Ας αφήσουμε λοιπόν να ανθίσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για να μπορέσουν να ανθίσουν τα νέα παιδιά σπουδάζοντας. Οι πολιτικοί μας, κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι, δεξιοί και αριστεροί, προοδευτικοί και συντηρητικοί, δεν μπόρεσαν να παράσχουν ανώτατη εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς – ας την αναλάβουν ιδιώτες...

Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...

                                                             "ΤΑ ΝΕΑ", 01/03/24   


ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΥΧΟΓΙΟΥ

Τόση συζήτηση γίνεται, άνοιξα και εγώ να δω τι λέει το εκλογικό πρόγραμμα του ΠαΣοΚ – καλά τα λέει γενικώς, πολύ καλύτερα τα λέει τίτλος κεφαλαίου του προγράμματος: «Να διατηρήσουμε το βασικό κεκτημένο μιας εκπαίδευσης χωρίς αποκλεισμούς για όλους τους πολίτες». Μόνο που δεν αποτελεί «κεκτημένο» η «χωρίς αποκλεισμούς» πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση – στόχο θα έπρεπε να τον θέσει το ΠαΣοΚ αλλά είναι αργά πλέον.

Διότι –πριν ακόμη κάνει ακόμα χειρότερα τα πράγματα η «ελάχιστη βάση» της κυρίας Κεραμέως– κάθε χρόνο δεν χωρούσαν στην ανώτατη εκπαίδευση περισσότεροι από 20.000 υποψήφιοι: δεν υπήρχαν θέσεις, δεν «πετύχαιναν» σε καμιά σχολή. Αυτοί οι «αποτυχόντες» από το 2012 προσέφυγαν στα κολλέγια: 20.000 φοιτούν σε 35 παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, εγγράφονται δηλαδή 5.000 – 6.000 τον χρόνο και παίρνουν πτυχία ισότιμα με τα κρατικά. Χάρη στο ευρωπαϊκό δίκαιο.

Τι πιστεύουν στο ΠαΣοΚ; Θα ήταν καλύτερα να μην έχουν πάρει πτυχία όλα αυτά τα χρόνια συνολικά 50.000-60.000 παιδιά επειδή το καθηγητικό (συνταγματολογικό, για την ακρίβεια) λόμπι της μεταπολίτευσης κατάφερε να περάσει αυτούσια στο δημοκρατικό σύνταγμα του 1975 τη διάταξη του χουντικού συντάγματος περί πανεπιστημίων ΝΠΔΔ και καθηγητών «δημοσίων λειτουργών»; Το ίδιο λόμπι κατάφερε να εξαιρεθούν οι καθηγητές από την καθολική απαγόρευση του μεταπολιτευτικού συντάγματος να εκλέγονται βουλευτές οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Εμβρόντητοι είχαμε μάθει τότε ότι έτσι ανταμείβονταν τα πανεπιστήμια για τα αντιχουντικά μικρά και μεγάλα «πολυτεχνεία». Ανταμείβονταν οι καθηγητές και τιμωρούνταν με αποκλεισμό δεκάδες χιλιάδες δυνητικοί φοιτητές που έφευγαν στο εξωτερικό – ενώ η Ελλάδα τους απέκλειε, εκεί τους δέχονταν στα πανεπιστήμια.

Γιατί η χώρα μας είναι η μοναδική της Ένωσης που είχε και έχει κλειστό αριθμό εισακτέων στην ανώτατη εκπαίδευση. Έπρεπε να είναι σπάνιο αγαθό η γνώση για να βασιλεύουν αμαθείς και ημιμαθείς.

Πρόκειται για κατόρθωμα των πολιτικών μας: τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι παραδοχή της κυβέρνησης ότι, αντίθετα από ότι συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, δεν μπορεί να προσφέρει πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση σε όσους το αξίζουν. Όπως δεν μπόρεσαν οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις να φτιάξουν τρένα που να μη σκοτώνουν. Λιμάνια, αεροδρόμια τα ανέλαβαν ξένοι. Τα δικαστήρια είναι προβληματικά (και ας έχουμε τους περισσότερους δικαστές στην Ένωση), αστυνομία έχουμε μόνο για τα «υψηλά πρόσωπα» – αλλά αυτά δυστυχώς δεν γίνεται να τα αναλάβουν ιδιώτες.

Ας αφήσουμε λοιπόν να ανθίσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για να μπορέσουν να ανθίσουν τα νέα παιδιά σπουδάζοντας. Οι πολιτικοί μας, κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι, δεξιοί και αριστεροί, προοδευτικοί και συντηρητικοί, δεν μπόρεσαν να παράσχουν ανώτατη εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς – ας την αναλάβουν ιδιώτες.

                                                             "ΤΑ ΝΕΑ",01/03/24


ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ*

Μια διάταξη που θεσμοθετήθηκε στο πρώτο μετεμφυλιακό Σύνταγμα του 1952, προκειμένου να αποκλειστεί ο διορισμός αριστερών καθηγητών στα ΑΕΙ, εγκαθιδρύοντας κρατικό μονοπώλιο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την επικαλείται σήμερα η Αριστερά, με στόχο να διατηρήσει ενεργές τις εστίες αριστερόστροφων και ολοκληρωτικών αντιλήψεων και συμπεριφορών που έχει επιβάλει στα πανεπιστήμια με τη βία οργανωμένων δυναμικών μειοψηφιών και κουκουλοφόρων. Οι συνθήκες που επικρατούν σήμερα, ιδίως στα μεγάλα πανεπιστήμια, ακυρώνουν τον πυρήνα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που είναι η ελεύθερη κυκλοφορία ιδεών, παραβιάζοντας κατάφωρα τα άρθρο 16 του Συντάγματος που την κατοχυρώνει.

Εφαρμόζοντας το δόγμα «νόμος είναι το δίκιο του καταληψία», το ΚΚΕ και τα παρακολουθήματά του (ΣΥΡΙΖΑ, Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, κουκουλοφόροι) έχουν αναγορεύσει τις καταλήψεις σε «όπλο διεκδικητικού αγώνα». Η κατάληψη δημοσίου κτιρίου και η αναστολή λειτουργίας κρατικής υπηρεσίας είναι πράξη παράνομη και βαθιά αντικοινωνική. Η κατάληψη πανεπιστημίου δεν είναι μόνο παράνομη. Αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του άρθρου 16 του Συντάγματος, καθώς ακυρώνει τη βασική αποστολή του κράτους που είναι η παροχή παιδείας.

Η Αριστερά επικαλείται τη γνώμη συνταγματολόγων, προσκείμενων σ’ αυτή, που θεωρούν ότι η ίδρυση παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων που θεσμοθετεί το υπό συζήτηση νομοσχέδιο αντίκειται στη ρητή απαγόρευση του άρθρου 16. Αγνοεί τη γνώμη κορυφαίων συνταγματολόγων και νομικών, ανάμεσά τους Αντ. Μανιτάκης, Ν. Αλιβιζάτος, Ε. Βενιζέλος, Β. Σκουρής, που συμφωνούν ότι η σύγχρονη ερμηνεία του Συντάγματος, σύμφωνα με το Ενωσιακό και το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του ΣτΕ παρέχει τη δυνατότητα στον κοινό νομοθέτη να θεσμοθετήσει την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ. Το προβλέπει το άρθρο 28 του Συντάγματος που «αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».

Η κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν αποτελεί ζήτημα αντιπαράθεσης μεταξύ Κεντροδεξιάς και Αριστεράς. Είναι σύγκρουση μεταξύ μιας αναχρονιστικής Αριστεράς με την πραγματικότητα, τις διεθνείς εξελίξεις και τις κοινωνικές ανάγκες. Σε ένα κρεσέντο αναχρονισμού και οπισθοδρόμησης το ΚΚΕ ως παλαιοχριστιανική σέχτα απέρριψε, μέσα σε λίγες μέρες, μη κρατικά ΑΕΙ, επιστολική ψήφο και πολιτικό γάμο ομόφυλων ζευγαριών, ανταγωνιζόμενο τους πλέον ακραίους ιεράρχες.

Η συνύπαρξη κρατικών και μη κρατικών ΑΕΙ μόνο προς όφελος των δημοσίων πανεπιστημίων θα λειτουργήσει. Ο υγιής ανταγωνισμός πάντα λειτουργεί προς όφελος της κοινωνίας και της δημοκρατίας. Είμαι υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών ΑΕΙ γιατί είμαι υπέρμαχος της δημόσιας εκπαίδευσης. Θυμίζω ότι όταν η δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση λειτουργούσε αφοσιωμένη στην υπηρεσία της εθνικής παιδείας και όχι των κομμάτων, στην ιδιωτική προσέφευγαν μαθητές που αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της δημόσιας. Σήμερα οι συνθήκες έχουν αντιστραφεί. Γιατί η δημόσια εκπαίδευση συνθλίβεται στη μέγγενη συντεχνιακών και κομματικών συμφερόντων.

Εναντίον της ίδρυσης μη κρατικών ΑΕΙ συντάσσονται και τα ακροδεξιά κόμματα. Η εναντίωση και των δύο άκρων επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά ότι αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Η προσχώρηση στο μέτωπο της άρνησης των δύο άκρων και της Κεντροαριστεράς, έπειτα από πολλές παλινωδίες, έχει την εξήγησή της στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Μόνο το 1/3 των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ θεωρούν τον ηγέτη του κατάλληλο για πρωθυπουργό.

*Πρώην Υπουργός

...από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ",01/03/24

 
«Ναι» της αγοράς εργασίας σε μη κρατικά ΑΕΙ

Θετικοί οι εκπρόσωποι φορέων της οικονομίας, ενώ διαφωνούν 

διδάσκοντες και φοιτητές των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων

Διάσταση απόψεων των εκπροσώπων της ελληνικής οικονομίας με εκείνους των δημοσίων ΑΕΙ κατεγράφη χθες κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής του νομοσχεδίου για την ενίσχυση των δημοσίων ΑΕΙ και τη θεσμοθέτηση μη κρατικών.

Ενδεικτικά, κατά την παρέμβασή της η διευθύντρια Ανάπτυξης Ανθρωπίνου Δυναμικού του ΣΕΒ, Ντόρα Οικονόμου, τόνισε ότι «ο σύνδεσμος αξιολογεί ξεκάθαρα θετικά το νομοσχέδιο και υποστηρίζει κάθε οργανωμένη και συστηματική προσπάθεια της πολιτείας για ενίσχυση κάθε πτυχής της ανώτατης εκπαίδευσης, ειδικά της διασύνδεσής της με την αγορά εργασίας. Η προσπάθεια προετοιμασίας περισσότερων επαγγελματιών με γνώσεις αιχμής που στηρίζουν τον παραγωγικό μετασχηματισμό της χώρας, την καινοτομία, την υιοθέτηση τεχνολογιών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και την πράσινη μετάβαση σε ένα απαιτητικό παγκόσμιο τοπίο, είναι μια ιδιαίτερα θετική εξέλιξη».

Τρεις προϋποθέσεις

Ο ΣΕΒ υπογραμμίζει, ωστόσο, τη σημασία πλήρωσης τριών κρίσιμων προϋποθέσεων επιτυχίας του εγχειρήματος:

(α) Υιοθέτηση ενός αξιόπιστου μοντέλου διοίκησης και ελέγχου που διασφαλίζει την ποιότητα των προγραμμάτων σπουδών. (β) Αξιολόγηση του επιστημονικού και διδακτικού προσωπικού με γνώμονα τα ακαδημαϊκά τους αποτελέσματα.

(γ) Προσφορά προγραμμάτων σπουδών συνδεδεμένα με ειδικότητες και επαγγέλματα υψηλής ζήτησης στην αγορά εργασίας, ώστε να διασφαλίζεται και η επαγγελματική προοπτική των αποφοίτων.

Ο γενικός γραμματέας της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος (ΚΕΕΕ), Παναγιώτης Αγνιάδης, ανέφερε ότι «δηλώνουμε θετικά διακείμενοι στο νέο θεσμικό πλαίσιο και αναμένουμε, με την ψήφισή του, η Ελλάδα να προσελκύσει ένα μέρος της παγκόσμιας ζήτησης για πανεπιστημιακές σπουδές.

Με το καινούργιο θεσμικό πλαίσιο αναβαθμίζεται η σύζευξη ανώτατης εκπαίδευσης και επιστημονικών στελεχών επιχειρηματικότητας, μειώνοντας τη φυγή στο εξωτερικό ικανότατων μυαλών Ελλήνων φοιτητών, που παραμένουν στο εξωτερικό και ενώ το ελληνικό επιχειρείν τούς έχει ανάγκη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, μετά την αύξηση των επενδύσεων στη χώρα μας. Η αγορά εργασίας και οι ελληνικές επιχειρήσεις έχασαν σοβαρό στελεχιακό δυναμικό από τη νέα γενιά, η οποία σπούδασε στο εξωτερικό, καθώς οι ξένες επιχειρήσεις εντόπισαν και προσείλκυσαν Ελληνες φοιτητές».

Στην άλλη πλευρά ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ), Ιωάννης Σεϊμένης, ανέφερε ότι «η ομοσπονδία έχει διατυπώσει τη σταθερή της στάση ενάντια στην παράκαμψη ή κατάλληλη ανάγνωση ή δυναμική και αιτιολογική ερμηνεία του άρθρου 16 του Συντάγματος για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Θεωρούμε ότι η ύπαρξη έστω και αμφιβολιών επί της συνταγματικότητας των προτεινόμενων διατάξεων, για την αδειοδότηση και λειτουργία των Νομικών Προσώπων Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΝΠΠΕ), καθιστά τη συνταγματική αναθεώρηση ως την πλέον αρμόζουσα προσέγγιση στο εν λόγω ζήτημα... Οι προτεινόμενες διατάξεις για τα παραρτήματα ΝΠΠΕ θέτουν κάποια ελάχιστα κριτήρια αδειοδότησης και λειτουργίας τους. Τα κριτήρια αυτά, όμως, θα πρέπει να διευρυνθούν, να αυστηροποιηθούν και να καταστούν ισότιμα των αντίστοιχων που ισχύουν για τα δημόσια πανεπιστήμια».

Φωνές διαμαρτυρίας

Τέλος, ο αντιπρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Αλέξανδρος Θεολόγου, που θα μπορούσε να λεχθεί ότι εκπροσώπησε τους φοιτητές (την ίδια στιγμή που έξω από τη Βουλή ήταν σε εξέλιξη ένα ακόμη φοιτητικό συλλαλητήριο), ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων: «Εδώ και δύο μήνες η πλειονότητα των φοιτητικών συλλόγων της χώρας έχει καταδικάσει αυτό το απαράδεκτο νομοσχέδιο. Το 70% των φοιτητών διαφωνεί με την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ. Παράλληλα, στέλνουμε κραυγή αγωνίας για τις σπουδές μας... Λέτε ότι τα 170 άρθρα του νομοσχεδίου αφορούν δημόσια πανεπιστήμια. Τι ακριβώς περιλαμβάνουν; Γιατί δεν είδαμε ούτε λέξη για προσλήψεις μόνιμου διδακτικού προσωπικού, για ανακαίνιση των υποδομών. Γνωρίζετε ότι στην Αττική το Πάντειο, το Γεωπονικό, το Πανεπιστήμιο Πειραιά, το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής δεν έχουν φοιτητικές εστίες; Οτι για εμάς στο ΕΚΠΑ οι εστίες καλύπτουν μόλις το 9% των φοιτητών που είναι από επαρχία; Και την ίδια στιγμή πληρώνουμε πανάκριβα ενοίκια. Γνωρίζετε ότι στα περισσότερα ιδρύματα, τα μεταπτυχιακά έχουν δίδακτρα και μάλιστα πανάκριβα; Γιατί δεν τα καταργείτε;».

Τα προβλήματα πανεπιστημίων

Η έλλειψη χρηματοδότησης, τα ελλείμματα στις υποδομές και τα περιστατικά βίας είναι τα κύρια προβλήματα των ελληνικών πανεπιστημίων, σύμφωνα με πανελλαδική δημοσκόπηση της εταιρείας ALCO σε δείγμα 1.000 ατόμων, την περίοδο 8-13 Φεβρουαρίου. Μάλιστα, τα ποσοστά για τα τρία ζητήματα που χρήζουν αντιμετώπισης είναι περίπου τα ίδια (30%, 28% και 27% αντιστοίχως). Αντιθέτως, μόνο το 4% θεωρεί ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το κύρος και το επίπεδο σπουδών. Στην ερώτηση πόσο υψηλό είναι το επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημίων, οι περισσότεροι (46%) απάντησαν αρκετά, στοιχείο που δεν δείχνει ενθουσιασμό. Βέβαια, το 24% των ερωτηθέντων απάντησε ότι το επίπεδο των ελληνικών ΑΕΙ είναι πολύ υψηλό, ενώ το 22% «λίγο» και το 4% «καθόλου». Επίσης, το 79% θεωρεί ότι η πρώτη προτεραιότητα της πολιτείας πρέπει να είναι η ενίσχυση των δημοσίων πανεπιστημίων. Μεταξύ των ελληνικών πανεπιστημίων, σε όλους τους δείκτες αναγνωρισιμότητας και κύρους (σε επίπεδο πρώτης αυθόρμητης ανάκλησης) ξεχωρίζει το Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), ακολουθούμενο από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η έρευνα διενεργήθηκε για λογαριασμό του ΕΚΠΑ.