Από "ΤΑ ΝΕΑ"
Αντικοινωνικές απεργίες: "Ενστάσεις" του Ηλία Κανέλλη
Οσοι υφίστασθε τα ζόρια της καθημερινότητας, αγανακτήστε. Οι συνδικαλιστές των συγκοινωνιών, που τόσο πολύ έχουν ταλαιπωρήσει τον κόσμο το προηγούμενο διάστημα με αντικοινωνικές απεργίες, προαναγγέλλουν στάσεις εργασίας το διάστημα από 6 έως και 17 Ιουνίου. Εξίσου αντικοινωνικές.
Υποτίθεται ότι έτσι πιέζεται η κυβέρνηση να μην εφαρμόσει νόμο το αποτέλεσμα του οποίου, κατά τους συνδικαλιστές, είναι να πάψουν οι «δημόσιες αστικές συγκοινωνίες [να είναι] στην υπηρεσία των πολιτών και του κοινωνικού συνόλου» και να εξυπηρετούν «την τσέπη των ιδιωτών». Ισως κολακεύεται και η κρατικιστική αντιπολίτευση (εν προκειμένω, το ΠΑΣΟΚ, με την απρόσμενη συνηγορία που τους παρέσχε). Στην πραγματικότητα, οι συνδικαλιστές τιμωρούν όσους έχουν πληγεί περισσότερο για να διατηρήσουν εκείνοι τη βολή τους. Και να εργάζονται σε μαζικά μέσα μεταφοράς η λειτουργία των οποίων επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα, ενώ πλέον λειτουργούν με ζημιές.
Πώς επιδιώκουν τους στόχους τους; Κρατώντας ομήρους τους ασθενέστερους. Από τους οποίους, μάλιστα, ζητάνε και συμπαράσταση στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος.
Ο καθένας για τον εαυτό του και ο Θεός εναντίον όλων: ιδού πώς και γιατί χρεοκοπήσαμε. Και ιδού γιατί ακόμα συνεχίζουμε να βυθιζόμαστε.
ΥΓ: Η καθηγήτρια Θάλεια Δραγώνα, το όνομα της οποίας ανέφερα ως μη ώφειλα στο προηγούμενο σημείωμα για μια λεπτομέρεια του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία σχετική με τη χρήση των λέξεων «πρίγκιπας» και «πριγκίπισσα» στο σχολείο, με πληροφορεί ότι δεν έχει σχέση με την Επιτροπή η οποία ασχολείται με την ενότητα «Κρίση, μετανάστευση και ειδικές κοινωνικές ομάδες». Εκείνη είχε την ευθύνη της «Αρχικής εκπαίδευσης και επιμόρφωσης». Δεν σχολιάζει το κείμενό μου, δεν έχει δει όλα τα κείμενα του Διαλόγου, αλλά κλείνει το ηλεκτρονικό μήνυμά της ως εξής: «Πάντως οι πρίγκιπες και οι πριγκίπισσες είναι χαρακτήρες με τους οποίους ταυτίζονται τα μικρά παιδιά και είναι πολύ χρήσιμοι μέσα στο παιχνίδι της φαντασίας».
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ"-03/06/16 |
Οσοι υφίστασθε τα ζόρια της καθημερινότητας, αγανακτήστε. Οι συνδικαλιστές των συγκοινωνιών, που τόσο πολύ έχουν ταλαιπωρήσει τον κόσμο το προηγούμενο διάστημα με αντικοινωνικές απεργίες, προαναγγέλλουν στάσεις εργασίας το διάστημα από 6 έως και 17 Ιουνίου. Εξίσου αντικοινωνικές.
Υποτίθεται ότι έτσι πιέζεται η κυβέρνηση να μην εφαρμόσει νόμο το αποτέλεσμα του οποίου, κατά τους συνδικαλιστές, είναι να πάψουν οι «δημόσιες αστικές συγκοινωνίες [να είναι] στην υπηρεσία των πολιτών και του κοινωνικού συνόλου» και να εξυπηρετούν «την τσέπη των ιδιωτών». Ισως κολακεύεται και η κρατικιστική αντιπολίτευση (εν προκειμένω, το ΠΑΣΟΚ, με την απρόσμενη συνηγορία που τους παρέσχε). Στην πραγματικότητα, οι συνδικαλιστές τιμωρούν όσους έχουν πληγεί περισσότερο για να διατηρήσουν εκείνοι τη βολή τους. Και να εργάζονται σε μαζικά μέσα μεταφοράς η λειτουργία των οποίων επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα, ενώ πλέον λειτουργούν με ζημιές.
Πώς επιδιώκουν τους στόχους τους; Κρατώντας ομήρους τους ασθενέστερους. Από τους οποίους, μάλιστα, ζητάνε και συμπαράσταση στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος.
Ο καθένας για τον εαυτό του και ο Θεός εναντίον όλων: ιδού πώς και γιατί χρεοκοπήσαμε. Και ιδού γιατί ακόμα συνεχίζουμε να βυθιζόμαστε.
ΥΓ: Η καθηγήτρια Θάλεια Δραγώνα, το όνομα της οποίας ανέφερα ως μη ώφειλα στο προηγούμενο σημείωμα για μια λεπτομέρεια του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία σχετική με τη χρήση των λέξεων «πρίγκιπας» και «πριγκίπισσα» στο σχολείο, με πληροφορεί ότι δεν έχει σχέση με την Επιτροπή η οποία ασχολείται με την ενότητα «Κρίση, μετανάστευση και ειδικές κοινωνικές ομάδες». Εκείνη είχε την ευθύνη της «Αρχικής εκπαίδευσης και επιμόρφωσης». Δεν σχολιάζει το κείμενό μου, δεν έχει δει όλα τα κείμενα του Διαλόγου, αλλά κλείνει το ηλεκτρονικό μήνυμά της ως εξής: «Πάντως οι πρίγκιπες και οι πριγκίπισσες είναι χαρακτήρες με τους οποίους ταυτίζονται τα μικρά παιδιά και είναι πολύ χρήσιμοι μέσα στο παιχνίδι της φαντασίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου