"ΤΑ ΝΕΑ", 05/03/24
ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
Τώρα που ο Στέφανος Κασσελάκης εμπεδώνει στην πράξη πού έχει μπλέξει, νομίζω ότι θα γιγαντώνεται η αποστροφή του στον Αλέξη Τσίπρα και σε τι του παρέδωσε.
Οσο για τον πρόεδρο Τσίπρα, τώρα που κατανοεί ότι δεν του έχει μείνει σχεδόν τίποτα από ό,τι είχε, πλην μιας βουλευτικής έδρας και μιας θέσης στο Συμβούλιο της Ευρώπης για να κάνει ταξίδια, αποφάσισε να γράψει βιβλίο στο οποίο είναι προφανές ότι θα ξαναπεί την ιστορία του, ευπρεπίζοντας την παρουσία του. Καλή προσπάθεια αν θα απευθυνόταν σε λωτοφάγους. Για κακή του τύχη, είναι πολλοί εκείνοι που δεν έχουν ξεχάσει τον τρόπο με τον οποίο συστηματικά αποπειράθηκε να εκμεταλλευτεί το σοκ των πολιτών εξαιτίας της χρεοκοπίας και των μνημονίων, προκειμένου να αποκτήσει δύναμη, να διεκδικήσει και να κρατήσει την εξουσία.
Ηταν ένας πολιτικός που πολιτεύτηκε ως αντιευρωπαίος και γενικώς ως αντιδυτικός. Πρώτα έβαλε τη Γερμανία, γι’ αυτό και οχυρώθηκε πίσω από όλους τους μύθους που αναβίωσαν τα χρόνια εκείνης της χωρίς λογική διαμαρτυρίας – με πρώτο μύθο ότι οι Ευρωπαίοι έπρεπε να μας πληρώσουν, επειδή εμείς υπήρξαμε άφρονες και χρεοκοπήσαμε. Με βολονταριστική πεποίθηση, όταν αργότερα έγινε πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας διασκέδαζε με πολλά – κι ανάμεσά τους με την Επιτροπή Αλήθειας του Δημοσίου Χρέους, που είχε εγκαθιδρύσει στη Βουλή η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με επικεφαλής έναν κύριο με σαγιονάρες ο οποίος είχε κηρύξει μη νόμιμο, παράνομο, αθέμιτο, επονείδιστο και, σε κάθε περίπτωση, μη βιώσιμο το δημόσιο χρέος και ζητούσε να το σβήσουν. Απίστευτα πράγματα.
Ηταν ένας πολιτικός που στηρίχτηκε στην εχθροπάθεια. Που οχυρώθηκε πίσω από τα συνθήματα «Ή εμείς ή αυτοί», «Ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν», και έκλεινε το μάτι σε οτιδήποτε υπονόμευε την ομαλότητα. Ανέβηκαν στα τρακτέρ, στήριξαν το κίνημα «Δεν πληρώνω» ανοίγοντας μπάρες στα διόδια ή ευνοώντας τα σπασίματα και το τζάμπα στα μέσα μεταφοράς (τα αποτελέσματα εκείνης της περιόδου επιβιώνουν ακόμα), έφτιαξαν στόρι με αυτοκτονίες λόγω υποτίθεται των μνημονίων, φανάτισαν όσους ήταν δυνατόν, κρύφτηκαν μετά τη Μαρφίν για να μην καταδικάσουν τους φονιάδες, ανέχτηκαν τις μούντζες και τις απειλές («να καεί, να καεί…») στη Βουλή… Ο Τσίπρας ήταν αυτός που είχε πει παροιμιώδεις φράσεις για τα γιαουρτώματα πολιτικών αντιπάλων ή για τις βόμβες μολότοφ (ένας παπάς του είχε πει «να σας μάθουμε να ρίχνετε μολότοφ εκεί στην Αθήνα», για να τους απαντήσει γελώντας εκείνος «ε, ξέρουμε εμείς»).
Ηταν ένας πολιτικός που προσπάθησε να κρύψει το τρίτο μνημόνιο, ακόμα κάνει ότι δεν υπήρξε και ισχυρίζεται ότι μας έβγαλε από τα μνημόνια. Κι όμως, μας έβαλε πιο βαθιά, δεν μας έβγαλε. Θα είχαμε βγει αν δεν βιαζόταν να κυβερνήσει (με δικά του άσετ, τον Καμμένο και τον Βαρουφάκη) και δεν είχε συμβάλει στην πρόωρη πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά, δυναμιτίζοντας την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Μετά το δημοψήφισμα και τα capital control, για να μείνουμε στην Ευρώπη αποδέχτηκε την επιβολή τρίτου μνημονίου, που κόστισε τεράστια ποσά στη χώρα και υπονόμευσε μεγάλο μέρος της δημόσιας ακίνητης περιουσίας που εντάχθηκε για εκατό χρόνια στο Υπερταμείο. Πριν γίνει εντολοδόχος της «γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ». Πριν επιδιώξει να ελέγξει τηλεοπτικό τοπίο και δικαιοσύνη, για να βάλει φυλακή τους αντιπάλους του. Και πριν κλείσει την εξουσιαστική πορεία του στο Μάτι.
Όλα αυτά δεν αλλάζουν, όπως και αν τα σερβίρει. Δεν ρετουσάρονται τα ερείπια που άφησε. Ούτε στην κοινωνία ούτε στο κόμμα του – όπου τώρα τα ανακαλύπτουν. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου