"...Ο αιφνιδιασμός της απόβασης και η δημιουργία προγεφυρώματος ήταν η μόνη λύση, καθώς οι τοπικές αρχές στελεχώνονται ως επί το πλείστον από ντόπιους, κάτι που εξουδετέρωνε πλήρως τη δυνατότητα της μυστικότητας. Επεσε πολύ δακρυγόνο και χημικό, είναι αλήθεια· όμως, δεν είχαμε ανοιγμένα κεφάλια ούτε πολύ ξύλο. Αυτό ήταν επιχειρησιακή επιλογή, όπως ήταν επίσης και το ότι δεν έγιναν συλλήψεις, διότι η προτεραιότητα της αστυνομικής επιχείρησης ήταν να ανοίξει τον δρόμο στην πομπή. Και, πάντως, ο αιφνιδιασμός πέτυχε, δεδομένου ότι οι επικεφαλής περίμεναν ισχυρότερη αντίσταση. Δεν αρκεί, ωστόσο, να δημιουργηθεί το προγεφύρωμα, δηλαδή να περιφραγεί ο χώρος όπου θα ανεγερθεί το κέντρο. Πρέπει και να διατηρηθεί ανοικτός ο δρόμος (οι γραμμές επικοινωνίας με τα μετόπισθεν στο λιμάνι) για τις τεχνικές εταιρείες, που πρόκειται να μεταβούν στα νησιά προς το τέλος της εβδομάδας για να κατασκευάσουν τις εγκαταστάσεις. Μέχρι τότε πρέπει να διατηρηθεί η τάξη, κυρίως στη Λέσβο, όπου η κατάσταση είναι περισσότερο έκρυθμη. Οι κυβερνητικές πηγές βεβαιώνουν για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει χωρίς χρονοτριβή. Μακάρι! Θα είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση δεν θα υποχωρεί μπροστά στα συνασπισμένα τοπικά συμφέροντα και στο βραχυπρόθεσμο πολιτικό κόστος...."

Από  την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

¨Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ",26/02/20

ΗΜΕΡΕΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ;

Του Στέφανου Κασιμάτη

Ελπίζω, όχι. Ωστόσο, αφήνω το ερωτηματικό στον τίτλο, διότι η έκβαση της αναμέτρησης δεν έχει ακόμη κριθεί. Θα εξαρτηθεί από την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να δημιουργηθούν τα κλειστά κέντρα σε Λέσβο και Χίο παρά τις τοπικές αντιδράσεις, καθώς και από την ταχύτητα της πραγματοποίησης του σχεδίου. Η κινητικότητα, δηλαδή, είναι το παν, αν η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει μια στάσιμη αντιπαράθεση των δύο πλευρών, χωρίς πρόοδο των εργασιών, όπως στην Κερατέα προ δεκαετίας.

Βραχυπρόθεσμα, η κυβέρνηση θα υποστεί το κόστος των πρωτοβουλιών της, όπως συμβαίνει τώρα που σύσσωμη η αριστερή αντιπολίτευση έχει ξεσηκωθεί και την κατηγορεί για αυταρχισμό και αναλγησία. Δεν πειράζει, γιατί το κόστος από την κυβερνητική απραξία μπροστά στο μεταναστευτικό θα ήταν απείρως μεγαλύτερο. Διότι η απραξία, με τη μορφή του δήθεν διαλόγου και της ατέρμονης και ανούσιας πάρλας, είναι η μόνη υπαρκτή εναλλακτική, αν δεν χτιστούν τα κλειστά κέντρα στα νησιά.

Ας μην κοροϊδευόμαστε, το ζήτημα που κρίνεται αυτή την ώρα στη Λέσβο, είναι αν θέλουμε αντιμετώπιση του προβλήματος (δεν μιλούμε για λύση, διότι δεν υπάρχει) ή αν προτιμάμε καθόλου αντιμετώπιση. Από τη γωνία αυτή και δεδομένων των περιορισμών που θέτει η συμφωνία Τουρκίας και Ε.Ε. για το προσφυγικό, δεν χωρεί αμφιβολία ότι το σχέδιο της κυβέρνησης είναι το μόνο εφικτό και εξυπηρετεί το γενικό συμφέρον. Αν η κυβέρνηση δεν κατορθώσει να το εφαρμόσει, η αποτυχία της δεν θα είναι μια προσωρινή αναποδιά, αλλά στρατηγική ήττα, με επιπτώσεις στην περαιτέρω πορεία της. Το αντιλαμβάνεται αυτό η αντιπολίτευση, γι’ αυτό και εξαπολύει εκστρατεία εκφοβισμού διά της υστερίας. Ξέρουν ότι ενδεχόμενη αποτυχία είναι παραδοχή αδυναμίας της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα της χώρας.      

Ο αιφνιδιασμός της απόβασης και η δημιουργία προγεφυρώματος ήταν η μόνη λύση, καθώς οι τοπικές αρχές στελεχώνονται ως επί το πλείστον από ντόπιους, κάτι που εξουδετέρωνε πλήρως τη δυνατότητα της μυστικότητας. Επεσε πολύ δακρυγόνο και χημικό, είναι αλήθεια· όμως, δεν είχαμε ανοιγμένα κεφάλια ούτε πολύ ξύλο. Αυτό ήταν επιχειρησιακή επιλογή, όπως ήταν επίσης και το ότι δεν έγιναν συλλήψεις, διότι η προτεραιότητα της αστυνομικής επιχείρησης ήταν να ανοίξει τον δρόμο στην πομπή. Και, πάντως, ο αιφνιδιασμός πέτυχε, δεδομένου ότι οι επικεφαλής περίμεναν ισχυρότερη αντίσταση.  

Δεν αρκεί, ωστόσο, να δημιουργηθεί το προγεφύρωμα, δηλαδή να περιφραγεί ο χώρος όπου θα ανεγερθεί το κέντρο. Πρέπει και να διατηρηθεί ανοικτός ο δρόμος (οι γραμμές επικοινωνίας με τα μετόπισθεν στο λιμάνι) για τις τεχνικές εταιρείες, που πρόκειται να μεταβούν στα νησιά προς το τέλος της εβδομάδας για να κατασκευάσουν τις εγκαταστάσεις. Μέχρι τότε πρέπει να διατηρηθεί η τάξη, κυρίως στη Λέσβο, όπου η κατάσταση είναι περισσότερο έκρυθμη. Οι κυβερνητικές πηγές βεβαιώνουν για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει χωρίς χρονοτριβή. Μακάρι! Θα είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση δεν θα υποχωρεί μπροστά στα συνασπισμένα τοπικά συμφέροντα και στο βραχυπρόθεσμο πολιτικό κόστος. Θα είναι αλλαγή υποδείγματος (paradigm change) αν συμβεί και, γι’ αυτό, κρατάω μικρό καλάθι ως φύσει απαισιόδοξος... 

Δύο γραμμές

Η αριστερή αντιπολίτευση εξεγείρεται σύσσωμη, λέω κάπου παραπάνω, αλλά πρέπει να εξαιρέσω το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, που δείχνει μάλλον διχασμένο. Ο μεν Τομέας Προστασίας του Πολίτη του κόμματος εξέδωσε μια υστερική ανακοίνωση, που θα μπορούσε θαυμάσια να την είχε γράψει ο Ραγκούσης (ίσως κιόλας να την είχε γράψει από τότε που ήταν ΠΑΣΟΚ, να είχε ξεμείνει και τώρα να τους βρέθηκε βολική...), ο δε Ανδρέας Λοβέρδος στη Βουλή, όπου το έθεσε ο Τσαλακώτος, έψεξε την κυβέρνηση επειδή εμφανίζεται δειλή (!) έναντι της αντιπολίτευσης.

Ισως έχει δίκιο ο Λοβέρδος, ίσως έχει καταλάβει κάτι που μου διαφεύγει. Πάντως, δεν βρίσκεται σε αρμονία με την κομματική ανακοίνωση, που κατηγορεί την κυβέρνηση ότι ενεργεί με βάση «το αυταρχικό δόγμα “νόμος και τάξη”» και καταλήγει με τη διαπίστωση ότι «μπροστά σε αυτή την άγρια κατασταλτική επιλογή της κυβέρνησης της Ν.Δ., όλοι είμαστε νησιώτες». Προφανώς, ο Λοβέρδος διαχωρίζει τη θέση του από παρόμοιες ηλιθιότητες και αυτό είναι προς τιμήν του.

Μόνο τους ειδικούς

«Μία απήχησις των ημερών της ηδονής, / μία απήχησις των ημερών κοντά μου ήλθε», μόλις άκουσα τον Βασίλη Κικίλια τον υπουργό να μας βεβαιώνει ότι η χώρα είναι «θωρακισμένη» απέναντι στον κορωνοϊό. Ταιριάζει ο Καβάφης στην περίσταση, διότι η απήχησις είναι από το μακρινό 2008. Μας έρχεται, δηλαδή, από το απόγειο της ενδόξου Εποχής της Αστακομακαρονάδας και ήταν ο Γ. Αλογοσκούφης εκείνος που καθησύχαζε τον κόσμο ότι δεν πρέπει να φοβάται από την κρίση στην Αμερική, διότι η ελληνική οικονομία ήταν «θωρακισμένη».

Εν πάση περιπτώσει, επί της ουσίας η κυβέρνηση δείχνει να προετοιμάζεται με σοβαρότητα για τον κορωνοϊό, που είναι μοιραίο να έλθει, οπότε το γλωσσικό ολίσθημα ας αποδοθεί σε αυτό το κάτι, το je ne sais quoi, που έχει ο Κικίλιας και συχνά όταν μιλάει σε κάνει να νομίζεις ότι ακούς έναν δεκαπεντάχρονο. Οπως πολύ σωστά έγραψε ο ίδιος στο Twitter, «να ακούτε μόνο τους ειδικούς». Ακριβώς! Καμία σημασία, λοιπόν, στα λεγόμενα του υπουργού...

«Ατύχημα»

Ο δράστης της δολοφονίας (με 13 μαχαιριές, εκ των οποίων η μία στην καρδιά) ιδιοκτήτη ψητοπωλείου στη Θεσσαλονίκη υποστηρίζει ότι το συμβάν «ήταν ατύχημα». Φαντάζομαι ότι προβάλλει τον συγκεκριμένο ισχυρισμό επειδή μάλλον δεν έχει δικηγόρο να τον εκπροσωπεί. Γιατί, αν έχει δικηγόρο και το λέει αυτό, ίσως θα ήταν καλύτερα να μην είχε καθόλου δικηγόρο...