οι κηπουροι τησ αυγησ

Τρίτη 3 Μαρτίου 2020

ΠΤΕΡΑΡΧΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΚΡΕΚΑΣ (1936-2020)


Με την ευχή «καλή προσγείωση στην αιωνιότητα» που δανείζομαι από ανάρτηση φίλου Πτεράρχου από τον ιστότοπο του ΣΑΣΙ στο fb, αποχαιρετώ με πόνο ψυχής τον Πτέραρχο Στέφανο Σκρέκα που κηδεύεται αύριο, Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020, στους Θρακομακεδόνες. 

Όχι εγώ δεν υπήρξα Αεροπόρος, Σμηνίας απλός υπήρξα στην ΠΑ, όπου υπηρέτησα τη θητεία μου, πράγμα που τού το χρωστάω: Τού τηλεφώνησε ο πατέρας μου,  του Στέφανου, Υπασπιστή ΠΑ τότε του ΥΕΘΑ αειμνήστου Ευάγ. Αβέρωφ, εν όψει στράτευσής μου τον Ιούλιο του 1979, μήπως και επιλεγώ γιά Δόκιμος Αξιωματικός. «Οχι, θείε μου, αυτό αποκλείεται, ήταν η απάντησή του, αλλά να τον φέρω να υπηρετήσει στην Αεροπορία» φακέλλου γαρ. Και όπως το είπε, το έκανε. Κι όταν το Σεπτέμβριο του 1980 με «συνέλαβαν» στο Φεστιβάλ της «ΑΥΓΗΣ» στο ΄Αλσος Νέας Σμύρνης, γεγονός που οδήγησε σε άμεση δυσμενή μετάθεσή μου μετά από εντολή του Α2/ΓΕΑ, φρόντισε και μετατέθηκα στην 117ΠΜ (Ανδραβίδα), όπου είχε αναλάβει Διοικητής, από όπου και απολύθηκα τον Ιούλιο το 1981. 

΄Ηξερε ο αγαπητός μας, οικογενειακώς, Στέφανος ότι ήμασταν «απέναντι» στα πολιτικά, με εκείνον να έχει χάσει τον ιερέα-πατέρα του, στις δύσκολες-σκοτεινές ημέρες μετά την απελευθέρωση...Αλλά...Αλλά, όταν σε προγενέστερο χρόνο είχε συναντήσει ο πατέρας μου τη γυναίκα του, εξ ίσου αγαπητή μας Γεωργία, σε κάποια κηδεία, πως τόφερε η κουβέντα τής είπε ο πατέρας μου γιά την ποιητική του συλλογή «Μαρτυρίες-Ημερόλόγιο Στρατοπέδων» που είχε κυκλοφορήσει, (και) Μακρονησιώτης ο ίδιος, με αδελφό-τσαγκάρη που χάθηκε σε κάποιο βουνό με το δεύτερο αντάρτικο.Κι όπως μάς είχε πεί, έσπευσε νο προμηθευθεί την ποιητική συλλογή του αριστερού Χαρίλαου Μηχιώτη από βιβλιοπωλείο της Πάτρας. 

Αυτός ήταν ο Στέφανος Σκρέκας που εγώ κρατώ και θα συνεχίσω να κρατώ στην μνήμη μου: άνθρωπος γλυκύς και ανεκτικός, με σεβασμό στον απέναντι και σε ό,τι μπορούσε να πρεσβεύει, σε μία χώρα ακόμη-τότε έστω- υπό το βαθύ χωρισμό μιάς εμφύλιας σύρραξης, με τον ίδιο από την πλευρά των «νικητών». Είχε τη μεγαλοσύνη να αίρεται πάνω από τους χωρισμούς και τις διαιρέσεις κι αυτό θα αποτελεί το αποτύπωμά του. Ως Αεροπόρο δεν μπορώ να τον κρίνω, αλλά από όλα όσα είχα ακούσει, αλλά και τα λίγα που είχα δει και αντιληφθεί κατά την βραχεία παραμονή μου στην 117ΠΜ, συγκλίνουν σε μία ευδόκιμη παρουσία κατά την πολυετή σταδιοδρομία του στην ΠΑ, ως Ιπτάμενος. 

Ευτύχησε να έχει τη Γεωργία, εξαιρετική σύζυγο και να ζήσει με εξαιρετικά παιδιά και το γαμπρό του, Αεροπόρο επίσης, Κώστα Τζαβέλλα, να αφήνει ομοίως εξαιρετικό απότύπωμα στην ΠΑ, από όπου αποστρατεύθηκε πρόωρα. Καλό σου ταξίδι, αγαπητέ μου, αγαπητέ μας Στέφανε...

Μιλούσαμε κάθε χρόνο ανήμερα της γιορτής σου κι ο τόνος της φωνής σου «επρόδιδε» το γλυκό σου χαρακτήρα, την ανθρωπιά που σε διέκρινε, πέρα και πάνω από τις όποιες διαφορές και ιδεολογίες. Σε ασπάζομαι, Στέφανε. 

Ο Σμίας της περιόδου 1979-1981, με ΑΣΜΑ 75/7948. 

«Καλή προσγείωση στην αιωνιότητα»...

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

1 σχόλιο: