Από τον ιστότοπο "ΠΡΟΤΑΓΟΝ"
Απευθύνομαι σε σένα, και όχι στους συνετούς και υπεύθυνους συναδέλφους σου, διότι σε θεωρώ βασικό υπεύθυνο που σε καίριους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, τα κακώς κείμενα δεν διορθώνονται ποτέ. Αυτό συμβαίνει και επειδή εσύ τα εμποδίζεις να διορθωθούν. Σε συμφέρει το μπάχαλο, όπως και η ακαταστασία. Δίχως αυτά, θα αναγκαζόσουν να κολυμπήσεις έξω από τη γυάλα σου.
Δεν υπάρχει άνθρωπος νουνεχής που να μη σε ξέρει απέξω κι ανακατωτά. Που να μην έχει γευτεί την παράλογη εξουσία που ασκείς σε χώρους εργασιακούς, εκμεταλλευόμενος βάναυσα την παλιά, ξεπερασμένη ρήση ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Οπου επιβλήθηκε αυτό, το οικοδόμημα γκρεμίστηκε και ο εργάτης έμεινε χωρίς δουλειά.
Σε έχω δει, χρόνια και χρόνια τώρα, να «διευθύνεις» μεγάλους κρατικούς οργανισμούς στηριζόμενος στο δικό σου συνδικαλιστικό παραμάγαζο, ερήμην της κανονικής διοίκησης. Σε έχω ακούσει να διαμηνύεις απειλητικά προς διάφορες κατευθύνσεις, «κοιτάξτε να δείτε, εδώ μέσα όλοι οι Πρόεδροι και διευθυντάδες είναι περαστικοί, και μόνιμοι είμαστε μόνο εμείς που αγαπάμε πράγματι το μαγαζί». Θυμάμαι, κάποτε στην ΕΡΤ, που αναγκάσατε ως και τον μέγα Μάνο Χατζιδάκι, τον καιρό που έδινε τη ψυχή του για το ιστορικό Τρίτο Πρόγραμμα, να τα παρατήσει παρά να κάνει τα πράγματα με τον δικό σας, και όχι τον δικό του τρόπο.
Ξέρεις τι εννοώ: ωράρια, υπερωρίες, ηχολήπτες, στούντιο, και άλλα πολλά.
Aκου και μια άλλη ιστορία τώρα.
Η Πηνελόπη είναι φίλη μου. Εδώ και περίπου δύο χρόνια έχει νοικιάσει ένα μαγαζί σε στοά στο κέντρο της Αθήνας. Κομμώσεις, μανικιούρ και πεντικιούρ. Ξεκίνησε ως υπάλληλος κάπου στον Σταυρό Αγίας Παρασκευής, έχτισε σιγά-σιγά τη δική της πελατεία, και κάποια στιγμή αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να κατέβει στο κέντρο. Πιο πολύς ο κόσμος, και της υποσχέθηκαν οι περισσότεροι πελάτες ότι θα την ακολουθήσουν και θα την στηρίξουν. Πράγματι, οι πιο πολλοί της μένουν πιστοί. Παίρνουν το μετρό και κατεβαίνουν μια φορά κάθε τόσο να τους περιποιηθεί η Πηνελόπη.
Ίσως να μην ξέρεις και να μην καταλαβαίνεις, διότι δεν εργάστηκες ποτέ, ότι αυτές οι δουλειές, της περιποίησης όπως τις λέω, καλλιεργούν ιδιαίτερη σχέση μεταξύ αυτού που παρέχει την υπηρεσία και του πελάτη που την αγοράζει.
Την περασμένη εβδομάδα, πάλι σε πανεργατική απεργία που κλείσατε όλο το Κέντρο, το μαγαζί ήταν άδειο, 11 η ώρα το πρωί. Όπως και την Τετάρτη. Έτσι γίνεται, μου λέει. Όποτε απεργεί το μετρό, δεν κατεβαίνει κανένας στο κέντρο. Το ίδιο όταν απεργεί και κλείνει την πόλη οποιοσδήποτε. Μαζεύονται από ώρες πριν, και κλείνουν τον δρόμο. Δουλεύουν μόνο οι καφετέριες, διότι πίνουν καφέδες αβέρτα, αλλά και τα φαρμακεία όποτε γίνεται χρήση δακρυγόνων.
Τουλάχιστον τέσσερις έως έξι εργάσιμες μέρες κάθε μήνα, εσύ και οι όμοιοι σου, συνδικαλιστάκο, της στερείτε το μεροκάματο. Ο ιδιοκτήτης, θα πάρει το ενοίκιό του, τουλάχιστον μέχρι να του φύγει κι αυτουνού ακόμα ένας ενοικιαστής, πάλι εξαιτίας σου. Ξέρω ότι αυτά που σου γράφω σε χαροποιούν. Γιατί επιβεβαιώνουν την δύναμη που έχεις επάνω στις ζωές των ανθρώπων. Κάτι που σε κάνει να πιστεύεις ότι είσαι Θεός.
Από αυτήν την δύναμη υπάρχεις. Η ταμπέλα του προστάτη των δικαιωμάτων των εργαζομένων που κραδαίνεις είναι αστεία και δεν πείθει. Είναι χρόνια τώρα που έχετε μπερδέψει τα μεγέθη. Προστατεύετε και «αγωνίζεστε» για τους λίγους. Τους πολλούς, τους αφήσατε απέξω και τώρα είναι απέναντι σας. Κανένας δεν σας συμπαρίσταται. Όλοι σας βρίζουν. Όχι την κυβέρνηση, εσάς.
Η δύναμή σου συνδικαλιστάκο απορρέει από έναν χρόνιο εκβιασμό που άλλοι σου επέτρεψαν να ασκείς. Οι κατακτήσεις σου είναι αμφισβητήσιμης σημασίας πια. Η κρίση της χώρας φέρει ξεκάθαρη πια και την δική σου σφραγίδα. Βόλεψες ανθρώπους και τακτοποίησες καταστάσεις που ξέρεις ότι ήταν παρασιτικές. Διόγκωσες όλα τα μεγέθη, απομυζώντας τον δημόσιο μα και τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος είναι και αυτός που ακόμα σε πληρώνει.
Η Πηνελόπη, συνδικαλιστάκο, είναι μέτοχος του «ιδιωτικού τομέα» που ακόμα σε κρατάει εν ζωή – αυτός ο «τομέας» δίνει στο κράτος τους περισσότερους φόρους που πληρώνουν τον δικό σου μισθό.
Το μεγαλύτερο κακό όμως που έχεις κάνει είναι ότι σκότωσες κάθε δίκαιο αίτημα των εργαζομένων, εξευτελίζοντας την έννοια της εύλογης διαμαρτυρίας, και της πρέπουσας αγωνιστικής κινητοποίησης. Δεν μπορείς να διεκδικείς εργασιακό δικαίωμα όταν το στερείς από κάποιον άλλον, που επίσης εργαζόμενος είναι –τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβεις αυτό;
Παλιά, η ψευτοεπαναστατική σου προσέγγιση έπειθε τον κόσμο ότι και αυτό είναι «ένα αναγκαίο κακό» προκειμένου να πληγεί το σύστημα και στο τέλος να επωφεληθεί όλος ο εργαζόμενος λαός. Αυτό το θεώρημα της «παράπλευρης ζημιάς» πήγε περίπατο, δεν το αγοράζει πια κανένας.
Ο πολύς κόσμος, συνδικαλιστάκο, διεκδικεί τα δικαιώματα του όπως εκείνος ξέρει, δουλεύοντας σκληρά, συζητώντας, διεκδικώντας, αντιδρώντας, κλπ. Ο σημερινός εργαζόμενος, με όσες δυσκολίες κι αν έχει, είναι ευέλικτος. Εσύ, μόνο απαιτείς. Δεν δίνεις τίποτα. Οντας ανεπάγγελτος. Χωρίς διάλογο, χωρίς πλέον καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση .Αυτό, ξέρω σε πονά, αλλά πες μου με πόσους παριστάμενους στην τελευταία σου γενική συνέλευση πήρατε την απόφαση για την τελευταία απεργία που κάνατε;
Η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση εδώ και χρόνια, καταβάλλει προσπάθεια προσέλκυσης ξένων επενδύσεων. Διοργανώνει συζητήσεις και επαφές με επενδυτές από άλλες χώρες για να τους πείσει ότι η Ελλάδα είναι πλέον ελκυστική επιλογή. Οι επιχειρηματίες ακούν προσεκτικά τους υπουργούς, κάποτε και τον ίδιο πρωθυπουργό, και πάντα μία από τις επιφυλάξεις τους είσαι και εσύ! Εσύ που ουδέποτε είδες με θετική ματιά την επιχειρηματικότητα, αντίθετα σε κάθε ευκαιρία την δαιμονοποίησες, τη δαιμονοποιείς, και όπως και την Πηνελόπη, την διώχνεις από την Ελλάδα.
Για να μείνεις και να παίζεις μόνος σου. Με τις ζωές των ανθρώπων.
Πηγή: Protagon.gr
Πολλή συζήτηση έγινε για την παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την απεργία της
Πολλή συζήτηση έγινε για την παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την απεργία της
Τετάρτης. Υπερβολικά πολλή και χάνουμε την ουσία.
Θες ότι η παρέμβαση έγινε μέσω Facebook, ελέω… απεργίας των ΜΜΕ, και μπήκε στον παραμορφωτικό φακό των ελληνικών social media όπου ο καθένας διαβάζει ό,τι θέλει να διαβάσει; Θες ότι έτυχε να μην υπάρχει άλλη είδηση για να πλακωθούμε; Θες και ότι ο Πρωθυπουργός ξεκινούσε με τη φράση «για μία ακόμη φορά, απεργούν οι λίγοι και ταλαιπωρούνται οι πολλοί», διατύπωση που μπορεί οδηγήσει την κουβέντα αλλού, καθώς συνήθως οι απεργίες όντως «ταλαιπωρούν»; Σημασία έχει ότι φτάσαμε να ακούμε ότι ο κ. Μητσοτάκης αμφισβητεί το συνταγματικό δικαίωμα της απεργίας! Σιγά τα αίματα!
Κυριάκος Μητσοτάκης: Για μία ακόμη φορά, απεργούν οι λίγοι και ταλαιπωρούνται οι πολλοί! Πατήστε εδώ
Θα είχε πλάκα αν δεν ήταν πολύ σοβαρό. Διότι ουσιαστικά η παρέμβαση του Πρωθυπουργού ήταν υπέρ του δικαιώματος της απεργίας και όχι όπως τη διάβασαν ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του. Αφορούσε, όπως όλοι οι άλλοι κατάλαβαν, εκείνους τους λίγους που σε έναν κραυγαλέο αναχρονισμό συνεχίζουν να συμπεριφέρονται ως golden boys του συνδικαλισμού, «εργατοπατέρες» στο διακριτικό, «νταβατζήδες» στο πιο αγοραίο –διαλέγετε και παίρνετε.
Διότι γιατί έγινε η απεργία; Επειδή τάχα το αναπτυξιακό νομοσχέδιο που θα φέρει ο Αδωνις Γεωργιάδης στη Βουλή θέλει να «φιμώσει» τον συνδικαλισμό, θέλει να «φακελώσει» ηλεκτρονικά τους συνδικαλιστές και άλλα τέτοια τρομακτικά και νεοφιλελεύθερα. Το μόνο που δεν ακούσαμε ήταν τον περίφημο συριζαϊκό αφορισμό περί «τεχνοφασισμού», αλλά και πάλι όλο και κάποιος από τους παλιούς θα τον θυμηθεί.
Ο νόμος όμως λέει το εξής απλό: Οτι, όπως είχε θεσπίσει η Εφη Αχτσιόγλου, θα απαιτείται μεν η παρουσία του 50+1% των οικονομικά ενεργών μελών μιας πρωτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης στη γενική συνέλευση, ώστε να τεκμαίρεται απαρτία για να ληφθεί έγκυρη απόφαση για απεργία, αλλά τώρα θα υπάρχει και η δυνατότητα συμμετοχής μελών εξ αποστάσεως, μέσω ηλεκτρονικής ψήφου.
Γιατί είναι αυτό «φίμωση» του συνδικαλισμού, «φακέλωμα» και μη δημοκρατικό; Απάντηση δεν υπάρχει. Διότι απλούστατα δεν είναι μη δημοκρατικό –είναι περισσότερο δημοκρατικό από ποτέ!
Περισσότεροι εργαζόμενοι θα μπορούν να συναποφασίζουν για τις απεργίες στον χώρο εργασίας τους. Τι πιο δημοκρατικό από αυτό;
Αλλά φτάσαμε στο σημείο ο Αλέξης Τσίπρας να καταγγέλλει τον κ. Μητσοτάκη για «δυσανεξία» στη Δημοκρατία. Ο κ. Τσίπρας! Που, για να το αντιστρέψουμε, πήρε κάποτε ένα 62% και μέσα σε λίγα 24ωρα το έγραψε σε κάτι παπούτσια που έχει ξεχάσει στο πατρικό του.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Η όλη φασαρία γίνεται για ένα προνόμιο που χάνεται, από κάποιους που θεωρούν ότι έχουν το πατρογονικό δικαίωμα να αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους ως πρόβατα και να τους χρησιμοποιούν κατά το δοκούν.
Ο Πρωθυπουργός αυτό είπε, ότι αυτοί οι λίγοι αντιδρούν σε ένα φιλεργατικό νομοσχέδιο, επειδή ακριβώς φοβούνται ότι θα χάσουν τα προνόμιά τους.
Ο μόνος που έκανε ότι δεν κατάλαβε είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί άραγε;
Αν ήμασταν κακόπιστοι θα αποδίδαμε την υπεραντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στους δεσμούς που έχει αναπτύξει με τα golden boys των συνδικαλιστικών οργανώσεων, στο ότι ευλογεί και υπερασπίζεται με κάθε ευκαιρία τους μεγαλοπαράγοντες του συνδικαλισμού σε βάρος της πλειοψηφίας των εργαζόμενων. Κάποιοι θα θυμηθούν και τους εναγκαλισμούς των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ με τους εργατοπατέρες της ΔΕΗ, της ΕΡΤ, τον Λυμπερόπουλο, ή «τον συνδικαλιστή βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ με το μπόνους του 1 εκατ. ευρώ».
Αλλά είμαστε καλόπιστοι. Και πιστεύουμε ότι ο κ. Τσίπρας απλώς έσπευσε να κατηγορήσει τον κ. Μητσοτάκη από μια βαθύτερη ανάγκη να θυμηθεί ότι είναι αριστερός – ό,τι και να σημαίνει αυτό.
Πηγή: Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου