"...Το «παράλληλο πανεπιστήμιο», το οποίο στο όνομα της αυτοδιοίκησης παραβιάζει όλες τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος, έχει πρωτίστως καθήκον να πει την αλήθεια (για τους άφαντους καθηγητές, τις άνομες συναλλαγές φοιτητικών παρατάξεων - πρυτάνεων, τις καθοδηγούμενες από μεγαλοκαθηγητές καταλήψεις, τα κονδύλια και τη διαχείρισή τους από τους Ειδικούς Λογαριασμούς κ.λπ.) κι ύστερα να μπει στο νέο πλαίσιο ακαδημαϊκής δεοντολογίας και νομιμότητας...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ"-16/06/16

Εκπαίδευση εξ-ουσίας: "ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ" του Γιάννη Πανούση

Ο Περεγρίνος συνήθιζε

να πασαλείβει το πρόσωπό του

με λάσπη

Λουκιανός, Περεγρίνος 17

Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με όλα ή με μερικά κεφάλαια του πορίσματος της Επιτροπής για τον Εθνικό(;) Διάλογο για την Εκπαίδευση, το σημαντικό είναι ότι αποτελεί βάση για ευρεία πολιτική, κοινωνική, αξιακή, πολιτιστική, εκπαιδευτική κι εν τέλει θεσμική αποδοχή, απόρριψη, σύγκλιση, σύνθεση για το πού θέλουμε να πάει το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Το κυρίαρχο πρόβλημα της παιδείας παραμένει το σύστημα αρχών και αξιών μέσα στο οποίο πρέπει να διαμορφωθεί το πρότυπο του πεπαιδευμένου πολίτη-ανθρώπου.

Επειδή το ήθος και το είδος παιδείας (αυτή την αίσθηση που μου αρέσει να χαρακτηρίζω «άρωμα παιδείας») δεν φαίνεται να είναι έννοιες συμβατές με την αγοραία παγκοσμιοποίηση και την τεχνολογική απορρόφηση των παιδευτικών διαδικασιών, όλο το βάρος της πολιτείας πέφτει στο «νομοθετητέον περί παιδείας», δηλαδή στα εκπαιδευτικά συστήματα.

Θυμίζω ότι τον 17ο αιώνα, όταν ο Τζον Λοκ έγραφε τις «Μερικές σκέψεις που αφορούν την εκπαίδευση», η αγγλική λέξη «εκπαιδεύω» ήταν συνώνυμη της λέξης «κυβερνώ». Αυτή η δια-σύνδεση και αντίληψη όχι μόνο εξακολουθεί να ισχύει, αλλά έχει μετατρέψει τον πανεπιστημιακό θεσμό από χώρο κριτικής της εξουσίας σε συνένοχο-συμπαραγωγό κρατικών ψευδαισθήσεων ή κερδοσκοπικών / καταναλωτικών προτύπων. Πολλοί θέλουν να κυβερνήσουν μέσω της κατανομής των εσωτερικών εκπαιδευτικών εξουσιών ή να συγκαλύψουν τ' ανομήματά τους μέσω (δήθεν) τεχνοκρατικών εκθέσεων ειδικών.

Από την άλλη, έννοιες όπως η δημοκρατία μέσα στα ιδρύματα, η ελεύθερη διακίνηση όλων των ιδεών από όλους (κι όχι μόνο από τους αρεστούς), η αξιοκρατία, η χρηστή διοίκηση, ακόμα και το άσυλο έχουν στρεβλωθεί και καταρρακωθεί προκειμένου να υπηρετήσουν παλιές ιδεοληψίες και νέες σκοπιμότητες. Απορώ που κανένα από τα έγκριτα μέλη της Επιτροπής δεν έθιξε ούτε πρότεινε κάτι για το φαινόμενο της πανεπιστημιακής ανομίας. Χωρίς κάθαρση δεν πρόκειται να ριζώσει καμία μεταρρύθμιση. Αυτό πρέπει να το διακηρύξουν και να το υπερασπιστούν άπαντες.

Το «παράλληλο πανεπιστήμιο», το οποίο στο όνομα της αυτοδιοίκησης παραβιάζει όλες τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος, έχει πρωτίστως καθήκον να πει την αλήθεια (για τους άφαντους καθηγητές, τις άνομες συναλλαγές φοιτητικών παρατάξεων - πρυτάνεων, τις καθοδηγούμενες από μεγαλοκαθηγητές καταλήψεις, τα κονδύλια και τη διαχείρισή τους από τους Ειδικούς Λογαριασμούς κ.λπ.) κι ύστερα να μπει στο νέο πλαίσιο ακαδημαϊκής δεοντολογίας και νομιμότητας.

Το έχω ξαναγράψει. Το πανεπιστήμιο δεν ανήκει στους υπουργούς, τους πρυτάνεις και τους κοσμικοφιλόδοξους αρθρογράφους. Ζει και αναπνέει από όλους τους άλλους και κυρίως από αυτούς που δίνουν (μόρφωση, χρόνο, ψυχή) και δεν παίρνουν ούτε ζητούν (εξουσία, διαπλοκή, χρήμα).

-Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι πρώην υπουργός