Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", και...
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 11-12/10/25 |
Από σήμερα, Χαμάς τέλος. Κατανοώ και όσους συμμετείχαν στην κρουαζιέρα με τις φλοτίλες και τους «φρι Παλεστάιν» και όλον τον αριστερό αλλά και δεξιό αντισημιτισμό, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που έχουν αρχίσει τους σχετικισμούς. Η εξέλιξη στο μεσανατολικό πρόβλημα είναι σαφής, την παραδέχτηκαν και οι τρομοκράτες της Χαμάς που πλέον θέτουν ως προτεραιότητα, μέσα στα ερείπια, να σώσουν τις ζωές τους, πιθανόν και τα εισοδήματά τους που έχουν σε άλλες χώρες. Η τρέλα, που άρχισε στις 7 Οκτωβρίου 2023, με το φονικό πογκρόμ κατά αμάχων στο Ισραήλ (πραγματική γενοκτονική συμπεριφορά), τελειώνει με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τη Λωρίδα της Γάζας σε ερείπια, με πληθυσμούς που πρέπει να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να ξαναχτίσουν τις εστίες τους – και με την κατίσχυση της στρατηγικής Νετανιάχου. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός είχε άλλωστε εκφράσει την ικανοποίησή του όταν ανακοίνωσε ο Τραμπ τη συμφωνία και τους όρους της: «θα φέρει πίσω στο Ισραήλ όλους τους ομήρους, θα διαλύσει τις στρατιωτικές δυνατότητες της Χαμάς, θα τερματίσει την πολιτική της κυριαρχία και θα διασφαλίσει ότι η Γάζα δεν θα αποτελέσει ποτέ ξανά απειλή για το Ισραήλ».
Θα ηττηθούν η υστερία και ο φανατισμός; Το πιθανότερο είναι να μεταφερθούν ως εξτρεμιστικός αντισημιτισμός στην Ευρώπη – το παράδειγμα με τη συναγωγή του Μάντσεστερ δείχνει τους ακραίους κινδύνους αυτής της στάσης. Αλλά είναι θέμα των ευρωπαϊκών κρατών να ξυπνήσουν και να φροντίσουν την ασφάλειά τους.
Επειδή, κατά τα άλλα, αν πετύχει το σχέδιο Τραμπ – Νετανιάχου και η Λωρίδα της Γάζας γίνει δυνατόν να στηθεί ξανά όχι ως θύλακας εξτρεμιστών αλλά ως μια οιονεί χώρα που έχει στόχο την ανάπτυξη και την ευημερία των πολιτών της (και στη συνέχεια ως κράτος για τους πολίτες του, που θα μπορεί να ξεπεράσει το μίσος, να αφήσει πίσω τα γενοκτονικά συνθήματα τύπου «Από το ποτάμι στη θάλασσα» και να συνυπάρξει με τους άλλοτε εχθρούς), θα είναι μια μεγάλη νίκη της ανθρωπότητας.
Μια νίκη που δεν επιβλήθηκε από ένα δήθεν κίνημα στο όνομα της ειρήνης, το οποίο απεργαζόταν την καταστροφή του Ισραήλ στην περιοχή επειδή στα παραδοσιακά αντισημιτικά στερεότυπα είχε προστεθεί η δυτική δημοκρατική ταυτότητα την οποία οι αυτόκλητοι «ειρηνιστές» αντιστρατεύονται, αλλά από έναν πόλεμο που, ό,τι κι αν λένε οι «φρι Παλεστάιν», ήταν αναπόφευκτος. Ποια χώρα που έχει αποδείξει ότι δεν είναι ψοφοδεής θα ανεχόταν ένα τέτοιο πλήγμα όπως αυτό της 7ης Οκτωβρίου και δεν θα αντιδρούσε; Ποια κοινωνία θα κατάπινε αμάσητη τη δολοφονία των παιδιών της, των ηλικιωμένων της, των φίλων και των γειτόνων της και δεν θα επιδίωκε όχι να εκδικηθεί αλλά, αν ήταν δυνατόν, να εξαλείψει τις εστίες του κινδύνου; Όχι πάντως το Ισραήλ.
Η εξέλιξη αναδεικνύει κάλπικα και τα λόγια των δήθεν ειρηνιστών, όσων έλεγαν ότι επενδύουν σε λύση δύο κρατών. Η συντριπτική νίκη κατά του φονταμενταλιστικού εξτρεμισμού ανοίγει, πραγματικά, τον δρόμο για την ίδρυση δύο κρατών. Προέχει η επούλωση του τραύματος της 7/10 και η βούληση των Παλαιστινίων να ζήσουν ειρηνικά, συνυπάρχοντας, χωρίς διεφθαρμένα μορφώματα, εξτρεμιστές, πολεμοχαρείς μουλάδες, χωρίς στοές, πυρομαχικά και σίριαλ κίλερ στα σύνορά τους.
 |
| 'ΤΑ ΝΕΑ", 10/10/25 |
ΤΟΥ Π.Κ.ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ
Ο τερματισμός του πολέμου στη Γάζα μετά τη συμφωνία πάνω στην πρώτη φάση του σχεδίου Τραμπ μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς συνιστά ιστορική εξέλιξη. Μετά δύο χρόνια τελειώνει ένας βάρβαρος πόλεμος και δημιουργούνται προϋποθέσεις ειρήνευσης της Γάζας και της ευρύτερης περιοχής της Μ. Ανατολής εάν και εφόσον εφαρμοσθεί στο σύνολό του το σχέδιο Τραμπ (20 σημεία) με κατάληξη τη σύσταση Παλαιστινιακού κράτους (λύση δύο κρατών). Σε κάθε τερματισμό ενός πολέμου αναζητούνται οι νικητές και οι ηττημένοι.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Παλαιστινιακός λαός της Γάζας είναι κατά κάποιο τρόπο ο μεγάλος νικητής. Θα πάρουν τέλος (πιθανότατα) τα δεινά του. Νικητές βεβαίως είναι και οι όμηροι που απελευθερώνονται. Ως μεγάλη ωφελημένη θα πρέπει επίσης να θεωρηθεί η περιοχή της Μ. Ανατολής με το άνοιγμα της προοπτικής σταθερής ειρήνης έστω και σε συνθήκες υψηλής αβεβαιότητας. Και μαζί με την περιοχή ο κόσμος όλος. Το μεγάλο παράδοξο είναι όμως ότι οι άμεσα αντιμαχόμενοι του πολέμου, Χαμάς και Ισραήλ, βγαίνουν οπωσδήποτε χαμένοι από τον τερματισμό του πολέμου σε σχέση πάντως με τους στόχους που είχαν θέσει.
Για τη Χαμάς, η ήττα είναι πρώτα απ’ όλα ένα οπτικό φαινόμενο. Η απεχθής τρομοκρατική της ενέργεια πριν δύο χρόνια οδήγησε στο θάνατο 67.000 Παλαιστινίων, σε ακόμη περισσότερους τραυματίες και τη σχεδόν ολική καταστροφή της Γάζας με ερωτηματικά εάν μπορεί τελικά να ανοικοδομηθεί. Το ανθρώπινο κόστος δηλαδή της ενέργειάς της είναι απέλπιστικά οδυνηρό. Και αυτό συνιστά τη μεγαλύτερη ήττα. Από πολεμική άποψη, η Χαμάς απέτυχε να κινητοποιήσει στο πλευρό της τους Άραβες όπως ήλπιζε ότι θα κάνει. Ενώ το Ισραήλ κατάφερε να διαλύσει το δίκτυο υποστηριξής της (Χεζμπολάχ, κλπ.) και να αποσαθρώσει/συρρικνώσει την κύρια κρατική δύναμη στήριξής της, το Ιράν. Μαζί με την ανατροπή του καθεστώτος Άσσαντ στη Συρία, η Χαμάς έχασε οποιαδήποτε κρατική υποστήριξη στην περιοχή (με την εξαίρεση ίσως της Τουρκίας). Από την άλλη μεριά, το Ισραήλ/Νετανιάχου εξόντωσε όλα σχεδόν τα ηγετικά στελέχη της μαζί με το στελεχιακό δυναμικό της στη Γάζα και αλλού με αποτέλεσμα να μην είναι γνωστό σήμερα το τι ανατιπροσωπεύει η οργάνωση σε ανθρώπινο δυναμικό. Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι ο θεμελιακός πολιτικός στόχος της Χαμάς, να προωθήσει την εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ ηττήθηκε πλήρως. Παρά ταύτα, η Χαμάς (ή ό,τι απομείνει μετά την επικείμενη αυτοδιάλυσή της που προβλέπει το σχέδιο Τραμπ) μπορεί να θεωρήσει ότι καταγράφει μια συγκεκριμένη επιτυχία με το τόσο μεγάλο όμως κόστος και συμφορά όυ έπληξε τη Γάζα: επανέφερε στην παγκόσμια ατζέντα το Παλαιστινιακό πρόβλημα το οποίο πριν την τρομοκρατική ενέργειά της εθεωρείτο ότι περίπου είχε λυθεί!
Σε ό,τι αφορά το Ισραήλ/Νετανιάχου, τα φαινόμενα απατούν. Ηττήθηκε επίσης. Με άλλα λόγια, το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας που είχε μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς το μετέτρεψε απερίσκεπτα στον πλέον βάρβαρο, ανελέητο, απάνθρωπο πόλεμο στη μεταπολεμική ιστορία με πλήρη περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και καταπάτηση των ανθρωπιστικών αξιών προκαλώντας πρωτοφανή, αδιανόητη ανθρωπιστική καταστροφή. Παράλληλα επεξέτεινε τον πόλεμο σε πέντε άλλες χώρες, βάλλοντας ακόμη και εναντίον του Κατάρ, συμμάχου των ΗΠΑ και της Δύσης και κύριου διαμεσολαβητή για την επίλυση συγκρούσεων στην περιοχή. Υποτιθέμενος ομολογημένος στόχος του, η ολική εξόντωση της Χαμάς. Και ανομολόγητος, η (παράνομη) προσάρτηση της Γάζας και Δυτικής Όχθης για τη δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ με εκτοπίσμό των Παλαιστινίων στις πέντε γωνιές του κόσμου. Το ρατσιστικό, ιμπεριαλιστικό αυτό σχέδιο – που προωθείται κυρίως από τα ακροδεξιά μέλη της κυβέρνησης Νετανιάχου – ηττάται.
Για τη Χαμάς, η ήττα είναι πρώτα απ’ όλα ένα οπτικό φαινόμενο. Η απεχθής τρομοκρατική της ενέργεια πριν δύο χρόνια οδήγησε στο θάνατο 67.000 Παλαιστινίων, σε ακόμη περισσότερους τραυματίες και τη σχεδόν ολική καταστροφή της Γάζας με ερωτηματικά εάν μπορεί τελικά να ανοικοδομηθεί. Το ανθρώπινο κόστος δηλαδή της ενέργειάς της είναι απέλπιστικά οδυνηρό. Και αυτό συνιστά τη μεγαλύτερη ήττα. Από πολεμική άποψη, η Χαμάς απέτυχε να κινητοποιήσει στο πλευρό της τους Άραβες όπως ήλπιζε ότι θα κάνει. Ενώ το Ισραήλ κατάφερε να διαλύσει το δίκτυο υποστηριξής της (Χεζμπολάχ, κλπ.) και να αποσαθρώσει/συρρικνώσει την κύρια κρατική δύναμη στήριξής της, το Ιράν. Μαζί με την ανατροπή του καθεστώτος Άσσαντ στη Συρία, η Χαμάς έχασε οποιαδήποτε κρατική υποστήριξη στην περιοχή (με την εξαίρεση ίσως της Τουρκίας). Από την άλλη μεριά, το Ισραήλ/Νετανιάχου εξόντωσε όλα σχεδόν τα ηγετικά στελέχη της μαζί με το στελεχιακό δυναμικό της στη Γάζα και αλλού με αποτέλεσμα να μην είναι γνωστό σήμερα το τι ανατιπροσωπεύει η οργάνωση σε ανθρώπινο δυναμικό. Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι ο θεμελιακός πολιτικός στόχος της Χαμάς, να προωθήσει την εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ ηττήθηκε πλήρως. Παρά ταύτα, η Χαμάς (ή ό,τι απομείνει μετά την επικείμενη αυτοδιάλυσή της που προβλέπει το σχέδιο Τραμπ) μπορεί να θεωρήσει ότι καταγράφει μια συγκεκριμένη επιτυχία με το τόσο μεγάλο όμως κόστος και συμφορά όυ έπληξε τη Γάζα: επανέφερε στην παγκόσμια ατζέντα το Παλαιστινιακό πρόβλημα το οποίο πριν την τρομοκρατική ενέργειά της εθεωρείτο ότι περίπου είχε λυθεί!
Σε ό,τι αφορά το Ισραήλ/Νετανιάχου, τα φαινόμενα απατούν. Ηττήθηκε επίσης. Με άλλα λόγια, το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας που είχε μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς το μετέτρεψε απερίσκεπτα στον πλέον βάρβαρο, ανελέητο, απάνθρωπο πόλεμο στη μεταπολεμική ιστορία με πλήρη περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και καταπάτηση των ανθρωπιστικών αξιών προκαλώντας πρωτοφανή, αδιανόητη ανθρωπιστική καταστροφή. Παράλληλα επεξέτεινε τον πόλεμο σε πέντε άλλες χώρες, βάλλοντας ακόμη και εναντίον του Κατάρ, συμμάχου των ΗΠΑ και της Δύσης και κύριου διαμεσολαβητή για την επίλυση συγκρούσεων στην περιοχή. Υποτιθέμενος ομολογημένος στόχος του, η ολική εξόντωση της Χαμάς. Και ανομολόγητος, η (παράνομη) προσάρτηση της Γάζας και Δυτικής Όχθης για τη δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ με εκτοπίσμό των Παλαιστινίων στις πέντε γωνιές του κόσμου. Το ρατσιστικό, ιμπεριαλιστικό αυτό σχέδιο – που προωθείται κυρίως από τα ακροδεξιά μέλη της κυβέρνησης Νετανιάχου – ηττάται.
Μαζί με τον απάνθρωπο πολεμό του, το Ισράηλ έχει καταστεί ο παρίας του διεθνούς συστήματος με κατηγορίες για διάπραξη γενοκτονίας, εγκλημάτων εναντίον της ανθρωπότητας και ένταλμα σύλληψης του Νετανιάχου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Ενώ από πολιτικής άποψης, οι θηριωδίες Νετανιάχου οδήγησαν αυξανόμενο αριθμό κρατών της διεθνούς κοινότητας στην αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης και στην εμμονή για τη λύση δύο κρατών στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Παράλληλα η επίθεση εναντίον του Κατάρ έχει κλονίσει την οποιαδήποτε εμπιστοσύνη των Αράβων στο Ισραήλ.Το μείζον ερώτημα τώρα είναι εάν το Ισραήλ θα εφαρμόσει μέχρι τέλους το σχέδιο ειρήνευσης. Πολλοί αμφιβάλλουν...
...από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 11/10/25 |
Mε σφραγίδα Νετανιάχου
ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Μπορεί όλες οι πλευρές να έχουν συμφωνήσει για την εκεχειρία στη Γάζα, όμως τα επόμενα βήματα παρουσιάζουν σημαντικό βαθμό δυσκολίας. Βεβαίως, τυχόν υπαναχωρήσεις δεν θα δικαιολογηθούν, ούτε θα μείνουν χωρίς συνέπειες. Ομως, όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους οι οποίοι στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν μια νέα 7η Οκτωβρίου, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί. Συνεπώς, μπορούμε να κάνουμε έναν απολογισμό με δεδομένο μόνο το σημερινό σημείο κατάληξης: την εκεχειρία.
Η μεγάλη εικόνα δείχνει ένα πράγμα. Την εκδίωξη του Ιράν από την περιοχή της Μέσης Ανατολής και την εκμηδένιση του ρόλου του. Η Χεζμπολάχ, μετά τα αλλεπάλληλα κτυπήματα, ουσιαστικά δεν έχει καμιά δυνατότητα ένοπλης παρέμβασης, καθώς στον μεν Λίβανο έχει περιοριστεί στον πολιτικό της ρόλο, στη δε Συρία δεν υφίσταται, με άμεση συνέπεια την πτώση του καθεστώτος Ασαντ. Για την τύχη της Χαμάς δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα. Είναι γνωστά. Ετσι, οι αγιατολάδες και οι Φρουροί της Επανάστασης, με εξουδετερωμένους τους δύο εκτελεστικούς τους βραχίονες στην περιοχή πέριξ του Ισραήλ και μετά τα συντριπτικά πλήγματα που υπέστησαν από την ισραηλινή αεροπορία και ακολούθως από αυτήν των ΗΠΑ, ως κύριο μέλημά τους έχουν τη διάσωση του καθεστώτος τους.
Είναι γνωστό πως εδώ και μία εικοσαετία η υπαρξιακή απειλή για το Ισραήλ δεν ήταν οι Παλαιστίνιοι. Ηταν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Ολοι οι ηγέτες του Ισραήλ σχεδίαζαν ένα προληπτικό κτύπημα, αλλά ουδείς το αποτολμούσε. Και όσο περνούσε ο καιρός, αυξάνονταν οι πιθανότητες το Ιράν τελικά να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο. Από αυτήν την άποψη η 7η Οκτωβρίου 2023 ήταν «θείο δώρο» για το Ισραήλ, για να κτυπήσει και να ταπεινώσει την πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή του θεοκρατικού καθεστώτος. Και το έπραξε.
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα που σχηματίστηκε τα τελευταία δύο χρόνια στη Μ. Ανατολή. Ουδείς νοήμων άνθρωπος πιστεύει πως αν το Ιράν ήταν σήμερα πανίσχυρο, θα είχαμε την παρούσα εξέλιξη. Συνεπώς, ο στρατηγικός στόχος του Ισραήλ επιτεύχθηκε διά χειρός Νετανιάχου. Αυτό οφείλουν να του το αναγνωρίσουν ακόμη και οι αντίπαλοί του. Εγραφα από αυτήν εδώ τη στήλη ότι στην πολιτική και στον πόλεμο κερδίζει αυτός που έχει μια ξεκάθαρη στρατηγική και συγχρόνως έχει και την ικανότητα να πετυχαίνει τους τακτικούς στόχους που υπηρετούν αυτήν τη στρατηγική. Και ο Νετανιάχου είχε ξεκάθαρη στρατηγική και το απόλυτο εργαλείο, τις IDF, για να πραγματώνει τους επί μέρους στόχους.
Τώρα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ θα δοκιμαστεί σε ένα πεδίο που βρίσκεται έξω από τον τρόπο σκέψης του. Στη διαχείριση της ειρήνης. Το ότι θριάμβευσε στον πόλεμο, αυτό δεν προδικάζει ότι θα διακριθεί και στην επόμενη φάση. Εκτός αν αληθεύουν οι φήμες ότι το σχέδιο των 20 σημείων είναι δικό του, το οποίο απλώς ανακοίνωσε ο Τραμπ.
Στην πολιτική και στον πόλεμο κερδίζει αυτός που έχει ξεκάθαρη στρατηγική και συγχρόνως έχει και την ικανότητα να πετυχαίνει τους τακτικούς στόχους που υπηρετούν αυτήν τη στρατηγική.
Μπορεί όλες οι πλευρές να έχουν συμφωνήσει για την εκεχειρία στη Γάζα, όμως τα επόμενα βήματα παρουσιάζουν σημαντικό βαθμό δυσκολίας. Βεβαίως, τυχόν υπαναχωρήσεις δεν θα δικαιολογηθούν, ούτε θα μείνουν χωρίς συνέπειες. Ομως, όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους οι οποίοι στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν μια νέα 7η Οκτωβρίου, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί. Συνεπώς, μπορούμε να κάνουμε έναν απολογισμό με δεδομένο μόνο το σημερινό σημείο κατάληξης: την εκεχειρία.
Η μεγάλη εικόνα δείχνει ένα πράγμα. Την εκδίωξη του Ιράν από την περιοχή της Μέσης Ανατολής και την εκμηδένιση του ρόλου του. Η Χεζμπολάχ, μετά τα αλλεπάλληλα κτυπήματα, ουσιαστικά δεν έχει καμιά δυνατότητα ένοπλης παρέμβασης, καθώς στον μεν Λίβανο έχει περιοριστεί στον πολιτικό της ρόλο, στη δε Συρία δεν υφίσταται, με άμεση συνέπεια την πτώση του καθεστώτος Ασαντ. Για την τύχη της Χαμάς δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα. Είναι γνωστά. Ετσι, οι αγιατολάδες και οι Φρουροί της Επανάστασης, με εξουδετερωμένους τους δύο εκτελεστικούς τους βραχίονες στην περιοχή πέριξ του Ισραήλ και μετά τα συντριπτικά πλήγματα που υπέστησαν από την ισραηλινή αεροπορία και ακολούθως από αυτήν των ΗΠΑ, ως κύριο μέλημά τους έχουν τη διάσωση του καθεστώτος τους.
Είναι γνωστό πως εδώ και μία εικοσαετία η υπαρξιακή απειλή για το Ισραήλ δεν ήταν οι Παλαιστίνιοι. Ηταν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Ολοι οι ηγέτες του Ισραήλ σχεδίαζαν ένα προληπτικό κτύπημα, αλλά ουδείς το αποτολμούσε. Και όσο περνούσε ο καιρός, αυξάνονταν οι πιθανότητες το Ιράν τελικά να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο. Από αυτήν την άποψη η 7η Οκτωβρίου 2023 ήταν «θείο δώρο» για το Ισραήλ, για να κτυπήσει και να ταπεινώσει την πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή του θεοκρατικού καθεστώτος. Και το έπραξε.
Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα που σχηματίστηκε τα τελευταία δύο χρόνια στη Μ. Ανατολή. Ουδείς νοήμων άνθρωπος πιστεύει πως αν το Ιράν ήταν σήμερα πανίσχυρο, θα είχαμε την παρούσα εξέλιξη. Συνεπώς, ο στρατηγικός στόχος του Ισραήλ επιτεύχθηκε διά χειρός Νετανιάχου. Αυτό οφείλουν να του το αναγνωρίσουν ακόμη και οι αντίπαλοί του. Εγραφα από αυτήν εδώ τη στήλη ότι στην πολιτική και στον πόλεμο κερδίζει αυτός που έχει μια ξεκάθαρη στρατηγική και συγχρόνως έχει και την ικανότητα να πετυχαίνει τους τακτικούς στόχους που υπηρετούν αυτήν τη στρατηγική. Και ο Νετανιάχου είχε ξεκάθαρη στρατηγική και το απόλυτο εργαλείο, τις IDF, για να πραγματώνει τους επί μέρους στόχους.
Τώρα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ θα δοκιμαστεί σε ένα πεδίο που βρίσκεται έξω από τον τρόπο σκέψης του. Στη διαχείριση της ειρήνης. Το ότι θριάμβευσε στον πόλεμο, αυτό δεν προδικάζει ότι θα διακριθεί και στην επόμενη φάση. Εκτός αν αληθεύουν οι φήμες ότι το σχέδιο των 20 σημείων είναι δικό του, το οποίο απλώς ανακοίνωσε ο Τραμπ.
Στην πολιτική και στον πόλεμο κερδίζει αυτός που έχει ξεκάθαρη στρατηγική και συγχρόνως έχει και την ικανότητα να πετυχαίνει τους τακτικούς στόχους που υπηρετούν αυτήν τη στρατηγική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου