«Παρότι η εντυπωσιακή έλλειψη ενδιαφέροντος και ενθουσιασμού για αυτό το όραμα (σ.σ.: του ενοποιημένου ευρωπαϊκού συστήματος Ανωτάτης Παιδείας) έχει επανειλημμένα εκφραστεί από πολλούς πολίτες της Ευρώπης, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών επιμένουν να προωθούν την ατζέντα του εξευρωπαϊσμού των πάντων, μη δείχνοντας ευαισθησία για αυτό που οι περισσότεροι από τους Ευρωπαίους πολίτες έχουν εκφράσει σχετικά με το Ευρωπαϊκό όνειρο». Κάποιος θα έπρεπε να θυμίσει στον αριστερό Κ. Γαβρόγλου ότι, χάρη σε αυτή την πολιτική της Ευρώπης, χιλιάδες άξια παιδιά από την Ελλάδα, που αλλιώς δεν θα είχαν την οικονομική δυνατότητα, έκαναν μέρος των σπουδών τους στα κανονικά πανεπιστήμια της Ευρώπης και άνοιξαν τα μάτια τους!...

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 18/06/1

Θέλουν τα ΑΕΙ εκτός ευρωπαϊκού συστήματος

Του Στέφανου Κασιμάτη
"Κ​​​​ρατηθήκαμε στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Ανατριχιάζεις με το θράσος του, όταν ακούς τον Τσίπρα να επαίρεται για την περιλάλητη νίκη στο Eurogroup· διότι εκείνος είναι που κάνει ό,τι μπορεί εδώ και δυόμισι χρόνια, ώστε να διακυβεύεται η θέση της χώρας στην Ευρώπη. Τόσο απλοϊκό όσο το παροιμιώδες «να σε κάψω, Γιάννη· να σε αλείψω λάδι». Αν ο πρωθυπουργός περιμένει να εκλάβουμε ως επιτυχία το ότι βγήκαμε με πατερίτσες και ανθοδέσμες από το νοσοκομείο, όπου μας έβαλαν άρον άρον επειδή είχαμε πυροβολήσει τα πόδια μας, τότε πρέπει, βαθιά μέσα του, να πιστεύει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι όσο ηλίθιοι, αν όχι περισσότερο, είναι και ο Γιάννης της παροιμίας! Το φρικτό δε είναι ότι μπορεί να έχει δίκιο...

Ομως, εκεί που ασφαλώς έχει άδικο είναι στην ουσία του ισχυρισμού του. Πήραμε ή θα πάρουμε τα λεφτά –τη δόση μας– μετά τη συμφωνία στο Eurogroup· και, για ένα εξάμηνο, εμείς ησυχάζουμε από δαύτους και αυτοί από εμάς. Ξέρετε, αυτό που μόλις περιέγραψα δεν είναι ακριβώς «ο σκληρός πυρήνας της Ε.Ε.»· μια ανακωχή μεταξύ Ευρώπης και του προβληματικού μέλους της είναι και τίποτε παραπάνω. Στην πραγματικότητα, όσο παραμένει αυτή η κυβέρνηση, η Ελλάδα συνεχίζει να απομακρύνεται από τον ευρωπαϊκό πυρήνα, επειδή οι κυβερνώντες, ορμώμενοι από την ιδεοληψία τους, καταστρέφουν κάθε ιστό που μας συνδέει με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Υπάρχει καλύτερο σχετικό παράδειγμα από εκείνο του υπουργού Παιδείας, ο οποίος προτίθεται να επαναφέρει και επισήμως την κομματοκρατία στα πανεπιστήμια;

Ο Κώστας Γαβρόγλου εργάζεται για την αποκοπή της ελληνικής Ανωτάτης Παιδείας από την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, επειδή στ’ αλήθεια πιστεύει στην αξία του σκοπού. Υπηρετεί αυτόν τον σκοπό, επειδή απορρίπτει τον δρόμο που ακολουθούν οι ευρωπαϊκές εξελίξεις στην Παιδεία και θέλει την Ελλάδα εκτός. Μέχρι πρότινος, θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι αυτά είναι υποθέσεις. Τώρα γνωρίζουμε, όμως, ότι αυτές είναι οι πραγματικές πεποιθήσεις του, όπως τις έχει διατυπώσει ο ίδιος με τον πιο επίσημο και αδιάσειστο τρόπο: τη δημοσίευσή τους σε επιστημονικό σύγγραμμα. Και το γνωρίζουμε, χάρη στην καθηγήτρια Βάσω Κιντή, η οποία μελέτησε το σχετικό σύγγραμμα («Sciences in the Universities of Europe, 19th and 20th Centuries Academic Landscapes», του 2015) και δημοσίευσε την ανάλυσή της στο The Books’ Journal.

Το συγκεκριμένο συλλογικό έργο έγινε με επιμέλεια του Κ. Γαβρόγλου και δύο Πορτογάλων καθηγητών, με αφορμή τα 100 χρόνια του Πανεπιστημίου της Λισσαβώνας. Στον εκτεταμένο πρόλογο, που υπογράφουν και οι τρεις επιμελητές, αναπτύσσεται η θέση του για το μέλλον των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων. Οσους ενδιαφέρονται για λεπτομέρειες τους παραπέμπω στο εκτενές κείμενο της Β. Κιντή στο TBJ. Για τους υπόλοιπους, συνοψίζω με δικά μου λόγια τη θέση του Γαβρόγλου στα εξής: η λεγόμενη Διαδικασία της Μπολόνια παραδίδει τα πανεπιστήμια στον Νεοφιλελευθερισμό και την Παγκοσμιοποίηση, εισάγοντας τη σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά, με τον ανταγωνισμό και το κυνήγι της καινοτομίας, με την αξιολόγηση και άλλα δεινά, που απομακρύνουν το ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο από ένα ιδεατό παρελθόν, το οποίο δεν υπήρξε ποτέ.

Παραθέτω μόνον ένα απόσπασμα του προλόγου, για να έχετε μια ιδέα του πνεύματος που τον διέπει: «Παρότι η εντυπωσιακή έλλειψη ενδιαφέροντος και ενθουσιασμού για αυτό το όραμα (σ.σ.: του ενοποιημένου ευρωπαϊκού συστήματος Ανωτάτης Παιδείας) έχει επανειλημμένα εκφραστεί από πολλούς πολίτες της Ευρώπης, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών επιμένουν να προωθούν την ατζέντα του εξευρωπαϊσμού των πάντων, μη δείχνοντας ευαισθησία για αυτό που οι περισσότεροι από τους Ευρωπαίους πολίτες έχουν εκφράσει σχετικά με το Ευρωπαϊκό όνειρο». Κάποιος θα έπρεπε να θυμίσει στον αριστερό Κ. Γαβρόγλου ότι, χάρη σε αυτή την πολιτική της Ευρώπης, χιλιάδες άξια παιδιά από την Ελλάδα, που αλλιώς δεν θα είχαν την οικονομική δυνατότητα, έκαναν μέρος των σπουδών τους στα κανονικά πανεπιστήμια της Ευρώπης και άνοιξαν τα μάτια τους!

Υ. Γ. Αφού η έκδοση ήταν επετειακή, για τα 100 χρόνια ενός ευρωπαϊκού πανεπιστημίου, υποθέτω ότι μάλλον θα χρηματοδοτήθηκε από την Ευρώπη· από εκεί, δηλαδή, θα έλαβε την αμοιβή του ο Κ. Γαβρόγλου...