Aπό την "ΕΣΤΙΑ"
"ΕΣΤΙΑ", 26/08/16
Χαρισματικοί και Χαρωνίτες:
Του Σαράντου Ι. Καργάκου
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, μέ τίς εμπειρίες πού απέκτησε κατά τίς πρόσφατες επαφές του στό εξωτερικό μέ διάφορους μεγαλόσχημους «μάγιστρους», ασφαλώς θά κατανόησε ότι τό καλύτερο όχημα γιά νά προωθήσει τά συμφέροντα του είναι οι μεγαλοευρωπαίοι. Άλλά κι αυτοί -πολύ πιό πριν- είχαν συνειδητοποιήσει ότι τό καλύτερο όχημα γιά τήν προώθηση των δικών τους συμφερόντων είναι ό κ. Τσίπρας. Αν άπό αυτά πού μας κάνει τώρα ό κ. Τσίπρας, είχε κάνει τά μισά ό κ. Σαμαράς, ή Αθήνα, ό Πειραιάς καί τό Ηράκλειο -φυσικά- θά είχαν πάρει φωτιά. Πιθανώς, νά γλύτωνε ή Θεσσαλονίκη λόγω συχνών βροχοπτώσεων. Οι περσινές εκλογές ήταν μιά άλλου εϊδους «Νύχτα τών Μεγάλων Μαχαιριών».Όπως ό Χίτλερ, γιά νά κερδίσει τό στρατό, ξεφορτώθηκε -άλλ' αιματηρά-τόν Έρνστ Ρέμ καί τούς αδιάλλακτους φαιοχίτωνες νταήδες του, όμοια καί ό κ. Τσίπρας, γιά νά κατασιγάσει τούς μεγάλους τής Ευρώπης, μέ τό εκλογικό κόλπο ξεφορτώθηκε τούς Ίακωβίνους του κόμματος του.
Λόγω αντιπολιτευτικής ανυπαρξίας θά ισχυροποιήθηκε περισσότερο, παρά τήν αίματορουφηκτική του πολιτική, πού τώρα πλασσάρεται σάν ιατρική θεραπεία. Στό εξής ό επιχειρηματικός κόσμος, γιά νά έχει πρόσβαση σέ πιστωτικά ιδρύματα καί σέ πλουτοπαραγωγικές πηγές, θά είναι υποχρεωμένος νά στραφεί πρός τούς επαγγελματίες του κόμματος, αυτούς πού κομψά ό κ. Καμμένος ονομάζει «νταβατζήδες;». Έτσι, άπό τήν ιδιότυπη αυτή σχέση θά σχηματισθεί μιά νέου τύπου νομενκλατούρα.Τό κόμμα θά υποκαταστήσει τό κράτος. Όλα θά γίνονται μέσω αύτού ή δι’ αυτού. Έτσι θά διαμορφωθεί κι άλλος ένας ιδιόμορφος τύπος αριστερού καπιταλισμού -ένας Έλληνοαμερικανός συγγενής μου, στά χρόνια των αμερικανικών φοιτητικών έξεγέρσεων, ονόμαζε τούς εξεγερμένους φοιτητές «Κομμούνια μέ... κάντιλακ». Κι άς είχε ό ίδιος νυμφευθεί τήν κομμουνίστρια εξαδέλφη μου!
Βέβαια, ό έδώ αριστερός καπιταλισμός δέν θά έχει τήν αυθυπαρξία του κομμουνιστικού
"ΕΣΤΙΑ", 26/08/16
Χαρισματικοί και Χαρωνίτες:
Του Σαράντου Ι. Καργάκου
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ, μέ τίς εμπειρίες πού απέκτησε κατά τίς πρόσφατες επαφές του στό εξωτερικό μέ διάφορους μεγαλόσχημους «μάγιστρους», ασφαλώς θά κατανόησε ότι τό καλύτερο όχημα γιά νά προωθήσει τά συμφέροντα του είναι οι μεγαλοευρωπαίοι. Άλλά κι αυτοί -πολύ πιό πριν- είχαν συνειδητοποιήσει ότι τό καλύτερο όχημα γιά τήν προώθηση των δικών τους συμφερόντων είναι ό κ. Τσίπρας. Αν άπό αυτά πού μας κάνει τώρα ό κ. Τσίπρας, είχε κάνει τά μισά ό κ. Σαμαράς, ή Αθήνα, ό Πειραιάς καί τό Ηράκλειο -φυσικά- θά είχαν πάρει φωτιά. Πιθανώς, νά γλύτωνε ή Θεσσαλονίκη λόγω συχνών βροχοπτώσεων. Οι περσινές εκλογές ήταν μιά άλλου εϊδους «Νύχτα τών Μεγάλων Μαχαιριών».Όπως ό Χίτλερ, γιά νά κερδίσει τό στρατό, ξεφορτώθηκε -άλλ' αιματηρά-τόν Έρνστ Ρέμ καί τούς αδιάλλακτους φαιοχίτωνες νταήδες του, όμοια καί ό κ. Τσίπρας, γιά νά κατασιγάσει τούς μεγάλους τής Ευρώπης, μέ τό εκλογικό κόλπο ξεφορτώθηκε τούς Ίακωβίνους του κόμματος του.
Λόγω αντιπολιτευτικής ανυπαρξίας θά ισχυροποιήθηκε περισσότερο, παρά τήν αίματορουφηκτική του πολιτική, πού τώρα πλασσάρεται σάν ιατρική θεραπεία. Στό εξής ό επιχειρηματικός κόσμος, γιά νά έχει πρόσβαση σέ πιστωτικά ιδρύματα καί σέ πλουτοπαραγωγικές πηγές, θά είναι υποχρεωμένος νά στραφεί πρός τούς επαγγελματίες του κόμματος, αυτούς πού κομψά ό κ. Καμμένος ονομάζει «νταβατζήδες;». Έτσι, άπό τήν ιδιότυπη αυτή σχέση θά σχηματισθεί μιά νέου τύπου νομενκλατούρα.Τό κόμμα θά υποκαταστήσει τό κράτος. Όλα θά γίνονται μέσω αύτού ή δι’ αυτού. Έτσι θά διαμορφωθεί κι άλλος ένας ιδιόμορφος τύπος αριστερού καπιταλισμού -ένας Έλληνοαμερικανός συγγενής μου, στά χρόνια των αμερικανικών φοιτητικών έξεγέρσεων, ονόμαζε τούς εξεγερμένους φοιτητές «Κομμούνια μέ... κάντιλακ». Κι άς είχε ό ίδιος νυμφευθεί τήν κομμουνίστρια εξαδέλφη μου!
Βέβαια, ό έδώ αριστερός καπιταλισμός δέν θά έχει τήν αυθυπαρξία του κομμουνιστικού
καπιταλισμού τής Κίνας. Θά είναι ένας κομματικός καπιταλισμός χειραγωγούμενος άπό τόν αυθεντικό καπιταλισμό. Μόνο πού, μετά τήν απολογία του κόμματος άπό τά λεγόμενα «βαρίδια», μένει ελεύθερο τό πεδίο γιά τή γένεση μιάς νέας γενιάς κομματικών στελεχών, πού -γιά νά δανεισθώ τόν όρο άπό τή γείτονα-θά μπορούσα εντελώς συμβατικά νά ονομάσω «Νεότουρκους», μέ τήν έννοια ότι κι αυτοί θά ευαγγελίζονται μιά μεταρρύθμιση, ή όποια, παρά τίς όποιες αλλαγές, θά έχει τούς ίδιους στήν κορυφή.
Δέν νομίζω ότι θά μπορέσει νά υπάρξει ανάσχεση στήν κυριαρχία αυτών τών «Νεότουρκων» πού εμφανίζονται καί στά λοιπά κόμματα. Ή Βουλή μας, άντί νά είναι τό Πάνθεον της Δημοκρατίας καί τό βήμα της νά αποτελεί ιερό άμβωνα τής πολιτικής, έχει μεταβληθεί σέ εστία παρασίτων, καί μάλιστα θανάσιμων παρασίτων. Γι' αυτό οί περισσότεροι βουλευτές, φοβούμενοι τή μόλυνση, τήν αποφεύγουν καί προτιμούν τά κανάλια! Τό βλέπω δύσκολο, δυστυχώς, νά σχηματισθεί συμπαγές κόμμα πού νά εκφράζει τήν κάποτε μεσαία καί ύπομεσαία τάξη, τήν τάξη τών νοικοκυραίων καί ενός ευρύτατου λαϊκού στρώματος πού δέν επιθυμεί κοινωνικές ρήξεις καί αναταράξεις. Τό λειωμένο μάγμα αυτών τών κοινωνικών κατηγοριών δύσκολα στόν παρόντα καιρό μπορεί νά δώσει ένα συγκροτημένο πολιτικό σχήμα. Είναι σάν τό «κομμένο» γάλα πού δέν μπορεί νά σκληρυνθεί, νά πήξει καί νά γίνει τυρί. Γυναίκες καί άνδρες πού ζουν μέσα στά πλαίσια τοϋ τωρινού πολιτικού οικοσυστήματος δέν μπορούν νά κινηθούν πέρα άπό τά όρια αυτού. Μοιραία θά δρουν «εντός, έκτος καί έπί τά αυτά».
Μοιραία ή Ελλάδα θά παραδέρνει. Θά μοιάζει καράβι χωρίς συγκεκριμένη καί σταθερή πορεία πλεύσης. Ο πολιτικός μας κόσμος είναι σάν ένας στολίσκος πλοιαρίων που τό καθένα ακολουθεί τή δική του «ρότα», χωρίς νά υπάρχει γνώση τών νερών, τών σκοπέλων, τών υφάλων καί τών άνεμων. Έτσι, παρ' ότι λαός τής θάλασσας, θά τά κάνουμε πάλι... θάλασσα! Δέν ξέρουμε γιά πού τραβάμε κι αφήνουμε τούς άνεμους νά μάς τραβάνε. Ενδέχεται, λοιπόν, νά χαθούμε καί οι καταστάσεις νά μάς καταπιούν «χαρυβδηδόν».
Χρειαζόμαστε μιά καινούργια πολιτική ζύμη. Ή παλιά έχει «κόψει» διότι φτιάχνεται μέ μπαγιάτικη μαγιά ή ξινισμένο προζύμι.Άν ό λαός εμμένει νά μένει προσκολλημένος σάν στρείδι στό παλαιό (έστω ντυμένο παρδαλά), μοιραία τήν τύχη του θά διαχειρίζονται οί Χαρωνίτες.Έτσι, Χαρωνίτες, λέγονταν στήν αρχαία Ρώμη κάποιοι Συγκλητικοί πού αντλούσαν τό δικαίωμα νά είναι Συγκλητικοί άπό τόν Κάτω Κόσμο, σύμφωνα μέ μία υποτιθέμενη διαθήκη του Ιουλίου Καίσαρος! Ό Πλούταρχος μάς λέγει ότι οι Ρωμαίοι τούς αντιμετώπιζαν ειρωνικά καί έλεγαν γι' αυτούς σκωπτικά: «Τούτους άπαντας έπισκώπτοντες οι Ρωμαίοι Χαρωνίτας εκάλουν ελεγχόμενοι γάρ εις τούς του νεκρού κατέφευγον υπομνηματισμούς». Πιό άπλά: οί Ρωμαίοι τούς ονόμαζαν σκωπτικά Χαρωνίτες, διότι όταν ελέγχονταν άπό πού άντλοϋν τό δικαίωμα νά είναι συγκλητικοί, αυτοί προσέφευγαν στή διαθήκη του νεκροϋ (Καίσαρος).
Θά ήθελα πολιτικούς μέ χάρη καί χαρίσματα άλλ' όχι πολιτικούς Χαρωνίτες.Όμως αυτό δέν εξαρτάται άπό τούς πολιτικούς, εξαρτάται άπό τούς πολίτες.
*Ιστορικός, συγγραφέας
www.sarantoskargakos.gr
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ: Μερική μεταφορά, σε μονοτονική γραφή
Δέν νομίζω ότι θά μπορέσει νά υπάρξει ανάσχεση στήν κυριαρχία αυτών τών «Νεότουρκων» πού εμφανίζονται καί στά λοιπά κόμματα. Ή Βουλή μας, άντί νά είναι τό Πάνθεον της Δημοκρατίας καί τό βήμα της νά αποτελεί ιερό άμβωνα τής πολιτικής, έχει μεταβληθεί σέ εστία παρασίτων, καί μάλιστα θανάσιμων παρασίτων. Γι' αυτό οί περισσότεροι βουλευτές, φοβούμενοι τή μόλυνση, τήν αποφεύγουν καί προτιμούν τά κανάλια! Τό βλέπω δύσκολο, δυστυχώς, νά σχηματισθεί συμπαγές κόμμα πού νά εκφράζει τήν κάποτε μεσαία καί ύπομεσαία τάξη, τήν τάξη τών νοικοκυραίων καί ενός ευρύτατου λαϊκού στρώματος πού δέν επιθυμεί κοινωνικές ρήξεις καί αναταράξεις. Τό λειωμένο μάγμα αυτών τών κοινωνικών κατηγοριών δύσκολα στόν παρόντα καιρό μπορεί νά δώσει ένα συγκροτημένο πολιτικό σχήμα. Είναι σάν τό «κομμένο» γάλα πού δέν μπορεί νά σκληρυνθεί, νά πήξει καί νά γίνει τυρί. Γυναίκες καί άνδρες πού ζουν μέσα στά πλαίσια τοϋ τωρινού πολιτικού οικοσυστήματος δέν μπορούν νά κινηθούν πέρα άπό τά όρια αυτού. Μοιραία θά δρουν «εντός, έκτος καί έπί τά αυτά».
Μοιραία ή Ελλάδα θά παραδέρνει. Θά μοιάζει καράβι χωρίς συγκεκριμένη καί σταθερή πορεία πλεύσης. Ο πολιτικός μας κόσμος είναι σάν ένας στολίσκος πλοιαρίων που τό καθένα ακολουθεί τή δική του «ρότα», χωρίς νά υπάρχει γνώση τών νερών, τών σκοπέλων, τών υφάλων καί τών άνεμων. Έτσι, παρ' ότι λαός τής θάλασσας, θά τά κάνουμε πάλι... θάλασσα! Δέν ξέρουμε γιά πού τραβάμε κι αφήνουμε τούς άνεμους νά μάς τραβάνε. Ενδέχεται, λοιπόν, νά χαθούμε καί οι καταστάσεις νά μάς καταπιούν «χαρυβδηδόν».
Χρειαζόμαστε μιά καινούργια πολιτική ζύμη. Ή παλιά έχει «κόψει» διότι φτιάχνεται μέ μπαγιάτικη μαγιά ή ξινισμένο προζύμι.Άν ό λαός εμμένει νά μένει προσκολλημένος σάν στρείδι στό παλαιό (έστω ντυμένο παρδαλά), μοιραία τήν τύχη του θά διαχειρίζονται οί Χαρωνίτες.Έτσι, Χαρωνίτες, λέγονταν στήν αρχαία Ρώμη κάποιοι Συγκλητικοί πού αντλούσαν τό δικαίωμα νά είναι Συγκλητικοί άπό τόν Κάτω Κόσμο, σύμφωνα μέ μία υποτιθέμενη διαθήκη του Ιουλίου Καίσαρος! Ό Πλούταρχος μάς λέγει ότι οι Ρωμαίοι τούς αντιμετώπιζαν ειρωνικά καί έλεγαν γι' αυτούς σκωπτικά: «Τούτους άπαντας έπισκώπτοντες οι Ρωμαίοι Χαρωνίτας εκάλουν ελεγχόμενοι γάρ εις τούς του νεκρού κατέφευγον υπομνηματισμούς». Πιό άπλά: οί Ρωμαίοι τούς ονόμαζαν σκωπτικά Χαρωνίτες, διότι όταν ελέγχονταν άπό πού άντλοϋν τό δικαίωμα νά είναι συγκλητικοί, αυτοί προσέφευγαν στή διαθήκη του νεκροϋ (Καίσαρος).
Θά ήθελα πολιτικούς μέ χάρη καί χαρίσματα άλλ' όχι πολιτικούς Χαρωνίτες.Όμως αυτό δέν εξαρτάται άπό τούς πολιτικούς, εξαρτάται άπό τούς πολίτες.
*Ιστορικός, συγγραφέας
www.sarantoskargakos.gr
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ: Μερική μεταφορά, σε μονοτονική γραφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου