ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η...ΕΞΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΣΥΡΙΖΑ,ΑΛΛΑ Η ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ,Η ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ....

Από την "Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ" (προ δύο ετών)

"Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 25-26/10/15

Αριστερή πολιτική ή αριστερός μανδύας: 

Άρθρο του Κώστα Σημίτη, 

από την “Εφ.Συν/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ”

ΑΡΙΣΤΕΡΑ στην κυβέρνηση δεν σημαίνει μόνο μια νέα κυβερνητική αντίληψη για την αναδιοργάνωση της κοινωνίας, αλλά και μια νέα κυβερνητική πράξη. Σημαίνει σχέδια και δράσεις που προκύπτουν από τη συνείδηση της πραγματικότητας, τη γνώση των κοινω­νικών δομών, την εμπειρία για τη λειτουργία του κράτους. Αν η ιδεολογία δεν συνδέεται με δράσεις μετασχηματισμού παύει να είναι αριστερή. Είναι ένα προκάλυμμα που συγκα­λύπτει εξουσιαστικές λογικές και συμπερι­φορές και δίνει ένα νέο πρόσωπο στο παλιό.

Το πρόβλημα της χώρας μας και του λαού της δεν είναι «ένα κοινωνικό μοντέλο που θα ανατρέψει πολιτικές δεκαετιών στην Ευ­ρώπη», όπως ισχυρίζεται πρόσφατη απόφα­ση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Η ανατροπή των προτύπων που καθορίζουν την οικονομική δραστηριότητα στην Ευρω­παϊκή Ενωση απαιτεί δυνάμεις που δεν έχει στο ελάχιστο η Ελλάδα του σήμερα και δεν πρόκειται να αποκτήσει.

Το πρόβλημα που πρέπει να λύσει η κυβέρνηση είναι η σταθεροποίηση της οικονομίας, η επάνοδος στην ανάπτυξη, η επίτευξη πλεονασμάτων, ώστε να υπάρξει περισσότερη κοινωνική αλληλεγ­γύη, η λειτουργία των κοινωνι­κών θεσμών και με τρόπο που εξασφαλίζεται περισσότερη κοινωνική" δικαιοσύνη. Αυτή είναι σήμερα η αναγκαία αριστερή πολιτική. Η κυ­βέρνηση αυτοπαρουσιά­ζεται ως εξαναγκασμένη να εφαρμόσει το τρίτο Μνημόνιο. Αλλά η εφαρμογή του Μνημο­νίου δεν αποκλείει την ταυτόχρονη επιδίωξη στόχων που εξυπηρετούν την κοι­νωνική αλλαγή και τη δικαιότερη κατανομή των βαρών.

ΧΡΗΣΙΜΟ είναι το ακόλουθο παράδειγμα: Η κυβέρνηση οφείλει να εξασφαλίσει πόρους. Για να ταυς αποκτήσει είναι υποχρεωμένη να επιλέξει μεταξύ της αύξησης της φορολογίας και του περιορισμού των κρατικών δαπανών. Η σαφής προτίμηση της κυβέρνησης είναι η αύξηση της φορολογίας. Την προτιμά δι­ότι οι περιορισμοί δαπανών δημιουργούν δυσαρεστημένους και κοινωνικές τριβές. Η υποχρεωτική μείωση των ελλειμμάτων που επιδιώκει η κυβέρνηση βασίζεται κατά 92% σε νέους φόρους και μόνο κατά 8% σε περι­ορισμό δαπανών. Η αύξηση της φορολογί­ας εμφανίζεται ως αριστερή πολιτική αλλά στη σημερινή συγκυρία δεν είναι. Οι Ελληνες υπερφορολογούνται.

Αποτέλεσμα είναι η επέκταση της παραοι­κονομίας και η αποφυγή επενδύσεων. Η εξέ­λιξη αυτή λειτουργεί εναντίον της απασχό­λησης και δεν βοηθά στη μείωση της άνισης κατανομής των εισοδημάτων. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να μειώσει δραστικά τις στρατιω­τικές δαπάνες αντί να αυξάνει τη φορολογία. Οι δανειστές μας είχαν προτείνει τη μείωση κατά 200 εκ. ευρώ. Η κυβέρνηση συμφώνησε σε μείωση κατά 100 εκατ. ευρώ. Ποια τελικά θα είναι η μείωση στην πραγματικότητα είναι αβέβαιο, θα έπρεπε πάντως να είναι κατά πολύ υψηλότερη. Η Ελλάδα θα πρέπει να δαπανά κατά κάτοικο για την άμυνα το ίδιο ποσόν που δαπανάται κατά μέσον όρο για κάθε κάτοικο της Ε.Ε. ή για κάθε κάτοικο των χωρών με αντίστοιχο πληθυσμό της Ελλάδας π.χ. από την Ολλανδία.

Οι κυβερνητικοί παράγοντες επισείουν τον κίνδυνο της Τουρκίας, όπως ακριβώς έκαναν προηγούμενες συντηρητικές κυ­βερνήσεις. Οπως και τότε έτσι και σήμερα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις παραμένουν στά­σιμες. Τα βήματα συνεννόησης που έγιναν άλλοτε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ δεν έχουν συνέχεια. Αριστερή πολιτική δεν είναι η αντιπαλότητα με τις γειτονικές χώρες και ο εθνολαϊκισμός, αλλά η ενίσχυση των προϋ­ποθέσεων ειρήνης και συνεννόησης.

Οι επενδύσεις και η εγχώρια παραγωγή που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας είναι σήμερα η μεγάλη προτεραιότητα. Αριστερή πολιτική είναι η καταπολέμηση της ανεργί­ας και γι' αυτό η οικονομική σταθερότητα, η προβλεψιμότητα, ένα σαφές διοικητικό και νομικό πλαίσιο για τους ιδιώτες επενδυτές και παράλληλα, από πλευράς της κυβέρνη­σης, οργάνωση και σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας.

ΟΙ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΙ της Κρήτης ματαίωσαν διά της βίας την εγκατάσταση ανεμογεννη­τριών με το επιχείρημα «τα βουνά ανήκουν στα γίδια». Κάτοικοι της Χαλκιδικής διαμαρ­τύρονται για τη λειτουργία των μεταλλείων χρυσού, θέλουν να προστατεύσουν το πε­ριβάλλον, αλλά τους ενδιαφέρει κυρίως η απαξίωση της γης τους λόγω των μεταλλεί­ων, καθώς πιστεύουν ότι η γη λόγω του του­ρισμού θα αποκτήσει όλο και περισσότερη αξία·. Ενας ευρύτατος συνασπισμός από δή­μους και εργαζόμενους στον ΟΛΠ προσπαθεί να ματαιώσει την επέκταση της COSCO στο λιμάνι με τη συμπαράσταση κυβερνητικών παραγόντων.

Η Ελλάδα, εφόσον λειτουργούσαν οι ανεμογεννήτριες, θα εξασφάλιζε περισσό­τερη και φτηνότερη ενέργεια στην Κρήτη εξοικονομώντας σημαντικούς πόρους. Τα μεταλλεία παρέχουν απασχόληση και εξαγώγιμα προϊόντα. Η επένδυση της COSCO θα καθιερώσει ως πόρτα εισόδου των κινεζικών προϊόντων προς την ανατολική και κεντρική Ευρώπη τον Πειραιά και θα συμβάλει σημα­ντικά στην ανάπτυξη της χώρας. Η κυβέρνη­ση σ' όλα αυτά ταλαντεύεται χωρίς θέληση και δυσκολεύεται στις επιλογές. Ακολουθεί τη δεξιά πολιτική τού «βλέποντας και κάνο­ντας», της αποφυγής του πολιτικού κόστους, της εφαρμογής εκείνου που συμφέρει την εξουσία και όχι τη χώρα. Δημιουργεί με τα πισωγυρίσματα και την αβεβαιότητα της το κλίμα που αποτρέπει τις επενδύσεις.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ της ελληνικής κοινωνίας είναι οι εκτεταμένες ρυθμίσεις προς όφελος διαφόρων συντεχνιών. Η επέκταση αυτών των ρυθμίσεων είναι μια αντιδρα­στική πολιτική. Αριστερή πολιτική είναι η κατάργηση τους για να περιοριστεί δρα­στικά η εκμετάλλευση των πολιτών από τις συντεχνίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την επιδιώκει. Ο ν. 4254/2014 του Απριλίου 2014 προέ­βλεψε τον περιορισμό των ρυθμίσεων που μονοπωλούσαν δραστηριότητες προς όφε­λος των «διπλωματούχων μηχανικών». Το σχετικό Π.Δ. για την εφαρμογή του νόμου δεν έχει εκδοθεί ακόμη αν και πέρασαν 16 μήνες. Οι δικηγόροι αντιτίθενται στην πραγματοποίηση συναινετικών διαζυγίων με συμβολαιογραφική πράξη. Επιμένουν

στην έκδοση του διαζυγίου έπειτα από δίκη ώστε να μην περιοριστεί το έργο τους. Η αριστερή κυβέρνηση το αποδέχεται.

Ο εμφύλιος πόλεμος, η οικονομική ανέ­χεια, η ελαττωματική δημοκρατία του Μεταπολέμου, η πελατειακή νοοτροπία οδήγησαν στην ταύτιση της συντηρητικής παράταξης με το κράτος. Η ταύτιση κράτους και κόμμα­τος άρχισε να περιορίζεται βαθμιαία από το 1995 με τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ και τη δη­μοσιοποίηση των κυβερνητικών αποφάσεων με τη «Διαύγεια». Αριστερή πολιτική είναι η απεξάρτηση της δημόσιας διοίκησης από τα κόμματα. Κάθε νέα κυβέρνηση δεν πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αλλάζει τους μη αρε­στούς με αρεστούς. Προοδευτική πολιτική είναι επίσης η αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα ώστε η εξέλιξη του υπαλλήλου και ο μισθός του να συναρτώνται με τις ικανότη­τες, την εργατικότητα και τπν παραγωγικό­τητα του. Η συνάρτηση αυτή προϋποθέτει αξιολόγηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ την απορρίπτει. Προσπάθησε επί­σης να περιορίσει τη «Διαύγεια» και δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να καταλαμβάνουν «τα δικά του παιδιά», άσχετα από τις ικανότητες τους, σημαντικές θέσεις του κρατικού μηχα­νισμού για να ελέγξει το κράτος. Η προσπά­θεια να καταργηθεί η ηλεκτρονική ψήφος στα Πανεπιστήμια και π αξιολόγηση τους από εξωτερικά Συμβούλια είναι επίσης δείγματα της επιδίωξης να επιβληθεί η κυριαρχία του κόμματος. Η χώρα και οι νοοτροπίες δεν αλ­λάζουν με τον τρόπο αυτό προς το καλύτερο, η υστέρηση μας παγιώνεται.

Μέσα Οκτωβρίου ο πρωθυπουργός είχε τρίωρο γεύμα με τον Αρχιεπίσκοπο. Κατά τις εφημερίδες, «οι δύο άνδρες συμφώνησαν ότι τα ζητήματα που ανακύπτουν θα πρέπει να επιλύονται με διάλογο και συναίνεση». Η έκφραση «που θα ανακύπτουν» είναι παρα­πλανητική. 0 αναγκαίος χωρισμός κράτους και εκκλησίας και τα συνδεδεμένα με αυτόν θέματα έχουν ανακύψει προ πολλού. Μια αριστερή πολιτική λύνει τα προβλήματα. Δεν τα αναβάλλει όταν μάλιστα εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες.

Η συνεργασία και οι εναγκαλισμοί με τους ΑΝ.ΕΛΛ. δημιουργούν απορίες. Οι Ανεξάρ­τητοι Ελληνες είναι ένα ακραίο συντηρητι­κό κόμμα. Δηλωμένη πρόθεση του είναι η αντιπαράθεση του με οποιαδήποτε κίνηση προσπαθεί να εκσυγχρονίσει τη χώρα, να διευρύνει τη δημοκρατία και τις ελευθερί­ες, να προωθήσει τον ορθολογισμό και τπν ελεύθερη σκέψη. Η κατάθεση στεφάνου στη Σαλαμίνα από τον πρόεδρο του κόμματος στην «επέτειο της ναυμαχίας της Σαλαμί­νας» δείχνει ότι πορευόμαστε τον δρόμο της «οπισθοδρόμησης» με γοργό βήμα και αναπεπταμένες σημαίες. Η ρητορική της 

κυ­βέρνησης για αριστερή πολιτική μοιάζει όλο και περισσότερο με μανδύα που συγκαλύπτει παλαιές γνωστές πολιτικές που έχουν τα πα­λαιά γνωστά αποτελέσματα.

*Το πρόβλημα της χώρος μας και του λαού της δεν είναι «ένα κοινωνικό μοντέλο που θα ανατρέψει πολιτικές δεκαετιών στην Ευρώπη», όπως ισχυρίζεται πρόσφατη απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα που πρέπει να λύσει η κυβέρνηση είναι η σταθεροποίηση της οικονομίας, η επάνοδος στην ανάπτυξη, η επίτευξη πλεονασμάτων, ώστε να υπάρξει περισσότερη κοινωνική αλληλεγγύη, η λειτουργία των κοινωνικών θεσμών και με τρόπο που εξασφαλίζεται περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη