"...Ο Αρνό Μπελτράμ δεν πήρε τη θέση ενός ομήρου που τον κρατούσε ένας τζιχαντιστής τρομοκράτης για την ιδεολογία του, την πήρε επειδή το επέτασσε το επάγγελμά του, επειδή είχε αίσθηση του καθήκοντος το οποίο του είχε εμπιστευτεί η πολιτεία. Επειδή δουλειά του ήταν να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, να προστατεύει τους πολίτες - γι' αυτό μπήκε μπροστά, επειδή ήταν συνεπής πολίτης στην υπηρεσία της κοινωνίας...."

"ΤΑ ΝΕΑ", 26/03/18

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

ΚΑΙ ΕΤΣΙ 

ΕΓΙΝΕ 

ΗΘΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Δεν ήταν μεγαλόσχημος. Ενας χωροφύλακας στην επαρχία ήταν. Ενας μπάτσος. Μπορεί να μην είχε βρει απέναντί του βίαιους διαδηλωτές που να του φώναξαν κάτι σαν «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»; Μπορεί να μην είχε ζήσει την απαξίωση που τρέφουν διάφοροι χώροι για το επάγγελμά του, να μην του είπαν στα γαλλικά «τρεις κι εξήντα παίρνετε και τον κόσμο δέρνετε»; Απίθανο. Ακόμα και στις επαρχίες της Ευρώπης, τα αρνητικά κλισέ για τους αστυνομικούς είναι ισχυρά.

Ονομαζόταν Αρνό Μπελτράμ. Ερωτευμένος, λέει η ειδησεογραφία, ετοιμαζόταν να παντρευτεί. Υπό κανονικές συνθήκες, όλα αυτά δεν θα μας ένοιαζαν, δικές του καθημερινές υποθέσεις. Η ζωή του δεν είχε δόξα. Είχε πολύ άχαρη καθημερινότητα και για πολλούς, ιδίως προοδευτικούς, πολλή περιφρόνηση. Ο μόνος προοδευτικός διανοούμενος που θα τον καταλάβαινε ήταν ιταλός κομμουνιστής, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, και είχε εκφραστεί ποιητικά υπέρ των παιδιών που υπηρετούν στην αστυνομία, επειδή είναι πραγματικά παιδιά λαϊκών τάξεων, πραγματικοί προλετάριοι. Αλλά ο Παζολίνι ήταν ένας επαγγελματίας προβοκάτορας, και δεν ζει πια πολλές δεκαετίες.


Αρνό Μπελτράμ. Οι Ελληνες θα είχαν ακόμα ένα κλισέ γι' αυτόν, ήταν ξενέρωτος ως κουτόφραγκος, και τι να μας πει ένας που η ζωή του όλη ένα βράδυ δικό μας; Αλλά οι έλληνες οπαδοί των κλισέ πρέπει να ξαφνιάστηκαν περισσότερο απ' όλους από τη στάση του, στάση που θυμίζει τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη, ο οποίος, στην Καισαριανή, προτίμησε να πεθάνει ο ίδιος αντί να στείλει άλλον στο πόδι του στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ομως ο Αρνό Μπελτράμ δεν πήρε τη θέση ενός ομήρου που τον κρατούσε ένας τζιχαντιστής τρομοκράτης για την ιδεολογία του, την πήρε επειδή το επέτασσε το επάγγελμά του, επειδή είχε αίσθηση του καθήκοντος το οποίο του είχε εμπιστευτεί η πολιτεία. Επειδή δουλειά του ήταν να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, να προστατεύει τους πολίτες - γι' αυτό μπήκε μπροστά, επειδή ήταν συνεπής πολίτης στην υπηρεσία της κοινωνίας.

Κι επειδή ήξερε πόσο ακριβή είναι η ζωή, επέλεξε να προστατεύσει τη ζωή ενός άλλου, έστω κι αν αυτό σήμαινε ότι ο ίδιος πιθανότατα θα πέθαινε. Αλλά ανάμεσα στα καθήκοντά του ένα ήταν να προστατεύει τις ζωές των άλλων. Ετσι έγινε ηθικό παράδειγμα, για πολύ υποτιμημένους λόγους στα κυνικά περιβάλλοντα. Ως καλός επαγγελματίας. Ο αστυνομικός Αρνό Μπελτράμ, ένας μπάτσος.