".... Ο ίδιος ο απέχων δεν στέργει να προικίσει την αποχή του με το σκεπτικό μιας διαφωνίας. Αλλοτε την ντύνει με προφάσεις –περί ανειλημμένων οικογενειακών υποχρεώσεων– και άλλοτε με εκδηλώσεις ενός εύθικτου εγωισμού – «εγώ δεν δίνω εξηγήσεις». Δεν θα ήταν σόλοικο να μετέφραζε από μόνο του το κόμμα ως διαφορετική, και δη κολάσιμη, άποψη αυτές τις ιδιοσυγκρασιακές ριπές; Η αφωνία δεν είναι διαφωνία. Αν θέλει, βέβαια, κανείς να ανακαλύψει τη διαφωνία, θα πρέπει πάλι να διαβάσει πίσω από τις γραμμές, τις προειδοποιητικές βολές που στοχεύουν ήδη να δαιμονοποιήσουν προληπτικά μια προσφυγή στη Χάγη και ένα συμβιβασμό με την Τουρκία. Οσο όμως αυτή η εσωκομματική αμφισβήτηση της εξωτερικής πολιτικής δεν διατυπώνεται ρητά, οι απουσίες από το Κοινοβούλιο δεν είναι τίποτε περισσότερο από δολιοφθορές ενός προσωπικού ρεβανσισμού..."

Από "ΤΑ  ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

και την "Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 01-02/02/20

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 01/02/20

"Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 01/02/20