κάποιος, αυτός ο κάποιος θεωρείται και είναι ηθικός αυτουργός του εγκλήματος. Οτι είναι αδύνατον να αναζητούνται οι ευθύνες του Παπαγγελόπουλου χωρίς να διερευνώνται οι ευθύνες εκείνου που θα ωφελούνταν από τη σκευωρία, ήτοι του Τσίπρα, που τον ταυτίζουν (ο Καρτερός και οι άλλοι) με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι να λέμε τώρα;

Αποζημίωση

Ενα άλλο θέμα το οποίο θέλω να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα ανοίξει (πόσο να κρατηθεί κλειστό, άραγε, το ρημάδι;) είναι εκείνο που αφορά τη διαχρονική παράλειψη του ελληνικού Δημοσίου να διεκδικήσει από τη Novartis ποσό αντίστοιχο της ζημιάς που υπέστη από την υπερσυνταγογράφηση των 4.000-4.500 γιατρών, οι οποίοι αποδεδειγμένα εμπλέκονται στο σκάνδαλο.

Τον καιρό που «ψηνόταν» η υπόθεση, ακουγόταν από διάφορες πλευρές της κυβέρνησης Τσίπρα, που την έλεγαν ΣΥΡΙΖΑ, ότι η ζημιά είναι πότε 1 δισ. και πότε 3 δισ. Ανάλογα ποιος το έλεγε και τι ώρα το έλεγε - όπως είναι γνωστό, για ορισμένους εξ αυτών η νηφαλιότητα και η ήρεμη σκέψη ήταν αντιστρόφως ανάλογες της διάρκειας της ημέρας. Τις λεγόμενες «μικρές ώρες» συνήθως μιλούσαν τα «ξίδια», όχι το μυαλό.

Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, είτε 1 δισ. είτε 3 δισ. είτε 500 εκατ., η ζημιά είναι υπαρκτή και ως εκ τούτου θα έπρεπε να είναι και διεκδικούμενη.

Αλλά δεν είναι. Και πες, ωραία, αυτό συμβαίνει διότι οι προηγούμενοι ήταν άχρηστοι και βαρύνονται με τη λεγόμενη παράλειψη καθήκοντος, η οποία μπορεί να συνοδευτεί από τις επιβαρυντικές κατηγορίες περί απιστίας. Οι καινούργιοι όμως; Της ΝουΔου; Τι ζόρι τραβάνε και δεν διεκδικούν αποζημιώσεις από τη Novartis;

Αδυνατώ να απαντήσω…

Απώλεια

Μια εμβληματική μορφή του συνεταιριστικού κινήματος του Κάμπου, ο Θανάσης Νασίκας, έφυγε χθες από τη ζωή και μαζί του ένα ολόκληρο κεφάλαιο από το συνεταιριστικό κίνημα της χώρας. Τον γνώρισα ως ρεπόρτερ στις μεγάλες κινητοποιήσεις των αγροτών των αρχών της δεκαετίας του '90, τότε που από κοινού - και σε αγαστή συνεργασία - με το δίδυμο των αγροτοσυνεταιριστών του ΚΚΕ Πατάκη και Μπούτα κλόνιζαν κυβερνήσεις με τα μπλόκα στις εθνικές οδούς, τα οποία έκοβαν την Ελλάδα στα δύο, στα τέσσερα και ούτω καθεξής.

Δεξιός, πολύ δεξιός, αλλά παράλληλα και πολύ καταδεκτικός με τους δημοσιογράφους, αντελήφθη εξαρχής, παρότι δεν είχε την παραμικρή γνώση αναφορικά με την πολιτική επικοινωνία, τη δύναμη των μέσων ενημέρωσης, και ειδικά των ηλεκτρονικών, για την προώθηση των αιτημάτων των αγροτών. Τα τελευταία χρόνια είχε πάρει αποστάσεις από τη Νέα Δημοκρατία και στις τελευταίες εκλογές ήταν υποψήφιος με το κόμμα Βελόπουλου στη Λάρισα, αλλά, παρότι εξελέγη, ο Βελόπουλος τον άφησε εκτός Βουλής, επιλέγοντας την έδρα της Λάρισας για δική του.

RIP λέμε σε ανάλογες περιπτώσεις στην εύανδρο Ηπειρο…