Από την "Εφ.Συν", και...
 |
| "Εφ.Συν", πρωτοσέλιδο, 03/04/25 |
....από την "Political"
Πέμπτη 3 Απριλίου 2025
EYΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΝΑΣ ΧΑΡΙΤΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ "ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ" ΝΑ ΞΕΘΑΨΕΙ ΤΟ "ΚΑΝΟΝΙΑ 'Η ΒΟΥΤΥΡΟ" ΑΛΛΩΝ ΚΑΙΡΩΝ , ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΥΠΟΣΤΑΣΗ- ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΗ ΟΜΩΣ...- ΣΤΟ ΑΝΤΙΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΑ ΕΜΜΕΝΟΝ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ, ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ", ΣΕ ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΟΜΙΛΗΤΕΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ...
Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος είπε ότι κατανοεί ότι τα όσα είπε στην τελευταία του συνέντευξη ο Πρόεδρος του ΔΣΑ ότι είχαν μια θεσμικότητα, ωστόσο όπως τόνισε δεν είναι αυτό που έκανε το τελευταίο πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. «Ο κ. Βερβεσός επέλεξε να φύγει από τα όρια της θεσμικής του ιδιότητας, από την αντικειμενικότητα, την αμεροληψία, και διατύπωνε θέσεις και απόψεις». Ο κ. Βερβεσός επέλεξε να αποκτήσει μια πολιτική στάση και είναι και αυτός μέρος της ευρύτερης προσπάθειας εργαλειοποίησης ενός τραγικού δυστυχήματος
Ο κ. Μαρινάκης είπε ότι κατανοεί ότι τα όσα είπε στην τελευταία του συνέντευξη είχαν μια θεσμικότητα ωστόσο όπως τόνισε δεν είναι αυτό που έκανε το τελευταίο πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. «Ο κ. Βερβεσός επέλεξε να φύγει από τα όρια της θεσμικής του ιδιότητας, από την αντικειμενικότητα, την αμεροληψία, και διατύπωνε θέσεις και απόψεις».
Ο κ. Βερβεσός επέλεξε να αποκτήσει μια πολιτική στάση και είναι και αυτός μέρος της ευρύτερης προσπάθειας εργαλειοποίησης ενός τραγικού δυστυχήματος
Κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά σε δηλώσεις του κ. Βερβεσού σε προηγούμενες συνεντεύξεις σχολίασε ότι όλο αυτό το διάστημα δεν μιλούσε ως θεσμικός παράγοντας. «Ο κ. Βερβεσός επέλεξε να αποκτήσει μια πολιτική στάση και είναι και αυτός μέρος της ευρύτερης προσπάθειας εργαλειοποίησης ενός τραγικού δυστυχήματος», σημείωσε.
Παράλληλα ο κ.Μαρινάκης τόνισε πως ο κ. Βερβεσός «πολιτικολόγησε επί τη βάση της διακίνησης πληροφοριών που όπως φαίνεται δεν ήταν η πραγματική εικόνα που είχε».
Μάλιστα, όπως είπε, «όταν επιλέγεις να λες τη γνώμη σου, να διατυπώνεις σοβαρότατες κατηγορίες και να λες ότι υπάρχει συγκάλυψη, αυτό δεν είναι μια κρίση, είναι μια πολύ σοβαρή κατηγορία». Διατυπώνοντας το ερώτημα «πόσο αξιόπιστος είσαι;» ο κ. Μαρινάκης αναρωτήθηκε «πόσο πραγματικά θες να φωτίσεις κάθε πτυχή της υπόθεσης και να λάμψει η αλήθεια όταν κρύβεις εσύ την ίδια την αλήθεια;».
Υπενθύμισε και μια αναφορά που είχε κάνει ο ίδιος, προ ημερών, για «την ανάποδη συγκάλυψη» λέγοντας ότι γίνεται αντιληπτό πλέον τι εννοούσε
«Πόσες ερωτήσεις έχουν γίνει στο δημόσιο διάλογο από τα κόμματα, από κάποια μέσα για τις πραγματογνωμοσύνες που παίρνουν το φως της δημοσιότητας;» διερωτήθηκε με αφορμή την έκθεση του Βρετανού πραγματογνώμονα σε απάντηση αιτήματος των οικογενειών των θυμάτων.
«Δεν είπαμε ότι στα Τέμπη έγιναν όλα τέλεια; Έχουν γίνει πολλά λάθη και πρέπει να τα δει όλα η Δικαιοσύνη. Οι τεράστιες αστοχίες του κρατικού μηχανισμού συναντήθηκαν με εγκληματικά ανθρώπινα λάθη. Το πόσο εγκληματικά και ποια λάθη θα τα κρίνει η Δικαιοσύνη. Παράλληλα, όμως, με όλο αυτό, από την αντιπολίτευση χτίστηκε ένα χυδαίο αφήγημα συγκάλυψης, χωρίς να περιμένει κανείς από αυτούς της αντιπολίτευσης, τις κρίσεις της Δικαιοσύνης. Όσο βγαίνουν λοιπόν στοιχεία στο φως και όπως έχετε δει αυτά τα στοιχεία δολίως, ενώ τα γνώριζαν αυτοί που μιλούσαν για συγκάλυψη, δεν τα έβγαζαν γιατί ήθελαν να παραπλανήσουν την κοινωνία, […] τόσο αυξάνεται η αφωνία αυτών, οι οποίοι προσπάθησαν να χειραγωγήσουν την αντιπολίτευση και την κοινή γνώμη, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο των συγγενών».
Στη διά βίου πορεία κάθε οδηγού σημειώνονται πολλές χρονικές περίοδοι κατά τις οποίες αυτός –προσωρινά ή μόνιμα– καθίσταται επικίνδυνος για οδήγηση, είτε γιατί κατανάλωσε αλκοόλ ή άλλες ουσίες, είτε γιατί έσπασε ένα μέλος ή χειρούργησε κάποιο μάτι ή τέλος γιατί γέρασε. Φυσικά είναι αδύνατο για την πολιτεία να παρακολουθεί τη διαχρονική πορεία της υγείας εκατομμυρίων ατόμων. Κάθε τέτοια προσπάθεια μόνο προβλήματα και στρεβλώσεις προκαλεί. Η εφαρμοζόμενη στη χώρα μας μεθόδευση των ανανεώσεων των αδειών οδήγησης σε διάφορες ηλικίες σε συνάρτηση με ιατρικές γνωματεύσεις όχι μόνο δεν έχει αποδώσει αποτελέσματα, αλλά αντιθέτως έχει επιβαρύνει δυσανάλογα την ποιότητα της ζωής μας έχοντας ταυτόχρονα προκαλέσει και τις γνωστές σε όλους μας ανεπιθύμητες στρεβλώσεις. Η σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί την καλλιέργεια στον ύψιστο δυνατό βαθμό της υπευθυνότητας και του αυτοελέγχου κάθε οδηγού για αδιάλειπτη διατήρηση της ικανότητάς του οδήγησης. Η Γερμανία έχει επιλέξει αυτή τη λύση με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα. Η άδεια οδήγησης εκεί έχει ισόβια ισχύ, αλλά συνδυάζεται με ταυτόχρονη προσωπική ευθύνη κάθε οδηγού για υποχρεωτική και συνεχή διατήρηση της ικανότητάς του. Είναι γεγονός βέβαια το ότι μέθοδος που λειτουργεί σε μια ξένη χώρα μπορεί να μη λειτουργήσει στη δική μας. Θα αποτελούσε πάντως σημαντική πρόοδο η θέσπιση ανάλογης εφαρμογής η οποία μπορεί να μας εκπλήξει ευχάριστα. Κατά τη χορήγηση της αδείας οδήγησης προτείνω να κατατίθεται από τον ενδιαφερόμενο υπεύθυνη δήλωση περί υποχρεώσεώς του να διατηρεί αδιαλείπτως την ικανότητά του οδήγησης.
Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 02/04/25 |
Ηλικιακός «ρατσισμός» και υπεύθυνη οδήγηση
Κύριε διευθυντά,
Μεγάλη δημοσιότητα έχει προσλάβει τελευταία το θέμα των υπερήλικων οδηγών που παρουσιάζεται ως κύριο αίτιο των πολυάριθμων ατυχημάτων που σημειώνονται. Για έναν προσεκτικό παρατηρητή των όσων συμβαίνουν καθημερινά στους δρόμους μας αυτή η άποψη δεν φαίνεται να στηρίζεται επαρκώς.
Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία επίσης, όπως αναλυτικά βλέπουν το φως της δημοσιότητας, δεν δικαιολογούν ένα τέτοιο συμπέρασμα. Παρά ταύτα, το θέμα της ασφαλούς οδήγησης παραμένει οξύ και απαιτεί άμεση αντιμετώπιση. Η υπευθυνότητα κάθε οδηγού δεν σχετίζεται βέβαια με την ηλικία του. Στην αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε οι υπερήλικες οδηγοί να θεωρούνται ασφαλέστεροι.
Το θεμελιώδες ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι το πότε κάθε οδηγός θα πρέπει να αποφασίζει να απόσχει της οδήγησης, αντιλαμβανόμενος ότι η ικανότητά του να οδηγεί με ασφάλεια έχει μειωθεί. Κάθε άτομο γερνάει με διαφορετικό τρόπο και επομένως η ηλικία από μόνη της δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο.
Στη διά βίου πορεία κάθε οδηγού σημειώνονται πολλές χρονικές περίοδοι κατά τις οποίες αυτός –προσωρινά ή μόνιμα– καθίσταται επικίνδυνος για οδήγηση, είτε γιατί κατανάλωσε αλκοόλ ή άλλες ουσίες, είτε γιατί έσπασε ένα μέλος ή χειρούργησε κάποιο μάτι ή τέλος γιατί γέρασε.
Φυσικά είναι αδύνατο για την πολιτεία να παρακολουθεί τη διαχρονική πορεία της υγείας εκατομμυρίων ατόμων. Κάθε τέτοια προσπάθεια μόνο προβλήματα και στρεβλώσεις προκαλεί. Η εφαρμοζόμενη στη χώρα μας μεθόδευση των ανανεώσεων των αδειών οδήγησης σε διάφορες ηλικίες σε συνάρτηση με ιατρικές γνωματεύσεις όχι μόνο δεν έχει αποδώσει αποτελέσματα, αλλά αντιθέτως έχει επιβαρύνει δυσανάλογα την ποιότητα της ζωής μας έχοντας ταυτόχρονα προκαλέσει και τις γνωστές σε όλους μας ανεπιθύμητες στρεβλώσεις.
Η σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί την καλλιέργεια στον ύψιστο δυνατό βαθμό της υπευθυνότητας και του αυτοελέγχου κάθε οδηγού για αδιάλειπτη διατήρηση της ικανότητάς του οδήγησης. Η Γερμανία έχει επιλέξει αυτή τη λύση με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα. Η άδεια οδήγησης εκεί έχει ισόβια ισχύ, αλλά συνδυάζεται με ταυτόχρονη προσωπική ευθύνη κάθε οδηγού για υποχρεωτική και συνεχή διατήρηση της ικανότητάς του. Είναι γεγονός βέβαια το ότι μέθοδος που λειτουργεί σε μια ξένη χώρα μπορεί να μη λειτουργήσει στη δική μας.
Θα αποτελούσε πάντως σημαντική πρόοδο η θέσπιση ανάλογης εφαρμογής η οποία μπορεί να μας εκπλήξει ευχάριστα. Κατά τη χορήγηση της αδείας οδήγησης προτείνω να κατατίθεται από τον ενδιαφερόμενο υπεύθυνη δήλωση περί υποχρεώσεώς του να διατηρεί αδιαλείπτως την ικανότητά του οδήγησης.
Μια αναπροσαρμογή των διαφόρων επαπειλούμενων συνεπειών σε περιπτώσεις πρόκλησης ατυχημάτων θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά προς την κατεύθυνση τήρησης αυτής της υποχρέωσης. Η βελτίωση του επιπέδου της οδικής ασφάλειας αποτελεί καθήκον όλων μας. Είναι καιρός να αναλάβει ο καθένας μας τις ευθύνες του.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΝΕΓΚΑΣ
Βούλα
Η κούρσα εξοπλισμών και «πού βαδίζουμε;»
Kύριε διευθυντά,
Αναμφίβολα η Ευρώπη βρίσκεται στη φάση της αύξησης των αμυντικών δαπανών, με τις μεγάλες δυνάμεις της να ενισχύουν τις στρατιωτικές τους βιομηχανίες. Οι πρόσφατες γεωπολιτικές εξελίξεις, ο πόλεμος στην Ουκρανία, η αυξανόμενη ένταση στις διεθνείς σχέσεις και η πολιτική του προέδρου των ΗΠΑ, έχουν οδηγήσει –είναι η αφορμή;– σε μια καινούργια «ανανεωμένη» κούρσα εξοπλισμών. Η σκέψη όλων οδηγείται στο ότι είμαστε πια στο τέλος της ειρηνικής ανάπαυλας των 70 χρόνων μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκλεισαν οι πληγές και τέρμα το διάλειμμα, πάμε ξανά!
Το καινούργιο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Ευρώπης είναι αυτό που θα επηρεάσει τα μέγιστα τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις – ας είμαστε ρεαλιστές. Ομως το σημαντικό είναι οι απειλές και οι φόβοι του πολέμου που απορρέουν από μια τέτοια στροφή. Οι πολεμικές βιομηχανίες είναι τεράστιες οικονομικές δυνάμεις, οι οποίες για να είναι βιώσιμες πρέπει να έχουν αγορές. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι η παραγωγή όπλων δεν γίνεται –και δεν θα γίνει– μόνο για στρατηγικούς ή αμυντικούς λόγους, αλλά και για οικονομικούς. Εχουμε μια ενίσχυση της «εμπορευματοποίησης» και της «ιδιωτικοποίησης» του πολέμου. Οι Γερμανοί το λένε –και το κάνουν– ξεκάθαρα (dw.com, Geopolitico, cnn.gr). Η πολεμική βιομηχανία είναι ένας από τους πιο κερδοφόρους τομείς του παγκόσμιου εμπορίου. Οι κυβερνήσεις επενδύουν δισεκατομμύρια ευρώ στην παραγωγή σύγχρονων οπλικών συστημάτων και για την ενίσχυση της βιομηχανίας τους κόβοντας κεφάλαια από τους τομείς της πρόνοιας.
Η διάθεση των όπλων μπορεί να γίνεται είτε μέσω επίσημων κρατικών συμφωνιών είτε μέσω σκιωδών διαδρομών, όπου τα όπλα καταλήγουν σε πολέμους, εμφύλιες συρράξεις και τρομοκρατικές οργανώσεις. Και εδώ είναι το πρόβλημα: όταν το κέρδος είναι βασικό κίνητρο, οι ηθικές και γεωπολιτικές συνέπειες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Η ύπαρξη αυτής της αγοράς σημαίνει ότι σε κάποιο σημείο του πλανήτη θα υπάρξει χρήση των όπλων. Αν όχι άμεσα, τότε μέσω πωλήσεων, πιέσεων και εκβιασμών. Τα όπλα παράγονται για να χρησιμοποιηθούν!
Θεωρητικά, οι διεθνείς συνθήκες ελέγχουν τη διακίνηση όπλων, αλλά στην πράξη το λαθρεμπόριο και η πολιτική σκοπιμότητα καθιστούν αυτούς τους ελέγχους ανεπαρκείς. Πολλές χώρες εξοπλίζουν αντίπαλες παρατάξεις ταυτόχρονα, άλλες τροφοδοτούν πολέμους που δεν θέλουν να λήξουν, και άλλες χρησιμοποιούν την πώληση όπλων ως διπλωματικό εργαλείο. Με λίγα λόγια, οι εξαγωγές όπλων αποτελούν εργαλείο πολιτικής επιρροής, ενισχύεται η εμπορευματοποίηση των στρατιωτικών συγκρούσεων και τροφοδοτούνται νέες εστίες έντασης. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι νέο στην Ιστορία. Κάθε περίοδος έντασης συνοδεύεται από αυξημένη στρατιωτική δραστηριότητα και επενδύσεις σε εξοπλισμούς. Ο φόβος που διαχέεται είναι λογικός: Η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών μπορεί να οδηγήσει σε κλιμάκωση των συγκρούσεων και σε αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας ασφάλειας. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η Ευρώπη βαδίζει προς μια πιο ασφαλή ή μια πιο ασταθή εποχή μέσα από αυτή την κούρσα εξοπλισμών...
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΤΑΜΕΛΛΟΣ
Το μεγάλο μυστήριο της ύπαρξής μας
Κύριε διευθυντά,
Η παρουσίαση από τον κ. Ηλία Μαγκλίνη του βιβλίου του καθηγητή Στέφανου Τραχανά «Ο βομβιστής και ο στρατηγός» στην «Καθημερινή» είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Ουσιαστικό στοιχείο στην παρουσίαση είναι η αναφορά στην αλληλεπίδραση των υλικών στοιχείων από μακρινές αποστάσεις. Π.χ., η απόσταση του πυρήνα του ατόμου του υδρογόνου από τα περιφερόμενα ηλεκτρόνια είναι κολοσσιαία. (Σε τεχνικούς όρους είναι 4-5 τάξεις μεγέθους – δηλαδή σε ανθρώπινα κατανοητές διαστάσεις ένα μέτρο προς δέκα ή εκατό χιλιόμετρα!). Στην περίπτωση του υλικού κόσμου ο Νιλς Μπορ ήταν ο εμπνευστής της Ατομικής Θεωρίας της Υλης το 1900. Το περίεργο είναι ότι ο γενετιστής E.B. Lewis το 1978 παρατήρησε μια συσχέτιση αποστάσεων όπου τον ρόλο του πυρήνα του ατόμου του υδρογόνου παίζει το γονιδίωμα (DNA) και τον ρόλο των ηλεκτρονίων το αναπτυσσόμενο έμβρυο. Αργότερα παρατηρήθηκε ότι αυτός ο συσχετισμός ισχύει για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και μάλιστα διατηρώντας και την αναλογία (1 προς 40.000) του ατόμου του υδρογόνου, κάτι που είναι πολύ περίεργο...
ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Βιοφυσικός
Βιοφυσικός
Εάν απαίτηση μας είναι για να είμαστε αρεστοί να συντηρούμε στρατόπεδα οπουδήποτε, η χώρα δεν πρόκειται να πάει μπροστά. Το να κλείνεις στρατόπεδα, όπως ξέρετε, είναι πολιτικό κόστος. Και να κάνεις κρίσεις και να αποστρατεύεις γύρω στους 2.000 αξιωματικούς έχει πολιτικό κόστος. Αλλά αυτό που υπήρχε ήταν απαράδεκτο. Όταν στις οργανικές θέσεις του Ελληνικού Στρατού η πρόβλεψη ήταν για 568 Συνταγματάρχες και με τον εκφυλισμό είχαμε φτάσει στους 1.810, αυτό εξυπηρετούσε το αξιόμαχο της χώρας; Εγώ είμαι που έθεσα εν αμφισβητήσει το αξιόμαχο της χώρας ή όσοι επέτρεψαν να γίνει αυτό το πράγμα και να φτάσει εκεί; Και μήπως έγινα δημοφιλέστερος όταν τους αποστράτευσα; Όταν πέρασε μέσα στην κρίση, το 2017, Νόμος για τους εκτός οργανικών θέσεων αξιωματικούς εξ υπαξιωματικών και υπήρχαν 568 αξιωματικοί εξ υπαξιωματικών εκτός οργανικών θέσεων, αυτό έγινε για να βοηθηθεί το αξιόμαχο της χώρας; Υπάρχει στρατός σε αυτόν τον πλανήτη που η αναλογία αξιωματικών- υπαξιωματικών είναι 1 προς 1; Δεν υποχρεούστε να το ξέρετε, αλλά η κανονική αναλογία είναι 1 προς 9. Και δεν τα λέω γιατί θέλω να ασκήσω οποιαδήποτε κριτική. Δεν με ενδιαφέρει αυτό. Το λέω γιατί έχουμε απέναντί μας υπαρκτή διατυπωμένη απειλή, δεκαπλάσια των αριθμητικών δυνατοτήτων μας. Είναι ποτέ δυνατόν με αυτές τις συνθήκες να επιτρέπουμε στον εαυτό μας οποιαδήποτε χαλάρωση;
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, ανέφερε στην αγόρευσή του στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά την ολοκλήρωση της συζήτησης η οποία διεξήχθη κατόπιν αιτήματος του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, σύμφωνα με το άρθρο 142Α του Κανονισμού της Βουλής, με αντικείμενο την ενημέρωση του Σώματος για τον προγραμματισμό των αμυντικών εξοπλισμών και την αμυντική πολιτική της χώρας:
«Η παρούσα συζήτηση όπως ξέρετε διεξάγεται με το Άρθρο 142Α του Κανονισμού της Βουλής, όπου μιλούν μόνοι οι Αρχηγοί των κομμάτων. Κατά συνέπεια δεν έχω πρόθεση να κάνω ομιλία, θέλω απλώς να δώσω ορισμένες διευκρινίσεις σε σχέση με όσα ακούστηκαν
Κατ’ αρχάς, επί των παρατηρήσεων του Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, του κυρίου Νίκου Ανδρουλάκη, θα ήθελα να πω ότι το 50% του νέου εξοπλιστικού προγράμματος μπορεί να υλοποιηθεί από την Ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία και άνω του 50%.
Είναι 9,4 δις ευρώ από τα 18,9 δις ευρώ και επίσης από τα 68 προγράμματα τα 14 μπορούν να αφορούν μόνο ελληνικές εταιρείες. Έχουν πλήρη δυνατότητα να τα εκπληρώσουν ελληνικές εταιρείες. Μιλάμε δηλαδή για άνω του 1 δις ευρώ.
Τώρα θέλω να κάνουμε μια καθαρή εξήγηση κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσοι μετά από αυτήν την πολύ μακρά διαδικασία, έχετε μείνει στην αίθουσα.
Αυτή εδώ η διαδικασία που ακολουθείται από αυτήν την Κυβέρνηση έχει ένα στοιχείο πρωτοφανές. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται. Η υποχρέωση της χώρας να έχει μακροπρόθεσμο πρόγραμμα αμυντικών εξοπλισμών, νομοθετήθηκε το 2010.
Από το 2010 μέχρι σήμερα δεν έχει κατατεθεί πρόγραμμα δεκαετίας. Είναι η πρώτη φορά κατά την οποία κατατίθεται και είναι μείζον θέμα διαφάνειας. Για αυτό κατ’ αρχήν, κατατίθεται.
Διότι έτσι η Επιτροπή Εξοπλιστικών και δια αυτής η Βουλή των Ελλήνων ξέρει απολύτως τι προγραμματίζει η Κυβέρνηση και ξέρει και απολύτως το δημοσιονομικό χώρο τον οποίο η Κυβέρνηση προτίθεται να χρησιμοποιήσει.
Αυτά τα οποία ακούστηκαν εν τη ρύμη του λόγου – καταλαβαίνω πια, είμαι πολλά χρόνια σε αυτήν την αίθουσα – απλώς θα μου επιτρέψετε να πω, ότι δεν προτίθεμαι ούτε τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, ούτε τα θέματα εθνικής άμυνας να τα μετατρέψω σε θέματα κομματικής αντιπαράθεσης.
Στο βαθμό που εξαρτάται από μένα δεν θα το κάνω. Γι’ αυτό ουδέποτε επί έξι χρόνια άσκησα κριτική σε προηγούμενες Κυβερνήσεις για οτιδήποτε έκαναν στην εξωτερική πολιτική ή οτιδήποτε έκαναν στην άμυνα.
Και προφανώς, είναι σαφές, ότι δεν έγιναν όλα τέλεια. Το λέω αυτό γιατί ορισμένες τοποθετήσεις εδώ πολιτικών αρχηγών είχαν ένα στοιχείο – και δεν αναφέρομαι στην κα Κωνσταντοπούλου – ένα στοιχείο εισαγγελικότητας. Το ξεκαθαρίζω, δεν αναφέρομαι στην κα Κωνσταντοπούλου.
Ένα στοιχείο «δείχνουμε με το χέρι και πέστε μας, πέστε μας, πέστε μας». Προς τι; Οι περισσότερες ερωτήσεις, Στεφανοβίκειο και τα λοιπά, έχουν απαντηθεί δια του κοινοβουλευτικού ελέγχου 15 φορές η κάθε μία.
Οποιοσδήποτε από τους πολιτικούς αρχηγούς ήθελε να μην δημιουργήσει εντυπώσεις, θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει τις απαντήσεις μου και να τις διαβάσει. Ή εν πάση περιπτώσει μπορώ να του τις ξαναστείλω, δεν υπάρχει θέμα, αλλά αυτή η συζήτηση δεν έχει να κάνει ούτε με το Στεφανοβίκειο, ούτε με την Αγχίαλο, ούτε με τη Λιβύη, ούτε με κάτι από όλα αυτά. Έχει να κάνει με τα θέματα, τα πολύ σοβαρά θέματα, των εξοπλισμών.
Λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση είναι η πρώτη κυβέρνηση η οποία έχει το στοιχείο του απορρήτου πάνω, γι’ αυτό δεν μπορώ να το καταθέσω, έχει καταθέσει δεκαετές εξοπλιστικό, το οποίο έχει αποστείλει ήδη προς τη Βουλή των Ελλήνων εδώ και ένα μήνα και αναμένει πότε θα συνέλθει η Επιτροπή για να το συζητήσουμε.
Επίσης, έρχομαι να μιλήσουμε λίγο αν θέλετε για το ευρύτερο πλαίσιο. Τι προτείνουμε εδώ; Και είναι υπαρξιακό για τη χώρα. Προτείνουμε μια συνολική αλλαγή προσέγγισης των αμυντικών θεμάτων. Κατ’ αρχάς, μία πλήρη αλλαγή δόγματος.
Θα τα πω απλά και στην Επιτροπή, θα τα πω πολύ πιο καθαρά, με λεπτομέρειες, βεβαίως, χωρίς καμία δημοσιότητα. Σταματάμε τη λογική ότι το Αιγαίο το υπερασπίζεται ο στόλος και πάμε σε μια τελείως διαφορετική λογική, με την Ασπίδα του Αχιλλέα, που το Αιγαίο για όλη την επικράτεια – εναντίον πυραύλων, εναντίον αεροπλάνων, εναντίον drones, εναντίον σκαφών και εναντίον υποβρυχίων – το υποστηρίζει πλέον ένα πολύ πιο πολύπλοκο σύστημα, πολύ πιο φθηνό όμως στην απόκτησή του και πολύ πιο ικανό στη λειτουργία του, πολλαπλών πυραυλικών συστημάτων, αποκρυπτόμενων και μετακινούμενων, με τεχνητή νοημοσύνη και Command and Control.
Και από κει και πέρα ο στόλος ελευθερώνεται. Ιδίως τα νέα πλοία του στόλου, ελευθερώνονται για να λειτουργήσουν ως στρατηγικά όπλα αποτροπής και το ίδιο συμβαίνει και με τα αεροπλάνα, τα Rafale και τα Mirage που μπορούν να φέρουν στρατηγικά όπλα. Και αλλάζουμε και τη δομή των δυνάμεων.
Και ένας άλλος πολιτικός αρχηγός απηύθυνε προς την κυβέρνηση τη λέξη «ψέμα». Ειλικρινά, αν κάτι με στενοχωρεί σε αυτή την αίθουσα είναι να συμμετέχω σε κάτι που αυτό αναφέρεται. Δε θέλω να το απαντήσω, διότι το ψέμα δεν ήταν από την πλευρά της κυβέρνησης.
Η Βουλή των Ελλήνων έχει ενημερωθεί για τη νέα δομή δυνάμεων εδώ και πάρα πολύ καιρό. Εγώ την ενημέρωσα και υπάρχουν και πρακτικά γι΄ αυτό. Το θυμάστε, στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας, όπως προβλέπει ο Κανονισμός και πέρασε όπως προβλέπει ο Κανονισμός από τη συγκεκριμένη Επιτροπή η νέα δομή, η οποία υλοποιήθηκε με το κλείσιμο των στρατοπέδων και με τις συγχωνεύσεις των μονάδων,. Τα είχα πει όλα αυτά.
Και είχα πει επίσης ότι το περίσσευμα που θα δημιουργηθεί από αυτό θα διανεμηθεί ως μέρισμα στους αξιωματικούς και στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, γιατί οι μισθοί που δίνουμε δεν αντέχουν σε οποιαδήποτε κριτική. Τα είχα πει όλα αυτά τα πράγματα.
Και βεβαίως το να εμφανίζεται εδώ η εικόνα του ευφυολογήματος «επί των ημερών μας δεν έφευγαν από τις Ένοπλες Δυνάμεις, φεύγουν επί των ημερών σας», αυτό έχει μια πολύ προφανή απάντηση που την είχα δώσει εκατό φορές.
Όταν επί των ημερών του ερωτώντος και απευθύνοντας αυτή την ερώτηση στην Κυβέρνηση η ανεργία ήταν στο 30%, βεβαίως δεν έφευγε κανείς κυρίες και κύριοι. Τώρα όμως που η ανεργία είναι στο 9%, τα ικανά μας στελέχη φεύγουν και άρα πρέπει να αυξήσουμε τους μισθούς για να τα κρατήσουμε.
Και όταν το κάναμε αυτό, το ενέκρινε ο Πρωθυπουργός και το ανακοίνωσα, δεν το παρουσίασα ως κομματικό θρίαμβο της Νέας Δημοκρατίας.
Το παρουσίασα ως αποτέλεσμα μιας δομής δυνάμεων που είχε εγκριθεί από τη Βουλή των Ελλήνων. Αποφεύγουμε ως Κυβέρνηση να διεκδικήσουμε οποιοδήποτε κομματικό όφελος από ό,τι κάνουμε σε αυτό τον τομέα, ακριβώς για να μπορούμε να δημιουργούμε εθνικές συναινέσεις.
Έρχομαι στο ΕΛΚΑΚ. Το ΕΛΚΑΚ είναι μια αποδεδειγμένη μέθοδος που έχει οδηγήσει άλλες χώρες στην οικονομική ανάπτυξη. Εμείς αντιγράψαμε μια σειρά χωρών και πράγματι το νομοθετήσαμε γρήγορα και λειτούργησε γρήγορα.
Και αξίζει να σας καταθέσω στα πρακτικά, ήδη όλοι αυτοί είναι διαγωνισμοί τους οποίους έχει προκηρύξει το ΕΛΚΑΚ και δεν είναι διαγωνισμοί προϊόντων. Είναι διαγωνισμοί επίλυσης προβλημάτων προηγμένης τεχνολογίας.
«Η παρούσα συζήτηση όπως ξέρετε διεξάγεται με το Άρθρο 142Α του Κανονισμού της Βουλής, όπου μιλούν μόνοι οι Αρχηγοί των κομμάτων. Κατά συνέπεια δεν έχω πρόθεση να κάνω ομιλία, θέλω απλώς να δώσω ορισμένες διευκρινίσεις σε σχέση με όσα ακούστηκαν
Κατ’ αρχάς, επί των παρατηρήσεων του Προέδρου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, του κυρίου Νίκου Ανδρουλάκη, θα ήθελα να πω ότι το 50% του νέου εξοπλιστικού προγράμματος μπορεί να υλοποιηθεί από την Ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία και άνω του 50%.
Είναι 9,4 δις ευρώ από τα 18,9 δις ευρώ και επίσης από τα 68 προγράμματα τα 14 μπορούν να αφορούν μόνο ελληνικές εταιρείες. Έχουν πλήρη δυνατότητα να τα εκπληρώσουν ελληνικές εταιρείες. Μιλάμε δηλαδή για άνω του 1 δις ευρώ.
Τώρα θέλω να κάνουμε μια καθαρή εξήγηση κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσοι μετά από αυτήν την πολύ μακρά διαδικασία, έχετε μείνει στην αίθουσα.
Αυτή εδώ η διαδικασία που ακολουθείται από αυτήν την Κυβέρνηση έχει ένα στοιχείο πρωτοφανές. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται. Η υποχρέωση της χώρας να έχει μακροπρόθεσμο πρόγραμμα αμυντικών εξοπλισμών, νομοθετήθηκε το 2010.
Από το 2010 μέχρι σήμερα δεν έχει κατατεθεί πρόγραμμα δεκαετίας. Είναι η πρώτη φορά κατά την οποία κατατίθεται και είναι μείζον θέμα διαφάνειας. Για αυτό κατ’ αρχήν, κατατίθεται.
Διότι έτσι η Επιτροπή Εξοπλιστικών και δια αυτής η Βουλή των Ελλήνων ξέρει απολύτως τι προγραμματίζει η Κυβέρνηση και ξέρει και απολύτως το δημοσιονομικό χώρο τον οποίο η Κυβέρνηση προτίθεται να χρησιμοποιήσει.
Αυτά τα οποία ακούστηκαν εν τη ρύμη του λόγου – καταλαβαίνω πια, είμαι πολλά χρόνια σε αυτήν την αίθουσα – απλώς θα μου επιτρέψετε να πω, ότι δεν προτίθεμαι ούτε τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, ούτε τα θέματα εθνικής άμυνας να τα μετατρέψω σε θέματα κομματικής αντιπαράθεσης.
Στο βαθμό που εξαρτάται από μένα δεν θα το κάνω. Γι’ αυτό ουδέποτε επί έξι χρόνια άσκησα κριτική σε προηγούμενες Κυβερνήσεις για οτιδήποτε έκαναν στην εξωτερική πολιτική ή οτιδήποτε έκαναν στην άμυνα.
Και προφανώς, είναι σαφές, ότι δεν έγιναν όλα τέλεια. Το λέω αυτό γιατί ορισμένες τοποθετήσεις εδώ πολιτικών αρχηγών είχαν ένα στοιχείο – και δεν αναφέρομαι στην κα Κωνσταντοπούλου – ένα στοιχείο εισαγγελικότητας. Το ξεκαθαρίζω, δεν αναφέρομαι στην κα Κωνσταντοπούλου.
Ένα στοιχείο «δείχνουμε με το χέρι και πέστε μας, πέστε μας, πέστε μας». Προς τι; Οι περισσότερες ερωτήσεις, Στεφανοβίκειο και τα λοιπά, έχουν απαντηθεί δια του κοινοβουλευτικού ελέγχου 15 φορές η κάθε μία.
Οποιοσδήποτε από τους πολιτικούς αρχηγούς ήθελε να μην δημιουργήσει εντυπώσεις, θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει τις απαντήσεις μου και να τις διαβάσει. Ή εν πάση περιπτώσει μπορώ να του τις ξαναστείλω, δεν υπάρχει θέμα, αλλά αυτή η συζήτηση δεν έχει να κάνει ούτε με το Στεφανοβίκειο, ούτε με την Αγχίαλο, ούτε με τη Λιβύη, ούτε με κάτι από όλα αυτά. Έχει να κάνει με τα θέματα, τα πολύ σοβαρά θέματα, των εξοπλισμών.
Λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση είναι η πρώτη κυβέρνηση η οποία έχει το στοιχείο του απορρήτου πάνω, γι’ αυτό δεν μπορώ να το καταθέσω, έχει καταθέσει δεκαετές εξοπλιστικό, το οποίο έχει αποστείλει ήδη προς τη Βουλή των Ελλήνων εδώ και ένα μήνα και αναμένει πότε θα συνέλθει η Επιτροπή για να το συζητήσουμε.
Επίσης, έρχομαι να μιλήσουμε λίγο αν θέλετε για το ευρύτερο πλαίσιο. Τι προτείνουμε εδώ; Και είναι υπαρξιακό για τη χώρα. Προτείνουμε μια συνολική αλλαγή προσέγγισης των αμυντικών θεμάτων. Κατ’ αρχάς, μία πλήρη αλλαγή δόγματος.
Θα τα πω απλά και στην Επιτροπή, θα τα πω πολύ πιο καθαρά, με λεπτομέρειες, βεβαίως, χωρίς καμία δημοσιότητα. Σταματάμε τη λογική ότι το Αιγαίο το υπερασπίζεται ο στόλος και πάμε σε μια τελείως διαφορετική λογική, με την Ασπίδα του Αχιλλέα, που το Αιγαίο για όλη την επικράτεια – εναντίον πυραύλων, εναντίον αεροπλάνων, εναντίον drones, εναντίον σκαφών και εναντίον υποβρυχίων – το υποστηρίζει πλέον ένα πολύ πιο πολύπλοκο σύστημα, πολύ πιο φθηνό όμως στην απόκτησή του και πολύ πιο ικανό στη λειτουργία του, πολλαπλών πυραυλικών συστημάτων, αποκρυπτόμενων και μετακινούμενων, με τεχνητή νοημοσύνη και Command and Control.
Και από κει και πέρα ο στόλος ελευθερώνεται. Ιδίως τα νέα πλοία του στόλου, ελευθερώνονται για να λειτουργήσουν ως στρατηγικά όπλα αποτροπής και το ίδιο συμβαίνει και με τα αεροπλάνα, τα Rafale και τα Mirage που μπορούν να φέρουν στρατηγικά όπλα. Και αλλάζουμε και τη δομή των δυνάμεων.
Και ένας άλλος πολιτικός αρχηγός απηύθυνε προς την κυβέρνηση τη λέξη «ψέμα». Ειλικρινά, αν κάτι με στενοχωρεί σε αυτή την αίθουσα είναι να συμμετέχω σε κάτι που αυτό αναφέρεται. Δε θέλω να το απαντήσω, διότι το ψέμα δεν ήταν από την πλευρά της κυβέρνησης.
Η Βουλή των Ελλήνων έχει ενημερωθεί για τη νέα δομή δυνάμεων εδώ και πάρα πολύ καιρό. Εγώ την ενημέρωσα και υπάρχουν και πρακτικά γι΄ αυτό. Το θυμάστε, στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας, όπως προβλέπει ο Κανονισμός και πέρασε όπως προβλέπει ο Κανονισμός από τη συγκεκριμένη Επιτροπή η νέα δομή, η οποία υλοποιήθηκε με το κλείσιμο των στρατοπέδων και με τις συγχωνεύσεις των μονάδων,. Τα είχα πει όλα αυτά.
Και είχα πει επίσης ότι το περίσσευμα που θα δημιουργηθεί από αυτό θα διανεμηθεί ως μέρισμα στους αξιωματικούς και στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, γιατί οι μισθοί που δίνουμε δεν αντέχουν σε οποιαδήποτε κριτική. Τα είχα πει όλα αυτά τα πράγματα.
Και βεβαίως το να εμφανίζεται εδώ η εικόνα του ευφυολογήματος «επί των ημερών μας δεν έφευγαν από τις Ένοπλες Δυνάμεις, φεύγουν επί των ημερών σας», αυτό έχει μια πολύ προφανή απάντηση που την είχα δώσει εκατό φορές.
Όταν επί των ημερών του ερωτώντος και απευθύνοντας αυτή την ερώτηση στην Κυβέρνηση η ανεργία ήταν στο 30%, βεβαίως δεν έφευγε κανείς κυρίες και κύριοι. Τώρα όμως που η ανεργία είναι στο 9%, τα ικανά μας στελέχη φεύγουν και άρα πρέπει να αυξήσουμε τους μισθούς για να τα κρατήσουμε.
Και όταν το κάναμε αυτό, το ενέκρινε ο Πρωθυπουργός και το ανακοίνωσα, δεν το παρουσίασα ως κομματικό θρίαμβο της Νέας Δημοκρατίας.
Το παρουσίασα ως αποτέλεσμα μιας δομής δυνάμεων που είχε εγκριθεί από τη Βουλή των Ελλήνων. Αποφεύγουμε ως Κυβέρνηση να διεκδικήσουμε οποιοδήποτε κομματικό όφελος από ό,τι κάνουμε σε αυτό τον τομέα, ακριβώς για να μπορούμε να δημιουργούμε εθνικές συναινέσεις.
Έρχομαι στο ΕΛΚΑΚ. Το ΕΛΚΑΚ είναι μια αποδεδειγμένη μέθοδος που έχει οδηγήσει άλλες χώρες στην οικονομική ανάπτυξη. Εμείς αντιγράψαμε μια σειρά χωρών και πράγματι το νομοθετήσαμε γρήγορα και λειτούργησε γρήγορα.
Και αξίζει να σας καταθέσω στα πρακτικά, ήδη όλοι αυτοί είναι διαγωνισμοί τους οποίους έχει προκηρύξει το ΕΛΚΑΚ και δεν είναι διαγωνισμοί προϊόντων. Είναι διαγωνισμοί επίλυσης προβλημάτων προηγμένης τεχνολογίας.
Γιατί με την παλιά αντίληψη που λέγεται «πάω στο ράφι και αγοράζω» η χώρα δεν πήγαινε κάπου. Ήταν προφανές αυτό. Και το ΕΛΚΑΚ χρειάζεται κάθε δυνατή στήριξη. Αλλά θα δείτε, θα έχει αποτελέσματα, έχει ήδη αποτελέσματα.
Ο «Κένταυρος» το πρώτο ελληνικό anti-drone, είναι το πρώτο περήφανο αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης.
Και δεν είναι μυστικό να σας πω, το ’19 η χώρα δεν είχε ούτε ένα anti-drone, ούτε ένα για δείγμα. Όταν η απειλή παρήγαγε drones σωρηδόν.
Και πάλι όμως ουδείς άσκησε κριτική για όλα αυτά. Όπως και ουδείς έφερε και καλώς δεν έφερε και δεν θα το κάνω ούτε εγώ, την διαθεσιμότητα των αεροσκαφών την περίοδο της κρίσης. Γιατί εγώ δεν είμαι έτοιμος να κατηγορήσω μια Κυβέρνηση η οποία δεν είχε χρήματα και έπρεπε να ζει με μνημόνια.
Καταλαβαίνω γιατί δεν μπορούσε να συντηρήσει τα αεροσκάφη. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ο ψόγος εναντίον μας έναντι δήθεν ενός «λαμπρού παρελθόντος». Αυτό με ενοχλεί. Και αυτό θα παρακαλούσα να μην συνεχίσει. Δεν μας πηγαίνει κάπου.
Πέρα από το ΕΛΚΑΚ, θα ήθελα να σας πω και το εξής. Στην Επιτροπή θα αναλυθούν τα προγράμματα ένα-ένα. Θα αναλυθούν όχι από εμένα, δεν είμαι εγώ αυτός ο οποίος γνωρίζω τι πρέπει να αποκτήσει η χώρα. Αλλά από τους Aρχηγούς των Γενικών Επιτελείων.
Και επίσης, επειδή είναι πολλά τα χρήματα και το καταλαβαίνω και το αισθάνομαι μεγάλο βάρος, διότι καταλαβαίνω απολύτως τι σημαίνει το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου το οποίο πρέπει να διαχειριστούμε για την ασφάλεια αυτού του ιδίου, θα σας προτείνω μία σειρά από μέτρα διαφάνειας πέραν, ξαναλέω, εξοπλιστικού – που είναι το ύπατο μέτρο διαφάνειας- για να μπορέσουμε να τα παρακολουθήσουμε και να λείψει η σκιά που υπήρχε στο παρελθόν.
Και τα μέτρα είναι:
Πρώτον, μονομερώς αποποιήθηκα από το προνόμιο ο Γενικός Διευθυντής Εξοπλισμών να είναι άτομο της επιλογής του Υπουργού. Και ο επικεφαλής και ο δεύτερος ήταν άτομα τα οποία επέλεγε ο Υπουργός. Και βεβαίως ήταν άτομα τα οποία ο Υπουργός επέλεγε εκτός (Ενόπλων Δυνάμεων). Εγώ επέλεξα μόνιμο αξιωματικό τον οποίο μου υπέδειξε το ΓΕΕΘΑ. Και ο δεύτερος τη τάξει ήταν επίσης μόνιμος αξιωματικός, τον οποίο επίσης μου υπέδειξε το ΓΕΕΘΑ. Και έχω δώσει και σχετική εντολή, αποποιούμενος, πλέον, εξ ονόματος του Υπουργού, του προνομίου διορισμού του Γενικού Διευθυντή Εξοπλισμών.
Δεύτερον, θα υπάρξει διάταξη που θα έρθει προς ψήφιση με την οποία θα υπάρχει πλέον μόνιμος Νομικός Σύμβουλος του Κράτους στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών, ο οποίος θα συμμετέχει και στις διαπραγματεύσεις των οπλικών συστημάτων.
Τρίτον, θα αλλάξει ο τρόπος στελέχωσης της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών. Θα υπάρχουν αξιωματικοί μακράς θητείας, όχι αξιωματικοί δύο και τριών ετών, για να μπορούν αυτοί οι αξιωματικού να αποκτούν εμπειρία στα θέματα των διαπραγματεύσεων ιδιαιτέρως εξειδικευμένων θεμάτων. Δεν είναι απλό. Είμαι δικηγόρος και μπορώ να το καταλάβω, αλλά δεν δικαιούμαι να είμαι δικηγόρος του εαυτού μου.
Ενίσχυση της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Τροποποιούμε το Προεδρικό Διάταγμα σύστασης και λειτουργίας της επιτροπής της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων. Ήδη είμαστε στη διαδικασία να υπογραφεί μνημόνιο συνεργασίας με την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων ώστε η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας να αποκτήσει τεχνογνωσία και μεθόδους σύγχρονες ελέγχου του πόθεν έσχες, λογαριασμών και τα λοιπά, κτλ. Διότι είναι προφανής ο λόγος.
Τοποθετούμε Στρατιωτικό Εισαγγελέα στην Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων και της δίνουμε δυνατότητα άρσης του τραπεζικού απορρήτου για τα άτομα τα οποία διερευνά. Και επίσης το ίδιο θα ισχύει και για το ΕΛΚΑΚ.
Δηλαδή, για οποιονδήποτε διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα με οποιοδήποτε τρόπο, θα έχει δημιουργηθεί ένας εξελιγμένος μηχανισμός ελέγχου για αυτό.
Και από εκεί και πέρα, όσον αφορά την Ειδική Διαρκή Επιτροπή Εξοπλιστικών, υπάρχει μία πρόβλεψη η οποία επιτρέπει ανά εξάμηνο να συνέρχεται η Επιτροπή και να ενημερώνεται. Θα το καταστήσουμε, καθ’ όσον μας αφορά, – διότι η Βουλή είναι κυρίαρχη – και εσείς αποφασίζετε αλλά καθ’ όσον μας αφορά, όσο είμαι εγώ τουλάχιστον στο Υπουργείο Άμυνας θα το καταστήσουμε υποχρεωτικό.
Κάθε έξι μήνες θα έρχομαι μαζί με τους Αρχηγούς και θα ενημερώνουμε για την εξέλιξη όλων των προγραμμάτων την Επιτροπή Εξοπλιστικών.
Επίσης, μόλις περάσουμε το Εξοπλιστικό θα κάνουμε μια αρχική συνεδρίαση με την οποία θα ενημερωθείτε για όλα τα προηγούμενα εξοπλιστικά.
Δηλαδή, αυτά που είχαν υπογραφεί στο παρελθόν και ακόμα εξελίσσονται. Για να ξέρετε, διότι από τα 28 εκατ. ευρώ τα οποία βλέπετε, τα 11,5 και κάτι έχουν ήδη διατεθεί. Θέλω να γνωρίζετε πού έχουν διατεθεί, πώς έχουν διατεθεί και τι γίνονται αυτές οι συμβάσεις.
Επίσης, θα κατεβάσω το επίπεδο ενεργοποίησης του άρθρου διατύπωσης γνώμης της Επιτροπής από τα 30 εκατ. ευρώ στα 10 εκατ. ευρώ.
Και θα είναι πάντα στην διάθεση σας και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας οποτεδήποτε κρίνετε για οποιοδήποτε ποσόν. Εάν κρίνετε, δηλαδή, ότι θέλετε πλήρη ανάλυση για οποιοδήποτε πρόγραμμα.
Θυμίζω, τα προγράμματα τα ξέρετε από τις εξαμηνιαίες Επιτροπές. Εάν θέλετε ειδική συνεδρίαση, θα γίνεται ειδική απόρρητη συνεδρίαση για οποιοδήποτε πρόγραμμα, ανεξαρτήτως αξίας.
Και βεβαίως είμαι απολύτως ανοιχτός σε οποιονδήποτε, από οποιοδήποτε κόμμα για οποιαδήποτε διασφάλιση, μέσα στο πλαίσιο, βεβαίως, του λογικού και της ανάγκης όλα τα αυτά τα πράγματα να ολοκληρώνονται σε ένα δεδομένο χρόνο.
Καταλήγω. Απαιτείται μια καινούργια αντίληψη και με συγχωρείτε που σας το λέω. Και αν δεν προσπαθήσουμε όλοι, αυτό δεν θα επιτευχθεί.
Έχω εδώ τον κατάλογο των δεκάδων ερωτήσεων που μου υπεβλήθησαν για το κλείσιμο των στρατοπέδων. Δεκάδων ερωτήσεων.
Δεν πάμε έτσι κάπου. Εάν απαίτηση μας είναι για να είμαστε αρεστοί να συντηρούμε στρατόπεδα οπουδήποτε, η χώρα δεν πρόκειται να πάει μπροστά.
Το να κλείνεις στρατόπεδα, όπως ξέρετε, είναι πολιτικό κόστος. Και να κάνεις κρίσεις και να αποστρατεύεις γύρω στους 2.000 αξιωματικούς έχει πολιτικό κόστος.
Αλλά αυτό που υπήρχε ήταν απαράδεκτο. Όταν στις οργανικές θέσεις του Ελληνικού Στρατού η πρόβλεψη ήταν για 568 Συνταγματάρχες και με τον εκφυλισμό είχαμε φτάσει στους 1.810, αυτό εξυπηρετούσε το αξιόμαχο της χώρας;
Εγώ είμαι που έθεσα εν αμφισβητήσει το αξιόμαχο της χώρας ή όσοι επέτρεψαν να γίνει αυτό το πράγμα και να φτάσει εκεί; Και μήπως έγινα δημοφιλέστερος όταν τους αποστράτευσα;
Όταν πέρασε μέσα στην κρίση, το 2017, Νόμος για τους εκτός οργανικών θέσεων αξιωματικούς εξ υπαξιωματικών και υπήρχαν 568 αξιωματικοί εξ υπαξιωματικών εκτός οργανικών θέσεων, αυτό έγινε για να βοηθηθεί το αξιόμαχο της χώρας;
Υπάρχει στρατός σε αυτόν τον πλανήτη που η αναλογία αξιωματικών- υπαξιωματικών είναι 1 προς 1; Δεν υποχρεούστε να το ξέρετε, αλλά η κανονική αναλογία είναι 1 προς 9.
Και δεν τα λέω γιατί θέλω να ασκήσω οποιαδήποτε κριτική. Δεν με ενδιαφέρει αυτό. Το λέω γιατί έχουμε απέναντί μας υπαρκτή διατυπωμένη απειλή, δεκαπλάσια των αριθμητικών δυνατοτήτων μας.
Είναι ποτέ δυνατόν με αυτές τις συνθήκες να επιτρέπουμε στον εαυτό μας οποιαδήποτε χαλάρωση; Ευχαριστώ θερμά για την ανοχή κύριε Πρόεδρε και ελπίζω ότι στην Επιτροπή θα έχουμε τη δυνατότητα να τα πούμε εν εκτάσει.
Θέλω όμως να σας διαβεβαιώσω το εξής: Ότι αυτό το εξοπλιστικό το οποίο είναι πλήρες, ξεκινάει από την ένδυση του στρατιώτη που δεν είναι ρούχο, γιατί έχει αισθητήρες και μεθόδους επικοινωνίας πια, είναι μιας άλλης εποχής. Και είναι και ελληνικό πρόγραμμα, 268 εκατομμύρια ευρώ που μπορούν να το πάρουν και θα το πάρουν μόνο ελληνικές εταιρείες.
Από αυτό φτάνουμε μέχρι τα πιο προηγμένα συστήματα, παραδείγματος χάρη στον δορυφόρο. Δεν έχουμε δορυφόρο. Δεν μπορούμε να επικοινωνούμε. Σε οποιαδήποτε περίπτωση θερμού επεισοδίου θα σταματήσουν οι επικοινωνίες μας το επόμενο δευτερόλεπτο από τον αντίπαλο.
Λέω λοιπόν, εάν αυτό το πρόγραμμα εκτελεστεί, ένα πράγμα μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι τα περί υπεράσπισης της πατρίδας και της ελευθερίας και της ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών θα είναι ουσιαστική δυνατότητα και όχι απλώς λεκτική διατύπωση στο πλαίσιο συνεδριάσεων δικών μας.
Σας ευχαριστώ πολύ».
Ο «Κένταυρος» το πρώτο ελληνικό anti-drone, είναι το πρώτο περήφανο αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης.
Και δεν είναι μυστικό να σας πω, το ’19 η χώρα δεν είχε ούτε ένα anti-drone, ούτε ένα για δείγμα. Όταν η απειλή παρήγαγε drones σωρηδόν.
Και πάλι όμως ουδείς άσκησε κριτική για όλα αυτά. Όπως και ουδείς έφερε και καλώς δεν έφερε και δεν θα το κάνω ούτε εγώ, την διαθεσιμότητα των αεροσκαφών την περίοδο της κρίσης. Γιατί εγώ δεν είμαι έτοιμος να κατηγορήσω μια Κυβέρνηση η οποία δεν είχε χρήματα και έπρεπε να ζει με μνημόνια.
Καταλαβαίνω γιατί δεν μπορούσε να συντηρήσει τα αεροσκάφη. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ο ψόγος εναντίον μας έναντι δήθεν ενός «λαμπρού παρελθόντος». Αυτό με ενοχλεί. Και αυτό θα παρακαλούσα να μην συνεχίσει. Δεν μας πηγαίνει κάπου.
Πέρα από το ΕΛΚΑΚ, θα ήθελα να σας πω και το εξής. Στην Επιτροπή θα αναλυθούν τα προγράμματα ένα-ένα. Θα αναλυθούν όχι από εμένα, δεν είμαι εγώ αυτός ο οποίος γνωρίζω τι πρέπει να αποκτήσει η χώρα. Αλλά από τους Aρχηγούς των Γενικών Επιτελείων.
Και επίσης, επειδή είναι πολλά τα χρήματα και το καταλαβαίνω και το αισθάνομαι μεγάλο βάρος, διότι καταλαβαίνω απολύτως τι σημαίνει το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου το οποίο πρέπει να διαχειριστούμε για την ασφάλεια αυτού του ιδίου, θα σας προτείνω μία σειρά από μέτρα διαφάνειας πέραν, ξαναλέω, εξοπλιστικού – που είναι το ύπατο μέτρο διαφάνειας- για να μπορέσουμε να τα παρακολουθήσουμε και να λείψει η σκιά που υπήρχε στο παρελθόν.
Και τα μέτρα είναι:
Πρώτον, μονομερώς αποποιήθηκα από το προνόμιο ο Γενικός Διευθυντής Εξοπλισμών να είναι άτομο της επιλογής του Υπουργού. Και ο επικεφαλής και ο δεύτερος ήταν άτομα τα οποία επέλεγε ο Υπουργός. Και βεβαίως ήταν άτομα τα οποία ο Υπουργός επέλεγε εκτός (Ενόπλων Δυνάμεων). Εγώ επέλεξα μόνιμο αξιωματικό τον οποίο μου υπέδειξε το ΓΕΕΘΑ. Και ο δεύτερος τη τάξει ήταν επίσης μόνιμος αξιωματικός, τον οποίο επίσης μου υπέδειξε το ΓΕΕΘΑ. Και έχω δώσει και σχετική εντολή, αποποιούμενος, πλέον, εξ ονόματος του Υπουργού, του προνομίου διορισμού του Γενικού Διευθυντή Εξοπλισμών.
Δεύτερον, θα υπάρξει διάταξη που θα έρθει προς ψήφιση με την οποία θα υπάρχει πλέον μόνιμος Νομικός Σύμβουλος του Κράτους στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών, ο οποίος θα συμμετέχει και στις διαπραγματεύσεις των οπλικών συστημάτων.
Τρίτον, θα αλλάξει ο τρόπος στελέχωσης της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών. Θα υπάρχουν αξιωματικοί μακράς θητείας, όχι αξιωματικοί δύο και τριών ετών, για να μπορούν αυτοί οι αξιωματικού να αποκτούν εμπειρία στα θέματα των διαπραγματεύσεων ιδιαιτέρως εξειδικευμένων θεμάτων. Δεν είναι απλό. Είμαι δικηγόρος και μπορώ να το καταλάβω, αλλά δεν δικαιούμαι να είμαι δικηγόρος του εαυτού μου.
Ενίσχυση της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Τροποποιούμε το Προεδρικό Διάταγμα σύστασης και λειτουργίας της επιτροπής της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων. Ήδη είμαστε στη διαδικασία να υπογραφεί μνημόνιο συνεργασίας με την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων ώστε η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας να αποκτήσει τεχνογνωσία και μεθόδους σύγχρονες ελέγχου του πόθεν έσχες, λογαριασμών και τα λοιπά, κτλ. Διότι είναι προφανής ο λόγος.
Τοποθετούμε Στρατιωτικό Εισαγγελέα στην Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων και της δίνουμε δυνατότητα άρσης του τραπεζικού απορρήτου για τα άτομα τα οποία διερευνά. Και επίσης το ίδιο θα ισχύει και για το ΕΛΚΑΚ.
Δηλαδή, για οποιονδήποτε διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα με οποιοδήποτε τρόπο, θα έχει δημιουργηθεί ένας εξελιγμένος μηχανισμός ελέγχου για αυτό.
Και από εκεί και πέρα, όσον αφορά την Ειδική Διαρκή Επιτροπή Εξοπλιστικών, υπάρχει μία πρόβλεψη η οποία επιτρέπει ανά εξάμηνο να συνέρχεται η Επιτροπή και να ενημερώνεται. Θα το καταστήσουμε, καθ’ όσον μας αφορά, – διότι η Βουλή είναι κυρίαρχη – και εσείς αποφασίζετε αλλά καθ’ όσον μας αφορά, όσο είμαι εγώ τουλάχιστον στο Υπουργείο Άμυνας θα το καταστήσουμε υποχρεωτικό.
Κάθε έξι μήνες θα έρχομαι μαζί με τους Αρχηγούς και θα ενημερώνουμε για την εξέλιξη όλων των προγραμμάτων την Επιτροπή Εξοπλιστικών.
Επίσης, μόλις περάσουμε το Εξοπλιστικό θα κάνουμε μια αρχική συνεδρίαση με την οποία θα ενημερωθείτε για όλα τα προηγούμενα εξοπλιστικά.
Δηλαδή, αυτά που είχαν υπογραφεί στο παρελθόν και ακόμα εξελίσσονται. Για να ξέρετε, διότι από τα 28 εκατ. ευρώ τα οποία βλέπετε, τα 11,5 και κάτι έχουν ήδη διατεθεί. Θέλω να γνωρίζετε πού έχουν διατεθεί, πώς έχουν διατεθεί και τι γίνονται αυτές οι συμβάσεις.
Επίσης, θα κατεβάσω το επίπεδο ενεργοποίησης του άρθρου διατύπωσης γνώμης της Επιτροπής από τα 30 εκατ. ευρώ στα 10 εκατ. ευρώ.
Και θα είναι πάντα στην διάθεση σας και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας οποτεδήποτε κρίνετε για οποιοδήποτε ποσόν. Εάν κρίνετε, δηλαδή, ότι θέλετε πλήρη ανάλυση για οποιοδήποτε πρόγραμμα.
Θυμίζω, τα προγράμματα τα ξέρετε από τις εξαμηνιαίες Επιτροπές. Εάν θέλετε ειδική συνεδρίαση, θα γίνεται ειδική απόρρητη συνεδρίαση για οποιοδήποτε πρόγραμμα, ανεξαρτήτως αξίας.
Και βεβαίως είμαι απολύτως ανοιχτός σε οποιονδήποτε, από οποιοδήποτε κόμμα για οποιαδήποτε διασφάλιση, μέσα στο πλαίσιο, βεβαίως, του λογικού και της ανάγκης όλα τα αυτά τα πράγματα να ολοκληρώνονται σε ένα δεδομένο χρόνο.
Καταλήγω. Απαιτείται μια καινούργια αντίληψη και με συγχωρείτε που σας το λέω. Και αν δεν προσπαθήσουμε όλοι, αυτό δεν θα επιτευχθεί.
Έχω εδώ τον κατάλογο των δεκάδων ερωτήσεων που μου υπεβλήθησαν για το κλείσιμο των στρατοπέδων. Δεκάδων ερωτήσεων.
Δεν πάμε έτσι κάπου. Εάν απαίτηση μας είναι για να είμαστε αρεστοί να συντηρούμε στρατόπεδα οπουδήποτε, η χώρα δεν πρόκειται να πάει μπροστά.
Το να κλείνεις στρατόπεδα, όπως ξέρετε, είναι πολιτικό κόστος. Και να κάνεις κρίσεις και να αποστρατεύεις γύρω στους 2.000 αξιωματικούς έχει πολιτικό κόστος.
Αλλά αυτό που υπήρχε ήταν απαράδεκτο. Όταν στις οργανικές θέσεις του Ελληνικού Στρατού η πρόβλεψη ήταν για 568 Συνταγματάρχες και με τον εκφυλισμό είχαμε φτάσει στους 1.810, αυτό εξυπηρετούσε το αξιόμαχο της χώρας;
Εγώ είμαι που έθεσα εν αμφισβητήσει το αξιόμαχο της χώρας ή όσοι επέτρεψαν να γίνει αυτό το πράγμα και να φτάσει εκεί; Και μήπως έγινα δημοφιλέστερος όταν τους αποστράτευσα;
Όταν πέρασε μέσα στην κρίση, το 2017, Νόμος για τους εκτός οργανικών θέσεων αξιωματικούς εξ υπαξιωματικών και υπήρχαν 568 αξιωματικοί εξ υπαξιωματικών εκτός οργανικών θέσεων, αυτό έγινε για να βοηθηθεί το αξιόμαχο της χώρας;
Υπάρχει στρατός σε αυτόν τον πλανήτη που η αναλογία αξιωματικών- υπαξιωματικών είναι 1 προς 1; Δεν υποχρεούστε να το ξέρετε, αλλά η κανονική αναλογία είναι 1 προς 9.
Και δεν τα λέω γιατί θέλω να ασκήσω οποιαδήποτε κριτική. Δεν με ενδιαφέρει αυτό. Το λέω γιατί έχουμε απέναντί μας υπαρκτή διατυπωμένη απειλή, δεκαπλάσια των αριθμητικών δυνατοτήτων μας.
Είναι ποτέ δυνατόν με αυτές τις συνθήκες να επιτρέπουμε στον εαυτό μας οποιαδήποτε χαλάρωση; Ευχαριστώ θερμά για την ανοχή κύριε Πρόεδρε και ελπίζω ότι στην Επιτροπή θα έχουμε τη δυνατότητα να τα πούμε εν εκτάσει.
Θέλω όμως να σας διαβεβαιώσω το εξής: Ότι αυτό το εξοπλιστικό το οποίο είναι πλήρες, ξεκινάει από την ένδυση του στρατιώτη που δεν είναι ρούχο, γιατί έχει αισθητήρες και μεθόδους επικοινωνίας πια, είναι μιας άλλης εποχής. Και είναι και ελληνικό πρόγραμμα, 268 εκατομμύρια ευρώ που μπορούν να το πάρουν και θα το πάρουν μόνο ελληνικές εταιρείες.
Από αυτό φτάνουμε μέχρι τα πιο προηγμένα συστήματα, παραδείγματος χάρη στον δορυφόρο. Δεν έχουμε δορυφόρο. Δεν μπορούμε να επικοινωνούμε. Σε οποιαδήποτε περίπτωση θερμού επεισοδίου θα σταματήσουν οι επικοινωνίες μας το επόμενο δευτερόλεπτο από τον αντίπαλο.
Λέω λοιπόν, εάν αυτό το πρόγραμμα εκτελεστεί, ένα πράγμα μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι τα περί υπεράσπισης της πατρίδας και της ελευθερίας και της ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών θα είναι ουσιαστική δυνατότητα και όχι απλώς λεκτική διατύπωση στο πλαίσιο συνεδριάσεων δικών μας.
Σας ευχαριστώ πολύ».
Τετάρτη 2 Απριλίου 2025
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΑΛΛΗ: Αυτή είναι η έκθεση ενός ακόμη ιδιώτη, του κ. Αναστασίου Δέδε (αληθινού εμπειρότατου μηχανολόγου), η οποία όμως έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, διόλου αμελητέο. Ο ίδιος άνθρωπος, ο κ. Δέδες, έχει διοριστεί τεχνικός σύμβουλος της Ολομέλειας Δικηγορικών Συλλόγων, η οποία (ως μη όφειλε) δήλωσε παράσταση προς υποστήριξη κατηγορίας. Όλοι γνωρίζετε ότι ο Πρόεδρος της Ολομέλειας και Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών περιφέρεται στα κανάλια και μιλάει για παράνομα φορτία, μπάζωμα και συγκάλυψη. Ιδού η συγκάλυψη: έκρυψε την έκθεση. Συνένοχοι, όλοι ανεξαιρέτως οι πρόεδροι των λοιπών δικηγορικών συλλόγων. Μόνο ντροπή ! Στο πρόσθετο link το δημοσίευμα με την αναφορά στο διορισμό του κ. Δέδε από την Ολομέλεια Δικηγορικών Συλλόγων. https://www.dikastikoreportaz.gr/olomeleia-dikigorikon.../
https://www.protothema.gr/greece/article/1621226/tragodia-sta-tebi-ekthesi-tehnikou-sumvoulou-oikogeneias-thumatos-katarriptei-oles-tis-theories-sunomosias/?fbclid=IwY2xjawJaa3tleHRuA2FlbQIxMQABHXQIdrF_jb29acMRIAckZ8NtEGSES1MlvI0xy0j27HI_CogNE5Z_PSDDtQ_aem_6c4ob8uWEZFoMMaPbOZHYw
Μπορεί η Δικαιοσύνη, που γίνεται αντιδημοκρατικό όπλο στα χέρια του αυταρχικού Ερντογάν, να γίνει σωτήριο δημοκρατικό εμβόλιο; Ναι, αν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι δικαστικές επεμβάσεις έχουν στόχο να διασφαλίσουν το θεμελιώδες αγαθό της δημοκρατικής και ειρηνικής εναλλαγής στην εξουσία και όχι να εξασφαλίσουν τη νίκη συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων επί άλλων. Αν είμαστε σίγουροι δηλαδή ότι οι δικαστικές επεμβάσεις δεν φέρνουν στην πραγματικότητα ακροδεξιά αποτελέσματα με το πρόσχημα της «αμυνόμενης δημοκρατίας», όπως συμβαίνει πχ με την υιοθέτηση των ακροδεξιών θέσεων για τους μετανάστες που επιτελούν όσα θα έκαναν οι ακροδεξιοί αν έφθαναν στην εξουσία.....
Από "ΤΑ ΝΕΑ"
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 01/04/25 |
Χθες ήταν η καταδίκη της Μαρίν Λε Πέν, την περασμένη εβδομάδα η σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου, στις αρχές Μαρτίου ο αποκλεισμός από τις εκλογές του υποψήφιου για την ρουμανική προεδρία Καλίν Γκεοργκέσκου, το 2023 ο αποκλεισμός από τις βουλευτικές εκλογές του Ηλία Κασιδιάρη.
Όλες αυτές οι περιπτώσεις αποτελούν παρέμβαση της Δικαιοσύνης στον πολιτικό ανταγωνισμό για την εξουσία με αποφάσεις που στερούν από πρόσωπα (ή και από κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή και πολύ παλαιότερα το ΚΚΕ) το δικαίωμα διεκδίκησης της εξουσίας.
Βεβαίως, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τη Γαλλία με συνεχή σταθερή δημοκρατική ιστορία τουλάχιστον 150 χρόνων και με θεσμούς με βάθος αιώνων τη Ρουμανία, την Τουρκία, ή και την Ελλάδα, στις οποίες ο πολιτικός ανταγωνισμός είναι οξύτατος και στην Τουρκία ιδιαίτερα η απόσταση μεταξύ δικτατορίας και δημοκρατίας δεν είναι ποτέ πολύ μεγάλη. Αλλά και οι ΗΠΑ έχουν βαθύτατο δημοκρατικό παρελθόν – η «περίπτωση Τραμπ» όμως ανέδειξε κινδύνους που κανείς δεν τους είχε φανταστεί ως τώρα.
Όμως ούτε τώρα το ΚΚΕ, πχ, μπορεί να θριαμβολογήσει «ο αντιαμερικανισμός μας τώρα δικαιώνεται!», διότι Ρωσία και ΗΠΑ από κοινού ενισχύουν τις δυνάμεις που υπονομεύουν τη δημοκρατία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως τον Γκεοργκέσκου, ενώ και οι δύο από κοινού αδιαφορούν για την απόπειρα εξουδετέρωσης του Ιμάμογλου – εν μέρει, και η Ένωση.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ξαφνικά περάσαμε και ζούμε σε «εποχή τεράτων» όπως τείνει να καθιερωθεί – το βέβαιο είναι ότι τέρατα που ενδημούσαν αλλού φθάνουν στην περιοχή μας, σαν επιδημία που εξαπλώνεται· αντιδημοκρατική επιδημία.
Μπορεί η Δικαιοσύνη, που γίνεται αντιδημοκρατικό όπλο στα χέρια του αυταρχικού Ερντογάν, να γίνει σωτήριο δημοκρατικό εμβόλιο; Ναι, αν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι δικαστικές επεμβάσεις έχουν στόχο να διασφαλίσουν το θεμελιώδες αγαθό της δημοκρατικής και ειρηνικής εναλλαγής στην εξουσία και όχι να εξασφαλίσουν τη νίκη συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων επί άλλων.
Αν είμαστε σίγουροι δηλαδή ότι οι δικαστικές επεμβάσεις δεν φέρνουν στην πραγματικότητα ακροδεξιά αποτελέσματα με το πρόσχημα της «αμυνόμενης δημοκρατίας», όπως συμβαίνει πχ με την υιοθέτηση των ακροδεξιών θέσεων για τους μετανάστες που επιτελούν όσα θα έκαναν οι ακροδεξιοί αν έφθαναν στην εξουσία.
Για την περίπτωση της Τουρκίας είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι τα δικαστήρια χρησιμοποιούνται κατά των θεμελίων της δημοκρατίας· για την περίπτωση της Γαλλίας εγώ τουλάχιστον είμαι σίγουρος ότι στοχεύουν στην περιφρούρηση της δημοκρατίας. Για την περίπτωση χωρών όπως η Ελλάδα και η Ρουμανία μένει να δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα – και ας ελπίσουμε ότι θα καταλάβουμε τι συμβαίνει πριν είναι πολύ αργά.
Οι συναλλαγές με μετρητά μειώθηκαν κατά 5,79 δισ. ευρώ. Οι κλάδοι στους οποίους καταγράφεται μείωση στη χρήση μετρητών είναι, μεταξύ άλλων, το λιανικό εμπόριο τροφίμων, καπνού και ποτών, η εστίαση και οι υπηρεσίες παροχής ποτών, το λιανικό εμπόριο καυσίμων κίνησης, το λιανικό εμπόριο ενδυμάτων, τα ξενοδοχεία και καταλύματα και οι δραστηριότητες παροχής συμβουλών σχετικά με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Η αντικατάσταση 5,79 δισ. ευρώ μετρητών με πληρωμές μέσω καρτών το 2024 φαίνεται να συνεισφέρει επιπλέον 388 εκατ. ευρώ έσοδα ΦΠΑ. Οπως τονίζεται στη μελέτη, η αποκάλυψη αδήλωτων συναλλαγών μέσω της αντικατάστασης μέρους των χρησιμοποιούμενων μετρητών στις συναλλαγές, δεν ευνοεί μόνο τη βεβαίωση επιπλέον εσόδων ΦΠΑ, αλλά συμβάλλει και στην επίτευξη υψηλότερων εσόδων από φόρους εισοδήματος μέσω της αύξησης των δηλουμένων επιχειρηματικών κερδών στις φορολογικές δηλώσεις...
Aπό την "ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
ΕΣΟΔΑ ΑΠΟ ΦΠΑ
Αυξημένες κατά 22% ήταν οι ηλεκτρονικές συναλλαγές το προηγούμενο έτος, εξέλιξη που οδήγησε στον περιορισμό της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των δημοσίων εσόδων. Συγκεκριμένα, οι συναλλαγές με κάρτες ανήλθαν στα 47 δισ. ευρώ το 2024 έναντι 39,4 δισ. το 2023. Σύμφωνα με μελέτη που εκπόνησε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), η οποία παρουσιάστηκε από τον διοικητή της Γιώργο Πιτσιλή, παρουσία του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Κωστή Χατζηδάκη, του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκου Πιερρακάκη και του υφυπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γιώργου Κώτσηρα, το προηγούμενο έτος περιορίστηκε η χρήση μετρητών κατά 5,79 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης, η χρήση των μετρητών μειώνεται στις συναλλαγές τριών στις τέσσερις επιχειρήσεις του τριτογενούς τομέα μεταξύ 2023 και 2024 ή σε 215 κλάδους στους 282 συνολικά. Αντιθέτως, σε 67 κλάδους καταγράφηκε αύξηση της χρήσης μετρητών. Οι «πρωταθλητές» Η αυξητική τάση αναδεικνύει την άνοδο των εισπράξεων μέσω καρτών πληρωμής στη μεγάλη πλειονότητα των κλάδων του τριτογενούς τομέα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της φορολογικής διοίκησης, τις μεγαλύτερες αυξήσεις ηλεκτρονικών συναλλαγών καταγράφουν: οι δραστηριότητες παροχής συμβουλών για Η/Υ (2.459%), η εκμετάλλευση αιθουσών θεαμάτων (469%), η εκμετάλλευση ταξί (221%), το λιανικό εμπόριο σε υπαίθριους πάγκους ή αγορές (271%), οι υποστηρικτικές δραστηριότητες για τις τέχνες του θεάματος (148%), οι εσωτερικές πλωτές μεταφορές επιβατών (101%), το λιανικό εμπόριο μέσω αλληλογραφίας ή Διαδικτύου (82%) και οι εγκαταστάσεις γυμναστικής (81%). Οπως προαναφέρθηκε, οι συναλλαγές με μετρητά μειώθηκαν κατά 5,79 δισ. ευρώ. Οι κλάδοι στους οποίους καταγράφεται μείωση στη χρήση μετρητών είναι, μεταξύ άλλων, το λιανικό εμπόριο τροφίμων, καπνού και ποτών, η εστίαση και οι υπηρεσίες παροχής ποτών, το λιανικό εμπόριο καυσίμων κίνησης, το λιανικό εμπόριο ενδυμάτων, τα ξενοδοχεία και καταλύματα και οι δραστηριότητες παροχής συμβουλών σχετικά με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Η αντικατάσταση 5,79 δισ. ευρώ μετρητών με πληρωμές μέσω καρτών το 2024 φαίνεται να συνεισφέρει επιπλέον 388 εκατ. ευρώ έσοδα ΦΠΑ. Οπως τονίζεται στη μελέτη, η αποκάλυψη αδήλωτων συναλλαγών μέσω της αντικατάστασης μέρους των χρησιμοποιούμενων μετρητών στις συναλλαγές, δεν ευνοεί μόνο τη βεβαίωση επιπλέον εσόδων ΦΠΑ, αλλά συμβάλλει και στην επίτευξη υψηλότερων εσόδων από φόρους εισοδήματος μέσω της αύξησης των δηλουμένων επιχειρηματικών κερδών στις φορολογικές δηλώσεις. Η αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών το 2024 οδήγησε και στην αύξηση των εσόδων από τον ΦΠΑ. Συγκεκριμένα, κατέγραψαν αύξηση 2,6 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2023, φτάνοντας τα 18,94 δισ. ευρώ. Με βάση τα στοιχεία της μελέτης, εκτιμάται ότι από το σύνολο των 2,66 δισ. της αύξησης στις καθαρές εισπράξεις ΦΠΑ, το ένα τρίτο αποδίδεται αποκλειστικά στη βελτίωση της φορολογικής συμμόρφωσης. Σύμφωνα με τη μελέτη και με βάση τα νέα δεδομένα: • Ο τζίρος (εισπράξεις) που δήλωσαν οι επιχειρήσεις το 2024 αυξήθηκε κατά 22,23 δισ. ή 5,8% σε ένα χρόνο, από 381,4 δισ. το 2023 σε 403,66 δισ. το 2024. Η αύξηση αυτή αποδίδεται στην ανάπτυξη, αλλά και στην αποκάλυψη φορολογητέας ύλης. • Ο καθαρός τζίρος (έσοδα μείον έξοδα) στον οποίο επιβάλλεται και ο ΦΠΑ αυξήθηκε κατά 9,88 δισ. ευρώ σε ένα χρόνο ή κατά 12%. Δηλαδή, ως ποσοστό σημείωσε διπλάσια αύξηση από την ετήσια αύξηση που είχαν τα συνολικά έσοδα των επιχειρήσεων (5,8% όπως αναφέρθηκε). Οπως ανέφερε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κωστής Χατζηδάκης, «η μελέτη της ΑΑΔΕ αποτυπώνει τα πολύ συγκεκριμένα και γρήγορα βήματα που έχουν γίνει από την κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια για τη μείωση της φοροδιαφυγής». Από την πλευρά του ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης τόνισε ότι «η φορολογική ύλη αυξήθηκε κατά 22 δισ. ευρώ από το 2023 στο 2024, αυξάνοντας τον βεβαιωθέντα ΦΠΑ κατά 2,6 δισ. ευρώ. Χάρη σ’ αυτά τα επιπλέον έσοδα μπορούμε να στηρίξουμε πιο αποτελεσματικά την υγεία, την παιδεία, τις υποδομές, κάθε πτυχή της κοινής μας ζωής. Μέσω των συστημάτων ηλεκτρονικής τιμολόγησης και με τη διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με τα POS, η ΑΑΔΕ είναι πλέον σε θέση να παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο τη λειτουργία της οικονομίας. Το επόμενό μας στοίχημα είναι να εμπλουτίσουμε με νέα εργαλεία αυτή τη δυνατότητα». «Το 2024 ήταν η χρονιά όπου ολοκληρώθηκε η διασύνδεση των POS με τις ταμειακές μηχανές, συμπληρώνοντας το MYDATA κι ενισχύοντας τη διαφάνεια στις συναλλαγές», σημείωσε ο διοικητής της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, Γιώργος Πιτσιλής. |
...από "ΤΑ ΝΕΑ"
Όχι, κα Κωνσταντοπούλου, η Ελλάδα δεν είναι «μπάτε σκύλοι αλέστε» με αυτή την κυβέρνηση. Έχει σύνορα, προστατεύουμε τα σύνορά μας. Σεβόμαστε απόλυτα αυτούς οι οποίοι έχουν δικαίωμα ασύλου και στους οποίους το χορηγούμε, αλλά είμαστε επίσης απολύτως ξεκάθαροι: αν θέλεις να μπεις παράνομα στην Ελλάδα και δεν δικαιούσαι άσυλο, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να σε στείλουμε πίσω από εκεί που ήρθες. Και με οργανωμένο τρόπο θα υποδεχθούμε εκείνους τους οικονομικούς μετανάστες, που εμείς θα καθορίσουμε πόσους και ποιους χρειαζόμαστε. Δεν θα κάνουν κουμάντο οι διακινητές και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που συνεργάζονται μαζί τους, στο ποιος θα μπαίνει στην πατρίδα μας. Άρα, να μία δεύτερη μεγάλη διαφορά μας. Πράγματι, είμαστε από δύο διαφορετικούς κόσμους και καλό είναι αυτό να το εξηγούμε και να μιλάμε λίγο περισσότερο γι’ αυτά τα οποία πρεσβεύετε, τώρα που έχετε πάρει και δημοσκοπική ορμή, αέρα, έχετε αέρα δημοσκοπικό στα πανιά σας, προς μεγάλη θλίψη του κ. Ανδρουλάκη. Είχα προβλέψει την εξέλιξη αυτή, βέβαια, γιατί όταν πας και ταυτίζεσαι με τα πιο ακραία στοιχεία, οι πολίτες θα επιλέξουν το πρωτότυπο και όχι το αντίγραφο. Το αφήνω στην άκρη αυτό. Και το τρίτο, πραγματικά για την άμυνα τι λέτε; Μιλήσατε για τον πατριωτισμό, κάνατε αναφορές στο 1940, αλλά δεν μου λέτε: αν η χώρα δεχθεί επίθεση, με καρδούλες και με μαργαρίτες θα αντιμετωπίσουμε τον εχθρό; Πώς το καταλαβαίνετε, δηλαδή; Πρέπει ή δεν πρέπει η χώρα να έχει αξιόπιστες Ένοπλες Δυνάμεις, αν χρειαστεί, που να προβάλλουν ισχυρή αποτροπή; Καλές οι καρδούλες, αλλά όχι στην άμυνα....
Δευτερολογία του Πρωθυπουργού
στη συζήτηση με αντικείμενο
την ενημέρωση για τον προγραμματισμό
των αμυντικών εξοπλισμών και
την αμυντική πολιτική της χώρας
Ξεκινώ, λοιπόν, απαντώντας σε κάποιες από τις ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις του κ. Ανδρουλάκη, λέγοντας, επί της αρχής, ότι στην τοποθέτησή σας δεν άκουσα ουσιαστικές διαφοροποιήσεις με το σχέδιο το οποίο παρουσίασα σήμερα ως προς τις εθνικές προτεραιότητες σχετικά με τον αμυντικό σχεδιασμό. Και θα εξηγήσω στη συνέχεια τι ακριβώς εννοώ.
Επιτρέψτε μου, όμως, κάποιες εισαγωγικές παρατηρήσεις για το γεωπολιτικό τοπίο μέσα στο οποίο διεξάγεται αυτή η συζήτηση. Είναι ακριβές να πει κανείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια υπήρξε γεωπολιτικά αφελής. Αυτή τη φράση την έχω χρησιμοποιήσει επανειλημμένως, εντός και εκτός συνόρων, όταν διαπίστωνα μία αδυναμία κατανόησης των γεωπολιτικών συσχετισμών και μία, θα έλεγα, αφέλεια ευρωπαϊκή, η οποία στηριζόταν σε ένα πλαίσιο παραδοχών, το οποίο όλοι αντιλαμβάνονταν ότι έπαυε πια να ισχύει.
Το 2017, ο τότε Αμερικανός Πρόεδρος και νυν Αμερικανός Πρόεδρος, ο Donald Trump, με τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο εκφράζεται, είπε στην Ευρώπη μία μεγάλη αλήθεια. Και η αλήθεια αυτή ήταν ότι μετά την πτώση του Τείχους και την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η Ευρώπη ουσιαστικά απεμπόλησε τις ευθύνες της απέναντι στην ευρωπαϊκή άμυνα, εκχωρώντας ουσιαστικά αυτή την αρμοδιότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με αποτέλεσμα οι Ηνωμένες Πολιτείες να παρέχουν μία ασπίδα ασφάλειας στην Ευρώπη, χωρίς όμως η Ευρώπη να κάνει αυτά τα οποία της αναλογούν στα πλαίσια μιας συμμαχίας. Αναφέρομαι εδώ στο ΝΑΤΟ, το οποίο υποχρέωνε τις ευρωπαϊκές χώρες, αν μη τι άλλο, να δαπανούν τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ τους στις αμυντικές δαπάνες. Η Ελλάδα δεν άνηκε ποτέ σε αυτή την κατηγορία, διότι πάντα ήμασταν πάνω από το όριο του 2%.
Αυτή η πραγματικότητα, λοιπόν, δυστυχώς αποκαλύφθηκε σε όλη της την έκταση μετά την απροκάλυπτη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και μετά την επανεκλογή του ίδιου Αμερικανού Προέδρου, ο οποίος μας είχε ήδη προειδοποιήσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα ήταν διατεθειμένες να αναλάβουν δυσανάλογα μεγάλο βάρος για την προστασία της Ευρώπης. Ουσιαστικά, μας υποχρέωσε να κοιταχτούμε, με απότομο τρόπο, στον καθρέφτη και να αναλογιστούμε τις δικές μας -και αναφέρομαι στις ευρωπαϊκές, για να μην με παρεξηγήσει κανείς-, τις ευρωπαϊκές μας αδυναμίες.
Εδώ φάνηκε ότι κάποιοι από εμάς, οι οποίοι μιλούσαμε για την ανάγκη στρατηγικής αυτονομίας εδώ και χρόνια, είχαμε τελικά δίκιο. Διότι η Ευρώπη, και να δανειστώ μια φράση η οποία δεν είναι δική μου αλλά είναι του Προέδρου Macron, «δεν μπορεί σε αυτή τη γεωπολιτική ζούγκλα να προσποιείται ότι είναι ένα φυτοφάγο ζώο εν μέσω πολλών καρνιβόρων».
Άλλαξαν οι καιροί. Άλλαξε το πλαίσιο το οποίο δημιουργήθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε μεγάλο βαθμό δεν ισχύει πια. Η δύναμη, λοιπόν, της ισχύος είναι σημαντική και αυτό είναι κάτι το οποίο, έστω και με καθυστέρηση, η Ευρώπη αρχίζει να το αντιλαμβάνεται.
Και εδώ θα έλεγα ότι οι πολιτικές δυνάμεις τις οποίες έχει και την τιμή η Νέα Δημοκρατία να εκπροσωπεί, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή τού να προτάξει τα ζητήματα της άμυνας και της ασφάλειας στην Ευρώπη, στον νέο πενταετή κύκλο των ευρωπαϊκών θεσμών ο οποίος άνοιξε τον περασμένο χρόνο.
Και πράγματι γίνονται βήματα, για τα οποία τουλάχιστον μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι είναι στη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν μας ικανοποιούν ακόμα ούτε ως προς την ταχύτητα ούτε ως προς την έκτασή τους, αν θέλουμε πραγματικά να μιλήσουμε για ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία.
Και εξηγούμαι: η ρήτρα διαφυγής είναι μια επιτυχία. Είναι μια επιτυχία γιατί δίνει τη δυνατότητα για μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία σε χώρες οι οποίες δεσμεύονται από τις «οροφές» δαπανών, έτσι ώστε να μπορούν, κάνοντας τους δικούς τους υπολογισμούς, να αυξήσουν τους αμυντικούς προϋπολογισμούς, χωρίς αυτή η επιπρόσθετη αύξηση να συνυπολογίζεται στις δαπάνες οι οποίες τίθενται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό μας δίνει κάποια, θέλω να το τονίσω, δημοσιονομική ευελιξία. Η δημοσιονομική ευελιξία δεν είναι απεριόριστη, διότι σε κάθε περίπτωση ο τελικός κριτής δεν είναι μόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι οι ίδιες οι αγορές και τελικά η βιωσιμότητα του χρέους μας. Διότι αυτή η ευελιξία μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο με φειδώ, διότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη συνολική δημοσιονομική σταθερότητα.
Και θέλω να θυμίσω εδώ ότι το 2020-2021 αυτή η κυβέρνηση πήρε κάποιες δύσκολες αποφάσεις. Οι δύσκολες αποφάσεις αφορούσαν την προώθηση, με μεγάλη ταχύτητα και πάντα με διακρατική συμφωνία και προφανώς και την κύρωση της Βουλής, δύο πολύ σημαντικών αμυντικών προγραμμάτων: για τα Rafale και τις φρεγάτες Belh@rra.
Το κάναμε διότι η κατάσταση την οποία παραλάβαμε, κ. Φάμελλε, το 2019 στις Ένοπλες Δυνάμεις… Δεν θέλω να μιλήσω δημόσια, σε περισσότερες λεπτομέρειες. Θα πω μόνο ότι εκμεταλλευτήκαμε σε ένα βαθμό και την ευρωπαϊκή ρήτρα διαφυγής, τη γενική ρήτρα διαφυγής, για να κάνουμε κάποιες σημαντικές αμυντικές επενδύσεις με μεγάλη ταχύτητα.
Και πράγματι, ολοκληρώσαμε δύο πολύ σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα, με διακρατικές συμφωνίες, με απόλυτη διαφάνεια, και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι καταφέραμε και πήραμε 24 αεροπλάνα Rafale με πυραύλους Meteor και τρεις υπερσύγχρονες φρεγάτες, οι οποίες θα είναι ενταγμένες στον ελληνικό στόλο μέχρι το τέλος του 2026. Καλύψαμε, δηλαδή, με πολύ μεγάλη ταχύτητα ένα μεγάλο επιχειρησιακό κενό το οποίο είχαμε.
Αλλά γνωρίζουμε τα όρια της ρήτρας διαφυγής. Και γι’ αυτό σε καμία περίπτωση αυτή η κυβέρνηση, η οποία έχει επενδύσει τόσο πολύ στη δημοσιονομική σταθερότητα, δεν πρόκειται να επιτρέψει αυτή η δημοσιονομική ευελιξία να οδηγήσει σε τέτοια κατάχρηση που να θέσει σε κίνδυνο συνολικά τη δημοσιονομική σταθερότητα. Αυτό το γνωρίζει και ο Υπουργός και γνωρίζει ότι η ευελιξία την οποία έχουμε δεν είναι αμελητέα αλλά δεν είναι και απεριόριστη.
Έρχομαι τώρα, κ. Ανδρουλάκη, στο ζήτημα του SAFE. Έχετε δίκιο να λέτε, το είπα και εγώ, εξάλλου, ότι ένα φτηνό χρηματοδοτικό εργαλείο -γιατί αυτό είναι ουσιαστικά το SAFE, φανταστείτε το ως ένα μεγάλο ευρωπαϊκό δάνειο το οποίο δίνεται σε κράτη μέλη με προνομιακό επιτόκιο, γιατί δανείζεται η Ευρώπη πιο χαμηλά από ό,τι μπορούμε να δανειστούμε εμείς, οπότε, το όφελος μας ουσιαστικά είναι η διαφορά στο επιτόκιο- δεν μπορεί να μας λύσει το πρόβλημα διότι ουσιαστικά προσθέτουμε και άλλο χρέος. Είναι σίγουρα κάποια ανάσα, δεν θα κάνει, όμως, τη διαφορά.
Άρα, είναι μια κίνηση στη σωστή κατεύθυνση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό το οποίο ζητάμε. Και εδώ παραβιάζετε ανοιχτές θύρες, διότι πρώτος έχω μιλήσει για την ανάγκη να υπάρχει για την άμυνα και ένα ευρωπαϊκό ταμείο, το οποίο θα χρηματοδοτήσει ευρωπαϊκές επενδύσεις μέσα από επιχορηγήσεις, και όχι μέσα από δανεικά.
Έχω περιγράψει, μάλιστα, ποια μπορούν να είναι τα έργα εκείνα, κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, τα οποία θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν από ένα τέτοιο ταμείο. Και έχω προτάξει, και έχουμε προτάξει ως Ελλάδα -δεν είμαστε μόνοι μας, και η Πολωνία συμφωνεί σε αυτό και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες- έναν ευρωπαϊκό αντιπυραυλικό θόλο, γιατί, όπως καταλαβαίνετε, αν δανειστούμε ευρωπαϊκά θα πρέπει το όφελος να είναι ευρωπαϊκό, δεν μπορεί το όφελος να είναι εθνικό. Θα πρέπει να βρούμε κάποιο πρόγραμμα το οποίο να έχει ευρωπαϊκό όφελος και το οποίο να μπορεί να υποστηρίξει και η ευρωπαϊκή βιομηχανία, εφόσον έχει ορατότητα και γνωρίζει ότι θα γίνουν σημαντικές αγορές σε αυτή την κατεύθυνση. Και ακριβώς αυτή τη λογική υπηρετεί και η ελληνική πρόταση.
Είμαστε εκεί; Όχι, δεν είμαστε ακόμα εκεί. Δεν είμαστε ακόμα εκεί, κ. Ανδρουλάκη. Διότι φαντάζομαι ότι γνωρίζετε ότι ήδη, εν όψει του προϋπολογισμού της επόμενης προγραμματικής περιόδου, 2028-2035, αρχίζει να γίνεται ήδη μια συζήτηση για το πώς θα αποπληρώσουμε τα δάνεια του Ταμείου Ανάκαμψης, τα οποία έχουμε ευρωπαϊκή υποχρέωση να αρχίσουμε να τα αποπληρώνουμε το 2028. Και αν αυτό δεν αλλάξει -και η Ελλάδα εισηγείται, για να είμαι σαφής, αυτές οι υποχρεώσεις να μετατεθούν στο μέλλον-, τότε το 20%, προσέξτε, το 20% του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού θα κατευθυνθεί στις αποπληρωμές των δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης.
Αυτό είναι προφανώς κάτι το οποίο δεν μπορούμε να το κάνουμε δεκτό -γιατί καταλαβαίνετε τις επιπτώσεις που θα έχει αυτό και για τη συνοχή και για τα προγράμματα που αφορούν τον αγροτικό τομέα-, όχι μόνο εμείς, και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Άρα, κάθε φορά που μιλάμε για καινούργια ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία, πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να βρούμε και μία φόρμουλα με την οποία αυτά θα μπορέσουμε ευρωπαϊκά να τα ξεπληρώσουμε. Υπάρχει όμως, και θέλω να το τονίσω αυτό, μια αλλαγή στάσης από πολλές χώρες οι οποίες ανήκαν στην κατηγορία των «φειδωλών», όπως η Φινλανδία, παραδείγματος χάρη, οι οποίες για πρώτη φορά συζητούν την έκδοση ευρωπαϊκού χρέους για επιχορηγήσεις για την άμυνα.
Τουλάχιστον, είναι μία πρόοδος. Είναι μία διαδικασία η οποία φαίνεται να κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Μακάρι λοιπόν να έχουμε και τη στήριξη και άλλων πολιτικών ομάδων, και των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, σε αυτή την κατεύθυνση. Νομίζω ότι ως χώρα θα έχουμε όφελος εάν προφανώς συμβεί κάτι τέτοιο, διότι, επαναλαμβάνω, υπάρχουν όρια στο πόσο μπορεί να επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός από τις αμυντικές δαπάνες.
Έρχομαι τώρα σε ένα ζήτημα το οποίο τέθηκε από πολλά διαφορετικά κόμματα και το οποίο αφορά την έννοια της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, ποια είναι η ευρωπαϊκή υποχρέωση σε περίπτωση που ένα κράτος μέλος δεχθεί επίθεση. Στο ΝΑΤΟ αυτό ονομάζεται άρθρο 5. Θέλω να θυμίσω ότι η Διακήρυξη της Ουάσιγκτον είναι ένα πολύ λιτό κείμενο, που υπεγράφη πριν από 75 χρόνια, το οποίο λέει ξεκάθαρα ότι μία επίθεση εναντίον εντός κράτους μέλους είναι επίθεση εναντίον όλων.
Καταλαβαίνουμε, όμως, ότι το άρθρο 5 δεν είναι απολύτως σαφές ότι μπορεί να ενεργοποιηθεί σε περίπτωση που υπάρξει επίθεση από κράτος μέλος του ΝΑΤΟ. Και νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Γι’ αυτό, λοιπόν, η έννοια της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας, η ένταση δηλαδή με την οποία η Ευρώπη θα μπορέσει να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα ενός κράτους μέλους, αποκτά ξεχωριστή σημασία.
Υπάρχει αυτό σήμερα στις ευρωπαϊκές συνθήκες; Βεβαίως και υπάρχει. Είναι το άρθρο 42, παράγραφος 7 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, το οποίο διαβάζω: «Σε περίπτωση κατά την οποία κράτος μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
Αυτό υπάρχει ήδη, αλλά δεν μιλάμε γι’ αυτό. Δεν μιλάμε γι’ αυτό στην Ευρώπη. Τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ μιλούν για το άρθρο 5. Δεν μιλούν για το άρθρο 42, παράγραφος 7.
Έχουμε, λοιπόν, εμείς κάθε λόγο το άρθρο 42, παράγραφος 7, να το αναδεικνύουμε ως την «κορωνίδα» της ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας, διότι αφορά πρωτίστως εμάς. Και μία ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας προφανώς δεν μπορεί να μη συμπεριλαμβάνει μία ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής σε περίπτωση, ω μη γένοιτο, που ένα ευρωπαϊκό κράτος δεχθεί επίθεση.
Άκουσα κάποια σχόλια, και θέλω απλά να το αποσαφηνίσω, για τη νομοθετική πρόταση που υιοθέτησε η Επιτροπή σχετικά με την ευελιξία στο Ταμείο Συνοχής. Θέλω να είναι απολύτως σαφές ότι αυτή η ευελιξία, κ. Ανδρουλάκη, δεν είναι υποχρεωτική. Είναι ευελιξία. Κάθε κράτος μέλος, λοιπόν, έχει τη δυνατότητα να επανατοποθετήσει κονδύλια από το Ταμείο Συνοχής, όχι μόνο για την άμυνα, αλλά και για τη στέγαση και για έργα ανθεκτικότητας υδάτων, για έργα interconnectors, διασυνδέσεις δηλαδή ηλεκτρικής ενέργειας, δίκτυα και υποδομές φόρτισης. Αυτές ήταν ελληνικές διεκδικήσεις.
Αυτό δεν είναι υποχρεωτικό. Δεν χάνουμε λεφτά από τη Συνοχή. Θέλω να είμαι τελείως σαφής και ξεκάθαρος: τα λεφτά της Συνοχής, του ΕΣΠΑ δηλαδή, για να το πω πολύ απλά, είναι τα ίδια. Εξασφαλίσαμε, όμως, μεγαλύτερη ευελιξία, για να κατευθύνουμε υφιστάμενους πόρους από τη Συνοχή σε έργα στα οποία συμπεριλαμβάνεται η άμυνα -εμείς δεν έχουμε πρόθεση να το κάνουμε- αλλά και σε άλλα έργα τα οποία αφορούν κυρίως ύδατα και ηλεκτρικές διασυνδέσεις, τα οποία είναι απολύτως κρίσιμα για εμάς.
Θέλω να κάνω μία αναφορά, γιατί μου έκανε εντύπωση που κανείς δεν το σχολίασε, γιατί μιλάμε συχνά για προβολή ισχύος και τον τρόπο με τον οποίο, θα έλεγα, συμπλέει η εξωτερική πολιτική με την αμυντική πολιτική. Κάνατε μία αναφορά, κ. Ανδρουλάκη, στον «νόμο Μανιάτη», ο οποίος καθορίζει ουσιαστικά τα οικόπεδα προς εκμετάλλευση από εταιρείες που ενδιαφέρονται για έρευνα στο πεδίο των υδρογονανθράκων. Πρώτος εγώ, στην πρώτη μου δήλωση, αναγνώρισα ότι πράγματι τα οικόπεδα αυτά χαράχθηκαν το 2014, από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Προκηρύχθηκαν, δεν υπήρχε ενδιαφέρον τότε για τα οικόπεδα νοτίως της Κρήτης. Με αυτή την κυβέρνηση εκδηλώθηκε ενδιαφέρον, και από την ExxonMobil και από τη Chevron.
Άρα, προφανώς, επειδή άκουσα πάλι κατηγορίες για την ηγεσία -δεν τα είπατε εσείς, τα είπαν άλλοι- του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κάτι καλό έκαναν αυτοί οι άνθρωποι για να μπορέσουν, μαζί με τον προκάτοχό τους -θέλω να κάνω μια ξεχωριστή αναφορά στον κ. Σκυλακάκη-, για να μπορέσουν οι εταιρείες αυτές να έρθουν στην Ελλάδα.
Και προφανώς αντιλαμβάνεστε την ιδιαίτερη σημασία τού να υπάρχουν σήμερα δύο αμερικανικές εταιρείες, οι οποίες τι κάνουν; Γιατί καλά τα λόγια, είναι ωραία τα λόγια. Έρχονται και λένε: «κυριαρχικά δικαιώματα νοτίως της Κρήτης ασκεί η Ελλάδα. Γι’ αυτό συνομιλούμε με την Ελλάδα».
(Ομιλίες εκτός μικροφώνου)
Τι είπατε; Δεν σας άκουσα. Ναι, συμφωνούν. Ωραία, καλό είναι αυτό. Διαπιστώνω μεγαλύτερη σύμπνοια στα θέματα αυτά. Εκτός αν δεν πιστεύετε ότι είναι καλό αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, γιατί είναι και αυτή μια άποψη, μπορώ να την ακούσω, μπορεί κάποιος να μου πει εδώ, που είναι μια θεμιτή άποψη, ενδεχομένως να είναι η άποψή σας, δεν ξέρω, γιατί έχω μπλεχτεί γενικά με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί κάποιος να πει ότι «εγώ δεν θέλω να κάνω καμία έρευνα υδρογονανθράκων». Μπορεί κάποιος να το πει αυτό το πράγμα.
(Ομιλίες εκτός μικροφώνου)
Εγώ απάντησα με τις πράξεις των ανθρώπων, όχι με λασπολογία και δολοφονία χαρακτήρα.
Εσείς μπορεί να έχετε την άποψη, κ. Φάμελλε, ότι η χώρα δεν πρέπει να προχωράει σε έρευνες υδρογονανθράκων. Καλό θα είναι να το αποσαφηνίσετε και να το πείτε αν είναι.
Η δική μας άποψη είναι ότι από τη στιγμή που θα χρειαστούμε φυσικό αέριο για τα επόμενα 30 χρόνια τουλάχιστον, από το να πληρώνουμε πολλά δισεκατομμύρια για να εισάγουμε φυσικό αέριο, είναι πολύ καλύτερο να διερευνήσουμε αν έχουμε δικό μας φυσικό αέριο παρά να το πληρώνουμε και να το εισάγουμε επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Έρχομαι, λοιπόν, στο πού αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μια στοιχειώδης συναντίληψη σε αυτή την αίθουσα, από αυτούς τουλάχιστον που ασχολήθηκαν με το αντικείμενο, διότι υπήρχαν και κάποιοι ή κάποιες που μίλησαν για τελείως άσχετα θέματα. Θα επανέλθω και σε αυτό στη συνέχεια.
Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μια βασική συναντίληψη στο γεγονός ότι σε ένα σύγχρονο θέατρο επιχειρήσεων η τεχνολογία και η καινοτομία παίζουν κρίσιμο ρόλο. Και σε αυτό το οποίο είπε ο κ. Βελόπουλος, «μα καλά θα κάνετε 12ετές πρόγραμμα όταν αλλάζουν όλα τόσο γρήγορα;», ένα όχι παράλογο επιχείρημα θα έλεγα, η απάντηση είναι ότι κάθε τρία χρόνια το πρόγραμμα αυτό αναθεωρείται.
Εμείς έχουμε έναν συνολικό δημοσιονομικό χώρο, αλλά προφανώς το πρόγραμμα αυτό δεν είναι, ως προς κάποια προγράμματα, μακροπρόθεσμο. Προφανώς καταλαβαίνετε ότι αν η χώρα έχει αποφασίσει, και σωστά κατά την άποψη μας, να προμηθευτεί μαχητικά πέμπτης γενιάς F-35, αυτό προϋποθέτει μια πολύ μακροπρόθεσμη επένδυση. Διότι δεν μιλάμε μόνο για την αγορά των αεροσκαφών, μιλάμε για σημαντικές υποδομές οι οποίες πρέπει να γίνουν στην Ανδραβίδα, γιατί εκεί θα φιλοξενηθούν, και οι οποίες προφανώς απαιτούν ένα μακροχρόνιο σχεδιασμό.
Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν παρακολουθούμε τις εξελίξεις και δεν βλέπουμε ότι αυτή τη στιγμή η τεχνολογία τρέχει τόσο γρήγορα που ενδεχομένως κάτι το οποίο θεωρούσαμε ότι μπορεί να είναι πλεονέκτημα της Τουρκίας, τα αργά, βαριά drones, ενδεχομένως τελικά σε ένα θέατρο επιχειρήσεων να μην είναι τόσο μεγάλο πλεονέκτημα όσο κάποιοι πίστευαν. Και να έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον να έχει κανείς ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό μικρών drones, πολλά εκ των οποίων μπορούν να κινούνται και με τεχνητή νοημοσύνη. Ή πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον μπορεί να έχει όχι μόνο αυτό, αλλά η δυνατότητά σου κάθε 15 μέρες, κάθε 30 μέρες να μπορείς να επικαιροποιείς τα συστήματα επικοινωνίας έτσι ώστε αυτά να μην είναι αντικείμενα παρεμβολών.
Ευτυχώς, και θέλω να το τονίσω αυτό, έχουμε την τύχη να έχουμε, ή είχαμε την προνοητικότητα, θα έλεγα, να έχουμε έναν αρχηγό του Γενικού Επιτελείου ο οποίος ο ίδιος είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός και ο οποίος καταλαβαίνει τεχνολογία και νομίζω ότι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, αν αντιληφθεί κανείς το είδος των επενδύσεων που πρέπει να κάνουμε από εδώ και στο εξής. Άρα, νομίζω ότι λέμε με σαφήνεια ότι αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να μας απασχολήσει.
Το δεύτερο ζήτημα είναι η συμπαραγωγή, οι δυνατότητες της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Δεν θέλω να μιλήσω για την κατάσταση στην οποία παραλάβαμε ούτε την ΕΑΒ ούτε τα ΕΑΣ. Κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια αυτή τη στιγμή, ειδικά και στην ΕΑΒ, για να μπορέσουμε να την ανατάξουμε πλήρως και σε πρώτη φάση να είναι σε θέση να υλοποιήσει το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16 σε Viper.
Για τα ΕΑΣ, ναι, αυτή την στιγμή προχωρούμε σε μια σύμπραξη με μια σημαντικότατη εταιρεία από την Τσεχία, προκειμένου να μπορούμε να μπούμε δυναμικά στην παραγωγή πυρομαχικών τα οποία είναι απολύτως απαραίτητα.
Διότι όταν λέτε ότι τα ΕΑΣ έκαναν τζίρο, ναι, δεν μας είπατε και με τι κόστος τον έκαναν τον τζίρο αυτό. Εάν είναι να κάνουν τζίρο και το κόστος παραγωγής να είναι τρεις φορές μεγαλύτερο από τα έσοδα, τότε δεν νομίζω ότι αυτή είναι μια βιώσιμη επιχείρηση. Άρα, ο σκοπός είναι οι επιχειρήσεις αυτές να είναι και βιώσιμες, όχι απλώς να κάνουν τζίρο. Λοιπόν, γιατί ήταν βαθιά προβληματικές και ζημιογόνες επιχειρήσεις, οι οποίες πρέπει πλήρως να αναταχθούν.
Επιτρέψτε μου, όμως, να σταθώ λίγο περισσότερο, γιατί δεν νομίζω ότι του δώσατε αρκετά μεγάλη σημασία, στη δουλειά η οποία γίνεται στο ΕΛΚΑΚ, αλλά και στη δυνατότητα ιδιωτικών επιχειρήσεων, μεγάλων και μικρών, να μπορέσουν να παίξουν σημαντικό ρόλο σε αυτή τη συμπαραγωγή.
Δημιουργούμε ουσιαστικά μια καινούργια αγορά, για να το πω με απλά λόγια. ελληνικές επιχειρήσεις, κάποιες μεγάλες, κάποιες μικρότερες, αντιλαμβάνονται ότι το κομμάτι της άμυνας προσελκύει πια μεγάλο ενδιαφέρον. Και είναι διατεθειμένες να επενδύσουν, να πάρουν επιχειρηματικό ρίσκο και να αναπτύξουν καινούργια συστήματα, τα οποία μπορεί να είναι χρήσιμα για τις Ένοπλες Δυνάμεις και να καταλήξουν όχι μόνο να πάρουν μεγαλύτερες παραγγελίες, αλλά να εξάγουν και τα συστήματα αυτά στην Ευρώπη.
Επαναλαμβάνω: η παραγωγική βάση σήμερα της Ευρώπης δεν είναι ικανή για να καλύψει τις ανάγκες τις οποίες έχει η ίδια η Ευρώπη. Και αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα και γι’ αυτό και θα χρειαστεί να μπορέσουμε να επενδύσουμε περισσότερο για να αναπτύξουμε αυτή τη βιομηχανία, τις διαλειτουργικότητες, τις παραγγελίες από κοινού.
Εάν θέλουμε να παραγγείλουμε ένα οπλικό σύστημα και μία άλλη ευρωπαϊκή χώρα θέλει να παραγγείλει ακριβώς το ίδιο, δεν υπάρχει κανείς λόγος γιατί να βάλουμε δύο ξεχωριστές παραγγελίες. Μπορούμε να πάμε μαζί και να διεκδικήσουμε και καλύτερες τιμές. Όλα αυτά προβλέπονται στον καινούργιο κανονισμό και στο καινούργιο πλαίσιο για τη χρηματοδότηση τέτοιων δαπανών.
Και τέλος, για τα ζητήματα των διαθεσιμοτήτων, έγινε κουβέντα γι’ αυτό. Νομίζω το είπατε εσείς, κ. Φάμελλε: «πόσα C-130 πετάνε σήμερα;». Δεν θυμάμαι ποιος το ρώτησε; Εσείς. Ωραία. Να σας πω πόσα πετούσαν το 2019; Το ξέρετε. Μισό, κ. Φάμελλε. Λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Έχουμε φτάσει πια σε ένα σημείο να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι μπορούμε να έχουμε μέχρι το τέλος του χρόνου έξι C-130, έξι C-27, απολύτως επιχειρησιακά. Είναι μια μεγάλη πρόοδος. Δεν είμαστε ακόμα εκεί που θέλουμε να είμαστε, αλλά είναι μια μεγάλη πρόοδος. Και ήταν μια ιστορική αμαρτία το γεγονός ότι δεν δίναμε καμία έμφαση στις follow on support. Το ίδιο πρόβλημα έχουμε με τα NH90. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Γι’ αυτό και είναι καλύτερο να αγοράζουμε ενδεχομένως λιγότερα στην αρχή, για να το πω πολύ απλά και λαϊκά, και να έχουμε εξασφαλισμένη την υποστήριξη σε βάθος χρόνου, από το να εντυπωσιάζουμε και να λέμε «τα πήραμε, τι ωραία που είναι», και μετά από τρία χρόνια να διαπιστώνουμε ότι η διαθεσιμότητα έχει πάει στα τάρταρα.
Αυτό αλλάζει. Αλλάζει και γι’ αυτό ένα σημαντικό κομμάτι του προϋπολογισμού του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας πηγαίνει ακριβώς στην υποστήριξη συστημάτων, των καινούργιων προφανώς, αλλά και των παλιών συστημάτων, τα οποία δεν μπορούν να απαξιώνονται. Διότι αν θέλεις να βάλεις μπροστά ένα σύστημα τέτοιο, στοιχίζει πάρα πολλά χρήματα εάν τα έχεις παρατήσει.
Και δυστυχώς, υπάρχουν και προβληματικές, πολύ προβληματικές συμβάσεις, τις οποίες κληρονομήσαμε από το παρελθόν. Μια επιλογή «διαμάντι» την οποία είχατε κάνει, κ. Φάμελλε, τα περίφημα P-3, τα αεροπλάνα ναυτικής υποστήριξης. Η πρώτη σας επιλογή, το πρώτο εξάμηνο, επιλέξατε να ανακαινίσετε ένα αεροπλάνο το οποίο είχε κατασκευαστεί πριν γεννηθώ, αεροπλάνο του 1967. Εν πάση περιπτώσει, πήρατε αυτή την απόφαση. Ήμασταν δεσμευμένοι, καταφέραμε με χίλια ζόρια να πετάξει το πρώτο.
Υπεγράφη αυτή η σύμβαση το 2015 και το πρώτο P-3 πετάει τώρα. Τουλάχιστον τη βάλαμε σε μία τάξη. Μας στοίχισε πολύ ακριβά, τουλάχιστον να πάρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Δική σας επιλογή και του Υπουργού Εθνικής Αμύνης σας, για να μην ξεχνιόμαστε.
Έρχομαι τώρα λίγο στα ζητήματα, δεν θα πω πολλά γι’ αυτά τα οποία είπατε, κ. Φάμελλε, μου θύμισαν λίγο… Έχω την εντύπωση ότι πλανάται στην αίθουσα ένα πρόσωπο το οποίο δεν είναι σήμερα εδώ στην αίθουσα, ναι, δίνει διαλέξεις αυτή τη στιγμή, γράφει και κείμενα στρατηγικής πυξίδας, στα οποία καταφέρνει να λέει πολλές φορές το ίδιο και το ακριβώς αντίθετο, σαν αυτό να αποτελεί εθνική στρατηγική.
Αλλά πιστεύω ότι αν πάρουμε ανθρώπους στο δρόμο και τους ρωτήσουμε «τι ακριβώς θυμάστε από την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ;», νομίζω θα σας πούν δύο πράγματα. Το πρώτο που θα σας πουν…
(Ομιλίες εκτός μικροφώνου)
Ναι, οι 17 ώρες δεν είναι εξωτερική πολιτική. Θα έρθω σε αυτό στη συνέχεια, γιατί αφορά την κα Κωνσταντοπούλου. Είναι ενδιαφέρον αυτό.
Το πρώτο που θυμούνται είναι ότι «η θάλασσα δεν έχει σύνορα». Αυτό θα το θυμούνται σίγουρα. Αυτό ειπώθηκε, και όχι απλά ειπώθηκε, υλοποιήθηκε και ως πολιτική, η πολιτική των ανοιχτών συνόρων. Αυτό θα το θυμούνται σίγουρα, το θυμάται και η χώρα. Μας πλήγωσε πάρα πολύ.
Και το δεύτερο το οποίο θυμούνται προφανώς, το δεύτερο το οποίο θυμούνται είναι τη Συμφωνία των Πρεσπών και την αναγνώριση «μακεδονικής» γλώσσας και «μακεδονικής» εθνότητας, και τώρα βλέπουμε τα προβλήματα που αυτή η επιλογή άφησε. Αυτά, λοιπόν, πιστεύω ότι θυμούνται από τις δικές σας μέρες και δεν νομίζω ότι θέλουν να επιστρέψουμε εκεί.
Έρχομαι, λοιπόν, τώρα σε κάποια ερωτήματα τα οποία τέθηκαν ρητορικά, πιστεύω. Είμαστε σήμερα πιο ισχυροί απ’ ό,τι ήμασταν το 2019; Νομίζω ότι πρέπει να είναι κανείς πολύ κακοπροαίρετος να πει ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση σήμερα από ό,τι ήταν το 2019, γιατί προφανώς έγιναν σημαντικές επενδύσεις. Έγιναν από το υστέρημα του ελληνικού λαού. Αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι σήμερα οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι ήταν το 2019.
Και προφανώς αυτό δεν αφορά μόνο τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα, αφορά και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Επειδή άκουσα διάφορα, και νομίζω κάποια δικαιολογημένα, άκουσα από πολλούς να λένε: «σήμερα δεν είναι ελκυστικές οι Ένοπλες Δυνάμεις ως καριέρα για ένα νέο παιδί 18 χρονών το οποίο σκέφτεται τι θα κάνει στη ζωή του».
Και σε ένα βαθμό αυτό είναι σωστό. Και πράγματι δεν γίνεται αυτή τη στιγμή να αναθέτουμε, ας το πούμε, σε έναν πλωτάρχη να κυβερνήσει ένα σκάφος το οποίο μπορεί να στοιχίζει δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες εκατομμύρια και να μην αισθάνεται αυτός ο άνθρωπος ότι έχει μια ανταμοιβή αντάξια της πολύ λεπτής αποστολής την οποία καλείται να επιτελέσει.
Αυτή, λοιπόν, την πραγματικότητα αυτή η κυβέρνηση έρχεται και τη διορθώνει. Όταν εμείς ερχόμαστε σήμερα και λέμε ότι για έναν πλωτάρχη ο οποίος έχει 18 χρόνια υπηρεσία, από τα τέλη 2025, αρχές 2026 θα μπορέσει να πάρει μια αύξηση που για όλο το έτος του 2026 θα ισοδυναμεί με 5.500 ευρώ, είναι μια σοβαρή αύξηση αυτή την οποία εισηγείται το Υπουργείο. Και αντίστοιχες αυξήσεις υπάρχουν για όλα τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Και αυτές τις αυξήσεις μπορούμε να τις δώσουμε αφενός διότι έγιναν κάποιες σημαντικές εξοικονομήσεις και αφετέρου γιατί, ναι, μπορούμε να πατήσουμε πάνω στη ρήτρα διαφυγής, ειδικά για τις Ένοπλες Δυνάμεις, για να μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε και ευρωπαϊκά αυτές οι πρόσθετες δαπάνες να εξαιρεθούν από τον υπολογισμό και από τις «οροφές» των δαπανών.
Αυτό είναι το ευχαριστώ το οποίο εμείς λέμε στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Και το λέμε με πράξεις, όχι με λόγια.
Μίλησα για τα Σώματα Ασφαλείας και για τις ανακοινώσεις τις οποίες θα κάνουμε στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης. Εκεί συνιστώ απλά λίγη υπομονή.
Θυμίζω και πάλι, όμως, ότι τα 100 ευρώ αύξηση, πέραν των 30 ευρώ που δόθηκαν ήδη, τα 100 ευρώ αύξηση από 1η Ιουλίου του 2025 θα τα πάρουν όλοι οι εργαζόμενοι στα Σώματα Ασφαλείας και είναι παραπάνω και από αυτό το οποίο διεκδικούσαν, συμπεριλαμβανομένων -μπορώ να το ανακοινώσω σήμερα- και των σωφρονιστικών υπαλλήλων, οι οποίοι και αυτοί αξίζουν αυτό το έκτακτο επίδομα.
Έρχομαι τώρα, για να κλείσω την τοποθέτησή μου, με μια αναφορά σε αυτά τα οποία είπε η κα Κωνσταντοπούλου. Πρώτον, το ενδιαφέρον σας για τις γυναικοκτονίες, κα Κωνσταντοπούλου, είναι καταγεγραμμένο και απολύτως σεβαστό. Δεν θεωρώ, όμως, ότι έχετε κάποια παραπάνω ευαισθησία εσείς για το ζήτημα αυτό απ’ ό,τι έχουμε εμείς, απ’ ό,τι έχει ο οποιοσδήποτε σε αυτή την αίθουσα.
Η διαφορά είναι ότι εσείς δεν ασκείτε και δεν έχετε κυβερνητικές ευθύνες, ενώ εμείς έχουμε. Και η διαφορά είναι ότι στο ζήτημα αυτό έχουμε να επιδείξουμε μια πολιτική η οποία ήδη φέρνει μετρήσιμα αποτελέσματα. Όταν σήμερα η Ελληνική Αστυνομία έχει εξετάσει, συνολικά το 2024, περί τα 20.000 περιστατικά, αυτό είναι μια σημαντική πρόοδος.
Και ξέρετε γιατί είναι πρόοδος; Είναι πρόοδος γιατί οι γυναίκες αισθάνονται σήμερα ότι μπορούν να εμπιστευτούν την Ελληνική Αστυνομία για ένα τέτοιο περιστατικό, να το καταγγείλουν και αυτό το περιστατικό να το διαχειριστεί η Ελληνική Αστυνομία με επαγγελματισμό. Υπάρχουν πάντα και αστοχίες που οδηγούν σε τραγωδίες. Και σε αυτές το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σκύψουμε το κεφάλι και να πούμε: «ναι, θα κοιτάξουμε να γίνουμε καλύτεροι».
Αλλά δεν μπορείτε, δεν έχετε δικαίωμα να έρχεστε σε αυτή την αίθουσα εν είδει εθνικού εισαγγελέα και να καταγγέλλετε, αφορίζοντας πολιτικές οι οποίες έχουν ήδη αποτέλεσμα. Γιατί δεν πάτε να μιλήσετε, αφού ενδιαφέρεστε τόσο πολύ, στις γυναίκες που έχουν το panic button; Το πήραν το panic button και ενεργοποιείται το panic button και το panic button έχει σώσει ζωές. Δεν το ξέρετε; Αδιάφορο είναι αυτό τελείως; Είναι κάτι το οποίο πρέπει να το προσπεράσουμε ωσάν να μην έχει γίνει;
Ότι σήμερα έχουμε 73 υπηρεσίες αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας, στελεχωμένες ως επί το πλείστον με γυναίκες αξιωματικούς, στα αστυνομικά τμήματα, με τελείως διαφορετική εικόνα, που μια γυναίκα μπορεί εκεί να πάει να μιλήσει και να αισθανθεί πιο προστατευμένη.
Είμαστε εκεί όπου θέλουμε; Όχι, δεν είμαστε εκεί όπου θέλουμε. Πάντα υπάρχει το καλύτερο. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχετε το δικαίωμα να έρχεστε εδώ και να αφορίζετε μια πολιτική η οποία μέχρι σήμερα έχει να δείξει μετρήσιμα αποτελέσματα. Και το πιο σημαντικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ότι οι γυναίκες έχουν το θάρρος πια, έχουν το θάρρος να καταγγείλουν αυτή την…
(Ομιλίες εκτος μικροφώνου)
Το βρήκαν το θάρρος από την εμπιστοσύνη την οποία έχουν στην Ελληνική Αστυνομία, σίγουρα όχι από αυτά που λέτε εσείς. Γιατί κάπου το βρήκαν το θάρρος. Όσο περισσότεροι μιλούν γι’ αυτό το θέμα τόσο το καλύτερο. Όλοι μπορεί να έχουν έναν ρόλο στην παραπάνω ευαισθητοποίηση.
Αλλά, από το να μιλάμε για το ζήτημα αυτό και να αισθάνεται κάποιος ότι αυτό είναι ένα θέμα το οποίο τον απασχολεί -και είναι δικαίωμα σας να θέτετε τις δικές σας προτεραιότητες, και για εμάς είναι προτεραιότητα- μέχρι να αφορίζει όλα αυτά τα οποία έχουν γίνει, υπάρχει μία απόσταση.
Όμως, βρίσκω ενδιαφέρον το γεγονός ότι συζητάμε και για άλλα θέματα πλην της μονοθεματικότητας η οποία σας έχει απασχολήσει στον δημόσιο διάλογο τους τελευταίους μήνες, και αναφέρομαι στην τραγωδία των Τεμπών, είναι ενδιαφέρον αυτό διότι, ξέρετε, όσο μιλάτε για τα θέματα αυτά αρχίζει και καταλαβαίνει ο κόσμος ποιες είναι οι θέσεις τις οποίες πραγματικά πρεσβεύετε.
Και νομίζω εδώ, επιτρέψτε μου να σταχυολογήσω τρεις συγκεκριμένες: «εμείς δεν αγαπάμε κανένα νόμισμα, αγαπάμε τον λαό». Όλοι αγαπάμε τον λαό, αλλά έχουμε νόμισμα το ευρώ και θέλουμε να το υπερασπιστούμε, δεν θέλουμε να πάμε στη δραχμή.
Είναι απολύτως θεμιτό, και εγώ σας αναγνωρίζω μία ειλικρίνεια, κα Κωνσταντοπούλου. Μία ειλικρίνεια και στη θέση στην οποία ήσασταν όταν ήσασταν Πρόεδρος της Βουλής. Φύγατε από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί θεωρήσατε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε όντως μία τεράστια «κολοτούμπα». Θέλατε να οδηγήσετε τη χώρα στη δραχμή και στην άτακτη έξοδο από το ευρώ. Αυτή είναι η αλήθεια, γιατί δεν το λέτε;
Είναι η άποψή σας, είναι η πολιτική σας. Γιατί δεν έχετε το θάρρος να την υπερασπιστείτε και να το πείτε δημόσια; Το εννοήσατε περίπου. Να το πείτε και δημόσια, όμως. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι Έλληνες -και σήμερα ενδεχομένως- οι οποίοι πιστεύουν ότι αυτό να είναι το καλύτερο. Πιστεύω ότι είναι μια μειοψηφία, πιστεύω ότι αυτή η συζήτηση έχει κλείσει οριστικά. Αν θέλετε να την επαναφέρετε στον δημόσιο διάλογο, να το κάνετε με θάρρος, όμως. Με θάρρος και όχι με ημίμετρα.
Το δεύτερο, λοιπόν, το οποίο άκουσα στην τοποθέτησή σας και αυτό είναι ενδιαφέρον γιατί μας διαβάσατε…
(Ομιλίες εκτός μικροφώνου)
Μην εκνευρίζεστε, θα τα ακούσετε.
Λοιπόν, μας μιλήσατε για την ιδρυτική σας διακήρυξη. Και άκουσα καλά ότι η ιδρυτική σας διακήρυξη περιγράφει μια Ελλάδα, «ένα μεγάλο ανοιχτό περιβόλι, το οποίο θα υποδέχεται τον κάθε κατατρεγμένο, είτε αυτός δικαιούται άσυλο είτε αυτός είναι αποτέλεσμα οικονομικής εκμετάλλευσης».
Όχι, κα Κωνσταντοπούλου, η Ελλάδα δεν είναι «μπάτε σκύλοι αλέστε» με αυτή την κυβέρνηση. Έχει σύνορα, προστατεύουμε τα σύνορά μας. Σεβόμαστε απόλυτα αυτούς οι οποίοι έχουν δικαίωμα ασύλου και στους οποίους το χορηγούμε, αλλά είμαστε επίσης απολύτως ξεκάθαροι: αν θέλεις να μπεις παράνομα στην Ελλάδα και δεν δικαιούσαι άσυλο, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να σε στείλουμε πίσω από εκεί που ήρθες.
Και με οργανωμένο τρόπο θα υποδεχθούμε εκείνους τους οικονομικούς μετανάστες, που εμείς θα καθορίσουμε πόσους και ποιους χρειαζόμαστε. Δεν θα κάνουν κουμάντο οι διακινητές και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που συνεργάζονται μαζί τους, στο ποιος θα μπαίνει στην πατρίδα μας. Άρα, να μία δεύτερη μεγάλη διαφορά μας.
Πράγματι, είμαστε από δύο διαφορετικούς κόσμους και καλό είναι αυτό να το εξηγούμε και να μιλάμε λίγο περισσότερο γι’ αυτά τα οποία πρεσβεύετε, τώρα που έχετε πάρει και δημοσκοπική ορμή, αέρα, έχετε αέρα δημοσκοπικό στα πανιά σας, προς μεγάλη θλίψη του κ. Ανδρουλάκη. Είχα προβλέψει την εξέλιξη αυτή, βέβαια, γιατί όταν πας και ταυτίζεσαι με τα πιο ακραία στοιχεία, οι πολίτες θα επιλέξουν το πρωτότυπο και όχι το αντίγραφο. Το αφήνω στην άκρη αυτό.
Και το τρίτο, πραγματικά για την άμυνα τι λέτε; Μιλήσατε για τον πατριωτισμό, κάνατε αναφορές στο 1940, αλλά δεν μου λέτε: αν η χώρα δεχθεί επίθεση, με καρδούλες και με μαργαρίτες θα αντιμετωπίσουμε τον εχθρό; Πώς το καταλαβαίνετε, δηλαδή; Πρέπει ή δεν πρέπει η χώρα να έχει αξιόπιστες Ένοπλες Δυνάμεις, αν χρειαστεί, που να προβάλλουν ισχυρή αποτροπή; Καλές οι καρδούλες, αλλά όχι στην άμυνα.
Έρχομαι, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για να κλείσω -και ζητώ συγγνώμη γιατί πήρα παραπάνω χρόνο, αλλά νομίζω ότι έπρεπε να δώσω αυτές τις αποσαφηνίσεις- τελειώνοντας από εκεί που ξεκίνησα. Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας θα παρουσιάσει στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής τις λεπτομέρειες του εξοπλιστικού προγράμματος.
Θέλω να ζητήσω τη μέγιστη δυνατή στήριξη της Εθνικής Αντιπροσωπείας, διότι αυτή η πολιτική είναι μια πολιτική που σίγουρα ξεπερνά τον ορίζοντα αυτής της κυβέρνησης, αλλά είναι μία πολιτική η οποία έχει εθνικά χαρακτηριστικά, διότι εδώ συντελείται ένας μεγάλος μετασχηματισμός. Δεν είναι μόνο μια πολιτική αγοράς οπλικών συστημάτων, είναι μία πολιτική, ίσως, κατά την άποψή μας, η πιο σοβαρή πολιτική μεταρρύθμισης Ενόπλων Δυνάμεων, που χρειάζονται μεγάλες και τολμηρές αλλαγές.
Και όσο μεγαλύτερη στήριξη έχουμε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τόσο πιο αποτελεσματικοί θα είμαστε στην υλοποίηση της πολιτικής μας και τόσο πιο πολύ θα στείλουμε και ένα μήνυμα στην ελληνική κοινωνία ότι, ασχέτως των διαφορών μας σε άλλα θέματα, στην εθνική άμυνα τουλάχιστον μπορούμε και πρέπει να ομονοούμε.
ΤΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
https://sermichiotis.blogspot.com/2025/04/blog-post_74.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)