Γεγονός είναι, ότι οι «μαύρες τρύπες» στα Βαλκάνια, τα δραματικά γεγονότα που σημειώνονται στη Συρία, οι σκληροί ανταγωνισμοί για συμμετοχή στα διαφαινόμενα τεράστια ενεργειακά κέρδη στη Μεσόγειο, αλλά και οι στρατηγικοί δισταγμοί των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, οδηγούν πάλι την ανήσυχη Αθήνα στο να υπολογίζει πρωτίστως σε μια «σταθερά»: Στο καρέ της συμμαχίας με Ισραήλ-Αίγυπτο-Κύπρο. Οσο για τα ελληνο- τουρκικά, η Αθήνα αναγκάζεται να σχεδιάζει τις κινήσεις της για τη συνέχεια, αναμένοντας και το αν θα υπάρξει ή όχι μία πραγματική «ρήξη» στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία –εξέλιξη που θα έφερνε και την «έξοδο» της από το ΝΑΤΟ.

Από τα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ"

"ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ", 23/03/18

Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ Κ.Ι.ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης του κ.Τσίπρα δοκιμάζεται σε όλα τα μέτωπα που έχει ενώπιον της και ήδη οδηγείται σε κάποιες «διορθώσεις».Βασικός στόχος της πλέον είναι α ) να εξασφαλιστούν προϋποθέσεις για αποτροπή πολεμικών επεισοδίων το Αιγαίο και «προβλημάτων» στη θρακική μεθόριο με διαρκή εγρήγορση  των αμυντικών μηχανισμών της χώρας και  β ) με εντατική διπλωματία στη διεθνή σκηνή, σε ΕΕ, ΝΑΤΟ και  ΟΗΕ προκειμένου να προκύψουν «εγγυήσεις» για τη εθνική ασφάλεια της Ελλάδας έναντι της  επιθετικής Τουρκίας.

Από  πολιτικές πηγές, υποστηρίζεται, ότι όλες οι κινήσεις της  ελληνικής διπλωματίας πρέπει να επικεντρωθούν στα ελληνο –τουρκικά,  και στις  εξελίξεις στην Αν.Μεσόγειο, δεδομένου, ότι στο βαλκανικό διπλωματικό μέτωπο υπάρχει «οπισθοδρόμηση».Η Αθήνα σε τούτη τη φάση δεν έχει να περιμένει απτά θετικά αποτελέσματα από  τα «ανοίγματα»της προς τα Τίρανα, ενώ και το ζήτημα των Σκοπίων δεν αναμένεται να οδηγηθεί σε «κλείσιμο» της υπόθεσης  πριν απ΄ το καλοκαίρι. Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, κ.Ζάεφ,  αρνείται να προχωρήσει στις συνταγματικές μεταβολές που του ζητά η Αθήνα, ενώ στα Σκόπια, η πολιτική κατάσταση είναι ασταθής με εστίες μεγάλων εντάσεων, που προβληματίζουν και τις Βρυξέλλες. Ομως, και εντός του ΝΑΤΟ δεν φαίνεται να περιλαμβάνεται σήμερα στα «επείγοντα» η πλήρης ένταξη της ΠΓΔΜ, καθώς η στρατιωτική ηγεσία της Συμμαχίας έχει στραμμένο το βλέμμα Ανατολικά πρωτίστως, «απασχολημένη»με τη συμπεριφορά της Τουρκίας και τις κινήσεις της Ρωσίας.

Η εξωτερική πολιτική του  αδύναμου κ.Αλέξη Τσίπρα συνδέεται σήμερα υποχρεωτικώς με την ανάγκη του να  πορευθεί τους επόμενους μήνες στην «τακτοποίηση» όλων των ζητημάτων, που αφορούν  τις σχέσεις με τους δανειστές, έτσι  ώστε έως τον ερχόμενο Οκτώβριο να έχουν όλα κλείσει. Μία τέτοια εξέλιξη προϋποθέτει ενδοκυβερνητική σταθερότητα  στον άξονα οικονομίας- διπλωματίας-άμυνας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο, στα παρασκήνια έγιναν προ ημερών «τα πάντα» από διάφορες πλευρές ,προκειμένου να μην προκαλέσει σοβαρό κλονισμό στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο μεγάλος θυμός του κ.Π. Καμμένου για «αδειάσματα» του από συναδέλφους του και από ηγετικούς παράγοντες του στρατεύματος (τελικώς ο υπουργός  Εθνικής Αμυνας πείστηκε, ότι τουλάχιστον δεν ήταν προσωπικώς ο κ.Τσίπρας «ένοχος» για τα «αδειάσματα»…)

 Στο πεδίο της πολιτικής που ασκεί ο Ερντογάν κατά της Ελλάδας, η Αθήνα υπολογίζει ιδιαιτέρως την εξέλιξη που θα έχουν ,ενδεχομένως, από μεθαύριο οι σχέσεις Ευρωπαϊκής Ενωσης-Τουρκίας, στη Σύνοδο που θα πραγματοποιηθεί στη Βάρνα. Ελληνες διπλωμάτες εκτιμούν, ότι αν ο Τούρκος πρόεδρος πάρει από τους Ευρωπαίους τα 3 δις ευρώ που δικαιούται για τις δαπάνες του στο Προσφυγικό και παραλλήλως αποσπάσει μια «καλή κουβέντα» από την Κορυφή της ΕΕ  για το μεγάλο εθνικό θέμα του, το Κουρδικό,τότε οι συμπεριφορές του στο Αιγαίο  θα ήταν στο προσεχές διάστημα «συγκρατημένες».

Απ’ τη δική της πλευρά, η Λευκωσία θεωρεί, ότι  η Σύνοδος της Βάρνας πρέπει να συζητήσει και τα δικά της προβλήματα, που προκαλεί η Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ. Πάντως πέρα από αυτά, μείζον παραμένει  το ανοικτό πρόβλημα της μελλοντικής φόρμας που θα είχαν στο εξής οι σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία, δεδομένου, ότι και τα δύο μέρη γνωρίζουν από καιρό, ότι  περίπτωση ένταξης της δεν υφίσταται. Συνεπώς μία συμφωνία για το είδος της «ειδικής σχέσης» που θα μπορούσε να έχει με την Ενωση η Τουρκία ,είναι το επόμενο βήμα σ’ αυτή την υπόθεση, στην οποία ο Ερντογάν ζητάει «αποτελέσματα» από τους Ευρωπαίους.

 Το ζήτημα αυτό ενδιαφέρει την ελληνική πλευρά, που προετοιμάζεται για τη Σύνοδο της Βάρνας  για δύο κυρίως λόγους :

α )διότι  η εξωτερική πολιτική και εθνική ασφάλεια της Ελλάδας επηρεάζεται απ’ τους τρόπους με τους οποίους θέλει να κρατάει «κοντά»της την Τουρκία η ΕΕ

 β )διότι στην περίπτωση μίας  συμφωνίας για«ειδική σχέση» με στενή οικονομική αντίληψη,  γεννάται θέμα για  το πώς και κατά πόσον θα  δεσμεύεται πολιτικά στο εξής η Αγκυρα έναντι της ΕΕ  για την τήρηση κανόνων του διεθνούς δικαίου και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

 Γεγονός είναι, ότι οι «μαύρες τρύπες» στα Βαλκάνια, τα δραματικά γεγονότα που σημειώνονται στη Συρία, οι σκληροί  ανταγωνισμοί  για συμμετοχή στα διαφαινόμενα τεράστια ενεργειακά  κέρδη στη Μεσόγειο, αλλά και οι στρατηγικοί  δισταγμοί των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ,  οδηγούν πάλι  την  ανήσυχη Αθήνα στο να υπολογίζει πρωτίστως σε μια  «σταθερά»: Στο καρέ της συμμαχίας  με  Ισραήλ-Αίγυπτο-Κύπρο. Οσο για τα ελληνο- τουρκικά, η Αθήνα αναγκάζεται να σχεδιάζει τις κινήσεις της για τη συνέχεια,  αναμένοντας και το αν θα υπάρξει ή όχι μία πραγματική «ρήξη» στις σχέσεις των ΗΠΑ  με την Τουρκία –εξέλιξη  που θα έφερνε και την «έξοδο» της από το ΝΑΤΟ.