"...Το ζητούμενο για το ΚΚΕ είναι η μέσω χειροδικιών και εν συνεχεία μέσω των δικαστηρίων κατάληψη της ΓΣΕΕ, ή αντιθέτως η πλήρης αδρανοποίηση και διάλυση της Συνομοσπονδίας ώστε να παραμείνει το ΠΑΜΕ μόνος και αναμφισβήτητος κορυφαίος συνδικαλιστικός εκπρόσωπος στη χώρα; Είτε το ένα είτε το άλλο, η πραγματικότητα της απομαζικοποίησης και του εκφυλισμού του συνδικαλιστικού κινήματος δεν πρόκειται να αλλάξει· ουσιαστικά αυτό που γίνεται μεταξύ σημερινής διοίκησης ΓΣΕΕ και ΠΑΜΕ είναι μάχη για την ιδιοποίηση πτώματος - όμως και η χώρα ολόκληρη είναι πτώμα αλλά οι κομματικοί αγώνες για την κατάκτησή της παραμένουν λυσσώδεις. Μου φαίνεται μόνο η διαστροφή της νεκροφιλίας μπορεί να εξηγήσει τέτοια φαινόμενα...."

"ΤΑ ΝΕΑ", 21/03/19

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

Μα τι συμβαίνει; Δεν αντέχει πια το ΚΚΕ να ακούει ότι εντάσσεται στο «δημοκρατικό τόξο» και αποφάσισε να αποδείξει μέσω του ΠΑΜΕ ότι παραμένει βίαιη ανατρεπτική δύναμη; Μπορεί χρόνια τώρα το ΠΑΜΕ να διαφοροποιείται μονίμως από τη ΓΣΕΕ οργανώνοντας δικές του κινητοποιήσεις και μηχανισμούς παράλληλης συνδικαλιστικής εξουσίας - αλλά από αυτό το σημείο ώς τη διάλυση του συνεδρίου της ΓΣΕΕ στην Καλαμάτα την περασμένη εβδομάδα και τη χθεσινή διάλυση της ολομέλειας της εργατικής Συνομοσπονδίας, η απόσταση είναι μεγάλη. Οι δυνάμεις που επέβαλαν με τη βία τη θέλησή τους είναι ολοφάνερες στα βίντεο και στις φωτογραφίες: χειροδύναμοι συνδικαλιστές και επαγγελματικές «ομάδες περιφρούρησης» που ανήκουν στο ΠΑΜΕ, δηλαδή στο ΚΚΕ, υπερίσχυσαν των αντίστοιχων δυνάμεων της άλλης πλευράς. Είναι πρακτικά αδύνατο πια να εκλεγεί νέα διοίκηση ώς την Κυριακή, όπως επιβάλλει το καταστατικό της ΓΣΕΕ, και φαίνεται ότι για πρώτη φορά μετά το 1985 θα οριστεί δικαστικά η διοίκησή της, ύστερα από προσφυγές ενδιαφερομένων.

Αραγε το ζητούμενο για το ΚΚΕ είναι η μέσω χειροδικιών και εν συνεχεία μέσω των δικαστηρίων κατάληψη της ΓΣΕΕ, ή αντιθέτως η πλήρης αδρανοποίηση και διάλυση της Συνομοσπονδίας ώστε να παραμείνει το ΠΑΜΕ μόνος και αναμφισβήτητος κορυφαίος συνδικαλιστικός εκπρόσωπος στη χώρα; Είτε το ένα είτε το άλλο, η πραγματικότητα της απομαζικοποίησης και του εκφυλισμού του συνδικαλιστικού κινήματος δεν πρόκειται να αλλάξει· ουσιαστικά αυτό που γίνεται μεταξύ σημερινής διοίκησης ΓΣΕΕ και ΠΑΜΕ είναι μάχη για την ιδιοποίηση πτώματος - όμως και η χώρα ολόκληρη είναι πτώμα αλλά οι κομματικοί αγώνες για την κατάκτησή της παραμένουν λυσσώδεις. Μου φαίνεται μόνο η διαστροφή της νεκροφιλίας μπορεί να εξηγήσει τέτοια φαινόμενα.



Βεβαίως, ΚΚΕ και ΠΑΜΕ επικαλούνται τα γνωστά: ότι οι σύνεδροι της άλλης πλευράς ήσαν «νόθοι», προέρχονται από «σωματεία φαντάσματα», εκπροσωπούν «εργοδοτικά συμφέροντα» και για τούτο απαιτείται να υπάρξει «ΓΣΕΕ των εργατών, όχι των εργοδοτών». Η «ΓΣΕΕ των κομμάτων» δεν ενοχλεί τους ταξικούς συνδικαλιστές, αντιθέτως: να καταφέρουν να την κάνουν «ΓΣΕΕ του ΚΚΕ», από «ΓΣΕΕ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ», αυτός είναι ο στόχος.

Ολα αυτά δεν αποτελούν παρά ένα ακόμη δείγμα του πόσο η δημοκρατία μας είναι λεπτό κέλυφος, έτοιμο να σπάσει κάθε στιγμή - πάντα στο όνομα κάποιας ανώτερης, ουσιαστικότερης ή και «οργανικότερης» μορφής δημοκρατίας. Η επίτευξη αυτού του στόχου δικαιολογεί την προσφυγή στη βία, με πρώτα θύματα τους θεσμούς και τους πολίτες. Διότι τελικώς οι θεσμοί καταντούν να υπάρχουν για χάρη των νεκρόφιλων που τους καταλαμβάνουν και όχι της κοινωνίας.