Από "ΤΑ ΝΕΑ" και...
Λίγο οι δηλώσεις του Νίκου Παππά, που ανέφεραν πως η «ξακουστή Μακεδονία» είναι αυτή «των γειτόνων», λίγο οι φήμες περί απαγόρευσης, το «Μακεδονία ξακουστή» μετατράπηκε σε σημείο αναφοράς των φετινών παρελάσεων για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου - κυρίως για τους πολίτες που εξέφρασαν την αντίθεσή τους με την πολιτική της κυβέρνησης όσον αφορά τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το εμβατήριο ακούστηκε κανονικά ανά την Ελλάδα, ακόμα και στη στρατιωτική παρέλαση της Αθήνας από την μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, όπως τραγουδήθηκε και στην παρέλαση του Πειραιά.
Η συζήτηση για το εμβατήριο και το αν και κατά πόσο θα παιζόταν κατά τη διάρκεια των παρελάσεων ξεκίνησε όταν έγινε γνωστό το επίσημο έγγραφο του διοικητή της Μονάδας Υποβρυχίων Αποστολών, το οποίο απαγόρευε τα συνθήματα - απαγόρευση που θεωρήθηκε πως επεκτεινόταν και στο «Μακεδονία ξακουστή». Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ίσχυσε στην πράξη, καθώς το εμβατήριο παίχτηκε παντού. Στη Βέροια, για παράδειγμα, πολιτιστικές οργανώσεις Ποντίων, σπάζοντας το πρωτόκολλο, τραγούδησαν τους γνωστούς στίχους μπροστά στους επισήμους και στον υφυπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Αγγελο Τόλκα. Στην αντιπαράθεση πήρε θέση και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς. «Η Συμφωνία των Πρεσπών σταμάτησε την παραποίηση της ιστορίας», ανέφερε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Ασφαλώς, λοιπόν, η Μακεδονία του Μεγαλέξαντρου είναι ελληνική», επεσήμανε με νόημα.
...την "Εφ.Συν"
Λίγο οι δηλώσεις του Νίκου Παππά, που ανέφεραν πως η «ξακουστή Μακεδονία» είναι αυτή «των γειτόνων», λίγο οι φήμες περί απαγόρευσης, το «Μακεδονία ξακουστή» μετατράπηκε σε σημείο αναφοράς των φετινών παρελάσεων για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου - κυρίως για τους πολίτες που εξέφρασαν την αντίθεσή τους με την πολιτική της κυβέρνησης όσον αφορά τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το εμβατήριο ακούστηκε κανονικά ανά την Ελλάδα, ακόμα και στη στρατιωτική παρέλαση της Αθήνας από την μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, όπως τραγουδήθηκε και στην παρέλαση του Πειραιά.
Η συζήτηση για το εμβατήριο και το αν και κατά πόσο θα παιζόταν κατά τη διάρκεια των παρελάσεων ξεκίνησε όταν έγινε γνωστό το επίσημο έγγραφο του διοικητή της Μονάδας Υποβρυχίων Αποστολών, το οποίο απαγόρευε τα συνθήματα - απαγόρευση που θεωρήθηκε πως επεκτεινόταν και στο «Μακεδονία ξακουστή». Κάτι τέτοιο, όμως, δεν ίσχυσε στην πράξη, καθώς το εμβατήριο παίχτηκε παντού. Στη Βέροια, για παράδειγμα, πολιτιστικές οργανώσεις Ποντίων, σπάζοντας το πρωτόκολλο, τραγούδησαν τους γνωστούς στίχους μπροστά στους επισήμους και στον υφυπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Αγγελο Τόλκα. Στην αντιπαράθεση πήρε θέση και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς. «Η Συμφωνία των Πρεσπών σταμάτησε την παραποίηση της ιστορίας», ανέφερε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Ασφαλώς, λοιπόν, η Μακεδονία του Μεγαλέξαντρου είναι ελληνική», επεσήμανε με νόημα.
...την "Εφ.Συν"
Η απάντηση βρίσκεται στο βιβλίο της Μαρίκας Ρόμπου-Λεβίδη «Επιτηρούμενες ζωές: Μουσική, χορός και διαμόρφωση της υποκειμενικότητας στη Μακεδονία» (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια).
Η συγγραφέας αναγνωρίζει φυσικά πως το τραγούδι έχει λάβει διαστάσεις ύμνου της μακεδονικότητας. Η ίδια θεωρεί ωστόσο πως «πρόκειται για το πιο ηχηρό παράδειγμα πολιτισμικής κατασκευής». Και εξηγεί γιατί το λέει αυτό:
1) Μουσικολογικά δεν πρόκειται για «παραδοσιακή» μελωδία.
2) Κινησιολογικά, το χορευτικό βήμα παρουσιάζει έλλειμμα εντοπιότητας, δημιουργικής φαντασίας και «αυθεντικότητας».
3) Μορφολογικά, ο στίχος δεν παραπέμπει στις συμβάσεις του δημοτικού τραγουδιού.
4) Το περιεχόμενο του στίχου επίσης διαφέρει από αυτό των δημοτικών τραγουδιών και είναι καθαρά εθνικιστικού χαρακτήρα.
Το απόσπασμα από το βιβλίο της Μαρίκας Ρόμπου-Λεβίδη το παρέθεσε παλιότερα στην Καθημερινή ο Παντελής Μπουκάλας. Επίσης, κατά τον μουσικολόγο Μάρκο Δραγούμη, η μουσική του «Μακεδονία ξακουστή» αντλεί από σεφαραδίτικο τραγούδι, που δημιουργήθηκε για τα εγκαίνια του πρώτου εβραϊκού σχολείου της Θεσσαλονίκης, το 1873.
Συμπέρασμα της Μαρίκας Ρόμπου-Λεβίδη: «Μία μελωδία που πρωτοακούστηκε στην πολυεθνοτική Θεσσαλονίκη του τέλους του 19ου αιώνα» μετατράπηκε με τον καιρό σε ένα «υποσχόμενο σύμβολο της φαντασιακής μακεδονικότητας και ελληνικότητας».
Με τις υγείες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου