"...Το άσυλο ως έννοια ανακαλύφθηκε για να περιφρουρήσει την ακαδημαϊκή ελευθερία. Η αποτελεσματική προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας προϋποθέτει την κατάργηση οποιασδήποτε μορφής ασύλου που δεν είναι ακαδημαϊκό. Η ακαδημαϊκή ελευθερία είναι ιερή εντός του Πανεπιστημίου και αυτή θα πρέπει να προστατεύεται και όχι αυτοί που την παραβιάζουν και την προσβάλλουν καταχρώμενοι την έννοια του ασύλου. Η ακαδημαϊκή ελευθερία θα πρέπει να προστατεύεται εντός του Πανεπιστημίου απέναντι σε οποιουσδήποτε επιχειρούν να την προσβάλουν ή να την καταλύσουν, είτε πρόκειται για όργανα του Κράτους είτε για τρίτους που δεν έχουν σχέση με την πανεπιστημιακή κοινότητα, ή ακόμη και για μέλη αυτής της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας, που αναγνωρίζουν στον εαυτό τους το δικαίωμα να ασκούν βία (λεκτική, ψυχολογική, σωματική) εντός του πανεπιστημίου για να επιβάλλουν τις αποφάσεις τους στο όνομα ακριβώς του ασύλου..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 12/03/19

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Γ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ*

Δεν προτίθεμαι να αναλύσω τη νομική ή συνταγματική επιταγή που σχετίζεται με την έννοια της ανομίας και της παραβατικότητας στα πανεπιστήμια, αλλά, ως πανεπιστημιακός που θεωρεί τον χώρο αυτό σαν το δεύτερο σπίτι του, θα προσπαθήσω να θέσω ένα κρίσιμο ζήτημα, η επίλυση του οποίου θα έχει πολλαπλασιαστικό όφελος για το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Το ζήτημα της ασφάλειας αφορά την προστασία τριών αγαθών, που πρέπει να τα διακρίνουμε και να μην τα συγχέουμε:

• Αφορά κατ' αρχάς την ακαδημαϊκή ελευθερία, η οποία εγγυάται την τέλεση των καθηκόντων μας.
• Αφορά την προστασία της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της περιουσίας των χρηστών της πανεπιστημιούπολης.
• Αφορά την προστασία της πανεπιστημιακής περιουσίας.

Το ζήτημα της ασφάλειας γενικώς προσκρούει στην ταλαιπωρημένη έννοια του ασύλου. Το άσυλο ως έννοια ανακαλύφθηκε για να περιφρουρήσει την ακαδημαϊκή ελευθερία. Η αποτελεσματική προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας προϋποθέτει την κατάργηση οποιασδήποτε μορφής ασύλου που δεν είναι ακαδημαϊκό. Η ακαδημαϊκή ελευθερία είναι ιερή εντός του Πανεπιστημίου και αυτή θα πρέπει να προστατεύεται και όχι αυτοί που την παραβιάζουν και την προσβάλλουν καταχρώμενοι την έννοια του ασύλου. Η ακαδημαϊκή ελευθερία θα πρέπει να προστατεύεται εντός του Πανεπιστημίου απέναντι σε οποιουσδήποτε επιχειρούν να την προσβάλουν ή να την καταλύσουν, είτε πρόκειται για όργανα του Κράτους είτε για τρίτους που δεν έχουν σχέση με την πανεπιστημιακή κοινότητα, ή ακόμη και για μέλη αυτής της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας, που αναγνωρίζουν στον εαυτό τους το δικαίωμα να ασκούν βία (λεκτική, ψυχολογική, σωματική) εντός του πανεπιστημίου για να επιβάλλουν τις αποφάσεις τους στο όνομα ακριβώς του ασύλου.

Πράγμα διακριτό επίσης είναι και η προστασία της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της περιουσίας των χρηστών της πανεπιστημιούπολης. Στο πλαίσιο αυτό, τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν είναι αυτά της προφύλαξης κατ' αρχήν, και της καταστολής, στη συνέχεια, σε περίπτωση διάπραξης σχετικών αδικημάτων εντός της πανεπιστημιούπολης. Η καταστολή στην περίπτωση αυτή είναι ζήτημα της δημόσιας δύναμης. Τα μέτρα πρόληψης είναι της δικής μας αρμοδιότητας και πρέπει να τα λάβουμε με οποιοδήποτε κόστος. Η πανεπιστημιούπολη ανήκει στους χρήστες της, στους οποίους και θα πρέπει να είναι προσβάσιμη, όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο.



Η ανοχή μας, συνεπώς, απέναντι στην κάθε μορφής κακομεταχείριση που υφίσταται ο χώρος μας θα πρέπει να είναι μηδενική. Πρόκειται για ένα κεντρικό πρόβλημα, που χρωματίζει αρνητικά την ίδια την καθημερινότητά μας, στο μέτρο που καλούμαστε να δουλέψουμε και να δημιουργήσουμε σ' έναν χώρο υποβαθμισμένο, στον οποίο η παραμικρή βελτιωτική παρέμβαση μπορεί ανά πάσα στιγμή να ακυρωθεί, με αποτέλεσμα τη σπατάλη των χρημάτων του έλληνα φορολογούμενου.

Μπορούμε και πρέπει να σκεφτούμε αλλιώς. Μπορούμε και πρέπει να αλλάξουμε τις απαρχαιωμένες λογικές. Εδώ, τώρα, όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα μαζί.

*Πρόεδρος του Τμήματος Κτηνιατρικής στη Σχολή Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ, υποψήφιος πρύτανης