Εκανε, λοιπόν, λάθος ο πρόεδρος της Γαλλίας που ανακίνησε το συγκεκριμένο ζήτημα; Οχι απαραιτήτως. Αλλωστε, υπάρχουν πολλοί ρόλοι που θα μπορούσαν να παίξουν οι δυτικές δυνάμεις στην Ουκρανία, χωρίς να φτάσουν να συμμετέχουν στις μάχες. Υπό μια ευρύτερη έννοια, ο Μακρόν έπραξε ορθώς εγείροντας το στρατηγικό ερώτημα που έχει να κάνει με το πόσο μακριά είναι διατεθειμένη να φτάσει η Δύση προκειμένου να αποτρέψει μια νίκη της Ρωσίας. Ας ελπίσουμε πως θα πυροδοτήσει μια πραγματική συζήτηση για το πώς θα διασφαλιστεί η νίκη της Ουκρανίας....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 01/03/24

ΤΟΥ PAUL TAYLOR

Ο Εμανουέλ Μακρόν γνωρίζει αναμφίβολα πώς να βγάζει τίτλους. Aραγε, όμως, ο πρόεδρος της Γαλλίας – ο οποίος κάποτε είχε αποκαλέσει το ΝΑΤΟ «εγκεφαλικά νεκρό» – εννοούσε πράγματι όσα είπε αυτή την εβδομάδα, όταν ισχυρίστηκε πως η Ευρώπη δεν θα πρέπει να αποκλείσει το ενδεχόμενο να στείλει χερσαίες δυνάμεις στην Ουκρανία, ώστε η Ρωσία να μην κερδίσει τον πόλεμο; Hταν μήπως μία τροχιοδεικτική βολή, ένα πυροτέχνημα που εκτοξεύτηκε χωρίς συνεννόηση με τους συμμάχους του ή η απαρχή μιας σοβαρής συζήτησης σε στρατηγικό επίπεδο;

Oπως πάντα, το μπαζούκα του Μακρόν είχε πολλούς στόχους: Να αναγκάσει τους ευρωπαίους εταίρους του να αναλογιστούν πόσο μακριά είναι διατεθειμένοι να πάνε προκειμένου να αποτρέψουν μια νίκη της Ρωσίας. Να πιέσει τις ΗΠΑ να συνεχίσουν να εξοπλίζουν την Ουκρανία. Να διατηρήσει την αβεβαιότητα στην πλευρά του προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν. Να απαντήσει στις επικρίσεις της Γερμανίας αναφορικά με τις περιορισμένες δαπάνες της Γαλλίας για τη στήριξη του Κιέβου. Και να επιχειρήσει να οδηγήσει σε λάθη τους εσωτερικούς του αντιπάλους στις επικείμενες εκλογές για την Ευρωβουλή.

Πάνω από όλα, όμως, αυτό που επεδίωκε ο Μακρόν έχει να κάνει με την ηγεμονία στο επίπεδο της στήριξης της Δύσης προς την Ουκρανία, σε μια στιγμή που η αρωγή των ΗΠΑ μπλοκάρεται από το Ρεπουμπλικανικό Κογκρέσο κατ’ απαίτηση του Ντόναλντ Τραμπ, πριν από την εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές.

Ας πάρουμε, κατ’ αρχάς, τα γεγονότα: ο Μακρόν μιλούσε μετά τη σύνοδο της Δευτέρας με χώρες που στηρίζουν την Ουκρανία, στην οποία συζητήθηκαν κυρίως οι τρόποι για την επιτάχυνση των παραδόσεων όπλων και πυρομαχικών στο Κίεβο. Οι ηγέτες που συμμετείχαν συζήτησαν και το ενδεχόμενο να διαδραματίσουν κάποιον ρόλο στην Ουκρανία και δυτικές στρατιωτικές δυνάμεις, αν και όχι με τη συμμετοχή τους στις μάχες, σύμφωνα τουλάχιστον με αρκετούς από αυτούς.

Στη συνέντευξη Τύπου με την οποία έκλεισε τη σύνοδο, έστειλε δύο ισχυρά (και καινούργια, σύμφωνα με τον ίδιο) μηνύματα. Το πρώτο: «Είμαστε πεπεισμένοι πως η ήττα της Ρωσίας είναι απολύτως απαραίτητη για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην Ευρώπη. Και το δεύτερο: «Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ό,τι χρειαστεί, για όσο διάστημα χρειαστεί» ώστε να βοηθήσουμε την Ουκρανία να επικρατήσει.

Ας σημειωθεί, επίσης, ότι αποτελεί κοινό μυστικό στους στρατιωτικούς κύκλους το γεγονός ότι ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία έχουν αναπτύξει ειδικές δυνάμεις σε ενεργό ρόλο στην Ουκρανία και συγκεκριμένα για τη συλλογή πληροφοριών, την εκπαίδευση και την παροχή βοήθειας απέναντι σε κυβερνοεπιθέσεις. Υπάρχει ακόμη μικρός αριθμός από στρατιωτικούς συμβούλους και μισθοφόρους, προκειμένου να συμβάλουν στη χρήση και τη συντήρηση των δυτικών οπλικών συστημάτων, ενώ θα χρειαστούν και άλλοι όταν η Ουκρανία παραλάβει τελικώς τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 που της έχουν υποσχεθεί εδώ και καιρό.

Η ιδέα, βεβαίως, της ανάπτυξης μάχιμων δυνάμεων ή αεροσκαφών της Δύσης στα πεδία των μαχών παραμένει ένα ταμπού, καθώς κάτι τέτοιο θα την έφερνε σε απευθείας σύγκρουση με τη Ρωσία, πυροδοτώντας δυνάμει έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Μάλιστα, χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Ολλανδία ή ακόμη και η Πολωνία έσπευσαν αμέσως να δηλώσουν πως δεν έχουν πρόθεση να στείλουν χερσαία στρατεύματα στην Ουκρανία, αφήνοντας να διαφανεί μια κάποια ενόχληση για τα όσα είχε πει ο Μακρόν.

Εκανε, λοιπόν, λάθος ο πρόεδρος της Γαλλίας που ανακίνησε το συγκεκριμένο ζήτημα; Οχι απαραιτήτως. Αλλωστε, υπάρχουν πολλοί ρόλοι που θα μπορούσαν να παίξουν οι δυτικές δυνάμεις στην Ουκρανία, χωρίς να φτάσουν να συμμετέχουν στις μάχες.

Υπό μια ευρύτερη έννοια, ο Μακρόν έπραξε ορθώς εγείροντας το στρατηγικό ερώτημα που έχει να κάνει με το πόσο μακριά είναι διατεθειμένη να φτάσει η Δύση προκειμένου να αποτρέψει μια νίκη της Ρωσίας. Ας ελπίσουμε πως θα πυροδοτήσει μια πραγματική συζήτηση για το πώς θα διασφαλιστεί η νίκη της Ουκρανίας.