Η χθεσινή γενική απεργία ήταν ακόμα μία γενική απεργία, όπως όλες οι άλλες. Μια απεργία βολεμένων. Τα πανό και τη φροντίδα για να φαίνεται ότι έχει κατεβεί κόσμος την είχαν τα συνδικάτα και τα κόμματα – και πάντα εκπλήσσομαι που βρίσκονται ανιδιοτελείς να κρατήσουν τα πλακάτ και να φωνάξουν τα συνθήματα, για να κάνουν καριέρα τα στελεχά (ο όρος παλαιός, προ πολιτικής ορθότητας). Τα αιτήματα είναι αποκαρδιωτικά: κρατικοποίηση των πάντων, εκκινώντας από τα τρένα και την παιδεία. Το κίνημα ζητάει ένα μεγάλο Δημόσιο, θέλει να ζούμε κομμουνιστικά. Θέλει μεγάλη γραφειοκρατία και προϋποθέτει ότι θα συμμετέχει σε αυτή – τις κανονικές δουλειές ας τις κάνουν οι πληβείοι, όσοι και σήμερα ταλαιπωρούνται. Στη χθεσινή απεργία συμμετείχαν με σιγουριά οι δημόσιοι υπάλληλοι και ελάχιστοι του ιδιωτικού τομέα – όσοι εργάζονται σε συνθήκες Δημοσίου. Οσες και όσοι ζουν από τη δουλειά τους στην ιδιωτική οικονομία, χθες, ήταν οι πληβείοι – επειδή έπρεπε να βρουν τρόπο και να πληρώσουν ακριβά σε χρήμα ή/και σε ταλαιπωρία για να φτάσουν στις δουλειές τους, εκτός κι αν συντονίζονταν με τα μέσα μεταφοράς. Ευτυχώς για το κίνημα, τα καφενεία και τα τσιπουράδικα είναι της ιδιωτικής οικονομίας. Οπότε οι απεργοί είχαν μια ζεστή γωνιά να αναπαύσουν το ταλαιπωρημένο από τον αγώνα κορμί τους.....

 Από  "ΤΑ ΝΕΑ"