Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"
(κύριο θέμα+εσωτερικές σελίδες)
"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 17-18/06/17
"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 17-18/06/17
Το κυβερνητικό αφήγημα έγινε θρύψαλα από μια συμφωνία
που το ίδιο το Μαξίμου είχε απορρίψει πριν από τρεις εβδομάδες
ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ
ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ
Του Αιμίλιου Περδικάρη
Το ξεκίνημα μιας περιόδου στην οποία ανατρέπονται δεδομένα, σηματοδοτεί η απόφαση του Eurogroup και η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Η πολιτική σύγκρουση προεξοφλείται ότι θα συνοδευτεί με θερμοκρασίες καύσωνα, ενώ η κυβέρνηση και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας οδηγούνται σε νέα αδιέξοδα, καθώς ναυάγησε σχεδόν σε όλα τα επίπεδα η στατηγική που είχε χαράξει τους προηγούμενους μήνες το Μαξίμου.
Κυβερνητικά στελέχη αναγνωρίζουν ότι ο Πρωθυπουργός αναζητεί πλέον νέο αφήγημα. Από την ερχόμενη εβδομάδα, ο Αλέξης Τσίπρας θα συναντήσει διαδοχικά τους πολιτικούς αρχηγούς, με την ατζέντα να απλώνεται, εκτός από το Eurogroup, και στο Κυπριακό. Τη Δευτέρα, άλλωστε, φτάνει στην Αθήνα ο τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ για συναντήσεις κορυφής. Την ίδια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλεί τον Αλέξη Τσίπρα σε «μονομαχία» στη Βουλή, σε προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, προκειμένου να αποκαλυφθούν οι λεπτομέρειες της συμφωνίας του Eurogroup. Κίνηση που θα επιδιώξει το Μαξίμου να εντάξει σε έναν νέο σχεδιασμό, στοχεύοντας να αναδειχθεί το δίπολο με τον πρόεδρο της ΝΔ.
Επιχειρώντας να σκιαγραφήσει την επόμενη μέρα μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, αντικειμενικός στόχος του Πρωθυπουργού είναι να καταδείξει ότι τα δύσκολα της διαπραγμάτευσης μένουν πίσω και πλέον ανοίγει νέο κεφάλαιο. Είτε αυτό αφορά ζητήματα υψηλής πολιτικής, όπως το Κυπριακό, είτε θέματα καθημερινότητας, με την προώθηση νομοθετικών πρωτοβουλιών όπως η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και η αλλαγή του χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δυνατά θα παίξει στο προσκήνιο και η Συνταγματική Αναθεώρηση, μέσω της οποίας η κυβέρνηση φιλοδοξεί να προωθήσει σημαντικές θεσμικές αλλαγές.
Μολαταύτα, οι εξελίξεις αυτές και τα πανηγύρια του Μαξίμου για την απόφαση του Eurogroup δεν μπορούν να αποπροσανατολίσουν από την πραγματικότητα, η οποία υπαγορεύει πως το αφήγημα της κυβέρνησης για συνολική συμφωνία έγινε σκόνη και θρύψαλα στην προχθεσινή συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος επέστρεψε από το Λουξεμβούργο έχοντας μεν στις βαλίτσες του «πολλά λεφτά», όπως είπε ο σλοβάκος συνάδελφός του, τα οποία αντιστοιχούν στην εκταμίευση της δόσης συν ένα ποσό για αποπληρωμή οφειλών του Δημοσίου σε ιδιώτες και προμηθευτές. Αλλά δεν έφερε μαζί του ούτε τη ρύθμιση του χρέους ούτε την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, η οποία αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας.
Στην ουσία, η κυβέρνηση πήρε μια συμφωνία ελάχιστα παραλλαγμένη σε σχέση με αυτή που είχε απορρίψει στο Eurogroup του Μαΐου και όμως τώρα πανηγυρίζει πως πήρε παραπάνω κι από αυτά που ήθελε. Για μία συμφωνία, η οποία βάζει ουσιαστικά σε επιτροπεία έως το μακρινό 2060 τη χώρα, με τον στόχο του 2% για τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Ο κυβερνητικός αντίλογος εστιάζει στην ανάπτυξη. Υποστηρίζει συγκεκριμένα ότι με την απόφαση του Eurogroup υιοθετήθηκε η γαλλική πρόταση για ρήτρα ανάπτυξης σε ό,τι αφορά την εξυπηρέτηση του χρέους και πως οι εταίροι συμφώνησαν στην υλοποίηση αναπτυξιακών δράσεων και δημιουργίας Αναπτυξιακής Τράπεζας στην Ελλάδα. Κυρίως, όμως, διακινείται το επιχείρημα ότι η συμφωνία υπηρετεί το στόχο για τη σχεδιαζόμενη έξοδο στις αγορές, στρώνοντας το χαλί σε υποψήφιους επενδυτές.
Το εσωτερικό μέτωπο
Ανεξαρτήτως της όποιας αποτίμησης, η απόφαση του Eurogroup ανοίγει ένα πολύ δύσκολο κεφάλαιο που καλείται να διαχειριστεί ο Πρωθυπουργός και αυτό είναι οι εσωτερικές σχέσεις σε κυβέρνηση και κόμμα. Δεδομένου μάλιστα ότι η ρητορική της διαπραγμάτευσης προκαλεί... αλλεργία σε πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία έχουν εκφράσει παράπονα στα συντεταγμένα όργανα ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται μεν, αλλά δεν κυβερνάει, μοιάζει επιτακτική ανάγκη για τον Αλέξη Τσίπρα να αλλάξει ατζέντα. Πόσω μάλλον όταν βουλευτές και στελέχη αρχίζουν να εκφράζουν επιφυλάξεις για τα αποτελέσματα του Eurogroup.
Είναι ενδεικτική η δήλωση του Πάνου Σκουρλέτη πως «υπάρχει μία αντίφαση που δημιουργείται για τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι "καταδικασμένος" να πορεύεται να επιβάλει λιτότητα, αλλά παράλληλα να υπόσχεται ότι θα προσφέρει έξοδο από αυτή. Κι αυτό, γιατί έχει μια αβέβαιη έκφανση όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τη χώρα».
Οι εξελίξεις επαναφέρουν έτσι στο προσκήνιο σενάρια ανασχηματισμού, μολονότι από το πρωθυπουργικό επιτελείο λέγεται ότι κάτι τέτοιο θα έλθει - αν έλθει - σε δεύτερο χρόνο. Πρόσωπο - κλειδί στις ενδεχόμενες αλλαγές, δεδομένου ότι τυχόν αποχώρησή του από το υπουργείο Οικονομικών θα φέρει καραμπόλες, θεωρείται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Οι δηλώσεις Σόιμπλε την παραμονή του Eurogroup για τις σχέσεις του με τον Τσίπρα, καίτοι χαρακτηρίστηκαν ως προβοκάτσια από το κυβερνητικό στρατόπεδο, καταδεικνύουν τη διάσταση που υπάρχει ανάμεσά τους. Δεν πέρασε μάλιστα απαρατήρητο το γεγονός ότι μετά το Eurogroup της Πέμπτης, ο Τσακαλώτος εμφανίστηκε εκ νέου συγκρατημένος στις αντιδράσεις του, ενώ το Μαξίμου έσπευσε να πανηγυρίσει.
Εκρηκτικό διαμορφώνεται το κλίμα και μεταξύ υπουργών και κομματικών στελεχών και διόλου τυχαίο θεωρείται το ξέσπασμα βουλευτών κατά του Νίκου Κοτζιά, με αφορμή τις καταγγελίες για επαναπροωθήσεις Τούρκων στον Εβρο και την οργίλη απάντηση του υπουργού Εξωτερικών. Η υπόθεση φαίνεται μάλιστα πως θα έχει σύντομα συνέχεια, καθώς οι βουλευτές ζητούν εξηγήσεις μέσω του προεδρείου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας από τον υπουργό, ενώ πληροφορίες θέλουν την κίνηση των 53+ να θέτει ακόμη και ζήτημα παραμονής του Κοτζιά στην κυβέρνηση.
Η γραβάτα του... παιδιού
Ενα ακόμη λεπτό ζήτημα αποτελούν οι σχέσεις με τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ, τους οποίους αρκετοί στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν με τη λογική της «αναγκαστικής συμβίωσης». Η... έμπνευση του υπουργού Εθνικής Αμυνας με το ανάρμοστο tweet για τη γραβάτα Τσίπρα μετά το Eurogroup - έστω κι αν ο ίδιος επιχείρησε να δικαιολογηθεί «δείχνοντας» ως υπεύθυνο το γιο του - αποτελεί ένα νέο επεισόδιο στην περίεργη σχέση των κυβερνητικών εταίρων. Θα πρέπει να αναγνωριστεί, ωστόσο, ότι σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία η Κοινοβουλευτική Ομάδα των ΑΝΕΛ εμφανίζεται «μπετόν αρμέ», κρατώντας τελικώς ζωντανό τον «γάμο».
Αλλά αν υπάρχει καπνός, άρα και φωτιά, έχει να κάνει με τον «ανεκπλήρωτο έρωτα» του ΣΥΡΙΖΑ με την Κεντροαριστερά και τη Σοσιαλδημοκρατία. Η προσέγγιση εξακολουθεί να ζυμώνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τη συμμετοχή Τσίπρα ως παρατηρητή στις συνόδους του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και τις αλλεπάλληλες ενθουσιώδεις τοποθετήσεις του Τζιάνι Πιτέλα, ωστόσο, στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο, το σημείο επαφής όχι τόσο με το ΠΑΣΟΚ και τις λοιπές δυνάμεις της Κεντροαριστεράς όσο με τον κόσμο που ανήκει στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, είναι ανύπαρκτο.
Με αφορμή, εξάλλου, τα σενάρια ανασχηματισμού, πακέτο πάνε και τα σενάρια για διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος με στελέχη του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς - κάτι που δεν συνέβη στην προηγούμενη αναδόμηση. Ενα από τα ονόματα που έχουν συζητηθεί έντονα, για παράδειγμα, είναι αυτό του Νίκου Χριστοδουλάκη, ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να στελεχώσει το οικονομικό επιτελείο.
Επιφυλακτικοί σύμμαχοι
Σε κάθε περίπτωση, οι τελευταίες εξελίξεις φαίνεται να δημιουργούν νέα δεδομένα και για την εμπιστοσύνη των εταίρων απέναντι στην κυβέρνηση και προσωπικά τον Πρωθυπουργό. Παρά τις διακηρύξεις του Μαξίμου για ισχυρές συμμαχίες, κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε στη σύνοδο του Eurogroup. Αντιθέτως, τα μηνύματα που εξαρχής έλαβε από τους εταίρους απέναντι στην επιδίωξη για παραπομπή του χρέους σε Σύνοδο Κορυφής, ήταν αρνητικά. Ακόμη και από τον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος, παρά την επίσκεψη Λεμέρ στην Αθήνα και την πρόταση για ρήτρα ανάπτυξης, διαμήνυσε στον Τσίπρα ότι το αίτημα για Σύνοδο Κορυφής δεν ήταν πρόσφορο για λύση.
Αν και δεν πρόκειται ακριβώς για δυσπιστία, αλλά περισσότερο για επιφυλακτικότητα, ουδόλως αμέτοχη ευθυνών είναι η ελληνική πλευρά γι' αυτή την εξέλιξη. Ο συνολικός σχεδιασμός της, για παράδειγμα, στο θέμα του χρέους και η τακτική των παλινδρομήσεων που ακολουθήθηκε, από το «too good to be true» του Αλέξη Τσίπρα έως τη βεντέτα με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, την απαισιοδοξία για λύση και ξανά τα μηνύματα για «λευκό καπνό» από το Eurogroup, μάλλον «ζάλισαν» τους εταίρους παρά προσέφεραν πόντους στην κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό.
ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ
Του Διονύση Νασόπουλου
Και τώρα, τι; Η πολύμηνη διαπραγμάτευση αποτελούσε τρόπον τινά και μια ασπίδα. Ολα τα άλλα ζητήματα έδειχναν δευτερεύοντα μπροστά στον μεγάλο στόχο, επιτρέποντας να δικαιολογηθούν αστοχίες και παραλείψεις. Αλλά, σχεδόν τρομαγμένοι, στο Μαξίμου ανακαλύπτουν ότι η ατζέντα δεν περνάει εύκολα στα δευτερεύοντα: ξέμπλεξαν, όπως ξέμπλεξαν, με τη διαπραγμάτευση και πλέον πρέπει να διαχειριστούν τη συμφωνία που συνυπέγραψαν. Τα χαμόγελα είναι παγωμένα και οι πανηγυρισμοί άψυχοι. Στους κυβερνητικούς διαδρόμους έχει ξεκινήσει ήδη η αναζήτηση υπευθύνων - ακόμη και στον στενό πρωθυπουργικό κύκλο.
Το ξεκίνημα μιας περιόδου στην οποία ανατρέπονται δεδομένα, σηματοδοτεί η απόφαση του Eurogroup και η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. Η πολιτική σύγκρουση προεξοφλείται ότι θα συνοδευτεί με θερμοκρασίες καύσωνα, ενώ η κυβέρνηση και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας οδηγούνται σε νέα αδιέξοδα, καθώς ναυάγησε σχεδόν σε όλα τα επίπεδα η στατηγική που είχε χαράξει τους προηγούμενους μήνες το Μαξίμου.
Κυβερνητικά στελέχη αναγνωρίζουν ότι ο Πρωθυπουργός αναζητεί πλέον νέο αφήγημα. Από την ερχόμενη εβδομάδα, ο Αλέξης Τσίπρας θα συναντήσει διαδοχικά τους πολιτικούς αρχηγούς, με την ατζέντα να απλώνεται, εκτός από το Eurogroup, και στο Κυπριακό. Τη Δευτέρα, άλλωστε, φτάνει στην Αθήνα ο τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ για συναντήσεις κορυφής. Την ίδια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλεί τον Αλέξη Τσίπρα σε «μονομαχία» στη Βουλή, σε προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, προκειμένου να αποκαλυφθούν οι λεπτομέρειες της συμφωνίας του Eurogroup. Κίνηση που θα επιδιώξει το Μαξίμου να εντάξει σε έναν νέο σχεδιασμό, στοχεύοντας να αναδειχθεί το δίπολο με τον πρόεδρο της ΝΔ.
Επιχειρώντας να σκιαγραφήσει την επόμενη μέρα μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, αντικειμενικός στόχος του Πρωθυπουργού είναι να καταδείξει ότι τα δύσκολα της διαπραγμάτευσης μένουν πίσω και πλέον ανοίγει νέο κεφάλαιο. Είτε αυτό αφορά ζητήματα υψηλής πολιτικής, όπως το Κυπριακό, είτε θέματα καθημερινότητας, με την προώθηση νομοθετικών πρωτοβουλιών όπως η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και η αλλαγή του χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δυνατά θα παίξει στο προσκήνιο και η Συνταγματική Αναθεώρηση, μέσω της οποίας η κυβέρνηση φιλοδοξεί να προωθήσει σημαντικές θεσμικές αλλαγές.
Μολαταύτα, οι εξελίξεις αυτές και τα πανηγύρια του Μαξίμου για την απόφαση του Eurogroup δεν μπορούν να αποπροσανατολίσουν από την πραγματικότητα, η οποία υπαγορεύει πως το αφήγημα της κυβέρνησης για συνολική συμφωνία έγινε σκόνη και θρύψαλα στην προχθεσινή συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος επέστρεψε από το Λουξεμβούργο έχοντας μεν στις βαλίτσες του «πολλά λεφτά», όπως είπε ο σλοβάκος συνάδελφός του, τα οποία αντιστοιχούν στην εκταμίευση της δόσης συν ένα ποσό για αποπληρωμή οφειλών του Δημοσίου σε ιδιώτες και προμηθευτές. Αλλά δεν έφερε μαζί του ούτε τη ρύθμιση του χρέους ούτε την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, η οποία αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας.
Στην ουσία, η κυβέρνηση πήρε μια συμφωνία ελάχιστα παραλλαγμένη σε σχέση με αυτή που είχε απορρίψει στο Eurogroup του Μαΐου και όμως τώρα πανηγυρίζει πως πήρε παραπάνω κι από αυτά που ήθελε. Για μία συμφωνία, η οποία βάζει ουσιαστικά σε επιτροπεία έως το μακρινό 2060 τη χώρα, με τον στόχο του 2% για τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Ο κυβερνητικός αντίλογος εστιάζει στην ανάπτυξη. Υποστηρίζει συγκεκριμένα ότι με την απόφαση του Eurogroup υιοθετήθηκε η γαλλική πρόταση για ρήτρα ανάπτυξης σε ό,τι αφορά την εξυπηρέτηση του χρέους και πως οι εταίροι συμφώνησαν στην υλοποίηση αναπτυξιακών δράσεων και δημιουργίας Αναπτυξιακής Τράπεζας στην Ελλάδα. Κυρίως, όμως, διακινείται το επιχείρημα ότι η συμφωνία υπηρετεί το στόχο για τη σχεδιαζόμενη έξοδο στις αγορές, στρώνοντας το χαλί σε υποψήφιους επενδυτές.
Το εσωτερικό μέτωπο
Ανεξαρτήτως της όποιας αποτίμησης, η απόφαση του Eurogroup ανοίγει ένα πολύ δύσκολο κεφάλαιο που καλείται να διαχειριστεί ο Πρωθυπουργός και αυτό είναι οι εσωτερικές σχέσεις σε κυβέρνηση και κόμμα. Δεδομένου μάλιστα ότι η ρητορική της διαπραγμάτευσης προκαλεί... αλλεργία σε πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία έχουν εκφράσει παράπονα στα συντεταγμένα όργανα ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται μεν, αλλά δεν κυβερνάει, μοιάζει επιτακτική ανάγκη για τον Αλέξη Τσίπρα να αλλάξει ατζέντα. Πόσω μάλλον όταν βουλευτές και στελέχη αρχίζουν να εκφράζουν επιφυλάξεις για τα αποτελέσματα του Eurogroup.
Είναι ενδεικτική η δήλωση του Πάνου Σκουρλέτη πως «υπάρχει μία αντίφαση που δημιουργείται για τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι "καταδικασμένος" να πορεύεται να επιβάλει λιτότητα, αλλά παράλληλα να υπόσχεται ότι θα προσφέρει έξοδο από αυτή. Κι αυτό, γιατί έχει μια αβέβαιη έκφανση όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για τη χώρα».
Οι εξελίξεις επαναφέρουν έτσι στο προσκήνιο σενάρια ανασχηματισμού, μολονότι από το πρωθυπουργικό επιτελείο λέγεται ότι κάτι τέτοιο θα έλθει - αν έλθει - σε δεύτερο χρόνο. Πρόσωπο - κλειδί στις ενδεχόμενες αλλαγές, δεδομένου ότι τυχόν αποχώρησή του από το υπουργείο Οικονομικών θα φέρει καραμπόλες, θεωρείται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Οι δηλώσεις Σόιμπλε την παραμονή του Eurogroup για τις σχέσεις του με τον Τσίπρα, καίτοι χαρακτηρίστηκαν ως προβοκάτσια από το κυβερνητικό στρατόπεδο, καταδεικνύουν τη διάσταση που υπάρχει ανάμεσά τους. Δεν πέρασε μάλιστα απαρατήρητο το γεγονός ότι μετά το Eurogroup της Πέμπτης, ο Τσακαλώτος εμφανίστηκε εκ νέου συγκρατημένος στις αντιδράσεις του, ενώ το Μαξίμου έσπευσε να πανηγυρίσει.
Εκρηκτικό διαμορφώνεται το κλίμα και μεταξύ υπουργών και κομματικών στελεχών και διόλου τυχαίο θεωρείται το ξέσπασμα βουλευτών κατά του Νίκου Κοτζιά, με αφορμή τις καταγγελίες για επαναπροωθήσεις Τούρκων στον Εβρο και την οργίλη απάντηση του υπουργού Εξωτερικών. Η υπόθεση φαίνεται μάλιστα πως θα έχει σύντομα συνέχεια, καθώς οι βουλευτές ζητούν εξηγήσεις μέσω του προεδρείου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας από τον υπουργό, ενώ πληροφορίες θέλουν την κίνηση των 53+ να θέτει ακόμη και ζήτημα παραμονής του Κοτζιά στην κυβέρνηση.
Η γραβάτα του... παιδιού
Ενα ακόμη λεπτό ζήτημα αποτελούν οι σχέσεις με τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ, τους οποίους αρκετοί στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν με τη λογική της «αναγκαστικής συμβίωσης». Η... έμπνευση του υπουργού Εθνικής Αμυνας με το ανάρμοστο tweet για τη γραβάτα Τσίπρα μετά το Eurogroup - έστω κι αν ο ίδιος επιχείρησε να δικαιολογηθεί «δείχνοντας» ως υπεύθυνο το γιο του - αποτελεί ένα νέο επεισόδιο στην περίεργη σχέση των κυβερνητικών εταίρων. Θα πρέπει να αναγνωριστεί, ωστόσο, ότι σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία η Κοινοβουλευτική Ομάδα των ΑΝΕΛ εμφανίζεται «μπετόν αρμέ», κρατώντας τελικώς ζωντανό τον «γάμο».
Αλλά αν υπάρχει καπνός, άρα και φωτιά, έχει να κάνει με τον «ανεκπλήρωτο έρωτα» του ΣΥΡΙΖΑ με την Κεντροαριστερά και τη Σοσιαλδημοκρατία. Η προσέγγιση εξακολουθεί να ζυμώνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τη συμμετοχή Τσίπρα ως παρατηρητή στις συνόδους του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και τις αλλεπάλληλες ενθουσιώδεις τοποθετήσεις του Τζιάνι Πιτέλα, ωστόσο, στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο, το σημείο επαφής όχι τόσο με το ΠΑΣΟΚ και τις λοιπές δυνάμεις της Κεντροαριστεράς όσο με τον κόσμο που ανήκει στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, είναι ανύπαρκτο.
Με αφορμή, εξάλλου, τα σενάρια ανασχηματισμού, πακέτο πάνε και τα σενάρια για διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος με στελέχη του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς - κάτι που δεν συνέβη στην προηγούμενη αναδόμηση. Ενα από τα ονόματα που έχουν συζητηθεί έντονα, για παράδειγμα, είναι αυτό του Νίκου Χριστοδουλάκη, ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να στελεχώσει το οικονομικό επιτελείο.
Επιφυλακτικοί σύμμαχοι
Σε κάθε περίπτωση, οι τελευταίες εξελίξεις φαίνεται να δημιουργούν νέα δεδομένα και για την εμπιστοσύνη των εταίρων απέναντι στην κυβέρνηση και προσωπικά τον Πρωθυπουργό. Παρά τις διακηρύξεις του Μαξίμου για ισχυρές συμμαχίες, κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε στη σύνοδο του Eurogroup. Αντιθέτως, τα μηνύματα που εξαρχής έλαβε από τους εταίρους απέναντι στην επιδίωξη για παραπομπή του χρέους σε Σύνοδο Κορυφής, ήταν αρνητικά. Ακόμη και από τον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος, παρά την επίσκεψη Λεμέρ στην Αθήνα και την πρόταση για ρήτρα ανάπτυξης, διαμήνυσε στον Τσίπρα ότι το αίτημα για Σύνοδο Κορυφής δεν ήταν πρόσφορο για λύση.
Αν και δεν πρόκειται ακριβώς για δυσπιστία, αλλά περισσότερο για επιφυλακτικότητα, ουδόλως αμέτοχη ευθυνών είναι η ελληνική πλευρά γι' αυτή την εξέλιξη. Ο συνολικός σχεδιασμός της, για παράδειγμα, στο θέμα του χρέους και η τακτική των παλινδρομήσεων που ακολουθήθηκε, από το «too good to be true» του Αλέξη Τσίπρα έως τη βεντέτα με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, την απαισιοδοξία για λύση και ξανά τα μηνύματα για «λευκό καπνό» από το Eurogroup, μάλλον «ζάλισαν» τους εταίρους παρά προσέφεραν πόντους στην κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό.
ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ
Του Διονύση Νασόπουλου
Και τώρα, τι; Η πολύμηνη διαπραγμάτευση αποτελούσε τρόπον τινά και μια ασπίδα. Ολα τα άλλα ζητήματα έδειχναν δευτερεύοντα μπροστά στον μεγάλο στόχο, επιτρέποντας να δικαιολογηθούν αστοχίες και παραλείψεις. Αλλά, σχεδόν τρομαγμένοι, στο Μαξίμου ανακαλύπτουν ότι η ατζέντα δεν περνάει εύκολα στα δευτερεύοντα: ξέμπλεξαν, όπως ξέμπλεξαν, με τη διαπραγμάτευση και πλέον πρέπει να διαχειριστούν τη συμφωνία που συνυπέγραψαν. Τα χαμόγελα είναι παγωμένα και οι πανηγυρισμοί άψυχοι. Στους κυβερνητικούς διαδρόμους έχει ξεκινήσει ήδη η αναζήτηση υπευθύνων - ακόμη και στον στενό πρωθυπουργικό κύκλο.
Ισως και λόγω ιδιοσυγκρασίας, ο Αλέκος Φλαμπουράρης φέρεται ότι ήταν ένας από τους «ανθρώπους του προέδρου» που διαμόρφωσαν και ενίσχυσαν ένα κλίμα υπεραισιοδοξίας στο Μαξίμου. «Ο "παππούς" θα μπορούσε να κάνει στον Αλέξη ακόμη και μαθήματα για τις παραλλαγές στους κόμπους της γραβάτας» ήταν ένα από τα σχόλια του περασμένου Μαΐου - που πλέον ακούγεται χαιρέκακο και δηκτικό για τον «μπον βιβέρ» της εγχώριας Αριστεράς, τον πιο αστό και κοινωνικό ίσως από τους «μέντορες» του Πρωθυπουργού. Σε εκείνη τη φάση, ωστόσο, η κεντρική «γραμμή» δεν σήκωνε αντίλογο: Το χρέος ορθώς είχε συνδεθεί με την αξιολόγηση - η δόση από μόνη της δεν αποτελούσε καν ασπιρίνη για το ελληνικό ζήτημα και τους κυβερνητικούς πονοκεφάλους.
Οι προσδοκίες κατέρρευσαν γρήγορα, αλλά στην Κουμουνδούρου ουδείς αυταπατάται για το εσωκομματικό «μπρα ντε φερ» που έπεται ενός πολιτικού ναυαγίου. Ο αισιόδοξος Φλαμπουράρης όμως δεν μπορεί να στοχοποιηθεί εύκολα, έστω κι αν κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν μια ευκαιρία για να χτυπηθούν τα διαχρονικά αναχώματα μπροστά από τον Τσίπρα. Οχι μόνον γιατί ο 79χρονος υπουργός Επικρατείας διαθέτει βαθύτερες ρίζες στο κόμμα, αλλά πρωτίστως επειδή ο Φλαμπουράρης μπορεί ακόμη και σήμερα να ανατρέψει τυχόν σχεδιασμούς που βασίζονται σε εσωκομματικά ρήγματα. Καταγράφηκε μια φορά μετά τις ευρωεκλογές του 2009, όταν ο Αλέκος Αλαβάνος ήθελε να επιστρέψει στην προεδρία του κόμματος και ο Φλαμπουράρης, με στοχευμένες κινήσεις στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, είχε διασώσει το πολιτικό μέλλον του Αλέξη Τσίπρα. Θα μπορούσε να ξανασυμβεί εάν προκύψουν εκ νέου ζητήματα αμφισβήτησης του προεδρικού imperium. Κάπως έτσι, η ενδοκυβερνητική διαμάχη περιορίζεται προσώρας στη διελκυστίνδα Παππά και Τζανακόπουλου με τους Τσακαλώτο και Χουλιαράκη.
Οι μυημένοι προεξοφλούν ότι ο Φλαμπουράρης θα εξελιχθεί σε διαιτητή της αναμέτρησης - που απώτερο στόχο έχει και την επανάκαμψη του Νίκου Παππά, έπειτα από το πολιτικό λίμιτ-ντάουν με τις τηλεοπτικές άδειες. Ο Ευκλείδης είχε επενδύσει στη διασύνδεση της αξιολόγησης με το χρέος, εκτιμώντας ότι αποτελεί βασική παράμετρο για τον οριστικό κατευνασμό των αγορών και την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην κανονικότητα. Ο Παππάς προκρίνει την ανάπτυξη ως το «κλειδί του Παραδείσου». Στην Κουμουνδούρου δεν αποκλείεται λίαν συντόμως να ενεργοποιηθούν οι πυροσβεστήρες.
Ο «γεφυροποιός» Φλαμπουράρης παρακολουθεί τις εξελίξεις, με τη βεβαιότητα ότι όσα αποφασίστηκαν στο τελευταίο Eurogroup μπορεί να αφήνουν βαθύ αποτύπωμα σε ένα κόμμα που τελείωσε οριστικά με τις αυταπάτες του. Ακόμη κι αν ο Τσίπρας τον βλέπει τους τελευταίους μήνες περισσότερο ως «δεύτερο παππού» του Φοίβου-Παύλου και του Ορφέα-Ερνέστο παρά ως κεντρικό γρανάζι της κυβερνητικής μηχανής και η συναισθηματική σχέση τους υπερτερεί της πολιτικής, είναι σχεδόν βέβαιο ότι στην κρίσιμη στιγμή θα προστρέξει στις συμβουλές του. Είναι μια βεβαιότητα που έχουν και οι παλαίμαχοι Αντώνης Λιβάνης και Πέτρος Μολυβιάτης - και καταγράφεται κάθε φορά που οι πομποδέκτες ανάμεσα στους παλαιούς παπανδρεϊκούς, τους καραμανλικούς και τους «φρουρούς» του Τσίπρα συντονίζονται. Το καλοκαίρι στην Αίγινα θα ληφθούν αποφάσεις.
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ,
ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΣΕ ΟΛΑ
Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αποδεχθεί τελικά την πρόταση που απέρριψε τον Μάιο, χωρίς να επιτύχει ούτε έναν από τους στόχους που είχε θέσει...
Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αποδεχθεί τελικά την πρόταση που απέρριψε τον Μάιο, χωρίς να επιτύχει ούτε έναν από τους στόχους που είχε θέσει...
Της Έλενας Λάσκαρη
Στα παραμύθια, στο τέλος κερδίζει ο καλός. Το Eurogroup όμως δεν είναι παραμύθι. Ο συμβιβασμός της ελληνικής κυβέρνησης δεν φέρνει ούτε γραβάτες όπως τις οραματιζόταν ο Αλέξης Τσίπρας και λύσεις «too good to be true», ούτε καθαρό διάδρομο για το χρέος, ούτε άμεση ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ούτε πλήρη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου την οποία προπλήρωσαν οι Ελληνες με σκληρά μέτρα 5,5 δισ. ευρώ.
Ακόμα και στο μέτωπο της δόσης, στο οποίο ο σλοβάκος υπουργός Οικονομικών είχε προβλέψει ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος «θα γυρίσει στην Αθήνα με μια βαλίτσα λεφτά», τα κεφάλαια είναι μετρημένα και με δόσεις. Στις αρχές Ιουλίου αναμένονται 6,9 δισ. ευρώ τα οποία δεν θα μείνουν ούτε μέρα στην Ελλάδα, δεδομένου ότι αφορούν πληρωμές ομολόγων, αλλά και 800 εκατ. ευρώ για την πληρωμή μέρους των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου ύψους 5 δισ. ευρώ.
Μια δεύτερη υποδόση ύψους 800 εκατ. ευρώ αναμένεται μετά το καλοκαίρι, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα έχει χρησιμοποιήσει και δικούς της πόρους για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων χρεών. Εως το τέλος του έτους δεν προβλέπεται νέα εκταμίευση, σύμφωνα με τον επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ, ο οποίος σημείωσε με νόημα ότι οι ανάγκες μπορούν να καλυφθούν από το πρωτογενές πλεόνασμα.
Το αποτέλεσμα του Eurogroup δυστυχώς δεν απέχει πολύ από το να δικαιώσει τον Σόιμπλε. Πριν από την έναρξη της συνεδρίασης με μια φαρμακερή δήλωση ο γερμανός υπουργός Οικονομικών υποστήριξε πως «είχαμε εδώ και τρεις εβδομάδες συμφωνία, αλλά οι Ελληνες ζήτησαν άλλες τρεις για επικοινωνιακούς λόγους».
ΦΡΑΣΤΙΚΕΣ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έβαλε χθες την υπογραφή του σε μία παραλλαγή της συμφωνίας την οποία είχε απορρίψει στις 22 Μαΐου, χαρακτηρίζοντάς την μάλιστα (τότε) ως τη χειρότερη των χειρότερων.
Η χειρότερη των χειρότερων, με κάποια γλυκαντικά (δημιουργία Επενδυτικής Τράπεζας) και φραστικές βελτιώσεις, έγινε χθες συμβιβαστική λύση, για την οποία μάλιστα ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε πως είναι «πολύ ευτυχέστερος σε σχέση με μία εβδομάδα νωρίτερα και σε σχέση με την 22α Μαΐου».
Η αντίδραση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όπως αποτυπώθηκε στις δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ, είναι αυτή η οποία αποκαλύπτει το πραγματικό χθεσινό αποτέλεσμα.
Το Ταμείο, κατά δήλωση της Λαγκάρντ, συνεχίζει να θεωρεί ότι το ελληνικό χρέος παραμένει μη βιώσιμο. «Κανείς δεν υποστηρίζει ότι είναι η καλύτερη λύση, αλλά είναι η δεύτερη καλύτερη λύση» είπε, σχολιάζοντας το αποτέλεσμα του Eurogroup. Στήριξε την άποψή της αυτή σε τρεις παραμέτρους: στο σενάριο της καταστροφής το οποίο απεφεύχθη (θα υπήρχε κρίση στα μέσα Ιουλίου αν δεν υπήρχε συμφωνία, είπε), στην προάσπιση των μεταρρυθμίσεων και στη διατήρηση της «διαρκούς υπόσχεσης» για την ελάφρυνση χρέους.
Η πρώτη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, άλλωστε, είναι ενδεικτική της στάσης που θα κρατήσει στο μείζον (κατά την κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα) θέμα της ένταξης της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. «Λαμβάνουμε υπόψη τη συζήτηση στο Eurogroup την οποία βλέπουμε ως ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της εξασφάλισης βιωσιμότητας χρέους» ήταν το σχόλιο κύκλων της ΕΚΤ. Για ένταξη στο QE όπως είναι γνωστό δεν αρκεί ένα πρώτο βήμα, αλλά η ίδια η βιωσιμότητα του χρέους.
Ερωτηθείς σχετικά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αρκέστηκε να πει ότι δεν μπορεί να προκαταβάλει τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δεδομένου ότι πρόκειται για ανεξάρτητο οργανισμό.
ΤΙ ΠΗΡΑΜΕ - ΤΙ ΔΩΣΑΜΕ. Μετά την ψήφιση ενός εφιαλτικού πακέτου πρόσθετων μέτρων για συνταξιούχους και φορολογουμένους, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ έως και το 2022, όπως και για πρωτογενή πλεονάσματα «ίσα ή μεγαλύτερα αλλά κοντά στο 2% του ΑΕΠ την περίοδο από το 2023 έως και το 2060». Το αποτέλεσμα αυτό σχολιάστηκε από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη με τη φράση «για πρώτη φορά έχουμε ένα τόσο καλό σετ παραμέτρων για το δημοσιονομικό μονοπάτι πέραν του 2023». Πρακτικά, η δέσμευση για πρωτογενή πλεονάσματα 2% του ΑΕΠ ή και παραπάνω, για μια περίοδο 37 ετών μετά το 2022, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διατήρηση των συνθηκών λιτότητας στη χώρα και τους πολίτες της, αξιολογείται από την κυβέρνηση… θετικά.
Το Eurogroup δηλώνει έτοιμο να εφαρμόσει επεκτάσεις των ωριμάσεων των δανείων του EFSF κατά 0 έως 15 χρόνια (η κυβέρνηση δεν κατάφερε να απαλείψει το μηδέν, το οποίο είχε περιληφθεί και στο σχέδιο ανακοινωθέντος, το οποίο απορρίφθηκε τον Μάιο) αλλά και να κάνει χρήση των κεφαλαίων από τα κέρδη ομολόγων τα οποία διακρατούν ΕΚΤ και κεντρικές τράπεζες (προβλεπόταν ήδη).
Επί των διατυπώσεων, ο στόχος τον οποίο είχε περιγράψει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος προ ημερών στη Βουλή για απάλειψη της έκφρασης «αν χρειαστεί», σχετικά με την εφαρμογή των πρόσθετων μέτρων για το χρέος, δεν επετεύχθη. Η διατύπωση από «if needed» έγινε «to the extend needed». Με λίγα λόγια, το «εάν χρειαστεί» μετουσιώθηκε «στον βαθμό που θα χρειαστεί».
Τα δε πρόσθετα μέτρα για το χρέος είναι απολύτως ξεκάθαρο σε όλους τους τόνους ότι θα εφαρμοστούν μετά τη λήξη του προγράμματος και υπό την προϋπόθεση της επιτυχούς ολοκλήρωσής του, τον Αύγουστο του 2018.
Στις δηλώσεις τους τόσο ο Γερούν Ντεϊσελμπλούμ όσο και ο Κλάους Ρέγκλινγκ του ESM έκαναν συχνές αναφορές στο «εφόσον χρειαστεί», ενώ δεν παρέλειψαν καθόλου τυχαία να υπενθυμίσουν ότι η χθεσινή απόφαση ελήφθη στη βάση της απόφασης του Μαΐου 2016, όπως ακριβώς ζητούσε ο Σόιμπλε από την πρώτη στιγμή.
ΔΝΤ... ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Στη βάση των αποφάσεων του Eurogroup, η Κριστίν Λαγκάρντ ανακοίνωσε ότι προτίθεται να υποβάλει στο Εκτελεστικό Συμβούλιο πρόταση για καταρχήν έγκριση προγράμματος με κεφάλαια έως 2 δισ. δολάρια. Η απόφαση αναμένεται να ληφθεί έως τις 27 Ιουλίου, αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει εκταμίευση κεφαλαίων μέχρι την ώρα που θα δοθεί από την πλευρά της ευρωζώνης πλήρης σαφήνεια αναφορικά με τα μέτρα για το χρέος.
Οι δηλώσεις Λαγκάρντ και Ντεϊσελμπλούμ άφηναν να εννοηθεί ότι τα μέτρα για το χρέος ενδέχεται να διευκρινιστούν περαιτέρω το επόμενο διάστημα και πριν από την ολοκλήρωση του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018, κλείνοντας έτσι πολιτικά το μάτι στην κυβέρνηση ότι μετά τις γερμανικές εκλογές μπορεί να ξανασυζητήσουν το ζήτημα. Στο ανακοινωθέν του Eurogroup όμως δεν υπάρχει η παραμικρή σχετική αναφορά, ενώ ακόμα και το περιβόητο γαλλικό μοντέλο με τη διασύνδεση χρέους - ανάπτυξης παραπέμπεται ασαφώς στο μέλλον.
Η ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ. Το πλαίσιο το οποίο διαμορφώνεται με βάση την απόφαση του Eurogroup κάθε άλλο παρά ανοίγει τον δρόμο για την έξοδο στις αγορές και την απαγκίστρωση από τα Μνημόνια. Παρότι το δίδυμο Τσακαλώτου - Χουλιαράκη ρωτήθηκε χθες αναφορικά με τον κίνδυνο νέου Μνημονίου με τη λήξη του τρέχοντος το καλοκαίρι του 2018, απέφυγε να απαντήσει. Ακόμα και στο ερώτημα για το πότε θα μπορέσει η Ελλάδα να σταθεί βιώσιμα στις αγορές ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε αναρμόδιος, επικαλούμενος τεχνικά θέματα και παραπέμποντας το ζήτημα στον επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.
Το κυβερνητικό αφήγημα για άμεση έξοδο στις αγορές στηρίζεται πλέον μόνο στην τελευταία παράγραφο του ανακοινωθέντος του Eurogroup «ενόψει της ολοκλήρωσης του τρέχοντος προγράμματος τον Αύγουστο του 2018, το Eurogroup δεσμεύεται να παράσχει στήριξη στην Ελλάδα για την επιστροφή στις αγορές. Το Εurogroup συμφωνεί ότι θα παράσχει μελλοντικές εκταμιεύσεις όχι μόνο για την πληρωμή ληξιπρόθεσμων χρεών αλλά και για τη δημιουργία ρευστότητας ώστε να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών και να διευκολυνθεί η επιστροφή στις αγορές».
Ο Σόιμπλε ενημέρωσε την γερμανική Βουλή
«ΕΛΠΙΖΩ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΔΝΤ... ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Στη βάση των αποφάσεων του Eurogroup, η Κριστίν Λαγκάρντ ανακοίνωσε ότι προτίθεται να υποβάλει στο Εκτελεστικό Συμβούλιο πρόταση για καταρχήν έγκριση προγράμματος με κεφάλαια έως 2 δισ. δολάρια. Η απόφαση αναμένεται να ληφθεί έως τις 27 Ιουλίου, αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει εκταμίευση κεφαλαίων μέχρι την ώρα που θα δοθεί από την πλευρά της ευρωζώνης πλήρης σαφήνεια αναφορικά με τα μέτρα για το χρέος.
Οι δηλώσεις Λαγκάρντ και Ντεϊσελμπλούμ άφηναν να εννοηθεί ότι τα μέτρα για το χρέος ενδέχεται να διευκρινιστούν περαιτέρω το επόμενο διάστημα και πριν από την ολοκλήρωση του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018, κλείνοντας έτσι πολιτικά το μάτι στην κυβέρνηση ότι μετά τις γερμανικές εκλογές μπορεί να ξανασυζητήσουν το ζήτημα. Στο ανακοινωθέν του Eurogroup όμως δεν υπάρχει η παραμικρή σχετική αναφορά, ενώ ακόμα και το περιβόητο γαλλικό μοντέλο με τη διασύνδεση χρέους - ανάπτυξης παραπέμπεται ασαφώς στο μέλλον.
Η ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ. Το πλαίσιο το οποίο διαμορφώνεται με βάση την απόφαση του Eurogroup κάθε άλλο παρά ανοίγει τον δρόμο για την έξοδο στις αγορές και την απαγκίστρωση από τα Μνημόνια. Παρότι το δίδυμο Τσακαλώτου - Χουλιαράκη ρωτήθηκε χθες αναφορικά με τον κίνδυνο νέου Μνημονίου με τη λήξη του τρέχοντος το καλοκαίρι του 2018, απέφυγε να απαντήσει. Ακόμα και στο ερώτημα για το πότε θα μπορέσει η Ελλάδα να σταθεί βιώσιμα στις αγορές ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε αναρμόδιος, επικαλούμενος τεχνικά θέματα και παραπέμποντας το ζήτημα στον επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.
Το κυβερνητικό αφήγημα για άμεση έξοδο στις αγορές στηρίζεται πλέον μόνο στην τελευταία παράγραφο του ανακοινωθέντος του Eurogroup «ενόψει της ολοκλήρωσης του τρέχοντος προγράμματος τον Αύγουστο του 2018, το Eurogroup δεσμεύεται να παράσχει στήριξη στην Ελλάδα για την επιστροφή στις αγορές. Το Εurogroup συμφωνεί ότι θα παράσχει μελλοντικές εκταμιεύσεις όχι μόνο για την πληρωμή ληξιπρόθεσμων χρεών αλλά και για τη δημιουργία ρευστότητας ώστε να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών και να διευκολυνθεί η επιστροφή στις αγορές».
Ο Σόιμπλε ενημέρωσε την γερμανική Βουλή
«ΕΛΠΙΖΩ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ»
Του Γιώργου Παππά
Με ικανοποίηση έγινε δεκτή από τη γερμανική κυβέρνηση η συμφωνία του Eurogroup για την Ελλάδα. «Η συμφωνία αυτή ενισχύει την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και ταυτόχρονα, όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών, βοηθάει την Ελλάδα να ορθοποδίσει και να σταθεί στα πόδια της» είπε ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης Στέφεν Ζάιμπερτ χθες στο Βερολίνο.
Με ικανοποίηση έγινε δεκτή από τη γερμανική κυβέρνηση η συμφωνία του Eurogroup για την Ελλάδα. «Η συμφωνία αυτή ενισχύει την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και ταυτόχρονα, όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών, βοηθάει την Ελλάδα να ορθοποδίσει και να σταθεί στα πόδια της» είπε ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης Στέφεν Ζάιμπερτ χθες στο Βερολίνο.
Οι βουλευτές των επιτροπών της Βουλής, Προϋπολογισμού, Δημοσιονομικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, ενημερώθηκαν χθες από το υπουργείο Οικονομικών για το περιεχόμενο της συμφωνίας. Συζήτηση στην ολομέλεια ζήτησε ο Χριστιανοδημοκράτης βουλευτής Κρίστιαν φον Στέτεν, ο οποίος καταψήφισε όλα τα ελληνικά προγράμματα λέγοντας ότι πρόκειται για «συμβολική συμμετοχή» του ΔΝΤ. Στην Μπούντεσταγκ παρέπεμψε και ο Σοσιαλδημοκράτης κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Γιοχάνες Καρς μιλώντας για «φορμαλιστικό συμβιβασμό». Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Αντον Χοφράιτερ μίλησε για «απογοητευτικό συμβιβασμό», καθώς «η Ελλάδα έκανε όσα έπρεπε, αλλά το Eurogroup ανέβαλε ξανά τη λύση τού πραγματικού προβλήματος».
Στην κριτική από Αριστερά και Δεξιά ο Σόιμπλε απάντησε με την προειδοποίηση για την αναστάστωση που θα προκληθεί στην οικονομία και τις αγορές εάν κληθεί η γερμανική Βουλή να ψηφίσει για την εκταμίευση της επόμενης δόσης για την Ελλάδα. «Ολοι κάναμε προσπάθεια να αποφύγουμε την αβεβαιότητα», είπε ο Σόιμπλε με την ολοκλήρωση του Eurogroup στο Λουξεμβούργο.
ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. «Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει με συνέπεια τον επίπονο δρόμο για να ανακάμψει η χώρα οικονομικά» είπε ο Σόιμπλε. Το τρέχον πρόγραμμα επαρκεί για να επιστρέψει η Ελλάδα στις αγορές. «Αυτό είναι το τρίτο πρόγραμμα και ελπίζω να είναι το τελευταίο» σημείωσε. Αλλωστε λεφτά υπάρχουν. Εναν χρόνο πριν από το τέλος του προγράμματος, και από τα 86 δισ. η Ελλάδα δεν πήρε ούτε καν τα μισά. Πιθανότατα δεν θα εξαντλήσει όλο το ποσό.
Η ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΠΕΤΥΧΕ,
ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. «Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει με συνέπεια τον επίπονο δρόμο για να ανακάμψει η χώρα οικονομικά» είπε ο Σόιμπλε. Το τρέχον πρόγραμμα επαρκεί για να επιστρέψει η Ελλάδα στις αγορές. «Αυτό είναι το τρίτο πρόγραμμα και ελπίζω να είναι το τελευταίο» σημείωσε. Αλλωστε λεφτά υπάρχουν. Εναν χρόνο πριν από το τέλος του προγράμματος, και από τα 86 δισ. η Ελλάδα δεν πήρε ούτε καν τα μισά. Πιθανότατα δεν θα εξαντλήσει όλο το ποσό.
Η ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΠΕΤΥΧΕ,
Η ΑΣΘΕΝΗΣ ΧΑΡΟΠΑΛΕΥΕΙ
Του Μανάλη Σπινθουράκη
Για μια ακόμα φορά λοιπόν, προχθές στο Λουξεμβούργο, η εγχείρηση πέτυχε, όμως η ασθενής που λέγεται Ελλάδα τη βγάζει - δεν τη βγάζει. Η ελληνική συστημική πολιτική τάξη έκανε αυτό που, ανεξαρτήτως των αριστερών ή δεξιών ροπών της, ξέρει καλύτερα να κάνει, δηλαδή τη μετάθεση των προβλημάτων στο μέλλον και το φόρτωμα των ευθυνών στον επόμενο. Από την άλλη, η υποκείμενη στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συστημική πολιτική τάξη της Ευρώπης έκανε επίσης αυτό που της αρέσει περισσότερο: ανέβαλε και αυτή με τη σειρά της για το μέλλον την υιοθέτηση των μέτρων που θα εμφανίζουν το ελληνικό δημόσιο χρέος βιώσιμο στα μάτια των διεθνών αγορών, αδιαφορώντας φυσικά για το γεγονός ότι με τούτα και με τ' άλλα, ο βίος του μέσου Ελληνα έχει γίνει αβίωτος. Αλλωστε αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει τους Ευρωπαίους στην παρούσα φάση είναι να φύγει εντελώς από το προσκήνιο η περίπτωση Grexit. Γνωρίζουν εντούτοις πως θα υπάρξει κάποιο κόστος για τους κρατικούς κορβανάδες τους, το οποίο ευλόγως επιδιώκουν να ελαχιστοποιήσουν. Στο μεταξύ, το ΔΝΤ κατέστησε σαφές προχθές στο Λουξεμβούργο ότι, όπως και κατά το παρελθόν έπραξε με την περίπτωση της Ελλάδας, έτσι και τώρα θα αδιαφορήσει για το γράμμα των καταστατικών αρχών του, αποδεχόμενο το πνεύμα της ευρωζώνης, η οποία δηλωνει πρόθυμη αν και όταν χρειαστεί να μειώσει το ελληνικό χρεωστικό άχθος.
Του Μανάλη Σπινθουράκη
Για μια ακόμα φορά λοιπόν, προχθές στο Λουξεμβούργο, η εγχείρηση πέτυχε, όμως η ασθενής που λέγεται Ελλάδα τη βγάζει - δεν τη βγάζει. Η ελληνική συστημική πολιτική τάξη έκανε αυτό που, ανεξαρτήτως των αριστερών ή δεξιών ροπών της, ξέρει καλύτερα να κάνει, δηλαδή τη μετάθεση των προβλημάτων στο μέλλον και το φόρτωμα των ευθυνών στον επόμενο. Από την άλλη, η υποκείμενη στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συστημική πολιτική τάξη της Ευρώπης έκανε επίσης αυτό που της αρέσει περισσότερο: ανέβαλε και αυτή με τη σειρά της για το μέλλον την υιοθέτηση των μέτρων που θα εμφανίζουν το ελληνικό δημόσιο χρέος βιώσιμο στα μάτια των διεθνών αγορών, αδιαφορώντας φυσικά για το γεγονός ότι με τούτα και με τ' άλλα, ο βίος του μέσου Ελληνα έχει γίνει αβίωτος. Αλλωστε αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει τους Ευρωπαίους στην παρούσα φάση είναι να φύγει εντελώς από το προσκήνιο η περίπτωση Grexit. Γνωρίζουν εντούτοις πως θα υπάρξει κάποιο κόστος για τους κρατικούς κορβανάδες τους, το οποίο ευλόγως επιδιώκουν να ελαχιστοποιήσουν. Στο μεταξύ, το ΔΝΤ κατέστησε σαφές προχθές στο Λουξεμβούργο ότι, όπως και κατά το παρελθόν έπραξε με την περίπτωση της Ελλάδας, έτσι και τώρα θα αδιαφορήσει για το γράμμα των καταστατικών αρχών του, αποδεχόμενο το πνεύμα της ευρωζώνης, η οποία δηλωνει πρόθυμη αν και όταν χρειαστεί να μειώσει το ελληνικό χρεωστικό άχθος.
Ετσι το ΔΝΤ αποφάσισε να δανείσει στην Ελλάδα επί της αρχής και με μεταχρονολογημένα γραμμάτια, λαμβάνοντας μεταξύ άλλων υπόψη ότι ο ρυθμός απόσβεσης του ελληνικού χρέους θα γίνει τρόπον τινά με ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή). Ητοι όσο μεγαλύτερη θα είναι στο μέλλον η οικονομική μεγέθυνση τόσο ταχύτεροι θα είναι οι ρυθμοί απόσβεσης του χρέους. Και αντιθέτως. Θυμήθηκε μάλιστα το ΔΝΤ πως αναλόγως είχε φερθεί προ τριακονταετίας και βάλε με το Σουδάν και τη Βραζιλία, δηλαδή με χώρες άνευ ομοιότητας με την Ελλάδα. Αυτό που ωστόσο ουδείς έδειξε να θυμήθηκε προχθές στο Λουξεμβούργο είναι ότι ο δανεισμός της Ελλάδας από το ΔΝΤ είναι εξαιρετικά ασύμφορος, αφού τα επιτόκια δανεισμού είναι τριπλάσια ή και τετραπλάσια αυτών με τα οποία της δανείζουν οι Ευρωπαίοι. Η λογική λέει πως κάποια στιγμή θα πρέπει οι Ευρωπαίοι να δανείσουν στην Ελλάδα για να ξοφλήσει μια ώρα αρχύτερα το ΔΝΤ, προς μεγάλη χαρά άλλωστε και της Κριστίν Λαγκάρντ. Πότε θα επικρατήσει η λογική; Ισως άμα τη αποχωρήσει του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από την κυβέρνηση της Γερμανίας, είτε επειδή (πιθανώς) κουράστηκε είτε επειδή (λιγότερο πιθανώς) κούρασε τους γερμανούς ψηφοφόρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου