Το κύριο θέμα από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"
και τα εσωτερικά του αναπτύγματα
"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 27-28/08/16
"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 27-28/08/16
Πώς η κυβέρνηση έβαλε
τρικλοποδιά στον εαυτό της
(τίτλος ηλεκτρονικής έκδοσης)
Η μάχη του φθινοπώρου αρχίζει τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες, όπου οι υπουργοί Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος και Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης θα συναντηθούν με τον επίτροπο Μοσκοβισί και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης θα συμμετάσχει στο EuroWorking Group, το οποίο θα προετοιμάσει το Eurogroup της 8ης Σεπτεμβρίου.
Η ελληνική πλευρά έχει πολλά να διεκδικήσει: από το χαμήλωμα του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα μετά το 2018, ώστε να χαλαρώσει λίγο η λιτότητα, ώς την αποτροπή της πλήρους φιλελευθεροποίησης στην αγορά εργασίας, στο πλαίσιο της δεύτερη αξιολόγησης.
Κατάφερε, όμως, να βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό της και να αναδείξει ένα θέμα του 2010 σε καθοριστικό παράγοντα της διαπραγμάτευσης του 2016, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές.
«ΔΥΣΚΟΛΟ» ΠΡΟΣΩΠΟ. Ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ είναι ένα «δύσκολο» πρόσωπο, λένε όσοι τον γνωρίζουν, ακόμη και στην Κομισιόν. Ομως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν είναι αυτός που μας έβαλε στο Μνημόνιο. Ανέλαβε καθήκοντα τον Αύγουστο του 2010, ενώ στο Μνημόνιο μπήκαμε τον Μάιο του 2010, με το έλλειμμα του 2009 να βρίσκεται ήδη στο 13% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat που είχε τότε αρχίσει να ξεσκονίζει για τα καλά τα «τεφτέρια» των στατιστικών μας. Αργότερα, επί θητείας του, έπειτα από διάφορους επανυπολογισμούς, το έλλειμμα του 2009 διαμορφώθηκε τελικά στο 15,6% του ΑΕΠ, αλλά αυτό δεν άλλαξε τίποτα ως προς το καθεστώς υπαγωγής μας στο Μνημόνιο.
Το γιατί βρέθηκε ο Γεωργίου κατηγορούμενος και μάλιστα για κακούργημα και ταλαιπωρείται μέχρι σήμερα, είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού παραγόντων, που αρχίζουν από την αντιπάθεια που αναπτύχθηκε με συγκεκριμένα πρόσωπα του τότε Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ και καταλήγουν στην προσπάθεια της καραμανλικής πτέρυγας της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αθωώσει τη διακυβέρνηση Καραμανλή για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό που οδήγησε στο Μνημόνιο. Οσο κι αν ακούγεται παράλογο, θεωρούν ότι μπορούν να φορτώσουν το φούσκωμα του ελλείμματος στον Γεωργίου.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές ότι θέλησε να εκμεταλλευθεί αυτόν το διχασμό στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επιπλέον, ταίριαζε γάντι στο λαϊκιστικό προφίλ της - ή τουλάχιστον ορισμένων στελεχών της - να ενοχοποιήσει τον προερχόμενο από το ΔΝΤ τεχνοκράτη και να εγείρει ερωτηματικά για το αν ήταν όντως το έλλειμμα τόσο υψηλό και αν έπρεπε να πάρουμε τόσο σκληρά μέτρα ή όλο αυτό ήταν αποτέλεσμα κάποιας συνωμοσίας.
Οι σχετικές δηλώσεις, όμως, κυβερνητικών στελεχών ξεχείλισαν το ποτήρι για την Κομισιόν. Μιλώντας στον ραδιοσταθμό Στο Κόκκινο ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς είπε χαρακτηριστικά ότι είναι ευκαιρία να διερευνηθεί «πώς και εάν διογκώθηκαν τα ελλείμματα για να υπάρξουν προσχεδιασμένες πολιτικές αποφάσεις, για να υπάρξει η υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο».
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΣΤΑΣΗ. Για την Κομισιόν, αλλά και για τους δανειστές συνολικά, η αμφισβήτηση του μεγέθους του ελλείμματος είναι απαράδεκτη, γιατί όπως είπε και η αρμόδια επίτροπος Μαριάνε Τίσεν στη συνέντευξή της στα «ΝΕΑ», την Πέμπτη, «δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία για την ακρίβεια των στοιχείων στα οποία βασίζεται το Μνημόνιο». Οπως υπενθυμίζουν αναλυτές, 19 Κοινοβούλια των χωρών της ευρωζώνης ενέκριναν δάνεια με βάση εκείνα τα στοιχεία, τα οποία δεν μπορεί τώρα να αμφισβητούνται.
Σύμφωνα με πηγή της Κομισιόν, στις Βρυξέλλες είναι αποφασισμένοι να κρατήσουν το θέμα ψηλά. Αυτό φάνηκε, άλλωστε, από το ύφος της ανακοίνωσης, που έγινε εν μέσω θερινών διακοπών ακόμη για την Κομισιόν. Σημειώνουν μάλιστα με νόημα πως δεν είναι τυχαία η συνυπογραφή της σχετικής επιστολής προς τον Τσακαλώτο από τον επίτροπο Πιερ Μοσκοβισί, τον θεωρούμενο ως πιο στενό φίλο της Ελλάδας αυτή τη στιγμή στην Επιτροπή.
Κάπως έτσι το θέμα μπήκε εμβόλιμο στη διαπραγμάτευση του φθινοπώρου. Θα είναι στην ατζέντα του Eurogroup της 8ης Σεπτεμβρίου, ενώ θα απασχολήσει και τη δεύτερη αξιολόγηση του Οκτωβρίου, καθώς - όπως φαίνεται - θα δοθεί προτεραιότητα στα θέματα της περαιτέρω ανεξαρτητοποίησης της ΕΛΣΤΑΤ και της «αποπολιτικοποίησης της Δημόσιας Διοίκησης».
Κυρίως, όμως, η ζημιά που γίνεται αφορά την ανάπτυξη εκ νέου ενός κλίματος δυσπιστίας και έντασης μεταξύ των δύο πλευρών την πιο ακατάλληλη στιγμή.
ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ. Το φθινόπωρο, σύμφωνα με πηγή που συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις, προβλέπεται να δημιουργηθούν συνθήκες για την τέλεια καταιγίδα. Η διαπραγμάτευση έχει θέματα - αγκάθια, όπως το Εργασιακό, που απειλούν να την εκτροχιάσουν. Την ίδια ώρα, η Ευρώπη έχει να αντιμετωπίσει τα μέτωπα της διαπραγμάτευσης του Brexit, του ιταλικού δημοψηφίσματος και των επικείμενων εκλογών σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με τις φυγόκεντρες δυνάμεις να ισχυροποιούνται. Επιπλέον, πίεση ασκεί το ΔΝΤ που θέλει μια ικανοποιητική ρύθμιση του χρέους από την Ευρώπη για να επιστρέψει στο ελληνικό πρόγραμμα, την οποία η Γερμανία κυρίως αρνείται.
Ολα αυτά πρέπει να «δέσουν» ώς το τέλος του χρόνου το αργότερο, για να μπορέσει στη συνέχεια ο Μάριο Ντράγκι να ανάψει το πράσινο φως για την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και να αρχίσουν οι διαδικασίες για επιστροφή στις αγορές.
Προς το παρόν βρισκόμαστε ακόμη στην εξέταση των 15 προαπαιτουμένων για να πάρουμε το υπόλοιπο της πρώτης δόσης των 2,8 δισ. ευρώ ώς το τέλος Σεπτεμβρίου, αλλά οι πληροφορίες αναφέρουν ότι σημειώνεται ήδη καθυστέρηση. Αυτά θα συζητηθούν τη Δευτέρα στο EuroWorking Group και στη συνέχεια κατά τη σύντομη επίσκεψη εδώ των εκπροσώπων των δανειστών, στις 12 Σεπτεμβρίου.
Είναι φανερό ότι σε όλα αυτά δεν χρειαζόταν να προστεθεί ένα ακόμη αγκάθι από το 2010.
"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 27-28/08/16
Εχει πάρει τη Θέμιδα από το χέρι: Ο ρόλος του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου στην αιώνια διαμάχη της εκτελεστικής με τη δικαστική εξουσία
Του Διονύση Νασόπουλου
Ηταν ένα ανοιξιάτικο απομεσήμερο του 1992 όταν ο Απόστολος Ευαγγελίου εισέβαλε σε μια δικαστική διάσκεψη στην Ευελπίδων που έκρινε υπόθεση παλαίμαχου δημοσιογράφου. Η δίκη που είχε προηγηθεί αφορούσε, στην ουσία της, τον τότε πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλη Κόκκινο - και η ασυνήθιστη εισβολή προκάλεσε παρενέργειες. Ο Ευαγγελίου δεν είχε χαθεί, λοξοδρομώντας στα κτίρια του Πρωτοδικείου, ούτε ήταν τυχαίο πρόσωπο στο δικαστικό οργανόγραμμα: υπό την ιδιότητα του γενικού διευθυντή στον Αρειο Πάγο, καταγραφόταν σχεδόν από όλους ως «δεξί χέρι» της τότε ηγεσίας. Η φημολογία της εποχής έφερε τον Ευαγγελίου να εμφανίζεται και σε σύσκεψη των δικαστών στην υπόθεση των ΔΕΚΟ, ενώ ο σάλος που ακολούθησε άνοιξε μια πολύμηνη συζήτηση για την εσωτερική αυτονομία των δικαστικών λειτουργών, η οποία οδήγησε δύο χρόνια αργότερα στη θέσπιση του αυτοδιοίκητου των δικαστηρίων.
Την εισβολή του '92 θυμήθηκαν αρκετοί δικαστές και νομικοί όταν έγινε γνωστή η εμφάνιση του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου στη σύσκεψη ελλήνων και κυπρίων εισαγγελέων που χειρίζονταν τον φάκελο της Μαρφίν. Το άλλοθι ήταν ότι η παρεμβολή δεν έγινε από έναν πρώην εισαγγελέα, αλλά από τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης, εντός έδρας - συνεπώς ήταν διοικητικής φύσεως και αποσκοπούσε να λειτουργήσει ως εχέγγυο ότι δεν θα υπάρξουν προσκόμματα στη διαδικασία της δικαστικής συνδρομής. Στους συμμετέχοντες αυτό που έμεινε ήταν το άμεσο υπουργικό ενδιαφέρον για την υπόθεση - συνακόλουθα, το κυβερνητικό ενδιαφέρον.
ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ. Δεν ήταν η πρώτη ένδειξη ότι ο Παπαγγελόπουλος αποτελεί τον ισχυρό βραχίονα της κυβέρνησης Τσίπρα στη διαχρονική διαπάλη εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Ούτε, βεβαίως, και η τελευταία. Η παρέμβασή του στην υπόθεση Γεωργίου/ΕΛΣΤΑΤ και η επίπληξη της Κομισιόν αναδεικνύουν έναν κεντρικό ρόλο του Παπαγγελόπουλου στον κυβερνητικό σχεδιασμό, ο οποίος κάθε άλλο παρά έχει αποδυναμωθεί από την υπερέκθεσή του. Αντιθέτως, πηγές που παρακολουθούν εκ των έσω τις νέες ισορροπίες στο δίπολο κυβέρνησης - Δικαιοσύνης, εμφανίζονται πεπεισμένες ότι ο, καραμανλικής κοπής, αναπληρωτής υπουργός έχει ρόλο καθοδηγητή στην προσπάθεια συμπόρευσης της δικαστικής εξουσίας με το κυβερνητικό πλάνο.
Οι κινήσεις, ενέργειες και αποφάσεις που προέρχονται από το δικαστικό στερέωμα και σηματοδοτούν μια συμπόρευση είναι πλέον αρκετές - επιτρέποντας σε ένα βαθμό στην κυβέρνηση να προχωρεί τον σχεδιασμό της, απαλλαγμένη από μια δικαστική πίεση. Δεν είναι προνόμιο κάθε κυβέρνησης. Η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, για παράδειγμα, ιδίως στην ύστερη φάση της, είχε δεινοπαθήσει από τις αλλεπάλληλες προκαταρκτικές εισαγγελικές έρευνες που είχαν ως αφορμή ακόμη και σχόλια περιθωριακών εντύπων. Το γεγονός ότι για πολλές από εκείνες τις έρευνες η παραγγελία ξεκινούσε από τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, εξηγεί μια μεταστροφή της εικόνας στους κυβερνητικούς μήνες του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην παρούσα φάση δεν καταγράφεται ανάλογη αντίδραση - τα ανακλαστικά δείχνουν εξαιρετικά αργά για ζητήματα που θα μπορούσαν να προβληματίσουν το κυβερνητικό σύστημα. Κομματικοί παράγοντες στέκονται ιδιαίτερα στις φρέσκες καταγγελίες του Πάνου Καμμένου κατά του υποψήφιου καναλάρχη Χρήστου Καλογρίτσα. Σε άλλες εποχές, η στοχοποίηση ενός επιχειρηματία από έναν υπουργό για διασύνδεση με μαύρο χρήμα και εκβιαστικές μεθόδους θα είχε ήδη ενεργοποιήσει το εισαγγελικό δίκτυο. Σήμερα τα δεδομένα προφανώς είναι διαφορετικά.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ. Πίσω από τη στενή - αν και παράδοξη - διασύνδεση του Αλέξη Τσίπρα με τον Παπαγγελόπουλο, οι ίδιες πηγές διαβλέπουν έναν ευρύτερο σχεδιασμό που άρχισε να μπαίνει στις ράγες πριν από την αναρρίχηση στους κυβερνητικούς θώκους. Κατά τη δική τους θεώρηση, οργανωμένοι θύλακοι του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της Δικαιοσύνης δεν υπήρχαν - συνεπώς η Κουμουνδούρου θα έπρεπε να επενδύσει στις συντηρητικές δικαστικές δομές εάν ήθελε τουλάχιστον να αποφύγει δικαστικούς αιφνιδιασμούς. Υπό αυτό το πρίσμα, ο Παπαγγελόπουλος ήταν ένα κατάλληλο πρόσωπο που έπρεπε να θωρακιστεί και με την υπουργική ιδιότητα, ώστε να κινείται με την ίδια ευελιξία στο προσκήνιο και το παρασκήνιο.
Ο πρωτόγνωρος εμφύλιος που έχει προκαλέσει η νέα κατάσταση στην κοινότητα των δικαστικών λειτουργών δεν φαίνεται να προβληματίζει ιδιαίτερα την κυβέρνηση. Αντιθέτως, με θεσμικού χαρακτήρα εντολές και τροπολογίες που προκαλούν ανακατατάξεις στο δικαστικό σώμα, φροντίζει να επιτείνει και σε ένα βαθμό να εκμεταλλεύεται την αναταραχή. Η πρόσφατη ρύθμιση που επιτρέπει την επανεκλογή των νυν διοικούντων σε πρωτοδικεία, εφετεία και μεγάλες εισαγγελικές έδρες, δικαστικές πηγές προεξοφλούν ότι εξυπηρετεί καταστάσεις, όπως επίσης και οι πρόσθετοι όροι που μπλοκάρουν αυτή τη δυνατότητα.
ΣΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΟ... Το μεγαλύτερο όπλο που έχει επιστρατευθεί, ωστόσο, για την αποτροπή πιέσεων από ένα δικαστικό μέτωπο, είναι η νέα φάμπρικα του πειθαρχικού ελέγχου των δικαστικών, τον οποίο μπορεί πλέον να απαιτήσει και η ηγεσία των Ανωτάτων Δικαστηρίων. Είναι ένα από τα προνόμια που απέκτησε στην εποχή ΣΥΡΙΖΑ η πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Βασιλική Θάνου - και δείχνει ικανό να σφίξει τα λουριά απρόθυμων δικαστικών λειτουργών. Ηδη, σε τέσσερις περιπτώσεις (Γεωργία Τσατάνη, Ισίδωρος Ντογιάκος, Γιώργος Γεράκης, Αθηνά Θεοδωροπούλου) η διαδικασία πειθαρχικού ελέγχου ενεργοποιήθηκε ως απάντηση σε ενέργειες που δεν προκαλούσαν την κυβερνητική ευαρέσκεια.
Η περίπτωση Ντογιάκου, μάλιστα, έχει διπλό ενδιαφέρον στην παρούσα περίοδο, αφού η πειθαρχική δίωξή του συντρέχει με τις επικείμενες εκλογές για το αυτοδιοίκητο των δικαστηρίων. Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών έχει τιμωρηθεί πειθαρχικά με την ποινή της επίπληξης επειδή επέκρινε για «αντιθεσμική παρέμβαση» την πρόεδρο του Αρείου Πάγου, αλλά ασκήθηκε έφεση από το υπουργείο Δικαιοσύνης με προφανή στόχο μια αυστηρότερη ποινή. Το νέο νομοθετικό πλαίσιο για την επανεκλογή των νυν προϊσταμένων απαγορεύει την υποψηφιότητα όσων έχουν πειθαρχική ποινή μεγαλύτερη της επίπληξης. Συνεπώς, ο Ντογιάκος μπορεί στις εκλογές της 17ης Σεπτεμβρίου να διεκδικήσει την παραμονή του στη νευραλγική θέση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών - εκτός κι αν το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό όργανο που προγραμματίστηκε να συγκληθεί τρεις ημέρες νωρίτερα, αποφασίσει διαφορετικά.
ΕΠΟΧΗ... ΚΟΚΚΙΝΟΥ. Οι μεγάλες βουτιές στη δικαστική επετηρίδα, που επίσης δημιουργούν εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις στη δικαιοσύνη, ανάλογες με εκείνες της εποχής του Βασίλη Κόκκινου, αποτελούν ακόμη ένα κυβερνητικό δείγμα γραφής που ανατρέπει τις ισορροπίες στο δικαστικό σύστημα, ενώ η παρέμβαση του Αρείου Πάγου σε διάφορες υποθέσεις - μέσω της αναιρετικής διαδικασίας - έχει αρχίσει πλέον να αντιμετωπίζεται με περίσκεψη από πολλούς εκπροσώπους του νομικού κόσμου. Στην περίπτωση του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, μάλιστα, οι παρενέργειες δοκιμάζουν πλέον και την ελληνική αξιοπιστία απέναντι στην Κομισιόν, ανοίγοντας ζητήματα που η κυβέρνηση θα ήθελε μάλλον να αποφύγει.
Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να ανοίξει μια υπόθεση θεωρητικώς ξεχασμένη, πολιτικά δείχνει ως «αστοχία υλικού» - κι αυτό ίσως εξηγεί την παρέμβαση του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, ο οποίος φαίνεται να αναλαμβάνει και το πολιτικό βάρος των εξελίξεων, επιδιώκοντας παράλληλα να επικυρώσει τη δικαστική κίνηση. Ο αρχικός στόχος, ωστόσο, ίσως ήταν διαφορετικός, αφού η δίωξη ευνοεί και το σχέδιο της «καραμανλικής δικαίωσης», και να μην είχε προβλεφθεί η οξεία αντίδραση της Κομισιόν. Με το δικαστικό βούλευμα που αναιρέθηκε, ο Γεωργίου ήταν αντιμέτωπος με την πλημμεληματική κατηγορία της παράβασης καθήκοντος, ενώ πλέον στο κατηγορητήριο ήρθε να προστεθεί και η ψευδής βεβαίωση, σε βαθμό κακουργήματος. Η αναίρεση είχε ασκηθεί από τη νυν εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, πριν από την προαγωγή της από το Υπουργικό Συμβούλιο στην κορυφή της εισαγγελικής πυραμίδας.
"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 27-28/08/16
Τα κανάλια, τα κλουβιά και τα δικαστήρια
Η ώρα του περιλάλητου διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες έχει φτάσει. Ομως, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της δημοπρασίας, όλες οι πλευρές προβλέπουν ότι δεν θα είναι αυτό το τελευταίο επεισόδιο
Του Μιχάλη Τσιντσίνη
Θα είναι κάπως σαν πόκερ. Η επιτροπή θα ορίζει το στοίχημα, ξεκινώντας από τα τρία εκατομμύρια. Θα ανεβάζει το ποντάρισμα σταδιακά, μέχρι και 500 χιλιάδες ευρώ τη φορά. Και οι παίκτες - υποψήφιοι καναλάρχες - θα δηλώνουν αν «τα βλέπουν» ή αν πηγαίνουν πάσο.
Θα είναι σαν πόκερ, αλλά δεν θα είναι πόκερ, γιατί οι παίκτες θα είναι διεσπαρμένοι και απομονωμένοι σε διαφορετικά δωμάτια. Απομονωμένοι για όσο κρατήσει η διαδικασία - ακόμη κι αν απαιτηθούν δύο εικοσιτετράωρα προκειμένου να δημοπρατηθούν οι τέσσερις τηλεοπτικές άδειες.
Αυτή η διαδικασία είναι σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα Ενημέρωσης «πρωτοποριακή». Πρωτοποριακή ή όχι, πάντως, όλες οι πλευρές θα συμφωνούσαν ότι είναι πρωτότυπη. Πρωτότυπη και πρωτόγονη - καθώς οι διαγωνιζόμενοι θα πρέπει να μείνουν στους κλωβούς τους για 48, ίσως και 72 ώρες χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Χωρίς κινητά, χωρίς υπολογιστές, χωρίς ντους. Μόνο με μολύβι, χαρτί και ύπνο στα ράντζα. Μόνο με το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης να τους παρακολουθεί είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.
Πρόκειται για την τελευταία πράξη της κυβερνητικής επιχείρησης για την αναχάραξη του τηλεοπτικού τοπίου. Μιας επιχείρησης που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2015, με την ψήφιση του νόμου Παππά. Και έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί την ερχόμενη Τρίτη με την - όντως πρωτοποριακά σκηνοθετημένη - δημοπρασία. Με ένα τελετουργικό που προορίζεται να δραματοποιήσει αυτό που η κυβέρνηση διαφημίζει ως «αδιάβλητο».
Το τέλος της αρχής
Σύμφωνα με μια άλλη οπτική, η δημοπρασία της Τρίτης δεν είναι το τέλος. Είναι μόνο το τέλος της αρχής. Η ανακήρυξη των τεσσάρων νέων καναλαρχών θα σημάνει την έναρξη ενός μακρού πολιτικού και δικαστικού αγώνα, εντός κι εκτός Ελλάδος. Ορόσημο είναι η τελική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στην προσφυγή των έξι ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας που λειτουργούν μέχρι σήμερα κατά των αποφάσεων που είχαν εκδοθεί σε εφαρμογή του νόμου Παππά.
Το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο έχει απορρίψει τις αιτήσεις που κατέθεσαν οι έξι (Mega, Ant1, Alpha, Star, Σκάι, Εpsilon) για αναστολή αυτών των πράξεων. Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε την απόφαση αυτή σαν κάτι παραπάνω από προπομπό της τελικής δικαστικής κρίσης. Το δικαστήριο λέγεται ότι αρνήθηκε να παγώσει τον διαγωνισμό, με το σκεπτικό ότι το δημόσιο συμφέρον επιβάλλει την ταχεία ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού χώρου.
Η τελική απόφαση του ΣτΕ αναμένεται τον Οκτώβριο. Εκεί θα κριθεί και το σημαντικότερο από τα ζητήματα συνταγματικότητας που εγείρει η πλευρά των τηλεοπτικών σταθμών: Η απονομή διά νόμου της αρμοδιότητας για τον διαγωνισμό στον υπουργό Επικρατείας, ενώ το Σύνταγμα προβλέπει ότι η αρμοδιότητα αυτή ασκείται αποκλειστικά από την Ανεξάρτητη Αρχή του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου.
Μέχρι τότε όμως όσοι δεν πάρουν άδεια, έχουν στη διάθεσή τους μια σειρά από ένδικα μέσα. Οπως εξηγούσε νομική πηγή, αναμένεται ότι θα προσβληθούν χωριστά με αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων και αιτήσεις ακυρώσεως τρεις πράξεις: Η προκήρυξη του διαγωνισμού, ο πίνακας των συμμετεχόντων και η πράξη κατακύρωσης στους πλειοδότες. Πρόκειται για έναν δικαστικό μαραθώνιο που θεωρείται βέβαιο ότι θα καθυστερήσει σημαντικά, πριν κριθεί αν θα ματαιώσει, την αναδιάταξη του τηλεοπτικού χάρτη.
Η ζωή μετά
Υπάρχει ωστόσο ο κίνδυνος η πρώτη ετυμηγορία του ΣτΕ να έρθει αφότου θα έχουν διαμορφωθεί νέα δεδομένα στην τηλεοπτική αγορά.
Σύμφωνα με την κυβέρνηση, θα απαιτηθεί ένα διάστημα τριών μηνών από τον διαγωνισμό μέχρι την οριστική απονομή των αδειών. Σε αυτές τις 90 ημέρες υποτίθεται ότι θα ελεγχθεί ξανά το «πόθεν έσχες» των πλειοδοτών και θα δοθεί ο χρόνος να εκδικαστούν τυχόν αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων.
Ωστόσο, ήδη, ανεξάρτητα από την έκβαση της δικαστικής μάχης, η αγορά έχει επηρεαστεί δραστικά. Ενα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά κανάλια, το Mega, έχει αποκλειστεί από τον διαγωνισμό. Η κυβέρνηση, στο non paper που διένειμε την Τετάρτη, υπολογίζει ήδη τους 540 εργαζομένους του καναλιού ως μέγεθος της σκοπούμενης συρρίκνωσης του χώρου. Σύμφωνα με τις νόρμες που έχει θεσπίσει, κάθε κανάλι υποχρεούται να απασχολεί τουλάχιστον 400 εργαζομένους. Οι διά νόμου «βιώσιμες» θέσεις εργασίας είναι 1.600, δηλαδή χίλιες λιγότερες απ' ό,τι σήμερα.
Η δεύτερη συνέπεια του διαγωνισμού είναι η διάσπαση του μπλοκ των ιδιοκτητών τηλεοπτικών σταθμών. Οπως εξηγεί πηγή με γνώση του χώρου, «δεν μπορούμε πια να μιλάμε για αντιπαράθεση των παλαιών με τους επίδοξους καναλάρχες ή με την κυβέρνηση». Οι διαφορές στις σχέσεις ενός εκάστου με την κυβέρνηση είναι τέτοιες που καθιστούν αμφίβολο το «κλαδικό» μέτωπο. Τουλάχιστον ακόμη ένας, εκτός από το Mega, θα μείνει στο τέλος του διαγωνισμού εκτός αγοράς. Η γραμμή δεν θα μπορεί να είναι κοινή ούτε ενώπιον των δικαστηρίων.
Το σύνδρομο του βασικού μετόχου
Δεν είναι όμως μόνο οι δικαστικοί σκόπελοι στο εσωτερικό. Το κυβερνητικό εγχείρημα θεωρείται πιθανό να προσκρούσει και στην αντίδραση των Βρυξελλών.
Ηδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διά του αρμόδιου επιτρόπου Γκίντερ Ετινγκερ, έχει αποστείλει από τον Μάιο προειδοποιητική επιστολή επισημαίνοντας τα σημεία του νόμου, με τον οποίο η κυβέρνηση επανίδρυσε την ΕΡΤ, που αντιβαίνουν στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Ο ίδιος ο υπουργός διατείνεται ότι η επιστολή της Επιτροπής - το πρώτο βήμα στη διαδικασία για την επιβολή κυρώσεων σε κράτος-μέλος που δεν εφαρμόζει το κοινοτικό δίκαιο - δεν αφορά τη διαδικασία αδειοδότησης. Αφορά τις κυβερνητικές παρεμβάσεις εις βάρος της ανεξαρτησίας της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων και την απονομή άνευ τιμήματος στην ΕΡΤ μέρους του ψηφιακού φάσματος. Η παροχή αυτή μπορεί να θεωρηθεί αθέμιτη κρατική ενίσχυση υπέρ της ΕΡΤ και εις βάρος της Digea, που είχε αναλάβει την εκμετάλλευση του φάσματος με διεθνή διαγωνισμό έναντι 18,3 εκατ. ευρώ.
Στην επιστολή Ετινγκερ, πάντως, αμφισβητείται και η νομιμότητα του περιορισμού των τηλεοπτικών αδειών σε τέσσερις, με το σκεπτικό ότι περιορίζεται αδικαιολόγητα η δυνατότητα της Digea να εκμεταλλευτεί το φάσμα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι υπηρεσίες της Κομισιόν έχουν δεχθεί αναφορά από τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς και για παραβάσεις του κοινοτικού δικαίου που περιλαμβάνει ο νόμος Παππά για τις άδειες. Οι ίδιες πηγές δεν αποκλείουν να εκδηλωθεί νέα όχληση των Βρυξελλών προς την κυβέρνηση. «Φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι δεν κινούνται όσο γρήγορα είχαν κινηθεί στην υπόθεση του βασικού μετόχου. Τώρα είναι πιο προσεκτικοί. Αλλά (όπως έδειξε η πρώτη επιστολή Ετινγκερ) παρακολουθούν στενά την υπόθεση» εκτιμά έμπειρος παράγοντας.
Καμ(μ)ένη γη
Το συμπέρασμα είναι ότι πριν ακόμη διεξαχθεί, ο «πρωτοποριακός» διαγωνισμός έχει ήδη απτές συνέπειες. Εχει διαταράξει σοβαρά μια αγορά που απειλείται με αφανισμό τουλάχιστον κατά το ήμισυ. Εχει φέρει την Αθήνα αντιμέτωπη με τις υπηρεσίες της Κομισιόν. Και, παραπλεύρως, προκαλεί ενδοκυβερνητικές τριβές για το ποιος πρέπει και ποιος δεν πρέπει να χριστεί καναλάρχης, με τον Πάνο Καμμένο να προβαίνει σε «κουμπαροκτονία» εις βάρος του Χρήστου Καλογρίτσα.
Πρόκειται για μια εικόνα που δεν φαίνεται να δικαιώνει την προσδοκία του υπουργού ότι η κυβέρνηση «βάζει τέλος σε 27 χρόνια ανομίας». Με τον διαγωνισμό της Τρίτης τίποτε δεν τελειώνει.
και τα εσωτερικά του αναπτύγματα
"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 27-28/08/16
"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 27-28/08/16
Πώς η κυβέρνηση έβαλε
τρικλοποδιά στον εαυτό της
(τίτλος ηλεκτρονικής έκδοσης)
Στα γνωστά αγκάθια της διαπραγμάτευσης προστέθηκε η υπόθεση Γεωργίου/ΕΛΣΤΑΤ
Της Ειρήνης Χρυσολωρά
Παρά τα αισιόδοξα μηνύματα της κυβέρνησης, η φθινοπωρινή, δεύτερη αξιολόγηση του Μνημονίου, από την οποία θα εξαρτηθούν σχεδόν τα πάντα για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, θα ήταν ούτως ή άλλως δύσκολη. Τώρα πλέον, με την υπόθεση Γεωργίου να ρίχνει τη σκιά της, προβλέπεται να εξελιχθεί σε κανονική δοκιμασία.
Της Ειρήνης Χρυσολωρά
Παρά τα αισιόδοξα μηνύματα της κυβέρνησης, η φθινοπωρινή, δεύτερη αξιολόγηση του Μνημονίου, από την οποία θα εξαρτηθούν σχεδόν τα πάντα για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, θα ήταν ούτως ή άλλως δύσκολη. Τώρα πλέον, με την υπόθεση Γεωργίου να ρίχνει τη σκιά της, προβλέπεται να εξελιχθεί σε κανονική δοκιμασία.
Η μάχη του φθινοπώρου αρχίζει τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες, όπου οι υπουργοί Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος και Οικονομίας Γιώργος Σταθάκης θα συναντηθούν με τον επίτροπο Μοσκοβισί και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης θα συμμετάσχει στο EuroWorking Group, το οποίο θα προετοιμάσει το Eurogroup της 8ης Σεπτεμβρίου.
Η ελληνική πλευρά έχει πολλά να διεκδικήσει: από το χαμήλωμα του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα μετά το 2018, ώστε να χαλαρώσει λίγο η λιτότητα, ώς την αποτροπή της πλήρους φιλελευθεροποίησης στην αγορά εργασίας, στο πλαίσιο της δεύτερη αξιολόγησης.
Κατάφερε, όμως, να βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό της και να αναδείξει ένα θέμα του 2010 σε καθοριστικό παράγοντα της διαπραγμάτευσης του 2016, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές.
«ΔΥΣΚΟΛΟ» ΠΡΟΣΩΠΟ. Ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ είναι ένα «δύσκολο» πρόσωπο, λένε όσοι τον γνωρίζουν, ακόμη και στην Κομισιόν. Ομως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν είναι αυτός που μας έβαλε στο Μνημόνιο. Ανέλαβε καθήκοντα τον Αύγουστο του 2010, ενώ στο Μνημόνιο μπήκαμε τον Μάιο του 2010, με το έλλειμμα του 2009 να βρίσκεται ήδη στο 13% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat που είχε τότε αρχίσει να ξεσκονίζει για τα καλά τα «τεφτέρια» των στατιστικών μας. Αργότερα, επί θητείας του, έπειτα από διάφορους επανυπολογισμούς, το έλλειμμα του 2009 διαμορφώθηκε τελικά στο 15,6% του ΑΕΠ, αλλά αυτό δεν άλλαξε τίποτα ως προς το καθεστώς υπαγωγής μας στο Μνημόνιο.
Το γιατί βρέθηκε ο Γεωργίου κατηγορούμενος και μάλιστα για κακούργημα και ταλαιπωρείται μέχρι σήμερα, είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού παραγόντων, που αρχίζουν από την αντιπάθεια που αναπτύχθηκε με συγκεκριμένα πρόσωπα του τότε Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΣΤΑΤ και καταλήγουν στην προσπάθεια της καραμανλικής πτέρυγας της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αθωώσει τη διακυβέρνηση Καραμανλή για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό που οδήγησε στο Μνημόνιο. Οσο κι αν ακούγεται παράλογο, θεωρούν ότι μπορούν να φορτώσουν το φούσκωμα του ελλείμματος στον Γεωργίου.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές ότι θέλησε να εκμεταλλευθεί αυτόν το διχασμό στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επιπλέον, ταίριαζε γάντι στο λαϊκιστικό προφίλ της - ή τουλάχιστον ορισμένων στελεχών της - να ενοχοποιήσει τον προερχόμενο από το ΔΝΤ τεχνοκράτη και να εγείρει ερωτηματικά για το αν ήταν όντως το έλλειμμα τόσο υψηλό και αν έπρεπε να πάρουμε τόσο σκληρά μέτρα ή όλο αυτό ήταν αποτέλεσμα κάποιας συνωμοσίας.
Οι σχετικές δηλώσεις, όμως, κυβερνητικών στελεχών ξεχείλισαν το ποτήρι για την Κομισιόν. Μιλώντας στον ραδιοσταθμό Στο Κόκκινο ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς είπε χαρακτηριστικά ότι είναι ευκαιρία να διερευνηθεί «πώς και εάν διογκώθηκαν τα ελλείμματα για να υπάρξουν προσχεδιασμένες πολιτικές αποφάσεις, για να υπάρξει η υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο».
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΣΤΑΣΗ. Για την Κομισιόν, αλλά και για τους δανειστές συνολικά, η αμφισβήτηση του μεγέθους του ελλείμματος είναι απαράδεκτη, γιατί όπως είπε και η αρμόδια επίτροπος Μαριάνε Τίσεν στη συνέντευξή της στα «ΝΕΑ», την Πέμπτη, «δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία για την ακρίβεια των στοιχείων στα οποία βασίζεται το Μνημόνιο». Οπως υπενθυμίζουν αναλυτές, 19 Κοινοβούλια των χωρών της ευρωζώνης ενέκριναν δάνεια με βάση εκείνα τα στοιχεία, τα οποία δεν μπορεί τώρα να αμφισβητούνται.
Σύμφωνα με πηγή της Κομισιόν, στις Βρυξέλλες είναι αποφασισμένοι να κρατήσουν το θέμα ψηλά. Αυτό φάνηκε, άλλωστε, από το ύφος της ανακοίνωσης, που έγινε εν μέσω θερινών διακοπών ακόμη για την Κομισιόν. Σημειώνουν μάλιστα με νόημα πως δεν είναι τυχαία η συνυπογραφή της σχετικής επιστολής προς τον Τσακαλώτο από τον επίτροπο Πιερ Μοσκοβισί, τον θεωρούμενο ως πιο στενό φίλο της Ελλάδας αυτή τη στιγμή στην Επιτροπή.
Κάπως έτσι το θέμα μπήκε εμβόλιμο στη διαπραγμάτευση του φθινοπώρου. Θα είναι στην ατζέντα του Eurogroup της 8ης Σεπτεμβρίου, ενώ θα απασχολήσει και τη δεύτερη αξιολόγηση του Οκτωβρίου, καθώς - όπως φαίνεται - θα δοθεί προτεραιότητα στα θέματα της περαιτέρω ανεξαρτητοποίησης της ΕΛΣΤΑΤ και της «αποπολιτικοποίησης της Δημόσιας Διοίκησης».
Κυρίως, όμως, η ζημιά που γίνεται αφορά την ανάπτυξη εκ νέου ενός κλίματος δυσπιστίας και έντασης μεταξύ των δύο πλευρών την πιο ακατάλληλη στιγμή.
ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ. Το φθινόπωρο, σύμφωνα με πηγή που συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις, προβλέπεται να δημιουργηθούν συνθήκες για την τέλεια καταιγίδα. Η διαπραγμάτευση έχει θέματα - αγκάθια, όπως το Εργασιακό, που απειλούν να την εκτροχιάσουν. Την ίδια ώρα, η Ευρώπη έχει να αντιμετωπίσει τα μέτωπα της διαπραγμάτευσης του Brexit, του ιταλικού δημοψηφίσματος και των επικείμενων εκλογών σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με τις φυγόκεντρες δυνάμεις να ισχυροποιούνται. Επιπλέον, πίεση ασκεί το ΔΝΤ που θέλει μια ικανοποιητική ρύθμιση του χρέους από την Ευρώπη για να επιστρέψει στο ελληνικό πρόγραμμα, την οποία η Γερμανία κυρίως αρνείται.
Ολα αυτά πρέπει να «δέσουν» ώς το τέλος του χρόνου το αργότερο, για να μπορέσει στη συνέχεια ο Μάριο Ντράγκι να ανάψει το πράσινο φως για την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και να αρχίσουν οι διαδικασίες για επιστροφή στις αγορές.
Προς το παρόν βρισκόμαστε ακόμη στην εξέταση των 15 προαπαιτουμένων για να πάρουμε το υπόλοιπο της πρώτης δόσης των 2,8 δισ. ευρώ ώς το τέλος Σεπτεμβρίου, αλλά οι πληροφορίες αναφέρουν ότι σημειώνεται ήδη καθυστέρηση. Αυτά θα συζητηθούν τη Δευτέρα στο EuroWorking Group και στη συνέχεια κατά τη σύντομη επίσκεψη εδώ των εκπροσώπων των δανειστών, στις 12 Σεπτεμβρίου.
Είναι φανερό ότι σε όλα αυτά δεν χρειαζόταν να προστεθεί ένα ακόμη αγκάθι από το 2010.
"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 27-28/08/16
Εχει πάρει τη Θέμιδα από το χέρι: Ο ρόλος του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου στην αιώνια διαμάχη της εκτελεστικής με τη δικαστική εξουσία
Του Διονύση Νασόπουλου
Ηταν ένα ανοιξιάτικο απομεσήμερο του 1992 όταν ο Απόστολος Ευαγγελίου εισέβαλε σε μια δικαστική διάσκεψη στην Ευελπίδων που έκρινε υπόθεση παλαίμαχου δημοσιογράφου. Η δίκη που είχε προηγηθεί αφορούσε, στην ουσία της, τον τότε πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασίλη Κόκκινο - και η ασυνήθιστη εισβολή προκάλεσε παρενέργειες. Ο Ευαγγελίου δεν είχε χαθεί, λοξοδρομώντας στα κτίρια του Πρωτοδικείου, ούτε ήταν τυχαίο πρόσωπο στο δικαστικό οργανόγραμμα: υπό την ιδιότητα του γενικού διευθυντή στον Αρειο Πάγο, καταγραφόταν σχεδόν από όλους ως «δεξί χέρι» της τότε ηγεσίας. Η φημολογία της εποχής έφερε τον Ευαγγελίου να εμφανίζεται και σε σύσκεψη των δικαστών στην υπόθεση των ΔΕΚΟ, ενώ ο σάλος που ακολούθησε άνοιξε μια πολύμηνη συζήτηση για την εσωτερική αυτονομία των δικαστικών λειτουργών, η οποία οδήγησε δύο χρόνια αργότερα στη θέσπιση του αυτοδιοίκητου των δικαστηρίων.
Την εισβολή του '92 θυμήθηκαν αρκετοί δικαστές και νομικοί όταν έγινε γνωστή η εμφάνιση του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου στη σύσκεψη ελλήνων και κυπρίων εισαγγελέων που χειρίζονταν τον φάκελο της Μαρφίν. Το άλλοθι ήταν ότι η παρεμβολή δεν έγινε από έναν πρώην εισαγγελέα, αλλά από τον αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης, εντός έδρας - συνεπώς ήταν διοικητικής φύσεως και αποσκοπούσε να λειτουργήσει ως εχέγγυο ότι δεν θα υπάρξουν προσκόμματα στη διαδικασία της δικαστικής συνδρομής. Στους συμμετέχοντες αυτό που έμεινε ήταν το άμεσο υπουργικό ενδιαφέρον για την υπόθεση - συνακόλουθα, το κυβερνητικό ενδιαφέρον.
ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ. Δεν ήταν η πρώτη ένδειξη ότι ο Παπαγγελόπουλος αποτελεί τον ισχυρό βραχίονα της κυβέρνησης Τσίπρα στη διαχρονική διαπάλη εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Ούτε, βεβαίως, και η τελευταία. Η παρέμβασή του στην υπόθεση Γεωργίου/ΕΛΣΤΑΤ και η επίπληξη της Κομισιόν αναδεικνύουν έναν κεντρικό ρόλο του Παπαγγελόπουλου στον κυβερνητικό σχεδιασμό, ο οποίος κάθε άλλο παρά έχει αποδυναμωθεί από την υπερέκθεσή του. Αντιθέτως, πηγές που παρακολουθούν εκ των έσω τις νέες ισορροπίες στο δίπολο κυβέρνησης - Δικαιοσύνης, εμφανίζονται πεπεισμένες ότι ο, καραμανλικής κοπής, αναπληρωτής υπουργός έχει ρόλο καθοδηγητή στην προσπάθεια συμπόρευσης της δικαστικής εξουσίας με το κυβερνητικό πλάνο.
Οι κινήσεις, ενέργειες και αποφάσεις που προέρχονται από το δικαστικό στερέωμα και σηματοδοτούν μια συμπόρευση είναι πλέον αρκετές - επιτρέποντας σε ένα βαθμό στην κυβέρνηση να προχωρεί τον σχεδιασμό της, απαλλαγμένη από μια δικαστική πίεση. Δεν είναι προνόμιο κάθε κυβέρνησης. Η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, για παράδειγμα, ιδίως στην ύστερη φάση της, είχε δεινοπαθήσει από τις αλλεπάλληλες προκαταρκτικές εισαγγελικές έρευνες που είχαν ως αφορμή ακόμη και σχόλια περιθωριακών εντύπων. Το γεγονός ότι για πολλές από εκείνες τις έρευνες η παραγγελία ξεκινούσε από τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, εξηγεί μια μεταστροφή της εικόνας στους κυβερνητικούς μήνες του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην παρούσα φάση δεν καταγράφεται ανάλογη αντίδραση - τα ανακλαστικά δείχνουν εξαιρετικά αργά για ζητήματα που θα μπορούσαν να προβληματίσουν το κυβερνητικό σύστημα. Κομματικοί παράγοντες στέκονται ιδιαίτερα στις φρέσκες καταγγελίες του Πάνου Καμμένου κατά του υποψήφιου καναλάρχη Χρήστου Καλογρίτσα. Σε άλλες εποχές, η στοχοποίηση ενός επιχειρηματία από έναν υπουργό για διασύνδεση με μαύρο χρήμα και εκβιαστικές μεθόδους θα είχε ήδη ενεργοποιήσει το εισαγγελικό δίκτυο. Σήμερα τα δεδομένα προφανώς είναι διαφορετικά.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ. Πίσω από τη στενή - αν και παράδοξη - διασύνδεση του Αλέξη Τσίπρα με τον Παπαγγελόπουλο, οι ίδιες πηγές διαβλέπουν έναν ευρύτερο σχεδιασμό που άρχισε να μπαίνει στις ράγες πριν από την αναρρίχηση στους κυβερνητικούς θώκους. Κατά τη δική τους θεώρηση, οργανωμένοι θύλακοι του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της Δικαιοσύνης δεν υπήρχαν - συνεπώς η Κουμουνδούρου θα έπρεπε να επενδύσει στις συντηρητικές δικαστικές δομές εάν ήθελε τουλάχιστον να αποφύγει δικαστικούς αιφνιδιασμούς. Υπό αυτό το πρίσμα, ο Παπαγγελόπουλος ήταν ένα κατάλληλο πρόσωπο που έπρεπε να θωρακιστεί και με την υπουργική ιδιότητα, ώστε να κινείται με την ίδια ευελιξία στο προσκήνιο και το παρασκήνιο.
Ο πρωτόγνωρος εμφύλιος που έχει προκαλέσει η νέα κατάσταση στην κοινότητα των δικαστικών λειτουργών δεν φαίνεται να προβληματίζει ιδιαίτερα την κυβέρνηση. Αντιθέτως, με θεσμικού χαρακτήρα εντολές και τροπολογίες που προκαλούν ανακατατάξεις στο δικαστικό σώμα, φροντίζει να επιτείνει και σε ένα βαθμό να εκμεταλλεύεται την αναταραχή. Η πρόσφατη ρύθμιση που επιτρέπει την επανεκλογή των νυν διοικούντων σε πρωτοδικεία, εφετεία και μεγάλες εισαγγελικές έδρες, δικαστικές πηγές προεξοφλούν ότι εξυπηρετεί καταστάσεις, όπως επίσης και οι πρόσθετοι όροι που μπλοκάρουν αυτή τη δυνατότητα.
ΣΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΟ... Το μεγαλύτερο όπλο που έχει επιστρατευθεί, ωστόσο, για την αποτροπή πιέσεων από ένα δικαστικό μέτωπο, είναι η νέα φάμπρικα του πειθαρχικού ελέγχου των δικαστικών, τον οποίο μπορεί πλέον να απαιτήσει και η ηγεσία των Ανωτάτων Δικαστηρίων. Είναι ένα από τα προνόμια που απέκτησε στην εποχή ΣΥΡΙΖΑ η πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Βασιλική Θάνου - και δείχνει ικανό να σφίξει τα λουριά απρόθυμων δικαστικών λειτουργών. Ηδη, σε τέσσερις περιπτώσεις (Γεωργία Τσατάνη, Ισίδωρος Ντογιάκος, Γιώργος Γεράκης, Αθηνά Θεοδωροπούλου) η διαδικασία πειθαρχικού ελέγχου ενεργοποιήθηκε ως απάντηση σε ενέργειες που δεν προκαλούσαν την κυβερνητική ευαρέσκεια.
Η περίπτωση Ντογιάκου, μάλιστα, έχει διπλό ενδιαφέρον στην παρούσα περίοδο, αφού η πειθαρχική δίωξή του συντρέχει με τις επικείμενες εκλογές για το αυτοδιοίκητο των δικαστηρίων. Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών έχει τιμωρηθεί πειθαρχικά με την ποινή της επίπληξης επειδή επέκρινε για «αντιθεσμική παρέμβαση» την πρόεδρο του Αρείου Πάγου, αλλά ασκήθηκε έφεση από το υπουργείο Δικαιοσύνης με προφανή στόχο μια αυστηρότερη ποινή. Το νέο νομοθετικό πλαίσιο για την επανεκλογή των νυν προϊσταμένων απαγορεύει την υποψηφιότητα όσων έχουν πειθαρχική ποινή μεγαλύτερη της επίπληξης. Συνεπώς, ο Ντογιάκος μπορεί στις εκλογές της 17ης Σεπτεμβρίου να διεκδικήσει την παραμονή του στη νευραλγική θέση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών - εκτός κι αν το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό όργανο που προγραμματίστηκε να συγκληθεί τρεις ημέρες νωρίτερα, αποφασίσει διαφορετικά.
ΕΠΟΧΗ... ΚΟΚΚΙΝΟΥ. Οι μεγάλες βουτιές στη δικαστική επετηρίδα, που επίσης δημιουργούν εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις στη δικαιοσύνη, ανάλογες με εκείνες της εποχής του Βασίλη Κόκκινου, αποτελούν ακόμη ένα κυβερνητικό δείγμα γραφής που ανατρέπει τις ισορροπίες στο δικαστικό σύστημα, ενώ η παρέμβαση του Αρείου Πάγου σε διάφορες υποθέσεις - μέσω της αναιρετικής διαδικασίας - έχει αρχίσει πλέον να αντιμετωπίζεται με περίσκεψη από πολλούς εκπροσώπους του νομικού κόσμου. Στην περίπτωση του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, μάλιστα, οι παρενέργειες δοκιμάζουν πλέον και την ελληνική αξιοπιστία απέναντι στην Κομισιόν, ανοίγοντας ζητήματα που η κυβέρνηση θα ήθελε μάλλον να αποφύγει.
Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να ανοίξει μια υπόθεση θεωρητικώς ξεχασμένη, πολιτικά δείχνει ως «αστοχία υλικού» - κι αυτό ίσως εξηγεί την παρέμβαση του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, ο οποίος φαίνεται να αναλαμβάνει και το πολιτικό βάρος των εξελίξεων, επιδιώκοντας παράλληλα να επικυρώσει τη δικαστική κίνηση. Ο αρχικός στόχος, ωστόσο, ίσως ήταν διαφορετικός, αφού η δίωξη ευνοεί και το σχέδιο της «καραμανλικής δικαίωσης», και να μην είχε προβλεφθεί η οξεία αντίδραση της Κομισιόν. Με το δικαστικό βούλευμα που αναιρέθηκε, ο Γεωργίου ήταν αντιμέτωπος με την πλημμεληματική κατηγορία της παράβασης καθήκοντος, ενώ πλέον στο κατηγορητήριο ήρθε να προστεθεί και η ψευδής βεβαίωση, σε βαθμό κακουργήματος. Η αναίρεση είχε ασκηθεί από τη νυν εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, πριν από την προαγωγή της από το Υπουργικό Συμβούλιο στην κορυφή της εισαγγελικής πυραμίδας.
"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 27-28/08/16
Τα κανάλια, τα κλουβιά και τα δικαστήρια
Η ώρα του περιλάλητου διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες έχει φτάσει. Ομως, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της δημοπρασίας, όλες οι πλευρές προβλέπουν ότι δεν θα είναι αυτό το τελευταίο επεισόδιο
Του Μιχάλη Τσιντσίνη
Θα είναι κάπως σαν πόκερ. Η επιτροπή θα ορίζει το στοίχημα, ξεκινώντας από τα τρία εκατομμύρια. Θα ανεβάζει το ποντάρισμα σταδιακά, μέχρι και 500 χιλιάδες ευρώ τη φορά. Και οι παίκτες - υποψήφιοι καναλάρχες - θα δηλώνουν αν «τα βλέπουν» ή αν πηγαίνουν πάσο.
Θα είναι σαν πόκερ, αλλά δεν θα είναι πόκερ, γιατί οι παίκτες θα είναι διεσπαρμένοι και απομονωμένοι σε διαφορετικά δωμάτια. Απομονωμένοι για όσο κρατήσει η διαδικασία - ακόμη κι αν απαιτηθούν δύο εικοσιτετράωρα προκειμένου να δημοπρατηθούν οι τέσσερις τηλεοπτικές άδειες.
Αυτή η διαδικασία είναι σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα Ενημέρωσης «πρωτοποριακή». Πρωτοποριακή ή όχι, πάντως, όλες οι πλευρές θα συμφωνούσαν ότι είναι πρωτότυπη. Πρωτότυπη και πρωτόγονη - καθώς οι διαγωνιζόμενοι θα πρέπει να μείνουν στους κλωβούς τους για 48, ίσως και 72 ώρες χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Χωρίς κινητά, χωρίς υπολογιστές, χωρίς ντους. Μόνο με μολύβι, χαρτί και ύπνο στα ράντζα. Μόνο με το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης να τους παρακολουθεί είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.
Πρόκειται για την τελευταία πράξη της κυβερνητικής επιχείρησης για την αναχάραξη του τηλεοπτικού τοπίου. Μιας επιχείρησης που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2015, με την ψήφιση του νόμου Παππά. Και έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί την ερχόμενη Τρίτη με την - όντως πρωτοποριακά σκηνοθετημένη - δημοπρασία. Με ένα τελετουργικό που προορίζεται να δραματοποιήσει αυτό που η κυβέρνηση διαφημίζει ως «αδιάβλητο».
Το τέλος της αρχής
Σύμφωνα με μια άλλη οπτική, η δημοπρασία της Τρίτης δεν είναι το τέλος. Είναι μόνο το τέλος της αρχής. Η ανακήρυξη των τεσσάρων νέων καναλαρχών θα σημάνει την έναρξη ενός μακρού πολιτικού και δικαστικού αγώνα, εντός κι εκτός Ελλάδος. Ορόσημο είναι η τελική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στην προσφυγή των έξι ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας που λειτουργούν μέχρι σήμερα κατά των αποφάσεων που είχαν εκδοθεί σε εφαρμογή του νόμου Παππά.
Το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο έχει απορρίψει τις αιτήσεις που κατέθεσαν οι έξι (Mega, Ant1, Alpha, Star, Σκάι, Εpsilon) για αναστολή αυτών των πράξεων. Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε την απόφαση αυτή σαν κάτι παραπάνω από προπομπό της τελικής δικαστικής κρίσης. Το δικαστήριο λέγεται ότι αρνήθηκε να παγώσει τον διαγωνισμό, με το σκεπτικό ότι το δημόσιο συμφέρον επιβάλλει την ταχεία ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού χώρου.
Η τελική απόφαση του ΣτΕ αναμένεται τον Οκτώβριο. Εκεί θα κριθεί και το σημαντικότερο από τα ζητήματα συνταγματικότητας που εγείρει η πλευρά των τηλεοπτικών σταθμών: Η απονομή διά νόμου της αρμοδιότητας για τον διαγωνισμό στον υπουργό Επικρατείας, ενώ το Σύνταγμα προβλέπει ότι η αρμοδιότητα αυτή ασκείται αποκλειστικά από την Ανεξάρτητη Αρχή του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου.
Μέχρι τότε όμως όσοι δεν πάρουν άδεια, έχουν στη διάθεσή τους μια σειρά από ένδικα μέσα. Οπως εξηγούσε νομική πηγή, αναμένεται ότι θα προσβληθούν χωριστά με αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων και αιτήσεις ακυρώσεως τρεις πράξεις: Η προκήρυξη του διαγωνισμού, ο πίνακας των συμμετεχόντων και η πράξη κατακύρωσης στους πλειοδότες. Πρόκειται για έναν δικαστικό μαραθώνιο που θεωρείται βέβαιο ότι θα καθυστερήσει σημαντικά, πριν κριθεί αν θα ματαιώσει, την αναδιάταξη του τηλεοπτικού χάρτη.
Η ζωή μετά
Υπάρχει ωστόσο ο κίνδυνος η πρώτη ετυμηγορία του ΣτΕ να έρθει αφότου θα έχουν διαμορφωθεί νέα δεδομένα στην τηλεοπτική αγορά.
Σύμφωνα με την κυβέρνηση, θα απαιτηθεί ένα διάστημα τριών μηνών από τον διαγωνισμό μέχρι την οριστική απονομή των αδειών. Σε αυτές τις 90 ημέρες υποτίθεται ότι θα ελεγχθεί ξανά το «πόθεν έσχες» των πλειοδοτών και θα δοθεί ο χρόνος να εκδικαστούν τυχόν αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων.
Ωστόσο, ήδη, ανεξάρτητα από την έκβαση της δικαστικής μάχης, η αγορά έχει επηρεαστεί δραστικά. Ενα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά κανάλια, το Mega, έχει αποκλειστεί από τον διαγωνισμό. Η κυβέρνηση, στο non paper που διένειμε την Τετάρτη, υπολογίζει ήδη τους 540 εργαζομένους του καναλιού ως μέγεθος της σκοπούμενης συρρίκνωσης του χώρου. Σύμφωνα με τις νόρμες που έχει θεσπίσει, κάθε κανάλι υποχρεούται να απασχολεί τουλάχιστον 400 εργαζομένους. Οι διά νόμου «βιώσιμες» θέσεις εργασίας είναι 1.600, δηλαδή χίλιες λιγότερες απ' ό,τι σήμερα.
Η δεύτερη συνέπεια του διαγωνισμού είναι η διάσπαση του μπλοκ των ιδιοκτητών τηλεοπτικών σταθμών. Οπως εξηγεί πηγή με γνώση του χώρου, «δεν μπορούμε πια να μιλάμε για αντιπαράθεση των παλαιών με τους επίδοξους καναλάρχες ή με την κυβέρνηση». Οι διαφορές στις σχέσεις ενός εκάστου με την κυβέρνηση είναι τέτοιες που καθιστούν αμφίβολο το «κλαδικό» μέτωπο. Τουλάχιστον ακόμη ένας, εκτός από το Mega, θα μείνει στο τέλος του διαγωνισμού εκτός αγοράς. Η γραμμή δεν θα μπορεί να είναι κοινή ούτε ενώπιον των δικαστηρίων.
Το σύνδρομο του βασικού μετόχου
Δεν είναι όμως μόνο οι δικαστικοί σκόπελοι στο εσωτερικό. Το κυβερνητικό εγχείρημα θεωρείται πιθανό να προσκρούσει και στην αντίδραση των Βρυξελλών.
Ηδη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διά του αρμόδιου επιτρόπου Γκίντερ Ετινγκερ, έχει αποστείλει από τον Μάιο προειδοποιητική επιστολή επισημαίνοντας τα σημεία του νόμου, με τον οποίο η κυβέρνηση επανίδρυσε την ΕΡΤ, που αντιβαίνουν στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Ο ίδιος ο υπουργός διατείνεται ότι η επιστολή της Επιτροπής - το πρώτο βήμα στη διαδικασία για την επιβολή κυρώσεων σε κράτος-μέλος που δεν εφαρμόζει το κοινοτικό δίκαιο - δεν αφορά τη διαδικασία αδειοδότησης. Αφορά τις κυβερνητικές παρεμβάσεις εις βάρος της ανεξαρτησίας της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων και την απονομή άνευ τιμήματος στην ΕΡΤ μέρους του ψηφιακού φάσματος. Η παροχή αυτή μπορεί να θεωρηθεί αθέμιτη κρατική ενίσχυση υπέρ της ΕΡΤ και εις βάρος της Digea, που είχε αναλάβει την εκμετάλλευση του φάσματος με διεθνή διαγωνισμό έναντι 18,3 εκατ. ευρώ.
Στην επιστολή Ετινγκερ, πάντως, αμφισβητείται και η νομιμότητα του περιορισμού των τηλεοπτικών αδειών σε τέσσερις, με το σκεπτικό ότι περιορίζεται αδικαιολόγητα η δυνατότητα της Digea να εκμεταλλευτεί το φάσμα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι υπηρεσίες της Κομισιόν έχουν δεχθεί αναφορά από τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς και για παραβάσεις του κοινοτικού δικαίου που περιλαμβάνει ο νόμος Παππά για τις άδειες. Οι ίδιες πηγές δεν αποκλείουν να εκδηλωθεί νέα όχληση των Βρυξελλών προς την κυβέρνηση. «Φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι δεν κινούνται όσο γρήγορα είχαν κινηθεί στην υπόθεση του βασικού μετόχου. Τώρα είναι πιο προσεκτικοί. Αλλά (όπως έδειξε η πρώτη επιστολή Ετινγκερ) παρακολουθούν στενά την υπόθεση» εκτιμά έμπειρος παράγοντας.
Καμ(μ)ένη γη
Το συμπέρασμα είναι ότι πριν ακόμη διεξαχθεί, ο «πρωτοποριακός» διαγωνισμός έχει ήδη απτές συνέπειες. Εχει διαταράξει σοβαρά μια αγορά που απειλείται με αφανισμό τουλάχιστον κατά το ήμισυ. Εχει φέρει την Αθήνα αντιμέτωπη με τις υπηρεσίες της Κομισιόν. Και, παραπλεύρως, προκαλεί ενδοκυβερνητικές τριβές για το ποιος πρέπει και ποιος δεν πρέπει να χριστεί καναλάρχης, με τον Πάνο Καμμένο να προβαίνει σε «κουμπαροκτονία» εις βάρος του Χρήστου Καλογρίτσα.
Πρόκειται για μια εικόνα που δεν φαίνεται να δικαιώνει την προσδοκία του υπουργού ότι η κυβέρνηση «βάζει τέλος σε 27 χρόνια ανομίας». Με τον διαγωνισμό της Τρίτης τίποτε δεν τελειώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου