"....Αλλά υπάρχει εκ των πραγμάτων ασυμβίβαστο μεταξύ της ιδιότητος του βουλευτή και του παρέχοντος υπηρεσίες στο Δημόσιο, έστω και μη αμειβόμενες, με τη (στενή) έννοια του μηνιαίου μισθού. Και υπάρχει φυσικά και το πολιτικό ασυμβίβαστο, το οποίο ο περί ου ο λόγος Μάρκου δεν το καταλαβαίνει (παρότι, όπως πληροφορήθηκα, ο υπουργός Κικίλιας φρόντισε σε πρόσφατη τηλεφωνική τους επικοινωνία να του το επισημάνει σχετικά, αλλά ανεπιτυχώς...), φαντάζομαι όμως ότι ο πρόεδρος του κόμματός του (το αντιλαμβάνεται) και μάλιστα πολύ! Λοιπόν;..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 01/11/19

Ο αμετακίνητος συριζαίος

Ποιός είπε, και επιμένει, ότι οι σχέσεις μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν διαρραγεί παντελώς, ότι έχει επέλθει η τέλεια ρήξη και ότι δεν υπάρχουν «γέφυρες»; Εγώ θα αποκαλύψω ότι υφίσταται μία τουλάχιστον περίπτωση, η οποία ανατρέπει όλα τα προηγούμενα, ευχόμενος παράλληλα να μην είναι αυτή που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Ο άνθρωπός μου ονομάζεται Κώστας Μάρκου, είναι γιατρός ενδοκρινολόγος, κατέχει δε την έδρα του καθηγητή Ενδοκρινολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών. Και είναι και βουλευτής. Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοεκλεγείς μάλιστα! Εξελέγη δε τη μαρτυρική, για τον ΣΥΡΙΖΑ, 7η Ιουλίου, όπου το κόμμα της Π(ρώτη) Φ(ορά) Α(ριστεράς) υπέστη ως γνωστόν ταπεινωτική ήττα από τη Δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Το οξύμωρο του πράγματος είναι ότι δεν εξελέγη απλώς πρώτη φορά βουλευτής, όχι. Είναι ότι παραμένει στη θέση του ως προέδρου του ΚΕΣΥ, του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας, όπου τον είχε διορίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως «προσωπικότητα εγνωσμένου κύρους». Να το επαναλάβω: παραμένει πρόεδρος του ΚΕΣΥ (νευραλγικότατος, όπως θα εξηγήσω εν συνεχεία, φορέας στον χώρο της υγείας), μετά την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία, συνεργαζόμενος άψογα με την καινούργια ηγεσία του υπουργείου Υγείας, τον υπουργό Βασ. Κικίλια και τον υφυπουργό Βασ. Κοντοζαμάνη!

Το οποίο σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι: του περί ου ο λόγος γιατρού Κώστα Μάρκου δεν ιδρώνει το αφτί που ακούει κάθε τρεις και λίγο τον Πολάκη, τον Ξανθό, αλλά και διάφορους συντρόφους του γιατρούς να καταγγέλλουν νυχθημερόν την κυβέρνηση ότι επιχειρεί να ιδιωτικοποιήσει την Υγεία και να την παραδώσει βορά στα μεγάλα συμφέροντα!

Μια εύκολη εξήγηση είναι ότι προφανέστατα αυτός έχει αποδείξεις ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μια πιο περιπεπλεγμένη είναι ότι παραμένει στη θέση του, διότι... έχει έργο να υλοποιήσει - το έργο της Δεξιάς!!! Ενημερωτικά αναφέρω ότι όταν του υπεδείχθη από την ηγεσία του υπουργείου Υγείας μήπως θα έπρεπε να παραιτηθεί «για να διευκολύνει την κατάσταση», εκείνος απάντησε με το αμφίσημο «έχω σημαντικό έργο να φέρω εις πέρας ακόμη»!!!

Ούτως πως, παρότι εν ενεργεία βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει στον κεντρικό κρατικό μηχανισμό και προσφέρει τις υπηρεσίες του στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δεν είναι ένα θαυμάσιο νέο αυτό για μια χώρα η οποία πλήττεται από την άγονη πολιτική αντιπαράθεση;;

(Ο πρόεδρος Αλέξης, αλήθεια, πώς το βλέπει άραγε; Πολύ θα ήθελα να γνωρίζω. Εντάξει, το κράτος έχει συνέχεια, άλλα τόσο... πολύ πια;)

Ασυμβίβαστο

Επί του ιδίου: έχει καταργηθεί βεβαίως από αρκετών ετών το ασυμβίβαστο μεταξύ της ιδιότητος του βουλευτή και του ασκούντος ένα επάγγελμα, και καλώς έχει καταργηθεί εδώ που τα λέμε. (Διότι όταν είχε επιβληθεί, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '90, είχε ως αποτέλεσμα να αποψιλωθεί η Βουλή από καταξιωμένες προσωπικότητες και να κυριαρχήσουν οι επαγγελματίες της πολιτικής που δεν είχαν κολλήσει ένα ένσημο στη ζωή τους, με τα γνωστά αποτελέσματα στη συνέχεια - Τσίπρας, συριζαίοι κ.λπ.)

Αλλά υπάρχει εκ των πραγμάτων ασυμβίβαστο μεταξύ της ιδιότητος του βουλευτή και του παρέχοντος υπηρεσίες στο Δημόσιο, έστω και μη αμειβόμενες, με τη (στενή) έννοια του μηνιαίου μισθού. Και υπάρχει φυσικά και το πολιτικό ασυμβίβαστο, το οποίο ο περί ου ο λόγος Μάρκου δεν το καταλαβαίνει (παρότι, όπως πληροφορήθηκα, ο υπουργός Κικίλιας φρόντισε σε πρόσφατη τηλεφωνική τους επικοινωνία να του το επισημάνει σχετικά, αλλά ανεπιτυχώς...), φαντάζομαι όμως ότι ο πρόεδρος του κόμματός του (το αντιλαμβάνεται) και μάλιστα πολύ!

Λοιπόν;

Ο οργανισμός

Οπως είχα υποσχεθεί, εξηγώ τι είναι το ΚΕΣΥ για να καταλάβουμε όλοι και τι σημαίνει η παραμονή ενός βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ως επικεφαλής του εν λόγω οργανισμού (αντιγράφω από το site του υπουργείου Υγείας): (το ΚΕΣΥ) «έχει ουσιαστική ευθύνη για το σχεδιασμό, τον προγραμματισμό, τον προσδιορισμό των γενικών στόχων και κατευθύνσεων και τη διαμόρφωση γενικά της εθνικής στρατηγικής στον τομέα υγείας και την υποβολή των σχετικών προτάσεων στον Υπουργό Υγείας.

Γνωμοδοτεί σε κάθε θέμα τρέχουσας πολιτικής, όσον αφορά στην υγεία, που παραπέμπεται σε αυτό και εισηγείται μέτρα για την υλοποίηση των προγραμματικών στόχων.

Παρακολουθεί τη διαδικασία προγραμματισμού, ελέγχει την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής του προγράμματος σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο και εισηγείται διορθωτικά μέτρα. Εχει κύρια ευθύνη σε κάθε ζήτημα εκπαιδευτικής διαδικασίας των λειτουργών της υγείας».

Μα δεν είναι υπέροχο; Οχι, πείτε μου.

Διαδηλώσεις

Μια χαρά εξελίσσεται το πράγμα στην Αθήνα. Εκεί που τα τελευταία χρόνια η πόλη ξανάγινε τουριστικός προορισμός και μάλιστα σχεδόν ετήσιος, με καινούργια ξενοδοχεία να ξεφυτρώνουν παντού στο κέντρο, πιάσαμε πάλι το γαϊτανάκι των διαδηλώσεων «για ψύλλου πήδημα». Και - ω του θαύματος και της συμπτώσεως - των επεισοδίων μετά το τέλος των διαδηλώσεων. Τρεις διαδηλώσεις την Τετάρτη, τέσσερις χθες, επεισόδια στην ΑΣΟΕΕ προς «συμπαράσταση στον αγώνα του λαού της... Χιλής», επεισόδια χθες στο Σύνταγμα από ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς - η κατάσταση οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο να ξεγραφτεί και πάλι η Αθήνα από τον κατάλογο των τουριστικών προορισμών.

Δεν ξέρω αν το κινεί κάποιος όλο αυτό, και αν ό,τι γίνεται γίνεται με βάση κάποιον σχεδιασμό. Ξέρω όμως αυτό που βλέπω. Κι αυτό που βλέπω είναι μια καταστροφή που επέρχεται.

Συμπέρασμα: Δεν υπάρχει σωτηρία γι' αυτή τη χώρα. Εχω καταλήξει...

(Αυτό το χθεσινό πάντως, με την καταρρακτώδη βροχή και τις διαδηλώσεις που έκαναν κόλαση τη ζωή σε χιλιάδες άτυχους πολίτες της μικρής μας πόλης που ήθελαν να μετακινηθούν είτε με δικό τους μέσο είτε με μέσα μαζικής μεταφοράς, είναι από τα ελάχιστα που έχουν συμβεί, ποτέ. Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει!...)

Γαλάζια... Ιβοζίμα

Οταν η βλακεία αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ακατανίκητη! Μου έστειλε κι εμένα φίλος μια αφίσα που κυκλοφόρησε για την 28η Οκτωβρίου, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, και δείχνει μερικούς στρατιώτες να προσπαθούν να στήσουν μια σημαία μετά το τέλος μιας νικηφόρας μάχης. Αλλά η φωτογραφία είναι γνωστή, και στη συγκεκριμένη αφίσα παραποιημένη. Εντελώς. Και βλακωδώς, πρέπει να ομολογήσω. Γιατί πρόκειται για τη φωτογραφία των αμερικανών στρατιωτών που στήνουν τη σημαία τους, μετά την αιματηρή νίκη, την «πύρρειο» νίκη θα σημείωνα, επί των Ιαπώνων στο νησί Ιβοζίμα του Ειρηνικού. Συγγνώμη, χάθηκαν οι φωτογραφίες από το έπος του ελληνοαλβανικού μετώπου να χρησιμοποιήσουν κάποια; Χάθηκαν οι φωτογραφίες από το έπος της Εθνικής Αντίστασης; Οχι. Χάθηκε το μυαλό. Αυτό.

(Για τη φωτογραφία της Ιβοζίμα υπάρχει και μια ολόκληρη ιστορία για το αν είναι πραγματική ή στημένη εκ των υστέρων, προκειμένου να ενισχυθεί το φρόνημα του στρατού και των Αμερικανών που εκείνη την εποχή έχαναν παντού από τους ιάπωνες.)