Το Δικαστήριο σημείωσε ότι η Β.Θ. δεν ήταν μόνο η Πρόεδρος του δικαστηρίου που εκδίκαζε την πειθαρχική υπόθεση της προσφεύγουσας (χωρίς να συμμετέχει η ίδια στην σύνθεση), αλλά, ως Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, είχε ιδιαιτέρως υψηλό κύρος στην αστική και ποινική δικαιοδοσία. Οφειλε, συνεπώς, να ενεργεί αντικειμενικά και αμερόληπτα κατά τη διεξαγωγή της προκαταρκτικής έρευνας και την άσκηση πειθαρχικής αγωγής κατά της Τσατάνη, η οποία ήταν δικαστική λειτουργός. Γι’ αυτούς τους λόγους, το ΕΔΑΔ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η διαδικασία δεν πληρούσε τα απαιτούμενα πρότυπα της Σύμβασης. Συνεπώς, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης. Κάπως έτσι αποδιδόταν η δικαιοσύνη τα χρόνια του Αλέξη Τσίπρα.....

 Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 15/10/25

Έλλειψη εγγυήσεων αμεροληψίας

TOY ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Μια ενδιαφέρουσα υπόθεση ελληνικού ενδιαφέροντος (Tsatani v. Greece) εκδικάστηκε το προηγούμενο διάστημα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΑΔ) η απόφαση της οποίας (με πλειοψηφία 6 προς 1) ανακοινώθηκε χθες. Σύμφωνα με αυτή, σε υπόθεση του 2016, όταν η τότε πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Βασιλική Θάνου, είχε ασκήσει πειθαρχική αγωγή κατά εισαγγελέα, υπήρξε έλλειψη εγγυήσεων αμεροληψίας. Πιο συγκεκριμένα, το δικαστήριο έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και δικαίωσε την άλλοτε εισαγγελέα που είχε κάνει την προσφυγή 42514/16.

Η υπόθεση αφορούσε πειθαρχική διαδικασία που κινήθηκε κατά της Γεωργίας Τσατάνη, εισαγγελέως στο Εφετείο Αθηνών, από την πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασιλική Θάνου, μετά την διεξαγωγή προκαταρκτικής πειθαρχικής έρευνας από την τελευταία κατά της προσφεύγουσας αναφορικά με την θέση στο αρχείο ποινικών ερευνών σε απάτη. Η Τσατάνη ζήτησε την εξαίρεση της Θάνου ισχυριζόμενη ότι δεν ήταν αμερόληπτη. Η αίτηση εξαίρεσης απορρίφθηκε και τα Πειθαρχικά Συμβούλια του Αρείου Πάγου έκριναν την προσφεύγουσα ένοχη βαρείας αμέλειας, επιβάλλοντας στέρηση αποδοχών δύο μηνών. Το Δικαστήριο έκρινε ότι οι ανησυχίες της Τσατάνη σχετικά με την αμεροληψία της διαδικασίας ενώπιον των δικαστηρίων που εξέτασαν την υπόθεσή της δεν ήταν παράλογες, υποκειμενικές ή αδικαιολόγητες. Ειδικότερα, το Πειθαρχικό Συμβούλιο δεν έλαβε υπόψη τον αντίκτυπο ενός επίσημου δελτίου Τύπου που είχε εκδώσει η Βασιλική Θάνου και αναφερόταν στην εν εξελίξει προκαταρκτική έρευνα.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι το δελτίο Τύπου ήταν ασυμβίβαστο με την έννοια του «ανεξάρτητου και αμερόληπτου δικαστηρίου». Εξαιτίας του γεγονότος ότι η Βασιλική Θάνου ήταν Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, είχε ιδιαιτέρως υψηλό κύρος στα αστικά και ποινικά δικαστήρια και ήταν επίσης γνωστή ως πρώην υπηρεσιακή πρωθυπουργός, θα έπρεπε να είχε διασφαλίσει ότι ενεργούσε –αλλά και ότι φαινόταν να ενεργεί– αμερόληπτα, δεδομένου ιδίως ότι διενεργούσε πειθαρχική έρευνα και άσκησε πειθαρχική αγωγή κατά δικαστικού λειτουργού.

Λαμβάνοντας υπόψη το ιδιαίτερο πλαίσιο της υπόθεσης, το Δικαστήριο έκρινε ότι η διαδικασία δεν πληρούσε τα πρότυπα της Σύμβασης ως προς την αμεροληψία.
Από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της απόφασης είναι το σημείο όπου κρίνεται το παράπονο της Τσατάνη, ότι η Βασιλική Θάνου, με το να εξετάσει η ίδια την αίτηση εξαίρεσης (Γιάννης κερνάει, δηλαδή, και Γιάννης πίνει) και να κάνει δημόσια δήλωση, διακύβευσε ανεπανόρθωτα τη διαδικασία. Το ΕΔΑΔ σημείωσε με ανησυχία ότι η Βασιλική Θάνου είχε εκδώσει επίσημο δελτίο Τύπου ενώ η προκαταρκτική πειθαρχική έρευνα ήταν εν εξελίξει, παρότι οι πειθαρχικές έρευνες κατά δικαστικών λειτουργών είναι μυστικές σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία. Το δελτίο τύπου κατονόμαζε την προσφεύγουσα, αναφερόταν στην εκκρεμή πειθαρχική υπόθεση, δήλωνε ότι η Βασιλική Θάνου εμπόδιζε «μεγάλα, διαπλεκόμενα συμφέροντα» και ότι η αίτηση εξαίρεσης της Τσατάνη ήταν αβάσιμη και καταχρηστική.

Το Δικαστήριο σημείωσε ότι η Β.Θ. δεν ήταν μόνο η Πρόεδρος του δικαστηρίου που εκδίκαζε την πειθαρχική υπόθεση της προσφεύγουσας (χωρίς να συμμετέχει η ίδια στην σύνθεση), αλλά, ως Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, είχε ιδιαιτέρως υψηλό κύρος στην αστική και ποινική δικαιοδοσία. Οφειλε, συνεπώς, να ενεργεί αντικειμενικά και αμερόληπτα κατά τη διεξαγωγή της προκαταρκτικής έρευνας και την άσκηση πειθαρχικής αγωγής κατά της Τσατάνη, η οποία ήταν δικαστική λειτουργός. Γι’ αυτούς τους λόγους, το ΕΔΑΔ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η διαδικασία δεν πληρούσε τα απαιτούμενα πρότυπα της Σύμβασης. Συνεπώς, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης.

Κάπως έτσι αποδιδόταν η δικαιοσύνη τα χρόνια του Αλέξη Τσίπρα.

Βρίζοντας τους δημοσιογράφους

Η προχθεσινή επίθεση του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ανδρέα Νεφελούδη, κατά του δημοσιογράφου Σταμάτη Ζαχαρού στον τηλεοπτικό σταθμό One, θύμισε σε όλους μας ακόμα μια φορά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη δημοσιογραφική δουλειά, δυστυχώς, κυρίως στην Αριστερά. Προστατευμένα τα στελέχη της σε κομματικά ή σε φιλικά διακείμενα κελύφη, ξενίζονται όταν τους υποβάλλουν ερωτήσεις απροσδόκητες που δεν τους επιτρέπουν να πουν τα προετοιμασμένα κομματικά ποιήματα. Και όπως το συγκεκριμένο στέλεχος, χάνουν την ψυχραιμία τους και επιτίθενται στους δημοσιογράφους.

Γιατί; Επειδή βρίσκονται κάποιοι απέναντί τους που δεν έχουν την ίδια ανάλυση γι’ αυτούς για την πραγματικότητα. Επειδή διατυπώνουν τη διαφωνία τους και επειδή υποβάλλουν ερωτήσεις, επιμένουν μάλιστα να απαιτούν πλήρεις απαντήσεις εκτός από μισόλογα και υπεκφυγές.

Είναι προφανές ότι έτσι πρέπει να ασκείται η δημοσιογραφία. Ο δημόσιος χώρος απαιτεί συγκρούσεις και όχι μονολόγους. Απαιτεί ερωτήσεις με ουσία και όχι στρογγυλεμένες πάσες για να στρωθεί το ετοιματζήδικο χαλί της χωρίς ουσία φλυαρίας. Αν οι πολιτικοί, όλων των χώρων, δεν είναι διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν την πρόκληση των σκληρών ερωτήσεων, δεν κάνουν για αυτή τη δουλειά.

Η πλάκα είναι ότι πρόσωπα σαν τον Ανδρέα Νεφελούδη (ή τη Σία Αναγνωστοπούλου, η οποία τον επιβεβαίωνε), που θέλουν τη δημοσιογραφία κατευθυνόμενη, είναι τα ίδια που υποστηρίζουν ότι ο Τύπος στην Ελλάδα δεν είναι ελεύθερος. Κι όταν βρουν απέναντί τους ελεύθερους δημοσιογράφους βάζουν τις φωνές.