Aπό την "ΕΣΤΙΑ"
αμβλώσεις. Και όμως, μέσα σέ τρείς δεκαετίες,όλα άλλαξαν τόσο δραματικά, ώστε νά αντιστραφούν. Φτωχή; Μέ 77.000 δολλάρια κατά κεφαλήν εισόδημα είναι ή τέταρτη πλουσιώτερη ανά κάτοικο χώρα στον κόσμο (γιά νά γίνει σύγκριση, η Ελλάδα, έρχεται, μέ 19.000 δολλάρια, στην τεσσαρακοστή θέση...).
Άδύναμη; Αν κρίνει κανείς, άπό τό πόσο δυσκολεύτηκε ή Βρεταννία, νά πείσει τους Ιρλανδούς νά συγκατατεθούν στην συμφωνία εξόδου άπό τήν ΕΕ άλλα καί τους αστερίσκους, πού βάζει συνεχώς υπέρ τής Ιρλανδίας τό αμερικανικό πολιτικό σύστημα, πού κυριαρχείται άπό Ιρλανδικής καταγωγής πολιτικούς, μόνον αδύναμη δέν είναι. Συντηρητική; Μέ τους ομόφυλους γάμους νομιμοποιημένους μετά άπό δημοψήφισμα (όπως νομιμοποιήθηκαν καί οι αμβλώσεις) καί τόν ίδιο τόν Πρωθυπουργό η χώρα σέ τίποτε δέν θυμίζει το άλλοτε απόρθητο κάστρο του καθολικισμού (κάθε άλλο μάλιστα, ή Ιρλανδία ήταν ή χώρα πού τόλμησε νά αναδείξει επίσημα τίς αποτρόπαιες περιπτώσεις παιδεραστίας εντός τής Καθολικής της Εκκλησίας). Γιατί λοιπόν, παρά τά παραπάνω, τό πράσινο νησί δέν φαίνεται Ικανοποιημένο μέ τόν εαυτό του;
Βλέπετε, στις πρόσφατες εθνικές εκλογές τής 8ης Φεβρουαρίου, η Ιρλανδία ακολούθησε καί αυτή τό φαινόμενο, πού έδω καί μία δεκαετία καλά κρατεί σέ όλη τήν Ευρώπη, απορρίπτοντας τά δυό ιστορικά παραδοσιακά κόμματα, πού τήν κυβέρνησαν, εναλλάξ, γιά όλη τήν διάρκεια τοϋ κρατικού της βίου, τό «Fianna Fail» καί τό «Fianna Gael».
Μάλιστα ή απόρριψη αυτή υπήρξε εντυπωσιακότερη στην 'Ιρλανδία, ακριβώς, γιατί τά δύο αυτά κόμματα υπήρξαν πολιτικά συναφή (φιλελεύθερα καί ρεπουμπλικανικά καί τά δύο) και ό έκ τής εναλλαγής τους δικομματισμός μονολιθικότερος -έδώ η εναλλαγή ήταν πάντοτε περισσότερο εναλλαγή προσώπων καί λιγότερο πολιτικών, αντίθετα μέ τήν συνήθη εναλλαγή στην Ευρώπη ανάμεσα σέ σοσιαλιστές καί συντηρητικούς. Καί όλως αναλόγως ήταν εντυπωσιακότερη και ή ανατροπή.
Γιατί στις εκλογές τής 8ης Φεβρουαρίου οί 'Ιρλανδοί έφεραν πρώτο σέ ψήφους τό διαρκές μαύρο πρόβατο τής Ιρλανδικής πολιτικής -τό Sinn Fein. Σπάζοντας έτσι τό απόλυτο ταμπού, όχι τόσο γιατί επέλεξαν ενα γνήσιο κόμμα τής αριστεη ή οποία ενσαρκώνει, στην οικονομία της, μία αλάνθαστη λογική καπιταλισμού αλλά κυρίως γιατί, ιστορικά, τό Sinn Fein συνδέθηκε άρρηκτα μέ τόν «'Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό», μία τρομοκρατική οργάνωση ένοπλης βίας, η όποία σημάδεψε, μέ τήν ματωμένη δράση της στην Βόρεια 'Ιρλανδία, μία ολόκληρη εποχή. Αλήθεια, υπάρχει εξήγηση γιατί Ενα τέτοιο βαθιά αμφιλεγόμενο κόμμα πού κάποτε είχε εκλογική δύναμη 2% κατέληξε σήμερα στό 25%;
Φυσικά σέ κάποιο βαθμό η εξήγηση εμπεριέχεται στά εσωτερικά πολιτικά δεδομένα. Ό κόσμος είχε σίγουρα κουραστεί άπό δεκαετίες τής ίδιας συντηρητικής κατά βάση οικονομικής πολιτικής καί ήθελε νά δώσει μία ευκαιρία, έστω θεωρητική, σέ ένα αριστερό κοινωνικό πρόγραμμα (θεωρητική, γιατί τό Sinn Fein, αν καί πρώτο πλέον κόμμα, δέν θά μπορέσει νά σχηματίσει κυβέρνηση)."Επαιξε επίσης ρόλο, ότι τώρα, πού η Βρετανία αποχώρησε άπό τήν ΕΕ, κάποιοι στήν'Ιρλανδία θεωρούν ότι μπαίνουν οί βάσεις γιά μία πιο δυναμική διεκδίκηση μιας μελλοντικής ένωσης μέ τήν Βόρεια 'Ιρλανδία-τόν εμβληματικό στρατηγικό στόχο τοϋ Sinn Fein.
Όμως ή εξήγηση είναι πρωτίστως έξω-ιρλανδική. Τελικά, συντασσόμενη μέ τήν λογική αμφισβήτησης τοϋ status quo, ή οποία διατρέχει τήν Ευρώπη, η Ιρλανδία επιβεβαίωσε τήν ουσία τοϋ φαινομένου. Γιατί τό γεγονός ότι μία τόσο οίκονομικά επιτυχημένη χώρα δέν δέχεται νά γίνει δέσμια τής επιτυχίας της, αποδεικνύει ότι η αμφισβήτηση τοΰ ευρωπαϊκού status quo δέν έχει ώς προϋπόθεση τήν ανέχεια.
Φτωχές ή πλούσιες, οί χώρες τής Ευρώπης, υποκινούνται, ή μία μετά τήν άλλη, στις πολιτικές τους επιλογές άπό ζητούμενα εθνικής καί πολιτισμικής ταυτότητας τά όποία κανένα πλασματικό δέλεαρ εύρω-ευμάρειας δέν μπορεί πλέον νά τιθασεύσει Επιλέγοντας τό Sinn Fein τό πράσινο νησί γίνεται κόκκινο καί υπενθυμίζει ότι εφεξής στην Ευρώπη τίποτε δέν θά μπορεί νά θεωρηθεί δεδομένο.
*Πολιτικός Επιστήμων, Πανεπιστημίου Cambridge
αμβλώσεις. Και όμως, μέσα σέ τρείς δεκαετίες,όλα άλλαξαν τόσο δραματικά, ώστε νά αντιστραφούν. Φτωχή; Μέ 77.000 δολλάρια κατά κεφαλήν εισόδημα είναι ή τέταρτη πλουσιώτερη ανά κάτοικο χώρα στον κόσμο (γιά νά γίνει σύγκριση, η Ελλάδα, έρχεται, μέ 19.000 δολλάρια, στην τεσσαρακοστή θέση...).
Άδύναμη; Αν κρίνει κανείς, άπό τό πόσο δυσκολεύτηκε ή Βρεταννία, νά πείσει τους Ιρλανδούς νά συγκατατεθούν στην συμφωνία εξόδου άπό τήν ΕΕ άλλα καί τους αστερίσκους, πού βάζει συνεχώς υπέρ τής Ιρλανδίας τό αμερικανικό πολιτικό σύστημα, πού κυριαρχείται άπό Ιρλανδικής καταγωγής πολιτικούς, μόνον αδύναμη δέν είναι. Συντηρητική; Μέ τους ομόφυλους γάμους νομιμοποιημένους μετά άπό δημοψήφισμα (όπως νομιμοποιήθηκαν καί οι αμβλώσεις) καί τόν ίδιο τόν Πρωθυπουργό η χώρα σέ τίποτε δέν θυμίζει το άλλοτε απόρθητο κάστρο του καθολικισμού (κάθε άλλο μάλιστα, ή Ιρλανδία ήταν ή χώρα πού τόλμησε νά αναδείξει επίσημα τίς αποτρόπαιες περιπτώσεις παιδεραστίας εντός τής Καθολικής της Εκκλησίας). Γιατί λοιπόν, παρά τά παραπάνω, τό πράσινο νησί δέν φαίνεται Ικανοποιημένο μέ τόν εαυτό του;
Βλέπετε, στις πρόσφατες εθνικές εκλογές τής 8ης Φεβρουαρίου, η Ιρλανδία ακολούθησε καί αυτή τό φαινόμενο, πού έδω καί μία δεκαετία καλά κρατεί σέ όλη τήν Ευρώπη, απορρίπτοντας τά δυό ιστορικά παραδοσιακά κόμματα, πού τήν κυβέρνησαν, εναλλάξ, γιά όλη τήν διάρκεια τοϋ κρατικού της βίου, τό «Fianna Fail» καί τό «Fianna Gael».
Μάλιστα ή απόρριψη αυτή υπήρξε εντυπωσιακότερη στην 'Ιρλανδία, ακριβώς, γιατί τά δύο αυτά κόμματα υπήρξαν πολιτικά συναφή (φιλελεύθερα καί ρεπουμπλικανικά καί τά δύο) και ό έκ τής εναλλαγής τους δικομματισμός μονολιθικότερος -έδώ η εναλλαγή ήταν πάντοτε περισσότερο εναλλαγή προσώπων καί λιγότερο πολιτικών, αντίθετα μέ τήν συνήθη εναλλαγή στην Ευρώπη ανάμεσα σέ σοσιαλιστές καί συντηρητικούς. Καί όλως αναλόγως ήταν εντυπωσιακότερη και ή ανατροπή.
Γιατί στις εκλογές τής 8ης Φεβρουαρίου οί 'Ιρλανδοί έφεραν πρώτο σέ ψήφους τό διαρκές μαύρο πρόβατο τής Ιρλανδικής πολιτικής -τό Sinn Fein. Σπάζοντας έτσι τό απόλυτο ταμπού, όχι τόσο γιατί επέλεξαν ενα γνήσιο κόμμα τής αριστεη ή οποία ενσαρκώνει, στην οικονομία της, μία αλάνθαστη λογική καπιταλισμού αλλά κυρίως γιατί, ιστορικά, τό Sinn Fein συνδέθηκε άρρηκτα μέ τόν «'Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό», μία τρομοκρατική οργάνωση ένοπλης βίας, η όποία σημάδεψε, μέ τήν ματωμένη δράση της στην Βόρεια 'Ιρλανδία, μία ολόκληρη εποχή. Αλήθεια, υπάρχει εξήγηση γιατί Ενα τέτοιο βαθιά αμφιλεγόμενο κόμμα πού κάποτε είχε εκλογική δύναμη 2% κατέληξε σήμερα στό 25%;
Φυσικά σέ κάποιο βαθμό η εξήγηση εμπεριέχεται στά εσωτερικά πολιτικά δεδομένα. Ό κόσμος είχε σίγουρα κουραστεί άπό δεκαετίες τής ίδιας συντηρητικής κατά βάση οικονομικής πολιτικής καί ήθελε νά δώσει μία ευκαιρία, έστω θεωρητική, σέ ένα αριστερό κοινωνικό πρόγραμμα (θεωρητική, γιατί τό Sinn Fein, αν καί πρώτο πλέον κόμμα, δέν θά μπορέσει νά σχηματίσει κυβέρνηση)."Επαιξε επίσης ρόλο, ότι τώρα, πού η Βρετανία αποχώρησε άπό τήν ΕΕ, κάποιοι στήν'Ιρλανδία θεωρούν ότι μπαίνουν οί βάσεις γιά μία πιο δυναμική διεκδίκηση μιας μελλοντικής ένωσης μέ τήν Βόρεια 'Ιρλανδία-τόν εμβληματικό στρατηγικό στόχο τοϋ Sinn Fein.
Όμως ή εξήγηση είναι πρωτίστως έξω-ιρλανδική. Τελικά, συντασσόμενη μέ τήν λογική αμφισβήτησης τοϋ status quo, ή οποία διατρέχει τήν Ευρώπη, η Ιρλανδία επιβεβαίωσε τήν ουσία τοϋ φαινομένου. Γιατί τό γεγονός ότι μία τόσο οίκονομικά επιτυχημένη χώρα δέν δέχεται νά γίνει δέσμια τής επιτυχίας της, αποδεικνύει ότι η αμφισβήτηση τοΰ ευρωπαϊκού status quo δέν έχει ώς προϋπόθεση τήν ανέχεια.
Φτωχές ή πλούσιες, οί χώρες τής Ευρώπης, υποκινούνται, ή μία μετά τήν άλλη, στις πολιτικές τους επιλογές άπό ζητούμενα εθνικής καί πολιτισμικής ταυτότητας τά όποία κανένα πλασματικό δέλεαρ εύρω-ευμάρειας δέν μπορεί πλέον νά τιθασεύσει Επιλέγοντας τό Sinn Fein τό πράσινο νησί γίνεται κόκκινο καί υπενθυμίζει ότι εφεξής στην Ευρώπη τίποτε δέν θά μπορεί νά θεωρηθεί δεδομένο.
*Πολιτικός Επιστήμων, Πανεπιστημίου Cambridge
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου