Από την "¨ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"-29/06/16
Κλειδοκράτωρ είναι το κοινό...:
Της Μαρίας Κατσουνάκη
Τα φώτα έσβησαν στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) την Κυριακή αργά το βράδυ και η πόλη επέστρεψε στους ρυθμούς της. Οσο στερεότυπη ηχεί η φράση, τόσο είναι και πραγματική. Οταν μέσα σε ένα τετραήμερο (Πέμπτη - Κυριακή) 115.000 άνθρωποι σπεύδουν για να δουν από κοντά τα νέα κτίρια της Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, να περιπλανηθούν στο Πάρκο και στο κανάλι, να παρακολουθήσουν συναυλίες, εκθέσεις, δράσεις, τότε, η έκφραση «η πόλη επέστρεψε στους ρυθμούς της» δεν αποτελεί σχήμα λόγου. Ο χώρος κατακλύστηκε ασφυκτικά· περιέργεια, ενδιαφέρον και ανυπόκριτος θαυμασμός –το έργο είναι ονειρικό για την «άνυδρη» και αφρόντιστη Αθήνα– είναι ο συναισθηματικός απολογισμός των ημερών. Επίσης, θα χρειαστούν μήνες μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία παράδοσης των κτιρίων (με τελικό αποδέκτη το ελληνικό Δημόσιο) ώστε μέσα στο 2017 να αρχίσει η δοκιμαστική λειτουργία. Αρα ισχύει και το πρώτο σκέλος του προλόγου μας «τα φώτα έσβησαν», έστω και προσωρινά.
Το ΚΠΙΣΝ έχει όλες τις προϋποθέσεις να «μεταμορφώσει» την πόλη, εμάς, να δώσει νέα ώθηση και πνοή στη δημιουργία [τα κτίρια και οι αίθουσες το προ (σ)καλούν]. Το τετραήμερο, οι, δοκιμαστικές, επιλογές της Λυρικής Σκηνής ήταν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ελειψε η πιο δυναμική παρουσία της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Η ελληνική, συναυλιακή, ποπ εκπροσώπηση ήθελε πιο επιμελημένη αναζήτηση.
Ο τίτλος της συνάντησης «Metamorphosis» δίνει το έναυσμα για σκέψεις της επόμενης μέρας· ένα κρίσιμο γύρισμα του χρόνου που δεν πρέπει να απορροφηθεί από τους ήχους των χειροκροτημάτων και τις επευφημίες. Οι κόλακες περισσεύουν σε αυτόν τον τόπο όπως οι εμπαθείς και οι χολερικοί. Ενδεχομένως να είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Καθώς η ιδιοτέλεια είναι το κοινό χαρακτηριστικό τους, γλιστρούν, χωρίς δυσκολία, από τη μία κατηγορία στην άλλη. Εκείνο που λείπει ασφυκτικά είναι η κριτική αποτίμηση, η άποψη, με απόσταση, γνώση, μέτρο. Είναι τόση η αλλεργία στην κριτική σε αυτήν τη χώρα που και όταν γίνεται χρεώνεται σε σκοτεινές δυνάμεις και αντίπαλα κέντρα επιρροής. Τρανό παράδειγμα το Μέγαρο Μουσικής. Την περίοδο της παντοδυναμίας του Λαμπράκη ό,τι παρουσιαζόταν στις σκηνές του ήταν κατά κανόνα «μαγική βραδιά». Η έλλειψη συγκροτημένης κριτικής αποτίμησης ήταν μία από τις, παράπλευρες, αιτίες της συρρίκνωσης και, σταδιακής, αποκοπής του από την κοινωνία και την πόλη.
Με ενθουσιασμό και υπερπτήσεις στο μέλλον είχαν γίνει δεκτά τόσο το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» όσο και το αναμορφωμένο Πεδίον του Αρεως... Για να μην αναφερθούμε στην τύχη των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Οταν την Κυριακή ο πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος αναφέρθηκε στη διαδικασία παράδοσης του ΚΠΙΣΝ στο Δημόσιο, το κοινό αντέδρασε. Ο κ. Ανδρ. Δρακόπουλος καθησύχασε τους χιλιάδες θεατές λέγοντας: «Το έργο είστε εσείς. Εχετε τη δύναμη να το κρατήσετε ζωντανό. Σας ανήκει. Αγκαλιάστε το, στηρίξτε το, κι εμείς θα είμαστε από κοντά».
Η πολιτική του Ιδρύματος να ενισχύσει και να στερεώσει έναν ανθρωποκεντρικό άξονα, να καλέσει και να εγκαταστήσει το κοινό «κλειδοκράτορα», διαφαίνεται σοφή, μεθοδικά και προοπτικά δομημένη. Την υποστήριξε με πάθος και ο μέχρι πρότινος διευθύνων σύμβουλος του ΚΠΙΣΝ, Γιάννης Τροχόπουλος· ευχή είναι να τη συνεχίσει και ο επόμενος που θα αναλάβει την κομβική αυτή θέση και θα διοριστεί από την κυβέρνηση. «Ευχή», γιατί κυκλοφορούν ήδη διάφορα για προτεινόμενα πρόσωπα από εσωκομματικούς διαγκωνισμούς, πολιτικές δεσμεύσεις και πιέσεις.
Το ΚΠΙΣΝ έχει δύναμη μεταμορφωτική. Αρκεί να μην παραδοθούμε στον παραληρηματικό ενθουσιασμό και στη μικρονοϊκή χλεύη. Αρχή της αποδόμησης και τα δύο.
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"-29/06/16
Κλειδοκράτωρ είναι το κοινό...:
Της Μαρίας Κατσουνάκη
Τα φώτα έσβησαν στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) την Κυριακή αργά το βράδυ και η πόλη επέστρεψε στους ρυθμούς της. Οσο στερεότυπη ηχεί η φράση, τόσο είναι και πραγματική. Οταν μέσα σε ένα τετραήμερο (Πέμπτη - Κυριακή) 115.000 άνθρωποι σπεύδουν για να δουν από κοντά τα νέα κτίρια της Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, να περιπλανηθούν στο Πάρκο και στο κανάλι, να παρακολουθήσουν συναυλίες, εκθέσεις, δράσεις, τότε, η έκφραση «η πόλη επέστρεψε στους ρυθμούς της» δεν αποτελεί σχήμα λόγου. Ο χώρος κατακλύστηκε ασφυκτικά· περιέργεια, ενδιαφέρον και ανυπόκριτος θαυμασμός –το έργο είναι ονειρικό για την «άνυδρη» και αφρόντιστη Αθήνα– είναι ο συναισθηματικός απολογισμός των ημερών. Επίσης, θα χρειαστούν μήνες μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία παράδοσης των κτιρίων (με τελικό αποδέκτη το ελληνικό Δημόσιο) ώστε μέσα στο 2017 να αρχίσει η δοκιμαστική λειτουργία. Αρα ισχύει και το πρώτο σκέλος του προλόγου μας «τα φώτα έσβησαν», έστω και προσωρινά.
Το ΚΠΙΣΝ έχει όλες τις προϋποθέσεις να «μεταμορφώσει» την πόλη, εμάς, να δώσει νέα ώθηση και πνοή στη δημιουργία [τα κτίρια και οι αίθουσες το προ (σ)καλούν]. Το τετραήμερο, οι, δοκιμαστικές, επιλογές της Λυρικής Σκηνής ήταν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ελειψε η πιο δυναμική παρουσία της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Η ελληνική, συναυλιακή, ποπ εκπροσώπηση ήθελε πιο επιμελημένη αναζήτηση.
Ο τίτλος της συνάντησης «Metamorphosis» δίνει το έναυσμα για σκέψεις της επόμενης μέρας· ένα κρίσιμο γύρισμα του χρόνου που δεν πρέπει να απορροφηθεί από τους ήχους των χειροκροτημάτων και τις επευφημίες. Οι κόλακες περισσεύουν σε αυτόν τον τόπο όπως οι εμπαθείς και οι χολερικοί. Ενδεχομένως να είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Καθώς η ιδιοτέλεια είναι το κοινό χαρακτηριστικό τους, γλιστρούν, χωρίς δυσκολία, από τη μία κατηγορία στην άλλη. Εκείνο που λείπει ασφυκτικά είναι η κριτική αποτίμηση, η άποψη, με απόσταση, γνώση, μέτρο. Είναι τόση η αλλεργία στην κριτική σε αυτήν τη χώρα που και όταν γίνεται χρεώνεται σε σκοτεινές δυνάμεις και αντίπαλα κέντρα επιρροής. Τρανό παράδειγμα το Μέγαρο Μουσικής. Την περίοδο της παντοδυναμίας του Λαμπράκη ό,τι παρουσιαζόταν στις σκηνές του ήταν κατά κανόνα «μαγική βραδιά». Η έλλειψη συγκροτημένης κριτικής αποτίμησης ήταν μία από τις, παράπλευρες, αιτίες της συρρίκνωσης και, σταδιακής, αποκοπής του από την κοινωνία και την πόλη.
Με ενθουσιασμό και υπερπτήσεις στο μέλλον είχαν γίνει δεκτά τόσο το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» όσο και το αναμορφωμένο Πεδίον του Αρεως... Για να μην αναφερθούμε στην τύχη των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Οταν την Κυριακή ο πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος αναφέρθηκε στη διαδικασία παράδοσης του ΚΠΙΣΝ στο Δημόσιο, το κοινό αντέδρασε. Ο κ. Ανδρ. Δρακόπουλος καθησύχασε τους χιλιάδες θεατές λέγοντας: «Το έργο είστε εσείς. Εχετε τη δύναμη να το κρατήσετε ζωντανό. Σας ανήκει. Αγκαλιάστε το, στηρίξτε το, κι εμείς θα είμαστε από κοντά».
Η πολιτική του Ιδρύματος να ενισχύσει και να στερεώσει έναν ανθρωποκεντρικό άξονα, να καλέσει και να εγκαταστήσει το κοινό «κλειδοκράτορα», διαφαίνεται σοφή, μεθοδικά και προοπτικά δομημένη. Την υποστήριξε με πάθος και ο μέχρι πρότινος διευθύνων σύμβουλος του ΚΠΙΣΝ, Γιάννης Τροχόπουλος· ευχή είναι να τη συνεχίσει και ο επόμενος που θα αναλάβει την κομβική αυτή θέση και θα διοριστεί από την κυβέρνηση. «Ευχή», γιατί κυκλοφορούν ήδη διάφορα για προτεινόμενα πρόσωπα από εσωκομματικούς διαγκωνισμούς, πολιτικές δεσμεύσεις και πιέσεις.
Το ΚΠΙΣΝ έχει δύναμη μεταμορφωτική. Αρκεί να μην παραδοθούμε στον παραληρηματικό ενθουσιασμό και στη μικρονοϊκή χλεύη. Αρχή της αποδόμησης και τα δύο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου