"...Ο East Med αποτελεί κορυφαίο έργο ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας, νέα δίοδο τροφοδοσίας, από μια νέα πηγή, μόνο από κράτη-μέλη της ΕΕ και όχι από τρίτες χώρες. Καθοριστικό στοιχείο του αγωγού είναι η διέλευσή του από Κρήτη, Πελοπόννησο, Δυτική Ελλάδα, Ηπειρο, περιφέρειες στις οποίες υπάρχουν σημαντικότατα κοιτάσματα φυσικού αερίου που θα τον τροφοδοτήσουν, αίροντας ταυτόχρονα την ενεργειακή απομόνωση των τεσσάρων αυτών περιφερειών. Η μείωση κατά 40% του ενεργειακού κόστους των επιχειρήσεων και της διαβίωσης των 650.000 νοικοκυριών, των τεσσάρων παραπάνω περιφερειών, θα στηρίξει αποφασιστικά τις τοπικές κοινωνίες...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ/Οικονομία"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ",
23-24/03/19

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΙΑΤΗ*

Τον East Med τον σχεδιάσαμε το 2011, στο πλαίσιο της τριμερούς ενεργειακής συνεργασίας με Ισραήλ και Κύπρο, καθώς και της προώθησης των ερευνών υδρογονανθράκων στις ελληνικές θάλασσες. Μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, στηριγμένη στον Προοδευτικό Πατριωτισμό και την αξιοποίηση των γεωστρατηγικών μας πλεονεκτημάτων. Αρχικά, ο East Med αντιμετωπίστηκε ως εξωπραγματικό έργο, λόγω κόστους κατασκευής, βάθους θαλασσών, χρηματοδοτικών αβεβαιοτήτων.

Το 2013, τον εντάξαμε, μαζί με τους εξίσου γεωπολιτικά σπουδαίους αγωγούς TAP και IGB, στα μεγάλα χρηματοδοτούμενα Ενεργειακά Εργα της ΕΕ (PCIs). Τον Οκτώβριο 2014, έγιναν τα μεγάλα βήματα, με την υιοθέτησή του από το Συμβούλιο Υπουργών Ενέργειας της ΕΕ και τη στήριξή του από την κυβέρνηση Ομπάμα. Ομως, ισχυρά οικονομικά lobbies, προωθούσαν άλλον αγωγό, προς Τουρκία, υποστηρίζοντας την ψευδή εκδοχή, του δήθεν μικρότερου κόστους.

Οι αρχικές επιφυλάξεις της Ιταλίας εξαφανίστηκαν μετά την ανάδειξη των ωφελημάτων προς την ιταλική πλευρά. Η σύγκρουση Ισραήλ - Τουρκίας που ακολούθησε, εξασθένησε όλα τα αμερικανικά κι ευρωπαϊκά lobbies, που χρηματοδοτούνταν από την Τουρκία και συμμάχους της.

Ο East Med αποτελεί κορυφαίο έργο ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας, νέα δίοδο τροφοδοσίας, από μια νέα πηγή, μόνο από κράτη-μέλη της ΕΕ και όχι από τρίτες χώρες. Καθοριστικό στοιχείο του αγωγού είναι η διέλευσή του από Κρήτη, Πελοπόννησο, Δυτική Ελλάδα, Ηπειρο, περιφέρειες στις οποίες υπάρχουν σημαντικότατα κοιτάσματα φυσικού αερίου που θα τον τροφοδοτήσουν, αίροντας ταυτόχρονα την ενεργειακή απομόνωση των τεσσάρων αυτών περιφερειών.

Η μείωση κατά 40% του ενεργειακού κόστους των επιχειρήσεων και της διαβίωσης των 650.000 νοικοκυριών, των τεσσάρων παραπάνω περιφερειών, θα στηρίξει αποφασιστικά τις τοπικές κοινωνίες.

Η πολυδιάστατη Πατριωτική Ενεργειακή μας Στρατηγική κατέδειξε στους ισχυρούς συμμάχους ΗΠΑ και ΕΕ να ακολουθήσουν τους δικούς μας εθνικούς σχεδιασμούς. Με τη συμμετοχή τους, τελικά ενισχύουν τα ελληνικά συμφέροντα. Σήμερα, για να συνεχίσουμε να είμαστε πρωταγωνιστές, και όχι απλά υπάκουοι, χαμογελαστοί παριστάμενοι σε τελετές με τη συμμετοχή του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, απαιτούνται:

1. Πανεθνική εκστρατεία σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ανάδειξης του East Med ως του κορυφαίου ενεργειακού έργου της ΕΕ στη Μεσόγειο, την τελευταία 10ετία.

2. Αμεση κύρωση στη Βουλή των συμβάσεων των δύο οικοπέδων ExxonMobil - Τotal - ΕΛΠΕ, νότια-νοτιοδυτικά της Κρήτης, καθώς και των Οικοπέδων 10 και 2 σε Κυπαρισσιακό και Κέρκυρα.

3. Επαναπροκήρυξη όλων των υπόλοιπων θαλάσσιων οικοπέδων, Ιονίου και Νότιας Κρήτης του 2014, με ιδιαίτερη έμφαση στα 15 και 20, νοτιοανατολικά της Κρήτης, που πρόσφατα άρχισε να διεκδικεί η Τουρκία.

Για να ξαναγίνουμε όμως οι θετικοί πρωταγωνιστές του αναδυόμενου Ενεργειακού Ελντοράντο της Ανατολικής Μεσογείου, απαιτείται μια Νέα Αλλαγή στη χώρα.

*Ο καθηγητής Γιάννης Μανιάτης είναι βουλευτής Αργολίδας, πρώην υπουργός

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ",
23-24/03/19

ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΕΤΣΑ

Ο ΟΟΣΑ με πρόσφατη Εκθεσή του («Risks that Matter») επιβεβαίωσε ότι οι Ελληνες και υπερφορολογούνται και απολαμβάνουν πολύ χαμηλές δημόσιες υπηρεσίες σε σχέση με τους φόρους που πληρώνουν. Συγκεκριμένα, 8 στους 10 πολίτες πιστεύουν πως το φορολογικό σύστημα δεν είναι ανταποδοτικό και ότι λαμβάνουν κοινωνικές παροχές άνθρωποι που δεν τις δικαιούνται γιατί έχουν υψηλότερα πραγματικά εισοδήματα από αυτά που δηλώνουν. Επιπλέον, 7 στους 10 πολίτες πιστεύουν ότι, εάν βρεθούν σε ανάγκη, δεν θα έχουν πρόσβαση σε ένα κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας και πως η κυβέρνηση δεν λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες τους όταν σχεδιάζει την κοινωνική πολιτική.

Οι απογοητευμένοι από τη σημερινή κυβέρνηση Ελληνες μπορούν να περιμένουν κάτι καλύτερο από την επόμενη; Ναι.

Κατ' αρχάς, δεν χρειάζεται η επόμενη κυβέρνηση να ανακαλύψει τον τροχό. Υπάρχει εμπειρία στις αναπτυγμένες οικονομίες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ που να υποδεικνύει ποιες πολιτικές «δουλεύουν», ώστε και το εισόδημα των πολιτών να αυξηθεί και η κατανομή του εισοδήματος να είναι λιγότερο άνιση. Να επιτευχθεί δηλαδή μια πιο «δίκαιη ανάπτυξη» (inclusive growth). Για παράδειγμα, σύμφωνα με μελέτες του ΟΟΣΑ, υπάρχει μια «δημοσιονομική συνταγή» η οποία περιλαμβάνει, συνοπτικά, τα εξής: μείωση των φόρων εισοδήματος στους χαμηλόμισθους αλλά και της υπερφορολόγησης σε όσους έχουν υψηλά εισοδήματα, μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις και στα μερίσματα, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στην εργασία, διατήρηση των φόρων περιουσίας και εν γένει πλούτου αρκεί να μην είναι υπέρμετροι, μείωση των κρατικών δαπανών, με εξαίρεση εκείνων που αφορούν την οικογένεια, τους ακραία φτωχούς και τις δημόσιες επενδύσεις.

Και εμείς ακολουθούμε στο Σχέδιό μας τη συνταγή αυτή.

Μειώνουμε φόρους και εισφορές στην εργασία, εντάσσουμε αυτές τις μειώσεις σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής και διαμορφώνουμε φορολογικά κίνητρα για επενδύσεις. Μειώνουμε, για παράδειγμα τον φόρο στις επιχειρήσεις στο 20%, από 29%, τον φόρο μερισμάτων στο 5% από 15%, τον ΕΝΦΙΑ κατά 30%, καθιερώνουμε εισαγωγικό φορολογικό συντελεστή στα φυσικά πρόσωπα 9%, από 22%, και νέα φορολογική κλίμακα με ανώτατο φορολογικό συντελεστή πολύ χαμηλότερο από τον σημερινό που φτάνει το 55%, μειώνουμε τον ΦΠΑ με καθιέρωση δύο συντελεστών 11% και 22%, από 13% και 24% σήμερα. Επίσης, θεσπίζουμε ένα πλέγμα φορολογικών κινήτρων για επενδύσεις, όπως οι υπεραποσβέσεις, ο διπλασιασμός της περιόδου συμψηφισμού ζημιών με κέρδη, η αποσαφήνιση φορολογικής κατοικίας και η ενίσχυση του προγράμματος goldenvisa/non-dom για την προσέλκυση κεφαλαίων και αλλοδαπών επενδυτών.

Αυτή η μείωση φόρων εντάσσεται σε ένα συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης της εκτεταμένης παραοικονομίας και φοροδιαφυγής. Οταν η παραοικονομία ανέρχεται σε περίπου 40 δισ. ευρώ και η φοροδιαφυγή σε περίπου 16 δισ. ευρώ τον χρόνο, έχουμε κάθε κίνητρο αυτή την απειλή να τη μετατρέψουμε σε ευκαιρία αύξησης των δηλωθέντων εισοδημάτων και, κατ' επέκταση, των εσόδων. Μέσω χαμηλότερων φορολογικών συντελεστών, προώθησης των ηλεκτρονικών συναλλαγών, διαγραφής ανείσπρακτων οφειλών για να κάνουμε πιο στοχευμένους τους ελέγχους της φορολογικής Αρχής και τελικά διεύρυνσης της φορολογικής βάσης, ώστε να εισπράττονται «σχετικά λίγα από όλους», όχι «εξοντωτικά πολλά από λίγους».

Επιπλέον, γκρεμίζουμε το «κομματικό» Κράτος και μειώνουμε τις αναποτελεσματικές δημόσιες δαπάνες κατά 2 δισ. ευρώ. Αλλά τις κάνουμε πιο στοχευμένες για να «πιάνουν τόπο». Με πλήρη αξιοποίηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και με παρεμβάσεις για τους πλέον φτωχούς, τους ανέργους και την οικογένεια. Με αύξηση Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος κατά 240 εκατ. ευρώ, από 760 εκατ. ευρώ σήμερα σε 1 δισ. ευρώ για να καλύπτει 800.000 συμπολίτες μας που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Με αύξηση των δικαιούχων επιδομάτων ανεργίας, με επιπλέον χρηματοδότηση 200 εκατ. ευρώ (σε τακτικά επιδόματα ανεργίας και σε επιδόματα μακροχρονίως ανέργων, που εμείς άλλωστε θεσπίσαμε). Με τη δέσμευση ότι θα δίνονται 2.000 ευρώ για κάθε παιδί που γεννιέται, ότι κανένα παιδί δεν θα μείνει εκτός βρεφονηπιακού σταθμού και με πρόσθετο αφορολόγητο 1.000 ευρώ για κάθε παιδί.

Ας εφαρμόσουμε, λοιπόν, αυτά που η διεθνής εμπειρία απέδειξε ότι κάνουν τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη. Και ας αφήσουμε στην άκρη την «ολιγαρκή αφθονία» και άλλα παραμύθια.

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ",
23-24/03/19

ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΑΧΙΝΙΔΗ

Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία για την ανάπτυξη του 2018 δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία έτρεξε με ρυθμό 1,9%, δηλαδή αρκετά κάτω από τον στόχο του 2,5% που είχε θέσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Η χαμηλότερη αυτή επίδοση δεν προέκυψε τυχαία. Είναι το τίμημα της συνειδητής πολιτικής επιλογής της κυβέρνησης να καταγράφει υπερπλεονάσματα μέσω της υπερφορολόγησης αλλά και της συστηματικής περικοπής του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Αυτό που είναι ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι όπως προκύπτει από τα στοιχεία συνεχίζεται η αποεπένδυση της ελληνικής οικονομίας.

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι περιορίζεται η δυνατότητα επιτάχυνσης της οικονομικής ανάπτυξης που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την είσοδο της Ελλάδας σε τροχιά πραγματικής σύγκλισης με τις υπόλοιπες οικονομίες της ΕΕ. Η Ελλάδα από το 2006 αποκλίνει συστηματικά από τις υπόλοιπες οικονομίες της ΕΕ. Το 2017, το μέσο κατά κεφαλή εισόδημα των Ελλήνων (σε όρους αγοραστικής δύναμης) βρίσκεται στο 67% του μέσου όρου της ΕΕ, ενώ της Πορτογαλίας, που επίσης μπήκε σε Μνημόνιο, είναι στο 77%. Η απόκλιση από το κοινοτικό μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα συνεχίστηκε και το 2017, παρά το γεγονός ότι ύστερα από μια δεκαετία ύφεσης και στασιμότητας το έτος αυτό ήταν το πρώτο με θετικό ρυθμό ανάπτυξης που έφτασε το 1,5%.

Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα Ελλάδας και Πορτογαλίας πριν από την ένταξη στην ΟΝΕ ήταν αρκετά κοντά. Μετά την ένταξη η Ελλάδα ξεπέρασε κατά πολύ την Πορτογαλία. Η απόσταση στηρίχτηκε στον υπέρμετρο δημόσιο και ιδιωτικό δανεισμό πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε ένα στρεβλό παραγωγικό πρότυπο, το οποίο άρχισε να καταρρέει αμέσως μόλις εκδηλώθηκε η διεθνής κρίση. Στη διάρκεια της κρίσης το πλεονέκτημα έναντι της Πορτογαλίας όχι μόνο «εξαϋλώθηκε» αλλά η Ελλάδα βρέθηκε να υστερεί έναντι της Πορτογαλίας.

Απόκλιση υπάρχει όχι μόνο για το σύνολο της χώρας αλλά και σε περιφερειακό επίπεδο με τέσσερις ελληνικές περιφέρειες να βρίσκονται το 2017 ανάμεσα στις είκοσι φτωχότερες της Ευρώπης. Η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη είναι στην 11η θέση, η Ηπειρος στη 13η θέση, το Βόρειο Αιγαίο στη 14η θέση και η Δυτική Μακεδονία στη 17η θέση. Επιπρόσθετα, το 2017 συνολικά δώδεκα ελληνικές περιφέρειες βρίσκονταν κάτω από το 75% του μέσου κοινοτικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ.

Στο Κίνημα Αλλαγής θεωρούμε ότι για να σταματήσει η πορεία απόκλισης της χώρας και να μπει σε τροχιά σύγκλισης με την υπόλοιπη Ευρώπη δεν αρκεί ένας θετικός ρυθμός ανάπτυξης κοντά στο 2% αλλά απαιτείται να πετύχουμε μέσο ετήσιο ρυθμό πάνω από 3%. Ο ρυθμός αυτός θα πρέπει να επιτευχθεί μέσω της προσέλκυσης εγχώριων και ξένων ιδιωτικών επενδύσεων στον εξωστρεφή τομέα της οικονομίας ώστε να τροφοδοτείται περαιτέρω η ανάπτυξη μέσω της αύξησης των καθαρών εξαγωγών.

Ταυτόχρονα, χρειάζεται να εκπονηθούν συγκεκριμένα προγράμματα για την επίτευξη περιφερειακής σύγκλισης ώστε να μειωθεί ο αριθμός των περιφερειών που συμπεριλαμβάνονται στις είκοσι φτωχότερες της ΕΕ και να μειώσουμε τον αριθμό των περιφερειών που το κατά κεφαλή εισόδημα είναι κάτω από το 75% του μέσου κοινοτικού όρου. Εδώ κρίσιμος είναι ο ρόλος του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, ο σωστός σχεδιασμός του οποίου θα συμβάλει στην ενίσχυση των υποδομών στις περιφέρειες της χώρας που βρίσκονται σε υστέρηση και θα τις καταστήσει ελκυστικό προορισμό για ιδιωτικές επενδύσεις.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - καραμανλικής Δεξιάς και Ακροδεξιάς δεν μπορεί να προωθήσει το πρόγραμμα των προοδευτικών αλλαγών που απαιτούνται ώστε να έρθουν οι αναγκαίες επενδύσεις. Ούτε όμως και η ΝΔ με τις πελατειακές της πολιτικές και την πόλωση που επιδιώκει μπορεί να εξασφαλίσει τις αναγκαίες συναινέσεις μετά τις εκλογές για να προχωρήσει το πρόγραμμα των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων. Μόνη διέξοδος για τη χώρα αποτελεί η ισχυρή εντολή στο Κίνημα Αλλαγής, το οποίο θέτει στο επίκεντρο της προγραμματικής του πρότασης την ανάπτυξη που θα μοιράζει τον νέο πλούτο που θα παραχθεί σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και σε όλους τους Ελληνες ανεξάρτητα από την περιφέρεια της Ελλάδας στην οποία κατοικούν.