Από τον ιστότοπο του Τ/Ο Σταθμού
Όπως επακριβώς αναφέρει ο Μπαλτάς στην «Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ» : «Δεν αλλοιώθηκαν οι ιδέες μας. Το ν’ αναλάβεις την κυβέρνηση σημαίνει να αναμετρηθείς στην πράξη με τα προβλήματα, να φύγεις από το πλαίσιο της θεωρίας και να πας στην πράξη. Να διαπιστώσεις πώς δουλεύουν εκεί οι ιδέες σου και πώς, εμμένοντας στον στόχο σου, μπορείς να υπερβείς τα αντίστοιχα εμπόδια. Δεν αλλοιώνεις τις ιδέες σου και δεν συμβιβάζεσαι. Προσπαθείς απλώς να υπερβείς τα προβλήματα και να διευρύνεις το πλαίσιο του εφικτο».
Και γιά να συμπληρώσει στην αμέσως επόμενη ερώτηση του ίδιου φύλλου: «Θα έλεγα ότι κάθε ήττα κατ’ αρχάς δημιουργεί ένα πένθος. Και όπως λένε όλες οι ψυχιατρικές σχολές, πρέπει να περάσεις μέσα από το πένθος για να μη μετατραπεί σε μελαγχολία. Αρα χρειάζεσαι ένα διάστημα για να κατανοήσεις βαθιά τι έχασες και πώς το έχασες, ώστε να μην περάσεις στη μελαγχολία αλλά να αντιστρέψεις την οπτική και να δεις την ήττα ως ευκαιρία».
Ενώ στην άλλη συνέντευξη, από την «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» στην παρεμφερή ερώτηση γιά το πώς εισέπραξε την κυβερνητική εμπειρία, ο Μπαλτάς την προσδιορίζει ως εξής: «Είναι δύσκολο να συνοψίσω εδώ. Αλλά θα ξεκινούσα λέγοντας ότι η εμπειρία αυτή παρουσιάζει δύο διακριτές διαστάσεις. Η μία είναι το ποιες εμπειρίες απέκτησε και άρα τι κατάλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ για το πώς είναι συγκροτημένο το κράτος και το πώς κινείται η κοινωνία. Αυτά δεν είναι τετριμμένα γιατί η οπτικη του κυβερνάν προσφέρει γνώση απρόσιτη από τη σκοπιά της αντιπολίτευσης. Καθώς και τις αναλογούσες μορφές ευθύνης. Αυτή η διάσταση της εμπειρίας είναι, νομίζω, η κύρια. Η δεύτερη διάσταση είναι οι εμπειρίες που αποκόμισε ο ΣΥΡΙΖΑ για τον εαυτό του. Δηλαδή πού πέτυχε, πού δεν πέτυχε, πού σκόνταψε. Και άρα τι οφείλει να αλλάξει συναφώς»
Στην ερώτηση δε, «τα αποτελέσματα των εκλογών τα περιμένατε;», απαντά: «Ομολογώ, πως όχι». Ίσως να είχε δώσει ισχύ αξιώματος στη ρήση του Τσίπρα, σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις προεκλογικώς, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές «ούτε μία στο εκατομύριο». Τόση ακρίβεια πρόβλεψης από τον άχαστο...
Και ένα τελευταίο, από την συνέντευξη του Μπαλτά στην «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»: «Η κυβέρνηση προτιμά το μπετόν από τα αρχαία και το περιβάλλον»(...).Ή σαν να λέγει, μπροστά στα αρχαία και το περιβάλλον τύφλα να έχουν οι επενδύσεις των καπιταλιστών...
Δεν υπάρχει, λοιπόν, αμφιβολία ότι είναι χρήσιμο να διαβάζουμε και να μελετούμε τέτοιες-πληκτικές κατά τα λοιπά-συνεντεύξεις, καθώς γινόμαστε σοφότεροι και αυτοκριτικοί-όσοι διέπραξαν το λάθος και εψήφισαν δις ΣΥΡΙΖΑ το 2015, υποθηκεύοντας τις ίδιες τους τις τύχες, αλλά και κυρίως της ίδιας της χώρας.
Κατά πρώτον εγκατεστάθησαν στην κυβερνητική εξουσία, πλήρως ανέτοιμοι να κυβερνήσουν, δίχως πρόγραμμα και αίσθηση κάποιας διαφορετικής προοπτικής. Με μοναδικό τους «εφόδιο» τις ιδεοληψίες και τις μονομανίες του, σε συνδυασμό με την πρόδηλη σκόπευσή τους να ποινικοποιήσουν την πολιτική ζωή του τόπου εις βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων, σε συνδυασμό με την εκ παραλλήλου επιδίωξη χειραγώγησης του Τύπου. Και τελικώς βολεύθηκαν, εάν δεν τούς άρεσε τα μέγιστα η εξουσία...
Δεν αποκλείεται, μετά και τα προηγούμενα, να μην το είπε τυχαία ο Τσίπρας σε συνέντευξή του προ των εκλογών του 2015: «Στις επόμενες εκλογές δεν θα έχουμε εναλλαγή εξουσίας, αλλά αλλαγή καθεστώτος».
Ένας αριστερός τυχοδιωκτισμός που δεν «περπάτησε» βεβαίως, όπως, με περισσή απαισιοδοξία, είχε εκτιμήσει στη μοναδική της συνέντευξη (πού αλλού από την «Εφ.Συν») η σύντροφος του Π/Θ Αλέξη Τσίπρα, Περιστέρα Μπαζιάνα.
Κατά δεύτερον, όμως, παρά την αποτυχία του, το κυβερνών αριστεροδεξιό συνονθύλευμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ άρχισε να καλλιεργεί δι’ εαυτόν καθεστωτική αντίληψη, που δεν πιστεύει κατ’ ανάγκην στην εναλλαγή των Κομμάτων στην εξουσία. Γιατί συνεπώς να αποκλείσουμε και αυτό στο βάθος των σκέψεων του συντρόφου Μπαλτά, στην απάντησή του γιά την κυβερνητική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά και γιατί να μην αναζητήσουμε κάτι παρόμοιο στην ερώτηση «μα ήταν ανάγκη να χάσετε»(...)που εκμυστηρεύθηκε ότι τού θέτουν στον δρόμο (πότε κυκλοφορεί δίχως φρουρά και μπορεί κανείς να τον πλησιάσει...)ο σύντροφος Αλέκος Φλαμπουράρης στην τελευταία του συνέντευξη...
Κατά τρίτον, επίσης, είναι τόσο ανευθυνο-υπεύθυνοι οι πρώην Υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ που δεν αισθάνονται την υποχρέωση να μιλήσουν γιά τα πεπραγμένα τους στις θέσεις ευθύνης που κατείχαν.Ο πόλεμος στην αριστεία, π.χ., που εκήρυξε ο Μπαλτάς, ως Υπουργός Παιδείας, στο όνομα του αριστερού εξισωτισμού προς τα κάτω, φέρει την υπογραφή του...
Αλλά κι αν αυτοί δεν το επιδιώκουν-γιά να μην πούμε ότι το αποφεύγουν...-δεν αντιλαμβάνονται οι ερωτώντες δημοσιογράφοι ότι οφείλουν να τούς ερωτήσουν σχετικώς, ακόμη κι αν εκπροσωπούν ΣΥΡΙΖΑίϊκα φύλλα, με περιορισμένα πλαίσια υποβολής ερωτήσεων...
Ειδικώς, πάντως, είς ό,τι αφορά την κριτική στο πρόσωπο του συντρόφου Αλέκου Φλαμπουράρη γιά την τελευταία του συνέντευξη, θέλω, τέλος, να εκφράσω το ερώτημα, εάν γνωρίζουν καλώς και σε ποιό "βάθος" (όχι κατ' ανάγκην ιδεολογικό...)οι κρίνοντες κάποιες ημέρες του αλήστου μνήμης ΚΚΕ Εσωτ,, το οποίο εν πολλοίς ήταν ο τιμονιέρης-δυστυχώς...-αυτού του τόπου, επί των ημερών της-τελικώς και ευτυχώς...-εκπεσούσης εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ, γιά 54 συναπτούς δυσώδεις μήνες.
Εάν, δηλαδή, γνωρίζουν καλώς τον βίο και την πολιτεία ενίων τινών διακεκριμένων ΣΥΡΙΖΟπατέρων, οι οποίοι, επί παντοδυναμίας ΚΚΕ Εσωτ. εξασφάλιζαν τα προς το ζην φροντίζοντας να μην αφήνουν τους δρόμους της Αθήνας με λακούβες (όχι κατ' ανάγκην επιτυχώς ή γιά πολύ...)σε συνδυασμό και με "ημέρες Βρούτου", δηλαδή γνωστό στέκι της εποχής, που συνεδύαζε την οινοποσία με ευηδείς συντρόφισσες του χώρου και ό,τι ήθελε προκύψει. Προσδοκώ ότι (και) ο θεωρούμενος ως γκουρού του απελθόντος Π/Θ Αλέξη, σύντροφος Αλέκος Φλαμπουράρης, θα ενθυμείται και εαυτόν σε σχέση με τα προηγούμενα, καθ' ο μέτρο η μνήμη του δεν είναι επιλεκτική και αδύνατη, πλέον.
Και κάτι τελευταίο-last but not least, όπως λέγουν οι αγγλομαθείς, μη αποδιδόμενο επακριβώς εις την καθ' ημάς γλώσσαν-ήταν πράγματι εντυπωσιακός ο συνοπτικός απολογισμός του "έργου" του παρά τω Τσίπρα στην ίδια συνέντευξη, αμετακίνητος γαρ Υπουργός Επικρατείας (άνευ επικρατείας) εις το Μέγαρο Μαξίμου. Βεβαίως με την γνωστή...αμεσότητα και σεμνότητα, οι οποίες αρχές, ως είναι πανκοίνως γνωστό, διέπουν βαθέως την προσωπικότητα του ανδρός.
Και εν κατακλείδι: Η τόση δημοσιότης γιά το βιβλίου του συντρόφου Μπαλτά θα αποφέρει επιτυχία στον ίδιο και στον εκδότη που τού το έξέδωσε, έστω κι αν σταματά στην ημερομηνία εξόδου(;) από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018;
Κοτζάμ Συμφωνία των Πρεσπών που ακολούθησε, κοτζάμ ρήξη με τον ΑΝΕΛάρχη ΥΕΘΑ, δεν χωρούσαν στην παρένθεσή του που δεν την έκλεισε;
"STAR Κεντρικής Ελλάδας"
ΜΠΑΛΤΑΣ- ΦΛΑΜΠΟΥΡΑΡΗΣ:
ΜΠΑΛΤΑΣ- ΦΛΑΜΠΟΥΡΑΡΗΣ:
ΟΤΑΝ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΕΠΙ ΣΥΡΙΖΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΑΥΤΟΠΡΟΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΑΖΟΜΕΝΟΙ...
Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη
Aδικήσαμε,σε αρνητική δημοσιότητα βεβαίως, τον πρώην Υπουργό Παιδείας στην πρώτη Κυβέρνηση της «Πρώτης Φοράς Αριστεράς», σύντροφο Αριστείδη Μπαλτά, που «την πέσαμε», κατά πώς λένε οι νεολαίοι, μόνον σε αυτό το σεβάσμιο πρώην Υπουργό Επικρατείας του πρώην Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, σύντροφο Αλέκο Φλαμπουράρη, αμετακίνητο από το Μέγαρο Μαξίμου, τόσο μοναδικός και αντικατάσταστος ήταν...
Έλάτε, όμως, που ο πολύς Μπαλτάς φιλοτέχνησε(...) πολλά με τον μπαλτά του, με δύο συνεντεύξεις του από ΣΥΡΙΖΑίϊκα φύλλα το περασμένο Σαββατοκύριακο, στην «Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ» στο σύντροφο Δημήτρη Τερζή και στην «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» στη συντρόφισσα Πόλυ Κρημνιώτη.
Αφορμή, τύποις μόνον, η παρουσίαση του καινούργιου του βιβλίου «Εντός παρενθέσεως: Κυβερνώσα ριζοσπαστική αριστερά, περίοδος α’ (25.1.15-21.8.18)» που έλαβε χώρα την περασμένη Κυριακή, στους χώρους του φεστιβάλ της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στο ΄Αλσος Στρατού στο Γουδή (μέρος που επέλεξαν αυτά τα παιδιά, πιστοί ανττιμιλιταριστές γαρ, όπως μάς εμφανίζονται...).
Η ουσία προδήλως αλλού: Με έναν κανονικό brain storming ταυτόσημων ουσιαστικώς συνεντεύξεων, ως προς το περιεχόμενό τους, από έναν «σκληρό» διανοούμενο του ηττηθέντος στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 Κόμματος, να περάσει, εν τούτοις, η εικόνα ενός ...«ρωμαλέου ΣΥΡΙΖΑ» που διδάσκεται από την κυβερνητική του εμπειρία, την αξιολογεί και-γιατί όχι...-να ορέγεται ότι θα μπορούσε να μάς ξανακάτσει στον σβέρκο!
Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη
Aδικήσαμε,σε αρνητική δημοσιότητα βεβαίως, τον πρώην Υπουργό Παιδείας στην πρώτη Κυβέρνηση της «Πρώτης Φοράς Αριστεράς», σύντροφο Αριστείδη Μπαλτά, που «την πέσαμε», κατά πώς λένε οι νεολαίοι, μόνον σε αυτό το σεβάσμιο πρώην Υπουργό Επικρατείας του πρώην Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, σύντροφο Αλέκο Φλαμπουράρη, αμετακίνητο από το Μέγαρο Μαξίμου, τόσο μοναδικός και αντικατάσταστος ήταν...
Έλάτε, όμως, που ο πολύς Μπαλτάς φιλοτέχνησε(...) πολλά με τον μπαλτά του, με δύο συνεντεύξεις του από ΣΥΡΙΖΑίϊκα φύλλα το περασμένο Σαββατοκύριακο, στην «Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ» στο σύντροφο Δημήτρη Τερζή και στην «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» στη συντρόφισσα Πόλυ Κρημνιώτη.
Αφορμή, τύποις μόνον, η παρουσίαση του καινούργιου του βιβλίου «Εντός παρενθέσεως: Κυβερνώσα ριζοσπαστική αριστερά, περίοδος α’ (25.1.15-21.8.18)» που έλαβε χώρα την περασμένη Κυριακή, στους χώρους του φεστιβάλ της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στο ΄Αλσος Στρατού στο Γουδή (μέρος που επέλεξαν αυτά τα παιδιά, πιστοί ανττιμιλιταριστές γαρ, όπως μάς εμφανίζονται...).
Η ουσία προδήλως αλλού: Με έναν κανονικό brain storming ταυτόσημων ουσιαστικώς συνεντεύξεων, ως προς το περιεχόμενό τους, από έναν «σκληρό» διανοούμενο του ηττηθέντος στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 Κόμματος, να περάσει, εν τούτοις, η εικόνα ενός ...«ρωμαλέου ΣΥΡΙΖΑ» που διδάσκεται από την κυβερνητική του εμπειρία, την αξιολογεί και-γιατί όχι...-να ορέγεται ότι θα μπορούσε να μάς ξανακάτσει στον σβέρκο!
 |
| "Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 29-30/09/19 |
Όπως επακριβώς αναφέρει ο Μπαλτάς στην «Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ» : «Δεν αλλοιώθηκαν οι ιδέες μας. Το ν’ αναλάβεις την κυβέρνηση σημαίνει να αναμετρηθείς στην πράξη με τα προβλήματα, να φύγεις από το πλαίσιο της θεωρίας και να πας στην πράξη. Να διαπιστώσεις πώς δουλεύουν εκεί οι ιδέες σου και πώς, εμμένοντας στον στόχο σου, μπορείς να υπερβείς τα αντίστοιχα εμπόδια. Δεν αλλοιώνεις τις ιδέες σου και δεν συμβιβάζεσαι. Προσπαθείς απλώς να υπερβείς τα προβλήματα και να διευρύνεις το πλαίσιο του εφικτο».
Και γιά να συμπληρώσει στην αμέσως επόμενη ερώτηση του ίδιου φύλλου: «Θα έλεγα ότι κάθε ήττα κατ’ αρχάς δημιουργεί ένα πένθος. Και όπως λένε όλες οι ψυχιατρικές σχολές, πρέπει να περάσεις μέσα από το πένθος για να μη μετατραπεί σε μελαγχολία. Αρα χρειάζεσαι ένα διάστημα για να κατανοήσεις βαθιά τι έχασες και πώς το έχασες, ώστε να μην περάσεις στη μελαγχολία αλλά να αντιστρέψεις την οπτική και να δεις την ήττα ως ευκαιρία».
 |
| "Η ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 30/09/19 |
Ενώ στην άλλη συνέντευξη, από την «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» στην παρεμφερή ερώτηση γιά το πώς εισέπραξε την κυβερνητική εμπειρία, ο Μπαλτάς την προσδιορίζει ως εξής: «Είναι δύσκολο να συνοψίσω εδώ. Αλλά θα ξεκινούσα λέγοντας ότι η εμπειρία αυτή παρουσιάζει δύο διακριτές διαστάσεις. Η μία είναι το ποιες εμπειρίες απέκτησε και άρα τι κατάλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ για το πώς είναι συγκροτημένο το κράτος και το πώς κινείται η κοινωνία. Αυτά δεν είναι τετριμμένα γιατί η οπτικη του κυβερνάν προσφέρει γνώση απρόσιτη από τη σκοπιά της αντιπολίτευσης. Καθώς και τις αναλογούσες μορφές ευθύνης. Αυτή η διάσταση της εμπειρίας είναι, νομίζω, η κύρια. Η δεύτερη διάσταση είναι οι εμπειρίες που αποκόμισε ο ΣΥΡΙΖΑ για τον εαυτό του. Δηλαδή πού πέτυχε, πού δεν πέτυχε, πού σκόνταψε. Και άρα τι οφείλει να αλλάξει συναφώς»
Στην ερώτηση δε, «τα αποτελέσματα των εκλογών τα περιμένατε;», απαντά: «Ομολογώ, πως όχι». Ίσως να είχε δώσει ισχύ αξιώματος στη ρήση του Τσίπρα, σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις προεκλογικώς, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές «ούτε μία στο εκατομύριο». Τόση ακρίβεια πρόβλεψης από τον άχαστο...
Και ένα τελευταίο, από την συνέντευξη του Μπαλτά στην «ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»: «Η κυβέρνηση προτιμά το μπετόν από τα αρχαία και το περιβάλλον»(...).Ή σαν να λέγει, μπροστά στα αρχαία και το περιβάλλον τύφλα να έχουν οι επενδύσεις των καπιταλιστών...
Δεν υπάρχει, λοιπόν, αμφιβολία ότι είναι χρήσιμο να διαβάζουμε και να μελετούμε τέτοιες-πληκτικές κατά τα λοιπά-συνεντεύξεις, καθώς γινόμαστε σοφότεροι και αυτοκριτικοί-όσοι διέπραξαν το λάθος και εψήφισαν δις ΣΥΡΙΖΑ το 2015, υποθηκεύοντας τις ίδιες τους τις τύχες, αλλά και κυρίως της ίδιας της χώρας.
Κατά πρώτον εγκατεστάθησαν στην κυβερνητική εξουσία, πλήρως ανέτοιμοι να κυβερνήσουν, δίχως πρόγραμμα και αίσθηση κάποιας διαφορετικής προοπτικής. Με μοναδικό τους «εφόδιο» τις ιδεοληψίες και τις μονομανίες του, σε συνδυασμό με την πρόδηλη σκόπευσή τους να ποινικοποιήσουν την πολιτική ζωή του τόπου εις βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων, σε συνδυασμό με την εκ παραλλήλου επιδίωξη χειραγώγησης του Τύπου. Και τελικώς βολεύθηκαν, εάν δεν τούς άρεσε τα μέγιστα η εξουσία...
Δεν αποκλείεται, μετά και τα προηγούμενα, να μην το είπε τυχαία ο Τσίπρας σε συνέντευξή του προ των εκλογών του 2015: «Στις επόμενες εκλογές δεν θα έχουμε εναλλαγή εξουσίας, αλλά αλλαγή καθεστώτος».
Ένας αριστερός τυχοδιωκτισμός που δεν «περπάτησε» βεβαίως, όπως, με περισσή απαισιοδοξία, είχε εκτιμήσει στη μοναδική της συνέντευξη (πού αλλού από την «Εφ.Συν») η σύντροφος του Π/Θ Αλέξη Τσίπρα, Περιστέρα Μπαζιάνα.
Κατά δεύτερον, όμως, παρά την αποτυχία του, το κυβερνών αριστεροδεξιό συνονθύλευμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ άρχισε να καλλιεργεί δι’ εαυτόν καθεστωτική αντίληψη, που δεν πιστεύει κατ’ ανάγκην στην εναλλαγή των Κομμάτων στην εξουσία. Γιατί συνεπώς να αποκλείσουμε και αυτό στο βάθος των σκέψεων του συντρόφου Μπαλτά, στην απάντησή του γιά την κυβερνητική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά και γιατί να μην αναζητήσουμε κάτι παρόμοιο στην ερώτηση «μα ήταν ανάγκη να χάσετε»(...)που εκμυστηρεύθηκε ότι τού θέτουν στον δρόμο (πότε κυκλοφορεί δίχως φρουρά και μπορεί κανείς να τον πλησιάσει...)ο σύντροφος Αλέκος Φλαμπουράρης στην τελευταία του συνέντευξη...
Κατά τρίτον, επίσης, είναι τόσο ανευθυνο-υπεύθυνοι οι πρώην Υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ που δεν αισθάνονται την υποχρέωση να μιλήσουν γιά τα πεπραγμένα τους στις θέσεις ευθύνης που κατείχαν.Ο πόλεμος στην αριστεία, π.χ., που εκήρυξε ο Μπαλτάς, ως Υπουργός Παιδείας, στο όνομα του αριστερού εξισωτισμού προς τα κάτω, φέρει την υπογραφή του...
Αλλά κι αν αυτοί δεν το επιδιώκουν-γιά να μην πούμε ότι το αποφεύγουν...-δεν αντιλαμβάνονται οι ερωτώντες δημοσιογράφοι ότι οφείλουν να τούς ερωτήσουν σχετικώς, ακόμη κι αν εκπροσωπούν ΣΥΡΙΖΑίϊκα φύλλα, με περιορισμένα πλαίσια υποβολής ερωτήσεων...
Ειδικώς, πάντως, είς ό,τι αφορά την κριτική στο πρόσωπο του συντρόφου Αλέκου Φλαμπουράρη γιά την τελευταία του συνέντευξη, θέλω, τέλος, να εκφράσω το ερώτημα, εάν γνωρίζουν καλώς και σε ποιό "βάθος" (όχι κατ' ανάγκην ιδεολογικό...)οι κρίνοντες κάποιες ημέρες του αλήστου μνήμης ΚΚΕ Εσωτ,, το οποίο εν πολλοίς ήταν ο τιμονιέρης-δυστυχώς...-αυτού του τόπου, επί των ημερών της-τελικώς και ευτυχώς...-εκπεσούσης εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ, γιά 54 συναπτούς δυσώδεις μήνες.
Εάν, δηλαδή, γνωρίζουν καλώς τον βίο και την πολιτεία ενίων τινών διακεκριμένων ΣΥΡΙΖΟπατέρων, οι οποίοι, επί παντοδυναμίας ΚΚΕ Εσωτ. εξασφάλιζαν τα προς το ζην φροντίζοντας να μην αφήνουν τους δρόμους της Αθήνας με λακούβες (όχι κατ' ανάγκην επιτυχώς ή γιά πολύ...)σε συνδυασμό και με "ημέρες Βρούτου", δηλαδή γνωστό στέκι της εποχής, που συνεδύαζε την οινοποσία με ευηδείς συντρόφισσες του χώρου και ό,τι ήθελε προκύψει. Προσδοκώ ότι (και) ο θεωρούμενος ως γκουρού του απελθόντος Π/Θ Αλέξη, σύντροφος Αλέκος Φλαμπουράρης, θα ενθυμείται και εαυτόν σε σχέση με τα προηγούμενα, καθ' ο μέτρο η μνήμη του δεν είναι επιλεκτική και αδύνατη, πλέον.
Και κάτι τελευταίο-last but not least, όπως λέγουν οι αγγλομαθείς, μη αποδιδόμενο επακριβώς εις την καθ' ημάς γλώσσαν-ήταν πράγματι εντυπωσιακός ο συνοπτικός απολογισμός του "έργου" του παρά τω Τσίπρα στην ίδια συνέντευξη, αμετακίνητος γαρ Υπουργός Επικρατείας (άνευ επικρατείας) εις το Μέγαρο Μαξίμου. Βεβαίως με την γνωστή...αμεσότητα και σεμνότητα, οι οποίες αρχές, ως είναι πανκοίνως γνωστό, διέπουν βαθέως την προσωπικότητα του ανδρός.
Και εν κατακλείδι: Η τόση δημοσιότης γιά το βιβλίου του συντρόφου Μπαλτά θα αποφέρει επιτυχία στον ίδιο και στον εκδότη που τού το έξέδωσε, έστω κι αν σταματά στην ημερομηνία εξόδου(;) από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018;
Κοτζάμ Συμφωνία των Πρεσπών που ακολούθησε, κοτζάμ ρήξη με τον ΑΝΕΛάρχη ΥΕΘΑ, δεν χωρούσαν στην παρένθεσή του που δεν την έκλεισε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου