"...Όπως πολύ σωστά επισημαίνεται άπό πανεπιστη­μιακούς παράγοντες, πιό σοβαρή άπό τήν οικονομική κρίση στήν Ελλάδα είναι ή πνευματική καί ή ηθική κα­τάρρευση τής χώρας. Αυτή υποθηκεύει τό μέλλον -καί ή άποεπένδυση στήν οικονομία έρχεται νά ενισχύσει τήν συνολική παρακμή. Τά γεγονότα ομιλούν άπό μό­να τους. Πρώτα αποσύρθηκαν τά τρόλλεϋ άπό τήν Πα­τησίων, έπειτα έκλεισε τό ταχυδρομείο στήν όδό Ζα­ΐμη. Τό κράτος ολοκληρώνει τήν αποχώρηση του άπό τήν περιοχή τών Εξαρχείων. Τά γεγονότα είναι γνω­στά, όπως γνωστές είναι καί οι πολιτικές επιλογές πού βρίσκονται πίσω τους. .."

Από την "ΕΣΤΙΑ"

                                                                             "ΕΣΤΙΑ", 29/08/16

Η "Εξαρχειοποίηση" της χώρας:
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

(μερική μεταφορά σε μονοτονική γραφή)
ΑΝ ΚΑΙ στό έργο του ό Κάρολος Μαρξ ποτέ δέν αναφέ­ρεται σέ τεχνικές καταλήψεως τής εξουσίας καί μονιμοποιήσεως σέ αυτήν, έν τούτοις, εμμέσως πλήν σαφώς, υπαγορεύει τρόπους γιά νά πραγματοποιηθεί κάτι τέ­τοιο. Δίνει δέ μεγάλη έμφαση στό εποικοδόμημα, ήτοι στίς ιδέες καί τίς αντιλήψεις πού επικρατούν σέ μία κοι­νωνία. Από αυτήν τήν οπτική γωνία, ό Κ. Μαρξ πίστευε ότι, άν κάποιος αλλάξει τά στοιχεία τής κοινωνίας, με­ταβάλλοντας τήν κυριαρχία μίας τάξης έπί μίας άλλης, τότε θά μπορούσε νά αλλάξει καί τήν πορεία τής Ιστο­ρίας, δημιουργώντας ένα διαφορετικό, πιό επιθυμητό αποτέλεσμα. Σέ αντίθεση έτσι μέ τόν Γκ. Β.Φ. Χέγκελ (1770-1831), ό όποιος ισχυριζόταν ότι ή Ιστορία καθο­ρίζεται άπό τόν Θεό, ό Μαρξ αντέστρεψε τόν ισχυρισμό αντικαθιστώντας τόν Θεό μέ τήν ταξική πάλη.

Στό πλαίσιο αυτό, ή πρωτοπορία τής εργατικής τά­ξης -τήν οποία ό Γερμανός φιλόσοφος θεωρούσε συλ­λήβδην ενιαία- έπρεπε νά κυριαρχήσει στό  εποικοδό­μημα, γιά νά ξεκινήσει ή διαδικασία τής αταξικής κοινω­νίας. Αυτής, δηλαδή, της πρός τά κάτω ίσοπεδώσεως.

Αυτό επιχειρείται καί άπό τήν σημερινή κυβέρνη­ση, ή οποία δέν κρύβει τις καθεστωτικές φιλοδοξίες της -αλλά ούτε καί τήν απέχθεια της πρός τήν παιδεία καί τήν ποιοτική αναβάθμιση μιας κοινωνίας. Έτσι, ό κύριος πρωθυπουργός καί οί περί αυτόν ποσώς ενδια­φέρονται γιά τήν φυγή 450.000 μορφωμένων καί ταλα­ντούχων νέων άπό τήν Ελλάδα. Καρφάκι δέν τούς καί­γεται γιά τήν μετανάστευση δυναμικών επιχειρήσεων. Αντιθέτως, όσο μία κοινωνία απογυμνώνεται άπό τις ζωτικές πνευματικές καί επιχειρούσες δυνάμεις της τόσο τό καλύτερο γιά μορφές αυταρχικής καί λαϊκι­στικής εξουσίας. , :

Στήν βάση αυτής τής λογικής, ή «Εξαρχειοποίηση» τής κοινωνίας είναι σοβαρό ζητούμενο. Έτσι, τόν τε­λευταίο καιρό, ή ελληνική κοινή γνώμη παρακολουθεί φαινόμενα πού μόνον ζοφερές σκέψεις προκαλούν, άν κανείς πάει πίσω από αυτά. ^

Όπως πολύ σωστά επισημαίνεται άπό πανεπιστη­μιακούς παράγοντες, πιό σοβαρή άπό τήν οικονομική κρίση στήν Ελλάδα είναι ή πνευματική καί ή ηθική  κα­τάρρευση τής χώρας. Αυτή υποθηκεύει τό μέλλον -καί ή άποεπένδυση στήν οικονομία έρχεται νά ενισχύσει τήν συνολική παρακμή. Τά γεγονότα ομιλούν άπό μό­να τους. Πρώτα αποσύρθηκαν τά τρόλλεϋ άπό τήν Πα­τησίων, έπειτα έκλεισε τό ταχυδρομείο στήν όδό Ζα­ΐμη. Τό κράτος ολοκληρώνει τήν αποχώρηση του άπό τήν περιοχή τών Εξαρχείων. Τά γεγονότα είναι γνω­στά, όπως γνωστές είναι καί οι πολιτικές επιλογές πού βρίσκονται πίσω τους.

Τά Εξάρχεια είναι ένα ακόμη δείγμα απόσυρσης τοϋ κράτους. Οι υπηρεσίες πού πρέπει νά βρίσκονται κοντά στον πολίτη, τόν εγκαταλείπουν ανυπεράσπιστο στήν βία, στήν τρομοκρατία καί στήν ανομία. Οι κάτοικοι καί  οι επαγγελματίες τής περιοχής θά πρέπει νά τά βγά­λουν πέρα μόνοι τους Όσοι έχουν τήν οικονομική δυ­νατότητα, θά φύγουν. Ή εξέλιξη θά είναι ή πλήρης με­τατροπή τής γειτονίας σέ γκέτο.

Τά Εξάρχεια δέν είναι τά μόνα. Ανάλογη ήταν ή αντίδραση του κράτους στήν κατάληψη τοϋ Πανεπιστη­μίου Θεσσαλονίκης γιά τήν διοργάνωση του no border camp, παρά τήν ρητή αντίθεση τών πανεπιστημιακών άρχων. Ό πρύτανης του ΑΠΘ, Περικλής Μήτκας, δή­λωσε στό Protothema.gr: «Σέ καμμία άλλη χώρα, άπό τήν Αμερική καί τήν Κίνα έως καί τίς εύρωπαϊκές πρωτεύουσες, δέν θά μπορούσε νά γίνει παρόμοια κίνηση, δη­λαδή δέν θά ήταν δυνατόν κάποιοι άγνωστοι νά  

κατα­σκηνώσουν σέ πανεπιστημιακό χώρο χωρίς κανένας νά αντιδράσει, καί άπλά όλοι νά παρακολουθούν τά τεκται­νόμενα».

Ο βασικός εταίρος τοϋ κυβερνητικού σχήματος, ό ΣΥΡΙΖΑ, πάντα εξέφραζε τήν πίστη του στό δημόσιο πα­νεπιστήμιο. Μία πίστη πού ήταν τόσο μεγάλη ώστε νά τόν κάνει νά είναι αντίθετος μέ τήν ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τό γεγονός ότι σέ όλο τόν κόσμο λει­τουργούν επιτυχημένα δημόσια ΑΕΙ δίπλα σε  πανεπι­στήμια πού ανήκουν σέ ιδιώτες ή σέ μή κερδοσκοπικά ιδρύματα, δέν λέει τίποτε στους ...υπερασπιστές του δημόσιου χαρακτήρα τών πανεπιστημίων. Όπως δέν τούς λέει τίποτα καί ή μαζική μετανάστευση φοι­τητών καί διδασκόντων σέ πανεπιστήμια τοϋ εξωτερι­κού, πολλά έκ τών οποίων είναι ίδιωτικά.,Προφανώς  πι­στεύουν ότι ή πτωχευμένη Ελλάδα έχει τήν πολυτέλεια νά αρνείται μία οικονομική δραστηριότητα καί νά παρα­χωρεί οικειοθελώς πλούτο σέ άλλες χώρες.

Αφού λοιπόν σώζουν τό πανεπιστήμιο άπό τήν δήθεν απειλή τών ιδιωτών, τό παραδίδουν αμόλυ­ντο στά χέρια τών καταληψιών-καταστροφέων. Τίπο­τα δέν είναι πρωτοφανές. Τό «έργο» έχει ανέβει δεκά­δες φορές καί ή κατάληξη ήταν πάντα θλιβερή. Πολύ­τιμες υποδομές αποτέλεσαν στόχο κλοπών καί βανδα­λισμών, μέ ευθύνη όχι μόνον εκείνων πού κατέστρεψαν άλλά καί όσων, παραβαίνοντας τό καθήκον τους, επέ­τρεπαν τίς καταστροφές.

Ή κατάσταση στά πανεπιστήμια είναι ενδεικτική γιά τήν ιδιότυπη ταυτότητα του ελληνικού κρατισμού -ό οποίος βλέπει μέ καχυποψία τίς ιδιωτικές επενδύσεις καί τήν ανάπτυξη πού αυτές μπορούν νά φέρουν, άλλά παραδίδεται αμαχητί σέ επιδιώξεις πού αντιστρατεύο­νται τό δημόσιο συμφέρον. Αρκεί νά ονομάζονται προ­οδευτικές. Ύπό αυτές τίς συνθήκες, τό μοντέλο τών Εξαρχείων αποτελεί κορυφαία επιδίωξη μιας κυβέρνη­σης πού είναι βέβαιον ότι δέν θέλει νά έχει απέναντι της πολίτες, άλλα υπηκόους

*Έπίτιμος Διεθνής Πρόεδρος Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων 

apapandropoulos@hotmail..com.