"...Στο όνομα της κρίσης, στις δυτικές μητροπόλεις η λίμπεραλ Αριστερά από κινηματική ιδέα μετατράπηκε σε ιδεολογία των κινημάτων που εστιάζουν κυρίως στις ταυτότητες: εθνικές, φυλετικές, σεξουαλικές - συλλογικότητες ατομοκεντρικές που στηρίζονται στον κατακερματισμό και στη διαίρεση. Το νέο μεταναστευτικό και προσφυγικό ρεύμα έδωσε έμφαση στην πολιτιστική ανάδειξη των ταυτοτήτων μέσα στις δυτικές μητροπόλεις, παράγοντας συνεχώς νέες διαφορές, που νοούνται ως οιονεί πολεμική συνθήκη, πολιτισμών και θρησκειών. Σ' αυτό το ρευστό υπόστρωμα, οι σιγουριές υποκαθίστανται από τον υπερβατικό λόγο του Διαδικτύου. Την άρνηση της αυθεντίας, την αμφισβήτηση του επιστημονικού λόγου, τη συνωμοσιολογία. Πλάι στην οικολογία είναι ο αντισπισισμός με τις μολότοφ, πλάι στον αντικαπιταλισμό ο εξουσιαστικός μηδενισμός - τα «κίτρινα γιλέκα» ή οι «εχθροί των φαρμακευτικών» αντιεμβολιαστές..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ",20/03/19

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ

Το σοκ από τη δολοφονική δράση του «τρελού» δολοφόνου κατά της μουσουλμανικής κοινότητας στη Νέα Ζηλανδία ήταν μεγάλο. Και δεν το θεραπεύει τίποτα. Ούτε η διακηρυγμένη βούληση της πρωθυπουργού της Νέας Ζηλανδίας, της Τζασίντα Αρντερν, να αποβάλλονται από την πολιτική κοινότητα όσοι διακηρύσσουν το μίσος - όπως απέδειξε και το περιστατικό στην Κράιστσερτς του κάτω νησιού, το μίσος μπορεί να ανθήσει και κατά μόνας, ή να εισαχθεί. Και κανείς δεν θωρακίζεται από την κουλτούρα του μίσους αν, απλώς, την ξορκίσει.

Το μίσος άλλωστε είναι διαρκώς παρόν στις ζωές μας - ακόμα κι όταν έχει ηττηθεί. Ο προηγούμενος αιώνας σημαδεύτηκε από δυο πολέμους και την εγκληματική δραστηριότητα δυο αυταρχικών καθεστώτων: του ναζιστικού που διέπραξε το αδιανόητο έγκλημα του εβραϊκού Ολοκαυτώματος, και του κομμουνιστικού με εξίσου αδιανόητες θανατηφόρες βαρβαρότητες. Τα βάρβαρα καθεστώτα τελικώς ηττήθηκαν - αλλά παρ' όλα αυτά, η γενοκτονική βιαιότητα δεν εξέλιπε. Ο εικοστός αιώνας έκλεισε με δυο ακόμα γενοκτονίες: των Τούτσι από τους Χούτου στη Ρουάντα, των Μουσουλμάνων της Βοσνίας από τους Σέρβους στη Σρεμπρένιτσα. Και ο νέος αιώνας, εισήχθη με το Γεγονός της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.

Η παγκοσμιοποίηση υποσχόταν την υπέρβαση των εθνικών κρατών - αλλά προχωρεί με την υποχώρηση των κοινωνιών στις πολιτικές της ταυτότητας.

Στο όνομα της κρίσης, στις δυτικές μητροπόλεις η λίμπεραλ Αριστερά από κινηματική ιδέα μετατράπηκε σε ιδεολογία των κινημάτων που εστιάζουν κυρίως στις ταυτότητες: εθνικές, φυλετικές, σεξουαλικές - συλλογικότητες ατομοκεντρικές που στηρίζονται στον κατακερματισμό και στη διαίρεση.

Το νέο μεταναστευτικό και προσφυγικό ρεύμα έδωσε έμφαση στην πολιτιστική ανάδειξη των ταυτοτήτων μέσα στις δυτικές μητροπόλεις, παράγοντας συνεχώς νέες διαφορές, που νοούνται ως οιονεί πολεμική συνθήκη, πολιτισμών και θρησκειών. Σ' αυτό το ρευστό υπόστρωμα, οι σιγουριές υποκαθίστανται από τον υπερβατικό λόγο του Διαδικτύου. Την άρνηση της αυθεντίας, την αμφισβήτηση του επιστημονικού λόγου, τη συνωμοσιολογία. Πλάι στην οικολογία είναι ο αντισπισισμός με τις μολότοφ, πλάι στον αντικαπιταλισμό ο εξουσιαστικός μηδενισμός - τα «κίτρινα γιλέκα» ή οι «εχθροί των φαρμακευτικών» αντιεμβολιαστές. Τα όρια λογικής αντίδρασης και παράνοιας είναι ρευστά.

Και κάποιοι από τους εκδικητές της κανονικής ζωής και της ευημερίας, αίφνης, «τρελαίνονται». Γίνονται αυτόχειρες μάρτυρες σ' ένα αεροπλάνο θανάτου. Εκδικητές των βλάσφημων γελοιογράφων. Κορίτσια που παντρεύονται ισλαμιστές οπλαρχηγούς κι αγόρια που αποκεφαλίζουν δυτικούς εχθρούς. Φασίστες που μισούν τον άλλο επειδή είναι άλλος. Η πολιτική των ταυτοτήτων δεν είναι επαναστατική. Είναι αντεπανάσταση.