Το κυρίαρχο αυτό μοντέλο, που λατρεύει ο εκπαιδευτικός συνδικαλισμός και στηρίζουν τα πολιτικά κόμματα, υπονομεύεται μόνο από τους μερακλήδες εκπαιδευτικούς σε όλες τις βαθμίδες που δεν θεωρούν κολακευτικό να περάσουν την παραγωγική ζωή τους λάθρα βιώσαντες - και φυσικά από την ακριβή ιδιωτική εκπαίδευση, την ταξική εκπαίδευση, όπου καταφεύγουν όσοι δύνανται οικονομικά για να μη χάσουν τον χρόνο τους τα παιδιά τους, κι ανάμεσά τους πολλοί πολιτικοί του προοδευτισμού, που ναι μεν είναι προοδευτικοί αλλά δεν είναι κορόιδα....

 Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 17-18/10/20

Ενα από τα διαρκή σκάνδαλα των κινημάτων των λεγόμενων «της προόδου» είναι η αναταραχή που προκαλούν, κατά σύστημα, στην εκπαίδευση. Οι εμπνευστές και οι υποστηρικτές των καταλήψεων διατείνονται ότι εμφορούνται από ευγενή ιδανικά και θέλουν σχολεία και πανεπιστήμια που να εξασφαλίζουν διορισμούς σε ασφαλείς και μόνιμες θέσεις εργασίας, κυρίως στο Δημόσιο - συμβιβάζονται και οπουδήποτε αλλού, φτάνει να είναι σαν Δημόσιο: να μην υπάρχει ανταγωνισμός ή πίεση.

Οι καταλήψεις είναι παράνομες πράξεις. Αλλά δεκαετίες τώρα το κράτος έχει παραιτηθεί από την απόδοση των συνεπειών που ορίζει ο νόμος στους παρανομούντες. Δεν θεωρείται προοδευτικό να εφαρμόζεται ο νόμος σε ανθρώπους που αγωνίζονται για την πρόοδο. Ετσι, φτάσαμε η κατάληψη να είναι η κανονικότητα των «αγωνιστικών κινητοποιήσεων», στην κατάληψη να παίρνουν το βάπτισμα του πυρός τα αυριανά στελέχη του πολιτικού συστήματος, όλου του φάσματος. Και να ξαφνιάζονται διάφοροι συριζαίοι αν, καμιά φορά, κάνουν τη δουλειά τους οι εισαγγελείς.

Υπερτιμώντας την κατάληψη και τις κινητοποιήσεις, όμως, υποτιμήσαμε την ίδια την εκπαίδευση. Το μεγάλο ποσοστό νέων Ελλήνων με λειτουργικό αναλφαβητισμό, φαινόμενο το οποίο επισημαίνει ο διεθνής οργανισμός στον οποίο θέλει να πάει η Αννα Διαμαντοπούλου, δείχνει ακριβώς το πρόβλημα της εκπαιδευτικής πράξης στη χώρα. Από το σχολείο περνάνε οι περισσότεροι, παίρνουν ένα χαρτί, ύστερα πολλοί παίρνουν κι άλλα χαρτιά, αλλά πολύ συχνά τα χαρτιά ψεύδονται και δεν δείχνουν ακριβώς τις δεξιότητες που υποτίθεται ότι περιγράφουν. Είναι χαρτιά για τους τύπους - για το Δημόσιο.


Το χάλι αυτό είναι ο μέσος όρος της εκπαίδευσης στην Ελλάδα σήμερα. Το κυρίαρχο αυτό μοντέλο, που λατρεύει ο εκπαιδευτικός συνδικαλισμός και στηρίζουν τα πολιτικά κόμματα, υπονομεύεται μόνο από τους μερακλήδες εκπαιδευτικούς σε όλες τις βαθμίδες που δεν θεωρούν κολακευτικό να περάσουν την παραγωγική ζωή τους λάθρα βιώσαντες - και φυσικά από την ακριβή ιδιωτική εκπαίδευση, την ταξική εκπαίδευση, όπου καταφεύγουν όσοι δύνανται οικονομικά για να μη χάσουν τον χρόνο τους τα παιδιά τους, κι ανάμεσά τους πολλοί πολιτικοί του προοδευτισμού, που ναι μεν είναι προοδευτικοί αλλά δεν είναι κορόιδα.

Από αυτόν τον φαύλο κύκλο, μόνο ένας τρόπος υπάρχει να απαλλαγεί η ελληνική κοινωνία: αν μια κυβέρνηση αποφασίσει να τα αλλάξει όλα. Και, με πολιτικές επιλογές και με τις δυνατότητες που δίνει ο νόμος, να πολεμήσει τα κλισέ του προοδευτισμού, που ακυρώνουν το σχολείο και υποβαθμίζουν τη γνώση. Είναι η ώρα η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, να γίνει δυσάρεστη.