"...Δύσκολα όμως γίνονται κυβερνητικές πολιτικές τα προεκλογικά συνθήματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική: η κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα διαπίστωσε το 2015 ότι δεν αρκούσε η επίκληση της «δημοκρατικής αρχής» για να κάνει πράξη το πρόγραμμά της έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης γιατί προσέκρουε στη «δημοκρατική αρχή» άλλων χωρών - δηλαδή, στη βούληση άλλων κυβερνήσεων. Είχε κάτι το αυτοκρατορικό η απαίτηση να επιβληθεί η δική μας πολιτική βούληση πάνω σε αυτή άλλων, δεν είχε;..."

"ΤΑ ΝΕΑ", 28/03/19

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

Μετά τη «Γαλάζια Πατρίδα», μετά τη Σμύρνη «που έριξε τους γκιαούρηδες στη θάλασσα», ο Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε πως ίσως κάνει ξανά τέμενος την Αγία Σοφία και ίσως μετονομάσει ξανά το Βυζάντιο (ή Δευτέρα Ρώμη ή Νέα Ρώμη ή Κωνσταντινούπολη ή Ιστάνμπουλ) σε «Ισλάμ Μπολ» - που σημαίνει «άφθονο Ισλάμ», διαβάσαμε.

Ολα αυτά είναι πρωτίστως προεκλογικοί παροξυσμοί γιατί έχουν αυτοδιοικητικές εκλογές την Κυριακή στην Τουρκία· είναι αντίστοιχοι με τους παροξυσμούς διαφόρων δικών μας που για εκλογικά οφέλη κάνουν σημαία τους τη «μία και μοναδική Μακεδονία». Δυστυχώς, οι «πλατιές λαϊκές μάζες» ακούν πάντα με ευχαρίστηση τα εθνικιστικά συνθήματα γιατί όλοι μας έχουμε γαλουχηθεί στην ιδεολογία του «έθνους-κράτους». Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για επεκτατικές, αυτοκρατορικές επιδιώξεις, ακόμα και όταν εκφέρονται σαν αμυντικές πολιτικές απέναντι σε αρπακτικούς ξένους - όπως ακριβώς κάνει ο Ταγίπ Ερντογάν.

Δύσκολα όμως γίνονται κυβερνητικές πολιτικές τα προεκλογικά συνθήματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική: η κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα διαπίστωσε το 2015 ότι δεν αρκούσε η επίκληση της «δημοκρατικής αρχής» για να κάνει πράξη το πρόγραμμά της έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης γιατί προσέκρουε στη «δημοκρατική αρχή» άλλων χωρών - δηλαδή, στη βούληση άλλων κυβερνήσεων. Είχε κάτι το αυτοκρατορικό η απαίτηση να επιβληθεί η δική μας πολιτική βούληση πάνω σε αυτή άλλων, δεν είχε;



Η κυβέρνηση της Τερίζα Μέι διαπιστώνει και αυτή ότι δεν αρκεί να υπόσχεσαι ότι θα τηρήσεις τα αποτελέσματα δημοψηφισμάτων. Αλλά και το Βρετανικό Κοινοβούλιο διαπιστώνει συνεχώς το ίδιο, ψηφίζοντας κάθε τόσο τι θέλει να γίνει (π.χ., όχι σκληρό Brexit) «ξεχνώντας» ότι σε αυτό πρέπει να συμφωνήσει και η Ευρωπαϊκή Ενωση: «σαν να ψηφίζουν οι επιβάτες του "Τιτανικού" να φύγει το παγόβουνο», περιέγραψε προσφυώς την κατάσταση ο ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε. Το ίδιο ακριβώς ψηφίζαμε και εμείς το 2015.

Πολιτική αυτονομία έναντι της ΕΕ για να ξαναγίνει η Βρετανία «αυτό που ήταν» διεκδικούσαν οι πολιτικοί της: ο «αυτοκρατορικός μύθος» βρισκόταν πίσω και από το Brexit· πολιτικών, που τον έκαναν και λαϊκό μύθο. Της ίδιας της βασίλισσας Ελισάβετ, που στήριξε το Leave. Κατά τον ίδιο τρόπο που ο δικός μας Κωνσταντίνος της εποχής του Διχασμού ονειρευόταν να εισέλθει έφιππος στην Πόλη - αλλά χωρίς τη συνοδεία του Βενιζέλου, αυτό ήταν το πρόβλημά του· γιατί φοβόταν μήπως του πάρει τη θέση.

Πολλοί λοιπόν είναι οι πολιτικοί που ονειρεύονται να γίνουν αυτοκράτορες, με τους περιορισμούς στην έννοια της αυτοκρατορίας που θέτει ο 21ος αιώνας. Ευτυχώς, υπάρχουν παγόβουνα στον δρόμο τους.