"...Σαν να λειτουργεί ένας άλλου είδους κόφτης, που θέλει να επιβάλει με περισσή αυστηρότητα, η οποία καταλήγει να υποτιμά τη νοημοσύνη της κοινωνίας, μία –και μόνο μία– εκδοχή των πραγμάτων. Η καθεστωτική αυτή αντίληψη απεχθάνεται ό,τι εξέχει, διαφέρει, δεν ελέγχεται, δεν αναγνωρίζεται ως οικείο, «δικό μας». Εξ ου και η προσφώνηση «συντρόφισσα» στο συγχαρητήριο μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ προς τη μητέρα της Στεφανίδη. Διπλή η απογοήτευση, λοιπόν, όταν η κόρη δεν απέδωσε τον πρέποντα σεβασμό στο κόμμα, εκφράζοντας τη δική της άποψη..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"


                                                           "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"- 27/08/16

Κανονικοί άνθρωποι σε μια ακανόνιστη χώρα:

Της Μαρίας Κατσουνάκη

Δεν μπορέσαμε να χαρούμε τη νίκη των ολυμπιονικών έτσι όπως σκιάστηκε από θλιβερά παρατράγουδα. Κάτι η απαξιωτική αναφορά στην Κατερίνα Στεφανίδη από την κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, «Αυγή», κάτι ορισμένες προσβλητικές αναρτήσεις στο Διαδίκτυο, κάτι η «παράλειψη» να προσκληθεί η Αννα Κορακάκη στην προχθεσινή τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο, κάτι η επίθεση στον Πύρρο Δήμα (από την ίδια εφημερίδα), συρρικνώθηκε η γιορτή τροφοδοτώντας τον διχασμό.

Σαν να λειτουργεί ένας άλλου είδους κόφτης, που θέλει να επιβάλει με περισσή αυστηρότητα, η οποία καταλήγει να υποτιμά τη νοημοσύνη της κοινωνίας, μία –και μόνο μία– εκδοχή των πραγμάτων. Η καθεστωτική αυτή αντίληψη απεχθάνεται ό,τι εξέχει, διαφέρει, δεν ελέγχεται, δεν αναγνωρίζεται ως οικείο, «δικό μας». Εξ ου και η προσφώνηση «συντρόφισσα» στο συγχαρητήριο μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ προς τη μητέρα της Στεφανίδη. Διπλή η απογοήτευση, λοιπόν, όταν η κόρη δεν απέδωσε τον πρέποντα σεβασμό στο κόμμα, εκφράζοντας τη δική της άποψη.

Οι δηλώσεις των ολυμπιονικών συνέκλιναν σε ένα και μόνο: στην πολλή δουλειά που απαιτείται για να κατακτήσει κανείς τον στόχο του. Νέοι άνθρωποι όλοι τους, εξέφρασαν με καθαρότητα, αμεσότητα και σαφήνεια τον τρόπο που βλέπουν τη νίκη, τον εαυτό τους, τις επιδόσεις τους. «Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό. Εχω δουλέψει πάρα πολύ. Δουλειά και υπομονή», επαναλαμβάνει διαρκώς ο Λευτέρης Πετρούνιας. Αγαπούν την Ελλάδα που εκπροσωπούν, είναι προσηλωμένοι στο αντικείμενό τους, δοκιμάζουν καθημερινά τα όρια και τις αντοχές τους. Κανονικοί άνθρωποι σε μια ακανόνιστη χώρα. Αριστοι, γιατί η επίδοσή τους δεν εξαρτάται από κανέναν κομματικό μηχανισμό παρά μόνο από το «χρονόμετρο». Δεν βασίζεται σε κονέ· δεν γίνεσαι πρωταθλητής άμα έχεις μόνο την εύνοια της όποιας εξουσίας. Η αξιοκρατία είναι αναπόφευκτη, παρά τις αντίξοες συνθήκες ή το όποιο παρασκήνιο. Αξιολογούνται καθημερινά κι αυτό προσφέρει κατακτημένη αυτοπεποίθηση και ελευθερία.

Επεσε στην κυβέρνηση συσσωρευμένη, μάλλον, η δόση ανεξαρτησίας νέων ανθρώπων που έχουν μάθει να εμπιστεύονται τον προπονητή και τις δυνάμεις τους. Η μόνη ιδεολογία που υπηρετούν είναι η αριστεία, η μόνη γραμμή που υπερασπίζονται είναι αυτή η οποία θα τους οδηγήσει στο νήμα. Είναι η μόνη κανονικότητα που μπορεί να έχει αποτελέσματα, γιατί λειτουργεί με κανόνες, όχι με κόφτες.